"Mój problem polega na tym, że jestem myślicielem, który nie potrafi myśleć".

Ta książka jest właśnie dla takich osób - zagubionych we współczesnym świecie, dla tych, którzy nie nadążają za peletonem rówieśników. Młody czytelnik może utożsamić się z narratorem i poczuć, że nie jest całkiem sam z tornadem emocji stłoczonych w głowie.

Dorośli mogą wejść w psychikę nastolatka bądź nawet swojej młodszej wersji i zrozumieć, jakie uczucia towarzyszyły mu w trakcie dorastania. Czy były to dla niego lata beztroski, czy jednak dni pełne przytłaczającego smutku.

Książka dotyka problemu, jakim jest poczucie samotności wśród innych osób, nawet tych najbliższych. Pokazuje, że zawsze możemy otrzymać pomoc, a jednym z najprostrzych gestów, by okazać wsparcie osobie w takiej sytuacji może być zwykła rozmowa.

"Są dni, kiedy świat jest tak przerażający, że nie mam odwagi oderwać wzroku od ziemi. Czuję zagrożenie, nawet jeśli tylko przechodzę przez pokój, żeby zapalić lampę. Są dni, kiedy w brzuch mam wbity widelec, który obraca się i nawija moje wnętrzności jak spaghetti. Obrót za obrotem".

"Mój problem polega na tym, że jestem myślicielem, który nie potrafi myśleć".

Ta książka jest właśnie dla takich osób - zagubionych we współczesnym świecie, dla tych, którzy nie nadążają za peletonem rówieśników. Młody czytelnik może utożsamić się z narratorem i poczuć, że nie jest całkiem sam z tornadem emocji stłoczonych w głowie.

Dorośli mogą wejść w psychikę...

Mroczna, depresyjna bajka dla zagubionych w świecie dzieci. Dziecięca wersja Donniego Darko. Dla tych niepewnych siebie, nie pasujących do ogółu, których każda myśl przepełniona jest niewytłumaczalnym smutkiem i tęsknotą za czymś niewypowiedzianym. Główny bohater wszędzie czuje się źle i nie na miejscu. Relacja z rodzicami zerowa. Podobnie z rówieśnikami. Jakby był sam na świecie.

Każda strona to kolejna myśl okraszona klimatycznymi, niepokojącymi ilustracjami. Kolejna wątpliwość, kolejny lęk. Czy jest ktoś, kto zrozumie, ukoi to obolałe od ciężaru rozkmin wnętrze?

Pięknie wydana, niesamowita, lecz mało pokrzepiająca rzecz. Chyba że dla tych, którzy czują podobnie – mogą tu znaleźć zrozumienie, wiedzieć, że nie są jedyni.

Ta książka, gdy zobaczyłam ją na półce na targach w Gdańsku, wydała mi się tak zachwycająca, że nie wyobrażałam sobie nie zabrać jej do domu.

Jeśli czujecie, że to Wasze klimaty, odpalcie sobie pierwszą płytę Sleep Party People i zapraszam do lektury (i chłonięcia).

Mroczna, depresyjna bajka dla zagubionych w świecie dzieci. Dziecięca wersja Donniego Darko. Dla tych niepewnych siebie, nie pasujących do ogółu, których każda myśl przepełniona jest niewytłumaczalnym smutkiem i tęsknotą za czymś niewypowiedzianym. Główny bohater wszędzie czuje się źle i nie na miejscu. Relacja z rodzicami zerowa. Podobnie z rówieśnikami. Jakby był sam na...

Na początku jest okładka i tytuł. Okładka ciemna, pełna smutku, może odrobinę mroku. Trudno na jej podstawie powiedzieć, do kogo może być skierowana. O tym można rozmawiać tylko z królikami. Okładkowy królik, nie wygląda na radosnego puszystego króliczka, z książeczek dla dzieci. A później wcale nie jest lepiej. [...]
https://www.speculatio.pl/o-tym-mozna-rozmawiac-tylko-z-krolikami/

Na początku jest okładka i tytuł. Okładka ciemna, pełna smutku, może odrobinę mroku. Trudno na jej podstawie powiedzieć, do kogo może być skierowana. O tym można rozmawiać tylko z królikami. Okładkowy królik, nie wygląda na radosnego puszystego króliczka, z książeczek dla dzieci. A później wcale nie jest lepiej....

Nawet nie wiem jaką ocenę temu wystawić. W życiu nie dałabym nastolatkowi tej książki, a już na pewno nie z problemem natury psychicznej. Dołujące, szare, smutne, dziwnie ilustrowane. Może i niektóre cytaty są niezłe, ale forma mnie odstraszyła. Nie ma żadnej puenty. W pięć minut było po książce.

Nawet nie wiem jaką ocenę temu wystawić. W życiu nie dałabym nastolatkowi tej książki, a już na pewno nie z problemem natury psychicznej. Dołujące, szare, smutne, dziwnie ilustrowane. Może i niektóre cytaty są niezłe, ale forma mnie odstraszyła. Nie ma żadnej puenty. W pięć minut było po książce.

