Absolutnie poruszająca. Pokazuje, że wojna to nie tylko coś, coś jest odległe w czasie i przestrzeni. Że pamiętają ją osoby, urodzone w latach 80-tych i 90-tych. Istniała rzeczywistość, w której dzieci podczas lekcji musiały chować się w schronach, nie wolno im było podnosić niczego z ulicy, bo mogło wybuchnąć. A to dopiero początek.
Perspektywa dziesięciolatki niczego nam nie ułatwia, nie przedstawia gotowych odpowiedzi na nasze pytania, bo dziecko może to tylko opisać, nie zinterpretować. Kraj, w którym wpajano jedność i braterstwo nagle przeistoczył się w pole bitwy pomiędzy sąsiadami, którzy do tej pory, jak się zdaje, żyli w zgodzie.
Z drugiej strony trzeba podkreślić, że mimo tego subiektywizmu, można odnaleźć fragmenty pokazujące winę obu stron. W umyśle dziecka istnieje podział na my - dobrzy Chorwaci i oni -źli Serbowie, ale wspomina się o "uprzywilejowanej" pozycji Chorwacji podczas IIWŚ, o wątpliwościach ws. Ante Gotoviny.
Dla mnie jako osoby znającej serbski i chorwacki oraz zainteresowanej tematyką wojny w Jugosławii bardzo ciekawa pozycja, warta uwagi.

Absolutnie poruszająca. Pokazuje, że wojna to nie tylko coś, coś jest odległe w czasie i przestrzeni. Że pamiętają ją osoby, urodzone w latach 80-tych i 90-tych. Istniała rzeczywistość, w której dzieci podczas lekcji musiały chować się w schronach, nie wolno im było podnosić niczego z ulicy, bo mogło wybuchnąć. A to dopiero początek.
Perspektywa dziesięciolatki niczego nam...