Rzadko pozwalam sobie na tak bezpośrednią krytykę, ale ta książka była dla mnie nudna. Owszem, dowiedziałem się z niej nowych rzeczy, ale styl jest wyjątkowo nudny. Czasami odniosiłem wrażenie, jakby zblazowany autor opowiadał coś od niechcenia młodszemu pokoleniu. Ponadto wiele razy podczas lektury zaświtała mi myśl, że autor ma duże poczucie wyższości wobec opisywanych narodów i miejsc, które zamieszkują... Stwierdzenie ni stąd ni zowąd, że większość gramatyk i słowników języków słowiańskich została spisana w Wiedniu (str. 90), aż kusi mi mnie, aby sprawdzić.... A fragment o generale Bemie i oburzeniu autora na nazwanie głównej ulicy w Nowym Sadzie jego imieniem przez Węgrów, jest zastanawiający... Autor jako Austriak wyraźnie nie sprzyja naszemu generałowi (czyżby zbyt mocno dał się armii austriackiej we znaki jako dowódca wojsk węgierskich? W końcu mężne wojsko cesarskie zgłosiło się o pomoc do Rosji...) - informacje o tłumieniu wystąpień Serbów przez Bema jako dowódcy osmańskiego są wątpliwe i do sprawdzenia (Owszem był w Aleppo, była konwersja na islam i walczył z Beduinami, ale z Serbami?). Pozytywne efekty dla mnie są takie, że z pewnością niebawem przeczytam biografię gen. Bema. Ciekawe są zdania, gdzie jako sprawcy nieszczęść jedocześnie padają naziści i Węgrzy... Cóż to za naród ci "naziści" panie Gauss?
Podaję tu najbardziej rażące dla mnie punkty, ale tym samym nie odmawiam mu racji w wielu innych sprawach. Moim zdaniem ta książka jest zbiorem osobistych esejów, a nie reportażem.

Rzadko pozwalam sobie na tak bezpośrednią krytykę, ale ta książka była dla mnie nudna. Owszem, dowiedziałem się z niej nowych rzeczy, ale styl jest wyjątkowo nudny. Czasami odniosiłem wrażenie, jakby zblazowany autor opowiadał coś od niechcenia młodszemu pokoleniu. Ponadto wiele razy podczas lektury zaświtała mi myśl, że autor ma duże poczucie wyższości wobec opisywanych...