Obowiązkowa pozycja w biblioteczce każdego nastolatka.

Obowiązkowa pozycja w biblioteczce każdego nastolatka.

„O tym można rozmawiać tylko z królikami”, to kolejna słowno-dorosłego czytelnika, będzie swego rodzaju lekcja do odrobienia, do przepracowania. Zapewne większość z nas, choć raz życiu, pomyślała sobie, że „ja tu nie pasuję”. Dlaczego tak bardzo boimy się społecznego wykluczenia, alienacji, ostracyzmu, wyobcowania, czy to w szkole, grupie, czy w pracy?!. Bo akceptacja bywa i jest trudnym słowem, które jeszcze trudniej wprowadzić w realne życie.
.
Brak akceptacji, brak bycia zauważony, brak reakcji dorosłych, to tylko kilka z tych problemów, z którymi boryka się nasz bohater. Ma trzynaście lat, i od zawsze czuł się inny. Ta poczucie inności powoduje, że powoli zaczyna się wycofywać, ze swojego świata, staje się dla niego wręcz „przezroczysty”, nawet rodzice „stoją w kuchni bardzo blisko siebie, a jednak odległość między nimi można liczyć w kilometrach”. Co w takim wypadku zostaje? Nie ma zbyt wielkiego wyboru, zaczyna się analiza, dziwne i poplątane myśli, szukanie własnej drogi. To wszystko dotyczy nie tylko dziecka, przecież my dorośli, też potrafimy się zagubić ... i wiemy, że „przed nami były inne króliki, które czuły podobnie i to nazwały”.
.
Książka oszczędna w słowach, ale to ilustracje grają pierwsze skrzypce. Wizualizacja alienacji jest trudna, ale bardzo mocno przyciągającą wzrok. A to wszystko pomaga nam zrozumieć, przeanalizować, zastanowić się, i pójść o krok dalej. Krótka forma, jest tak naładowana emocjami, że czytasz jedno zdanie i myślisz przez pół godziny nad jego sensem …!

„O tym można rozmawiać tylko z królikami”, to kolejna słowno-dorosłego czytelnika, będzie swego rodzaju lekcja do odrobienia, do przepracowania. Zapewne większość z nas, choć raz życiu, pomyślała sobie, że „ja tu nie pasuję”. Dlaczego tak bardzo boimy się społecznego wykluczenia, alienacji, ostracyzmu, wyobcowania, czy to w szkole, grupie, czy w pracy?!. Bo akceptacja bywa...

Książka z gatunku literatury dziecięco-młodzieżowej skierowana jednak przede wszystkim - moim zdaniem - dla dorosłych.

Idealne odzwierciedlenie wysokiej wrażliwości w dzisiejszym świecie.

Książka z gatunku literatury dziecięco-młodzieżowej skierowana jednak przede wszystkim - moim zdaniem - dla dorosłych.

Idealne odzwierciedlenie wysokiej wrażliwości w dzisiejszym świecie.

Za siedmioma górami, lasami, morzami,
pod kapturami, grzywami, garbami,
w dziuplach, samotniach, warowniach,
przed monitorami i krzywymi zwierciadłami,

kręcą się, kręcą,
na młyńskim kole niezrozumienia
zakładnicy adolescencji.

Spętani łańcuchem nadwrażliwości,
zakuci w dyby czarnowidztwa,
karmieni wrogością,
pojeni śmiesznością,
nie ustają w poszukiwaniach
sobie podobnych:
słyszących więcej, patrzących śmielej, czujących głębiej...

Wypatrują ich w przyjaznych gestach, przejawach troski, niezatartych śladach zainteresowania.

" O tym można rozmawiać tylko z królikami " to elementarz bliskości.

Opatrunek na jątrzące się rany dorastania.

Za siedmioma górami, lasami, morzami,
pod kapturami, grzywami, garbami,
w dziuplach, samotniach, warowniach,
przed monitorami i krzywymi zwierciadłami,

kręcą się, kręcą,
na młyńskim kole niezrozumienia
zakładnicy adolescencji.

Spętani łańcuchem nadwrażliwości,
zakuci w dyby czarnowidztwa,
karmieni wrogością,
pojeni śmiesznością,
nie ustają w poszukiwaniach
sobie...

często do niej wracam
cudowna

często do niej wracam
cudowna

Książka specyficzna. I szczerze powiedziawszy nie wiem co o niej sądzić. Myślałam, że będzie co innego, a dostałam... w sumie jeszcze co innego. Określenie 'dziwna' chyba najbardziej do niej pasuje.

Książka specyficzna. I szczerze powiedziawszy nie wiem co o niej sądzić. Myślałam, że będzie co innego, a dostałam... w sumie jeszcze co innego. Określenie 'dziwna' chyba najbardziej do niej pasuje.