Nina Andrycz - królowa sceny polskiej - urodziła się na dawnych kresach Polski, w Brześciu nad Bugiem. Ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej pod kierownictwem Aleksandra Zelwerowicza. Od 1935 roku do dziś występuje na scenie Teatru Polskiego. "Ta proza jest już moją ósmą książką. Nosi tytuł "Bez początku, bez końca", ponieważ początek mego życia opisałam w tomie "My - rozdwojeni", a końca jeszcze nie znam." - autorka. "Alterocentrycy również piszą dzienniki. To na ogół sumiennie podpatrzony przekrój epoki. Jej wzloty i upadki. Święta i dni powszednie. Wielkopańskie salony i brudne podwórka. A w rozległym, historycznym tle portrety co ciekawszych współczesnych oraz pikantne szczegóły o nich. Natomiast dziennik egocentryka całą epokę zawiera w swej własnej świadomości. Smak słonego i strasznego morza - w jednej kropli wody.
Wybitna aktorka, prawdziwa piękność i wrażliwa poetka – Nina Andrycz była kobietą o wielu twarzach. Żyła aż 101 lat, przez cały ten czas będąc kobietą aktywną – najpierw na scenach teatrów, a potem również na salonach literackich.

„Bez początku, bez końca” to ósma z kolei pozycja w jej dorobku literackim. Powieść nawiązuje do jednego z wcześniejszych tytułów, opowieści z wątkami autobiograficznymi „My rozdwojeni” i, zdaniem wielu krytyków, jest najwybitniejszym z dzieł Andrycz. Po raz kolejny zaglądamy za kulisy scen, po raz kolejny wstrzymujemy oddech będąc świadkami sukcesów głównej bohaterki. Znowu też przyglądamy się ogromowi wyrzeczeń, jakie musi ponieść i uświadamiamy sobie, jak trudne stanęło przed nią wyzwanie.

„Bez początku, bez końca” nie jest klasyczną autobiografią, autorka nie ukrywała jednak, że to właśnie jej życie było inspiracją dla wielu wydarzeń, o których mówi powieść. Trudno dziwić się więc, że każdy, kto chciałby lepiej poznać Ninę Andrycz, powinien szukać odpowiedzi na swoje pytania w jej książce.