Jestem olśniony formą, oczarowany językiem, porażony antyrewolucyjnym, antybolszewickim przesłaniem, przed którym autor się bronił i usprawiedliwiał, ale co pokazał: zniszczeni ludzie, zniszczona miłość, upodlona inteligencja, zrujnowany kraj, okrucieństwo i cynizm. Zrobił to w 1929 r.! I to wszystko w tak niewielu słowach, w ledwie zarysowanych scenach, w urywkach prasy i komunikatów. Rewelacja. A jako bonus kapitalne, utrzymane w stylistyce całości posłowie tłumacza o Marienhofie "Ostatni dandys republiki".

Jestem olśniony formą, oczarowany językiem, porażony antyrewolucyjnym, antybolszewickim przesłaniem, przed którym autor się bronił i usprawiedliwiał, ale co pokazał: zniszczeni ludzie, zniszczona miłość, upodlona inteligencja, zrujnowany kraj, okrucieństwo i cynizm. Zrobił to w 1929 r.! I to wszystko w tak niewielu słowach, w ledwie zarysowanych scenach, w urywkach prasy i...

Nietypowa książka o tym, że dekadencja w warunkach Rosji świeżo sowieckiej to nie był łatwy kawałek chleba. Nietypowa, bo montowana niczym film z fragmentów krótkich, stanowiących prawdziwe i fikcyjne meldunki agencyjne z frontu budowy komunizmu, oraz z dłuższych, opowiadających tragiczne i niekiedy haniebne perypetie miłości dwójki głównych bohaterów.
Marienhof jest bardzo kreatywny przy konstruowaniu metafor, pióro ma lekkie i zarazem zjadliwe; a jednak czegoś mi tu brakuje. Tym tajemnym elementem jest chyba życie.

Nietypowa książka o tym, że dekadencja w warunkach Rosji świeżo sowieckiej to nie był łatwy kawałek chleba. Nietypowa, bo montowana niczym film z fragmentów krótkich, stanowiących prawdziwe i fikcyjne meldunki agencyjne z frontu budowy komunizmu, oraz z dłuższych, opowiadających tragiczne i niekiedy haniebne perypetie miłości dwójki głównych bohaterów.
Marienhof jest bardzo...

Znowu zdumiewa mnie literatura rosyjska. Powieść jest piękna. Jej kompozycja wpłynęła na to, że pochłonąłem ją w mig, przecież czasem ma się ochotę na taką jak ta, pisaną fragmentami powieść, w której rozdziały są bardzo krótkie, za to treść bardzo interesująca, skłaniająca do przemyśleń.

Pozytywne zaskoczenie Marienhofem to chyba interesujący prezent od czytelniczego losu. Ta powieść jest dla tych, którzy chcą poznać: piękną historię miłosną acz tragicznie zakończoną, ciekawą formę prozatorską czy zobaczyć obraz lat po rewolucji październikowej w innej nieco odsłonie niż w większości książek. Zatem polecam od serca.

Znowu zdumiewa mnie literatura rosyjska. Powieść jest piękna. Jej kompozycja wpłynęła na to, że pochłonąłem ją w mig, przecież czasem ma się ochotę na taką jak ta, pisaną fragmentami powieść, w której rozdziały są bardzo krótkie, za to treść bardzo interesująca, skłaniająca do przemyśleń.

Pozytywne zaskoczenie Marienhofem to chyba interesujący prezent od czytelniczego...

Nie pada ani jedno słowo, które określałoby emocje, a jest ich tyle w gestach, ruchach i obrazach, że naprawdę warto.

Nie pada ani jedno słowo, które określałoby emocje, a jest ich tyle w gestach, ruchach i obrazach, że naprawdę warto.

Poczucie humoru rosyjskich pisarzy nie ma sobie równych. Piękny smutek jest w tej książce, śmieszny smutek.

Poczucie humoru rosyjskich pisarzy nie ma sobie równych. Piękny smutek jest w tej książce, śmieszny smutek.