Jeśli miałabym dziecko w wieku wczesnoszkolnym na pewno chciałabym zapoznać je z tą książką, niezależnie od płci. Bo właśnie o tym ona jest – wojna nie dotyczy tylko mężnych mężczyzn, niestety.

Na okładce przeczytamy, że jest ona bezpieczna dla dzieci, dostosowana do ich rozwoju emocjonalnego. I całkowicie się z tym zgadzam. W sposób łagodny traktuje o tak poważnym i bestialskim temacie, tłumacząc dziecku co to jest wojna i z czym się ona wiąże.

Historia małej, dzielnej Eli jest inspirowana wspomnieniami Eli Łaniewskiej, pseudonim „Czarna Elka”. Klimatyczne ilustracje do książki wykonała Olga Reszelska.

Całość zaczyna się od sprzeczki dwóch przyjaciół – Antka i Eli. Oboje są jeszcze dziećmi, choć chłopiec psychicznie deklaruje się jako dorosły i gotowy do walki. Dokucza swojej małej przyjaciółce, zarzucając dziecinność i niezrozumienie tematu, bowiem w jego oczach są to sprawy typowo chłopięce. Do czasu, aż spotykają sie w szpitalu polowym, gdzie Ela pomaga przy rannych. Już wtedy rozumie, że się mylił.

Czy wojna jest dla chłopców, czy również dla dziewczynek? Jak słusznie zauważył ojciec naszej bohaterki – w ogóle nie jest dla dzieci. Ale jak sami wiemy z historii, i dzieci nie oszczędza.

Bardzo mądra, edukacyjna i z przesłaniem, choć podanym bardzo delikatnie, tak że dziecko na pewno nie poczuje, że jest pouczane. Nie odczuje również przygniecenia ciężkim tematem, ponieważ wpleciona zostaje również miłość, dojrzałe rodzicielstwo i przyjaźń. Oczywiście po przeczytaniu należy otoczyć dziecko troską, samemu tłumacząc treść i przekaz.

Jeśli miałabym dziecko w wieku wczesnoszkolnym na pewno chciałabym zapoznać je z tą książką, niezależnie od płci. Bo właśnie o tym ona jest – wojna nie dotyczy tylko mężnych mężczyzn, niestety.

Na okładce przeczytamy, że jest ona bezpieczna dla dzieci, dostosowana do ich rozwoju emocjonalnego. I całkowicie się z tym zgadzam. W sposób łagodny traktuje o tak poważnym i...

Ela na plaży obserwuje kolegę, który robi pompki i sprawdza swoje bicepsy. Antek szykuje pociski z piasku. Ela myśli że to pączki chce się bawić z kolegą. Niestety słyszy "Wojna nie jest dla dziewczyn!"
W rozmowie z tatą słyszy, że wojna nie jest dla dzieci. Wtedy jest zadowolona dodatkowo miłość taty i jego siła uspakajają dziewczynkę.
Po kilku miesiącach rzeczywistość jest już zgoła inna. Taty nie ma w domu, mama całymi dniami pracuje w szpitalu, a na Elę spada przeogromna tajemnica.
Ponowne spotkanie dzieci w czasie Powstania Warszawskiego jest dość zaskakujące dla obojga.
II wojna światowa ukazana w taki sposób, że dzieci zadają pytania i proszą o dalsze losy bohaterów. Polecam.

Ela na plaży obserwuje kolegę, który robi pompki i sprawdza swoje bicepsy. Antek szykuje pociski z piasku. Ela myśli że to pączki chce się bawić z kolegą. Niestety słyszy "Wojna nie jest dla dziewczyn!"
W rozmowie z tatą słyszy, że wojna nie jest dla dzieci. Wtedy jest zadowolona dodatkowo miłość taty i jego siła uspakajają dziewczynkę.
Po kilku miesiącach rzeczywistość...

To w ogóle nie jest książka dla dzieci. Nie polecam, myślę że o wojnie da się napisać tak, żeby nie straumatyzować dziecka. Ja podczas czytania musiałam na żywo omijać pewne zdania, bo w mojej ocenie były zbyt brutalne.

To w ogóle nie jest książka dla dzieci. Nie polecam, myślę że o wojnie da się napisać tak, żeby nie straumatyzować dziecka. Ja podczas czytania musiałam na żywo omijać pewne zdania, bo w mojej ocenie były zbyt brutalne.

Teoretycznie narratorką jest mała dziewczynka, ale sposób formułowania myśli kompletnie do tego nie przystaje. O wiele lepiej wypadają kwestie dorosłych. Idea zacna, natomiast wykonanie średnie. Ilustracje typowe dla dzisiejszej maniery, nie wyróżniają się ani na plus, ani na minus.

Teoretycznie narratorką jest mała dziewczynka, ale sposób formułowania myśli kompletnie do tego nie przystaje. O wiele lepiej wypadają kwestie dorosłych. Idea zacna, natomiast wykonanie średnie. Ilustracje typowe dla dzisiejszej maniery, nie wyróżniają się ani na plus, ani na minus.

Fajna książka. Szybko się czyta.

Fajna książka. Szybko się czyta.

07.2022

07.2022

Bardzo wzruszająca książka tym bardziej że napisana z punktu widzenia dziecka.

