Zbliża się rocznica odsieczy wiedeńskiej, więc warto sięgnąć po pozycję związaną z tym wydarzeniem, tym bardziej, że mamy do czynienia z niezwykle interesującą książką, która porusza tematy do tej pory traktowane w naszej historiografii po macoszemu. Andrzej Witkowicz przedstawia wojnę 1683 roku z tureckiej perspektywy. Jest to o tyle istotne, że wciąż przeważa błędne myślenie o tym państwie w tamtym okresie, dlatego też autor obszernie porusza zagadnienia związane z funkcjonowaniem państwa oraz armii osmańskiej. Nie brakuje więc opisów korpusu janczarskiego, wojsk technicznych, wojsk prowincjonalnych czy armii lenników oraz ich uzbrojenia czy logistyki. Inny od powszechnie przyjętego jest również sposób przedstawienia Kary Mustafy jako sprawnego organizatora i niezłego dowódcy. Sama kampania również jest przedstawiona w interesujący sposób z osmańskiej perspektywy, zwłaszcza, że autor omawia też poboczne teatry wojny oraz wydarzenia rozgrywające się po samej odsieczy wiedeńskiej. Koncepcja pracy sprawia, że w tekście jest sporo polemiki z innymi historykami, gdzie autor książki prostuje mity funkcjonujące w naszej historiografii. "Czerwone sztandary Osmanów" to pozycja z pewnością godna polecenia, aczkolwiek trzeba brać pod uwagę, że Andrzej Witkowicz w skrótowy sposób traktuje kwestie dobrze opisane przez innych badaczy. Stąd też w książce mało miejsca poświęcono Austriakom czy Polakom zakładając, że czytelnik jest zaznajomiony z innymi publikacjami poświęconymi kampanii.

Zbliża się rocznica odsieczy wiedeńskiej, więc warto sięgnąć po pozycję związaną z tym wydarzeniem, tym bardziej, że mamy do czynienia z niezwykle interesującą książką, która porusza tematy do tej pory traktowane w naszej historiografii po macoszemu. Andrzej Witkowicz przedstawia wojnę 1683 roku z tureckiej perspektywy. Jest to o tyle istotne, że wciąż przeważa błędne...