Portret Doriana Graya

Z racji mojej natury kocham piękne słowa, zdania, myśli. W tej książce było ich bez liku. Myślę, że zostało ich tam jeszcze tyle, że będę ją odkrywać na nowo i na nowo przy kolejnych czytaniach 📖

Widzimy niesamowitą przemianę bohatera (choć czasem brakowało mi czasem zagłębienia się w niegodziwości, których Dorian się dopuścił – ten temat był jedynie muśnięty).

Ta książka to świetny przykład na to, że można zbudować wciągającą historię przy użyciu niewielkiej ilości wartkiej akcji, która tak łapie za serce ❤️

Język – jak przy wielu starszych książkach – bywał trudny. Ale przez to też piękny, a momentami zastanawiający.

Nie mogłam odeprzeć wrażenia, że ta książka miała trochę vibe lektur szkolnych 😜

Cóż… klasyki to jednak klasyki… 🥰

Z racji mojej natury kocham piękne słowa, zdania, myśli. W tej książce było ich bez liku. Myślę, że zostało ich tam jeszcze tyle, że będę ją odkrywać na nowo i na nowo przy kolejnych czytaniach 📖

Widzimy niesamowitą przemianę bohatera (choć czasem brakowało mi czasem zagłębienia się w niegodziwości, których Dorian się dopuścił – ten temat był jedynie muśnięty).

Ta książka...

Pozycja wybitna. Niesamowite rozważania filozoficzne na temat piękna, przyjemności i życia. Aktualne właśnie w naszych czasach. Piękny język. Czapki z głów!!!

Pozycja wybitna. Niesamowite rozważania filozoficzne na temat piękna, przyjemności i życia. Aktualne właśnie w naszych czasach. Piękny język. Czapki z głów!!!

Dorian Gray. Inteligentny, utalentowany, młody, a nade wszystko piękny mężczyzna.
Dorian Gray. Bezwzględny, próżny zbrodniarz.

„Portret Doriana Graya” jest niewątpliwie jedyną w swoim rodzaju książką. Opowiada o młodzieńcu, który oddaje duszę za wieczną piękność. Nie miałam za bardzo oczekiwań wobec tej pozycji, nie było też w związku z tym rozczarowań. Zaskoczył mnie język użyty w tej powieści - ambitny i refleksyjny, a jednak wyjątkowo zrozumiały.
Tytułowy bohater jest fenomenalnym przykładem postaci dynamicznej. Wraz z kartkowaniem „Portretu…”, dowiadywaliśmy się o stopniowej przemianie i demoralizacji Doriana, aż finalnie o kompletnym obłędzie.
Na wyróżnienie zdecydowanie zasługuje postać lorda Henryka. Choć z jego ust pada nieco seksistowskich i demoralizujących myśli, to ma na swoim koncie znacznie więcej mądrych i dających do myślenia cytatów.
Dodać należy, że niektóre pozycje źle się starzeją. Nie ta. Choć - jak już wspomniałam - niektóre poglądy są nieaktualne, to sam przekaz i większość treści znajduje odniesienie w dzisiejszych czasach. W końcu kto z nas nie miał w swoim życiu Doriana Graya - osoby, która znalazła zgubę we własnej próżności?
Podsumowując: książkę czytało się przyjemnie, ale nie jest to jakiś must read. Przeczytać warto, ale nie była to w moim przypadku jakaś zmieniająca życie pozycja.

Dorian Gray. Inteligentny, utalentowany, młody, a nade wszystko piękny mężczyzna.
Dorian Gray. Bezwzględny, próżny zbrodniarz.

„Portret Doriana Graya” jest niewątpliwie jedyną w swoim rodzaju książką. Opowiada o młodzieńcu, który oddaje duszę za wieczną piękność. Nie miałam za bardzo oczekiwań wobec tej pozycji, nie było też w związku z tym rozczarowań. Zaskoczył mnie...

Książka z jednej strony dość nużąca, mało porywająca, a z drugiej strony koncept i przekaz dobry: upadek moralności prowadzący do samounicestwienia się i zguby.

Książka z jednej strony dość nużąca, mało porywająca, a z drugiej strony koncept i przekaz dobry: upadek moralności prowadzący do samounicestwienia się i zguby.

Ksiażka w pełni nie wpasowała się w moje gusta, lecz mimo to uważam ją za dobrą. Występuje wiele momentów o charakterze przemyśleń na temat piękna i młodości. Sposób napisania wiadomo, że najprostszy nie jest, chociaż nie było tego bardzo czuć.

Ksiażka w pełni nie wpasowała się w moje gusta, lecz mimo to uważam ją za dobrą. Występuje wiele momentów o charakterze przemyśleń na temat piękna i młodości. Sposób napisania wiadomo, że najprostszy nie jest, chociaż nie było tego bardzo czuć.

