Igor Brudny i Przemysław Piotrowski to już marka sama w sobie. Gdy tylko pojawia się zapowiedź nowego tomu, ja robię miejsce w mojej czytelniczej kolejce. Najlepiej na cały wieczór, bo z doświadczenia wiem, że od tych książek czasami nie sposób się oderwać.

Igor Brudny wciąż jeszcze liże rany po wydarzeniach z wcześniejszych tomów, podobnie jego partnerka Julia Zawadzka. Jednak zbrodnia nie bierze wolnego. Powraca temat sierocińca sióstr hieronimek i przeszłości komisarza, który wydawał się zamknięty w trzecim tomie. Tym razem jednak jest to gra na o wiele wyższym poziomie. Bo jeśli ktoś pozwala sobie na zaatakowanie najwyższych urzędników państwa, to sytuacja w całym kraju może lada moment eksplodować. Samozwańczy Sędzia poprzez transmisję internetową zdradza wszelkie ciemne sekreciki ówczesnej władzy i opozycji i jednocześnie wydaje własne wyroki na osoby odpowiedzialne za te działania. Wyroki bez odwołania i miłosierdzia. Rozsierdzone społeczeństwo wciela się w ławę przysięgłych, nawołując do brutalnych morderstw. Na dodatek wydaje się, że Sędzia oczekuje, że Igor będzie mu wdzięczny za jego działania. Brudny i Zawadzka wchodzą na zupełnie inny poziom, a gra toczy się o naprawdę wysoką stawkę.

„Jedyny głód, którego nie da się zaspokoić. Władza jest gorsza niż najbardziej uzależniający narkotyk. Posmakowanie z koryta zmienia ludzi, łamie kręgosłupy jak zapałki, a moralność przestaje istnieć”.

Fanów Piotrowskiego i serii o komisarzu Brudnym uspokajam. Jest krwawo, jest strasznie i co najważniejsze dobrze. Niesamowite jest to, jak każdy kolejny tom utrzymuje równy poziom i nie odpuszcza zarówno bohaterom, jak i czytelnikom ani na moment. A jeśli w takim upale, jaki aktualnie się utrzymuje, poczuje się dreszcz zimna, to znaczy, że jest to jeden z tych kryminałów, po które naprawdę warto sięgnąć, bo niewielu autorów umiałoby się przebić przez tę afrykańską aurę. Piotrowski w tym tomie nie stroni od polityki, wręcz przeciwnie – sprawia, że aktualna sytuacja na scenie politycznej staje się niejako głównym bohaterem jego najnowszej powieści, tak samo jak podzielone społeczeństwo.

Wiem, że niektórym bezpośredniość autora może przeszkadzać, tak samo jak wmieszanie w fabułę polityki. Ale to wszystko nadaje powieści „Bagno” klimat, który przygniata i pozostaje w czytelniku jeszcze długi czas po zakończeniu lektury. Autor nie pozostawia suchej nitki na nikim, dostało się każdemu po równo. Ale największym plusem całej tej powieści jest Sędzia. Można wręcz rzec, że czarny charakter całkowicie skradł show Brudnemu. Bo choć pomysł z transmisją zabójstw w sieci do najoryginalniejszych nie należy, to sama postać kata jest na tyle charyzmatyczna, że nie sposób odłożyć książki, gdy pojawia się na kartach tej powieści.

Dla fanów przygód Igora Brudnego jak znalazł. Da się połknąć na raz, nawet jeśli przy tej pogodzie nie chce wam się sięgać po książkę. „Bagno” jest po prostu nieodkładalne, a szybkie tempo wciąga czytelnika na tyle mocno, że nawet nie zauważy on, że przygoda już się skończyła. I znowu musi czekać na kolejną przygodę. A możemy trochę poczekać, bo jak sam autor wspomina w podziękowaniach – Igor udaje się na całkowicie zasłużony urlop. A nam, czytelnikom, pozostaje tylko trzymać kciuki, żeby nie trwał on za długo.

Kinga Kolenda