Wydawałoby się, że w poezji wszelkie kwestie zostały już poruszone czy omówione, tymczasem z każdym tomikiem zdaję się odkrywać coś zupełnie nowego. I chociaż wiersze Piotra Grzelaka są niczym naturalne części emocjonalnej całości i budują niezwykle wyrazistą więź, tym bardziej wytrwale zaczynam doszukiwać się elementarnych, zupełnie nietuzinkowych form słownych. Poeta trafnie zestawia swoje refleksje ze spostrzeżeniami, używa sugestywnych słów, pokazuje obraz jednostki w zagubieniu, dotykając sfer życia, sporządzając warstwy porozumień: "Na początku był chaos/ i człowiek, który go stworzył,/ co zasiał zrosił,/ co plon zrodził?// Na początku było słowo,/ człowiek je wymyślił,/ by mógł zrodzić się poeta,/ który zmyje piórem/ bród świata [...]".

Poeta ewidentnie skraca dystans między tym co namacalne, a dojrzewające w świadomości. Nie angażuje zbytnio zmyślnych metafor. Stosuje prosty, bezpośredni przekaz. Poeta wymownie stawia pytania, kreśli rzeczywistość na wzór otwierania się na wielość znaczeń, a tym samym egzystencjalnych etapów stwarzania i dopasowywania do siebie poszczególnej mozaiki słownej, która w tych wypadkach stanowi próbę ujrzenia głównych aspektów, konsensusów ludzkiego bytu. A skoro o grze słownej mowa nie brakuje tej poezji lekkości i pewnego rodzaju dźwięczności, którą poeta uzyskuje dzięki rymom: "Bo bywają sytuacje,/ że od rzutu/ komplikacje./ W życiu wybór/ nic nie wskaże./ Jak wybrałeś,/ czas pokaże. [...]".


Tomik Piotra Grzelaka traktuje życie ludzkie w bardzo wymownych sytuacjach, pokazując jego słabości, radości, wzloty i upadki. Nie brakuje też emocji wyczuwalnych na granicach codzienności. Poeta pisze o ludzkiej psychice, afektach, jakie towarzyszą człowiekowi w rozlicznych kazusach. Inaczej portretuje go w ciszy, inaczej w mroku konstruując tzw. bozony - cząstki o zerowym lub całkowitym nośniku emocji. Poeta wyznaje, przyznaje się, prosi, ale też nie kryje swojego wzruszenia. Jednym słowem to liryka z całą gamą towarzyszących odczuć. Polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/04/cisza-i-mrok-piotr-grzelak.html?fbclid=IwAR3uxUWdg293FkW7jSiutUJoSeRQKs7dCf9zcAB7YA-Tx40SJwvVLoW8DAk

Wydawałoby się, że w poezji wszelkie kwestie zostały już poruszone czy omówione, tymczasem z każdym tomikiem zdaję się odkrywać coś zupełnie nowego. I chociaż wiersze Piotra Grzelaka są niczym naturalne części emocjonalnej całości i budują niezwykle wyrazistą więź, tym bardziej wytrwale zaczynam doszukiwać się elementarnych, zupełnie nietuzinkowych form słownych. Poeta...