Bardzo wzruszająca książka tym bardziej że napisana z punktu widzenia dziecka.

Trzymam w ręku książkę Pawła Beręsewicza i dziwię się, że chociaż to już V wydanie, to nigdy o tym nie słyszałam. Bardzo interesująca lektura - dla dziewczynek, o wojnie. Pisałam tu już o "Syberyjskich przygodach Chmurki" i o "Arce czasu", znam też "Fajną ferajnę" - wszystkie te książki opowiadają o wojnie z punktu widzenia dziecka. Do tego cyklu należy także "Czy wojna jest dla dziewczyn?". Bohaterka utworu odpowiada: Ta wojna nie była tylko dla chłopaków. Niestety.
Paweł Beręsewicz prezentuje nam krótką, zbeletryzowaną historię Eli Łaniewskiej, pseudonim "Czarna Elka". Pani Elżbieta, obecnie Łukaszczyk, mieszka i pracuje jako lekarz w Zakopanem.
W chwili wybuchu wojny mała Ela miała 9 lat. Opowiada nam o ostatnich, przedwojennych wakacjach, o Antku, który nie chciał się z nią bawić; o zabawie z tatą w Głupią Odpowiedź na Głupie Pytanie; o rannych ludziach na ulicach, o mamie-lekarce; o dziwnych panach wypytujących o ojca; o wyprawie do lasu "na grzyby", których nie było; o tym, kto znany z dzieciństwa przeżył, a kto nie.
Proste słowa,perspektywa dziecka, ogrom refleksji po lekturze tych kilkunastu stron. Ciekawe ilustracje Olgi Reszelskiej: nowoczesna kreska, nieco komiksowe ujęcia.

Trzymam w ręku książkę Pawła Beręsewicza i dziwię się, że chociaż to już V wydanie, to nigdy o tym nie słyszałam. Bardzo interesująca lektura - dla dziewczynek, o wojnie. Pisałam tu już o "Syberyjskich przygodach Chmurki" i o "Arce czasu", znam też "Fajną ferajnę" - wszystkie te książki opowiadają o wojnie z punktu widzenia dziecka. Do tego cyklu należy także "Czy...

Za ciosem: kolejna pozycja z cyklu „Wojny dorosłych – historie dzieci”. Trzyma poziom cyklu: historia kilkuletniej Elki, której życie zmienia wojna, opowiedziana ciekawie, prostym językiem, oddającym emocje dziecka i realia wojny z poziomu wiedzy i odczuć dziecka, pięknie wydana, z ciekawymi ilustracjami Olgi Reszelskiej. Kolejna pozycja pomagająca przybliżyć dzieciom historię, poruszająca ważne problemy, wyzwalająca emocje, pobudzająca do stawiania pytań. Mimo prostego języka, proponowałabym ją do samodzielnego czytania 10 - 11 latkom, młodszym dzieciom raczej przy wspierającej obecności bliskiego dorosłego.

Za ciosem: kolejna pozycja z cyklu „Wojny dorosłych – historie dzieci”. Trzyma poziom cyklu: historia kilkuletniej Elki, której życie zmienia wojna, opowiedziana ciekawie, prostym językiem, oddającym emocje dziecka i realia wojny z poziomu wiedzy i odczuć dziecka, pięknie wydana, z ciekawymi ilustracjami Olgi Reszelskiej. Kolejna pozycja pomagająca przybliżyć dzieciom...

Jeśli Wasze dziecko pyta o wojnę, bez względu na to jakiej jest płci, przeczytajcie mu książkę "Czy wojna jest dla dziewczyn?" Pawła Beręsewicza. Za autorem nie przepadam, ale za TĄ książką STRASZNIE! Po pierwsze: świetnie przechodzi od czasu PRZED wojną do jej wybuchu; po drugie: ujmuje najważniejsze "cechy" wojny - okrucieństwo, niebezpieczeństwo, podejrzliwość, samotność, strach, bezsensowne atakowanie cywilów, rozłąkę, bombardowania. Całość napisana jest tak, że pozwala dziecku w dowolnym momencie postawić pytanie albo pozwala czytającemu dodać coś od siebie. Jest tu też miejsce na humor, jak i na smutek czy strach.
Polecam do kupienia również do szkolnych bibliotek. Wypróbowałam też na przedszkolakach i odzew odmalowywał się na twarzach sześciolatków zgodnie z intencją tekstu. Po prostu SUPER i nie ma co więcej gadać... tudzież pisać.;)

Ale gdyby ktoś chciał, to zapraszam:
https://bookwszkole.blogspot.com/2020/08/czy-wojna-jest-dla-dziewczyn-swietna.html

Jeśli Wasze dziecko pyta o wojnę, bez względu na to jakiej jest płci, przeczytajcie mu książkę "Czy wojna jest dla dziewczyn?" Pawła Beręsewicza. Za autorem nie przepadam, ale za TĄ książką STRASZNIE! Po pierwsze: świetnie przechodzi od czasu PRZED wojną do jej wybuchu; po drugie: ujmuje najważniejsze "cechy" wojny - okrucieństwo, niebezpieczeństwo, podejrzliwość,...