To jest najlepsza książka, jaką czytałam w tym roku. W ogóle nie wyczekiwana, bo nie miałam o niej pojęcia do momentu, aż nie zobaczyłam posta na facebooku pana Chmielarza a zaraz potem informacji tutaj, że można zostać recenzentem. Nawet nie zdawałam sobie sprawy jak szybko można czegoś zapragnąć. Owszem, można. To takie trochę próżne, ale uważam, że trzeba sobie umilać chwile spędzane w samotności. Dlatego dwa ostatnie dni spędziłam w doborowym towarzystwie Marka, żeby nie powiedzieć Mareczka ;) Jest to moja druga książka Pana Jakuba i na pewno nie ostatnia, biorąc pod uwagę fakt, (spojler), że będzie kolejna część. Lee Child powinien mieć się na baczności. Tak, wiem, żaden autor nie lubi porównania do innych, ale tutaj naprawdę chciałam zaznaczyć, że to komplement, bo ja uwielbiam Jacka Reachera, a dzięki Drelichowi mam polski silny charakter i z niecierpliwością czekam co wydarzy się dalej. I można nie wykreować dobrego zbira pijaka? Można. Panie Jakubie, jeśli jakimś cudem Pan to przeczyta, to ja naprawdę ładnie proszę szybciej klikać w klawiaturę ;) Ostatni kwartał tego roku będzie w porządku, myślę, że się Pan ze mną zgodzi ;) Czytałam wywiad Pana Jakuba, jak to lód przyczynił się do tego, że powstała ta powieść. To jest ta piękna umiejętność wykreowania bohatera i osadzenia go w określonym świecie. Nie cukierkowym, chociaż mamy tu wspaniałą cukiernię i wypieki. Mamy też silne kobiety, co jeszcze bardziej cieszy. To też książka o rodzinie, o tym, że nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli, i nawet jeśli coś się kończy to zawsze warto walczyć o dobre relacje po i troszczyć się o siebie. Zawsze. Ale to wymaga poświęcenia i dojrzałości. Nie chcę tu opisywać fabuły, na pewno nie jest to zabili go i uciekł, chociaż są trupy. Nie ma się do czego przyczepić, wszystko jest tak jak być powinno i jest po coś. I ja widzę już co najmniej dwie kontynuacje. Jedna oczywista, że kiedyś trzeba spłacić dług, a druga, że trzeba rozprawić się z tym/tymi, którzy to wywrócili życie do góry nogami. Mam swojego typa, ale mam nadzieję, że jednak autor nie pójdzie w tę stronę hehe. Zachęcam do przeczytania, mi czytało się fantastycznie. Nie tylko thrillerami człowiek żyje, ja zawsze z przyjemnością przeczytam to, co napisał polski autor, a jeśli to są już autorzy mi znani i lubiani jak Pan Ćwiek i Chmielarz, to biorę w ciemno. Mam też nadzieję, że kiedyś skończy się ten lockdown, będzie można spotkać się w jakiś miłych okolicznościach przyrody, autograf dostać, posłuchać opowieści autora, może zadać pytanie.