Jedyna powieść Oscara Wilde'a to zdecydowanie książka, do której wracam najczęściej. Za każdym razem zachwyca mnie tak samo, a może jeszcze bardziej. Historią, stylem i jeszcze paroma rzeczami, które czynią Portret Doriana Graya arcydziełem literatury nie tylko angielskiej, ale światowej. Autor umiał pisać i stworzył dzieło, które dla wielu może być niemoralne, ale tylko dla takich, którzy nie znają się na pisaniu, bo cytując tego dandysa, nie ma książek moralnych i niemoralnych. Są tylko te napisane dobrze i źle. Ta jest wybitna. Choć głównym bohaterem jest wiecznie młody Dorian, spętany klątwą, którą sam na siebie rzucił, widząc swój portret to dla mnie o wiele bardziej interesujący jest jego przyjaciel i mentor, któremu zawdzięcza trochę swoje zepsucie, mianowicie lord Harry czy jak kto woli Henryk. To z jego ust padają zdania, które są esencją tej książki. Takie, które trzeba pamiętać i można bezwstydnie cytować przy wielu okazjach. Uniwersalne, błyskotliwe, mądre i bardzo dekadenckie. Stylowe jak epoka, w której tworzył Wilde i którą tu opisuje. Sentencje, które mogą oburzać i sprowadzać na złą drogę, ale za to w sposób godny prawdziwego angielskiego gentlemana. Ta książka jest ich pełna. To dla nich i dla lorda Henryka wracam do niej co kilka lat i wiem, że będę to robił jeszcze wielokrotnie, marząc by być jeszcze parę razy choć trochę jak lord Harry, a nie jak Dorian Gray, który to właśnie swojemu przyjacielowi zawdzięcza tak naprawdę to kim mógł przez chwilę się stać, ale poszedł o kilka kroków za daleko. Basta. Jeśli jeszcze nie znacie Portretu Doriana Graya koniecznie go przeczytajcie. To jedna z tych książek, które mogą stać się dla Was bardzo ważne, tak jak Portret jest ważny dla mnie. Polecam!!!

Jedyna powieść Oscara Wilde'a to zdecydowanie książka, do której wracam najczęściej. Za każdym razem zachwyca mnie tak samo, a może jeszcze bardziej. Historią, stylem i jeszcze paroma rzeczami, które czynią Portret Doriana Graya arcydziełem literatury nie tylko angielskiej, ale światowej. Autor umiał pisać i stworzył dzieło, które dla wielu może być niemoralne, ale tylko...

Wiecie, do jakiego wniosku doszłam po ponownej lekturze "Portretu Doriana Graya"? Że im jest się starszym, tym bardziej czytelnik utożsamia się z lordem Henrykiem Wottonem. Serio. Kiedy pierwszy raz czytałam tę książkę, to byłam przerażona cynizmem i pesymizmem tej postaci. I pomyślałam, że ludzie tak nie uważają. Po jakiś 10 latach kilka razy się z nim zgodziłam 😅
No cóż, starzejący się portret już nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia, prędzej to, co mówili bohaterowie o życiu. I, jakby nie patrzeć, kult młodości i piękna nadal jest silny, jak nie silniejszy, jak trafnie Oscar Wilde zauważył. A piękny Dorian, który obwiniał wszystkich za sytuację, w której się znalazł, tak naprawdę zawsze miał w sobie elementy zła. I brzydoty. Nie był taki nieskazitelny, jak na początku to się podkreśla. Zawsze mnie drażnił motyw idealnego bohatera, który ostatecznie stał się zepsuty. Bo ta postać nigdy nie była idealnie dobra, zapamiętajcie to raz na zawsze.
Ta książka zawsze będzie klasykiem. Nic nie traci po latach. Czy jako powieść grozy, czy jako traktat Wilde'a o życiu, sztuce i moralności.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2024 pod hasłem "Książka starsza od Ciebie".

Wiecie, do jakiego wniosku doszłam po ponownej lekturze "Portretu Doriana Graya"? Że im jest się starszym, tym bardziej czytelnik utożsamia się z lordem Henrykiem Wottonem. Serio. Kiedy pierwszy raz czytałam tę książkę, to byłam przerażona cynizmem i pesymizmem tej postaci. I pomyślałam, że ludzie tak nie uważają. Po jakiś 10 latach kilka razy się z nim zgodziłam 😅
No cóż,...

Postanowiłam czytać więcej klasyki, więc na pierwszy ogień poszła ta cieniutka książeczka. Urzekła mnie - stylem pisania, historią, trójkątem miłosnym i samym zakończeniem.

PS wiadomo już o co chodzi w rapsach, gdzie mówią o portrecie Doriana Graya

Postanowiłam czytać więcej klasyki, więc na pierwszy ogień poszła ta cieniutka książeczka. Urzekła mnie - stylem pisania, historią, trójkątem miłosnym i samym zakończeniem.

PS wiadomo już o co chodzi w rapsach, gdzie mówią o portrecie Doriana Graya

Klasyka, którą wyjątkowo mi się czytało. Historia z dobrym zakończeniem i punktem kulminacyjnym.

Klasyka, którą wyjątkowo mi się czytało. Historia z dobrym zakończeniem i punktem kulminacyjnym.

Przeczytane na lokalny klub książki i była to dość przyjemna lektura.

Portret Doriana Graya przedstawia historię młodego chłopaka, który zostaje zmanipulowany przez co uważa swoje piękno jako jego największą wartość.

Książka ciekawa, nie powiedziałabym, że porywająca, ale nie była zła. Czuć, że nie jest to książka młoda, przez co daje "vibe lektury szkolnej", ale nie w złym tego stwierdzenia znaczeniu.

Polecam przeczytać, albo przesłuchać audiobooka.

Przeczytane na lokalny klub książki i była to dość przyjemna lektura.

Portret Doriana Graya przedstawia historię młodego chłopaka, który zostaje zmanipulowany przez co uważa swoje piękno jako jego największą wartość.

Książka ciekawa, nie powiedziałabym, że porywająca, ale nie była zła. Czuć, że nie jest to książka młoda, przez co daje "vibe lektury szkolnej", ale nie w...