Świetne eseje o stanie polskiej kultury umysłowej i polskich intelektualistach (Pinach). Przeczytajcie szkic o nich "Ci wspaniali mężczyźni od podstawowych wartości". W obrazie Pina możemy przeglądać się wszyscy: myślenie słuszne i wzniosłe, namaszczone słowa i służba Sprawie, oczywiście. Samozwańcza i samouwielbiająca się elita, o przykrych cechach, którymi są zachowania stadne (środowiskowe), asekuracja autorytetami, oderwanie od rzeczywistości społecznej, wszechobecny frazes zamiast czynu, rozpięcie między służalczością (wobec silnych) a pogardą (wobec ciemnego ludu). Czy to w analizie postaw opozycji solidarnościowej, działań Kościoła, Okrągłego Stołu, wyborów prezydenckich z 1990 r., miejsca Polski w konstrukcie Europy Środkowej, czy kondycji polskiej literatury po PRL Grupiński uderza bez litości w polską bierność, ucieczkę od świata realnego, brak odważnego myślenia, zajmowanie się przeszłością zamiast kreowania scenariuszy przyszłości, jałowe gadanie zamiast tworzenia, kalkulowanie i samousprawiedliwianie, brak rzetelnej debaty, wieczny rewizjonizm minionych czasów i zdarzeń zamiast krytycznej, otwierającej reinterpetacji. To jest nasze strusie chowanie głowy w piasek. Jest to ostre uderzenie w środowisko warszawsko-gdańskiego centrum Solidarności i w zalążkach diagnoza niewydarzoności nowego państwa polskiego. Ciekawy byłbym, co autor myśli dziś, gdy sam jako Pin partyjnie zaangażowany od lat obraca w polityce słuszne tryby. Czy z wizji odważnego myślenia i wołania o realizm pozostała tylko przemyślność w staraniach o realia władzy?

Świetne eseje o stanie polskiej kultury umysłowej i polskich intelektualistach (Pinach). Przeczytajcie szkic o nich "Ci wspaniali mężczyźni od podstawowych wartości". W obrazie Pina możemy przeglądać się wszyscy: myślenie słuszne i wzniosłe, namaszczone słowa i służba Sprawie, oczywiście. Samozwańcza i samouwielbiająca się elita, o przykrych cechach, którymi są zachowania...