To piękna, ciepła i wzruszająca historia 200- tu letniego drzewa o imieniu Dąb, które opowiada o sobie i o tym jak stało się drzewem życzeń.
Historia o tyle niezwykła, że adresowana do młodego czytelnika, a uderzająca z mocą również w dorosłego, może nawet mocniej i silniej, gdyż jest bardziej świadomie przeżywana.
Musiałam kilka dni się zatrzymać, by zdać sobie sprawę, jak bardzo poruszyła mnie ta opowieść.
W koronie drzewa mieszkają oposy, skunksy, sowy, myszy, wrona oraz mnóstwo innych mniejszych stworzeń. Przy pniu, w każdy wieczór siada mała dziewczynka opatulona szlafroczkiem i marzy o przyjaźni. Drzewo dobrze to wie, bo jest uważnym słuchaczem i obserwatorem, jednak bez możliwości zabrania głosu. Stara się sprostać marzeniu dziecka. Ale co może zrobić drzewo, by tego dokonać kiedy jego zadaniem jest tylko stać i być? Autorka z rozmysłem i bez wielkiej ubranej fantazji uplotła cudowną opowieść ukazując realia świata i postrzegania go przez ludzi. Czy drzewo sprosta temu zadaniu, czy złamie zasady, czy pomoże spełnić marzenie i kto mu w tym dopomoże?
Czytajcie sami i z dziećmi, zachęcajcie je do przeczytania, bo czyta się szybko, a historia płynie ciekawie i wartko.

To piękna, ciepła i wzruszająca historia 200- tu letniego drzewa o imieniu Dąb, które opowiada o sobie i o tym jak stało się drzewem życzeń.
Historia o tyle niezwykła, że adresowana do młodego czytelnika, a uderzająca z mocą również w dorosłego, może nawet mocniej i silniej, gdyż jest bardziej świadomie przeżywana.
Musiałam kilka dni się zatrzymać, by zdać sobie sprawę,...