Ciężko się czyta, bo łzy obraz rozmazują.

Ciężko się czyta, bo łzy obraz rozmazują.

cudowna książka

cudowna książka

Książkę Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel "Kosmita"
czytałam ze ściśniętym gardłem i ciarkami biegającymi po ciele...

To wzruszająca i bardzo pouczająca opowieść dla dzieci.
O autyzmie, byciu grzecznym / niegrzecznym,
o rodzinie, radzeniu sobie z trudnościami,
o potrzebie zrozumienia i wsparcia
i o miłości.


To opowieść o małym autystycznym chłopcu.
O tym, jak go widzi siostra, nagle odsunięta na boczny tor.
I o tym, jak tę sytuację widzi on sam - piszący listy do Anioła Stróża.

O tym, jak się zachowuje, co go drażni / boli / przeraża,
co przyciąga uwagę, co lubi, a czego nie rozumie.
I o tym, że nikt go nie rozumie - jak kosmity.



https://bajdocja.blogspot.com/2022/10/kosmita.html

Książkę Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel "Kosmita"
czytałam ze ściśniętym gardłem i ciarkami biegającymi po ciele...

To wzruszająca i bardzo pouczająca opowieść dla dzieci.
O autyzmie, byciu grzecznym / niegrzecznym,
o rodzinie, radzeniu sobie z trudnościami,
o potrzebie zrozumienia i wsparcia
i o miłości.


To opowieść o małym autystycznym chłopcu.
O tym, jak go widzi...

Bardzo proste wytłumaczenie, czym jest autyzm i w jaki sposób powinno się do niego ustosunkowywać. Szczególnie cenna jest perspektywa rodzeństwa, zwrócenie uwagi na emocje pozostałych dzieci i ich stosunek do „kosmity”. Mnie wzruszyło. Zdecydowanie poleciłabym do przekazania ważnych kwestii najmłodszym.

Bardzo proste wytłumaczenie, czym jest autyzm i w jaki sposób powinno się do niego ustosunkowywać. Szczególnie cenna jest perspektywa rodzeństwa, zwrócenie uwagi na emocje pozostałych dzieci i ich stosunek do „kosmity”. Mnie wzruszyło. Zdecydowanie poleciłabym do przekazania ważnych kwestii najmłodszym.

Genialna książka biblioterapeutyczna. Lektura oswaja nas z autyzmem. Pomaga rodzinom, w których są dzieci z autyzmem zrozumieć bardziej swoich najbliższych i znaleźć z nimi wspólny „język” i nić porozumienia. Czytelnicy odkryją, iż nie powinniśmy uznawać tych osób za "kosmitów". Dowiadujemy się od początku, od narodzin dziecka, z jakimi przeszkodami musi radzić sobie rodzina w swojej codzienności. Zazdrość rodzeństwa o uwagę rodziców bywa bardzo częsta, a opiekunowie muszą wykazać się niekończącymi się pokładami cierpliwości, zrozumienia i miłości. Książeczka ukazuje nam jak myśli dziecko z autyzmem, tłumaczy jego zachowanie, jego niebywałą wrażliwość i strach. Dzieci z autyzmem potrzebują opieki i troski, uczucia stałości, bezpieczeństwa, powtarzalności, rutyny, boją się zmian, chcą zachować wszystko takim samym. Lektura w ciekawy sposób ułatwia każdemu zrozumienie autyzmu. Uczy odbiorców empatii. Dzięki "Kosmicie" wiemy, że należy starać się nie oceniać ludzi z góry i być bardziej tolerancyjnym, otwartym i wrażliwym na inne osoby.

Genialna książka biblioterapeutyczna. Lektura oswaja nas z autyzmem. Pomaga rodzinom, w których są dzieci z autyzmem zrozumieć bardziej swoich najbliższych i znaleźć z nimi wspólny „język” i nić porozumienia. Czytelnicy odkryją, iż nie powinniśmy uznawać tych osób za "kosmitów". Dowiadujemy się od początku, od narodzin dziecka, z jakimi przeszkodami musi radzić sobie...

Treść, rysunki - bardzo wartościowa książeczka

Treść, rysunki - bardzo wartościowa książeczka

Ta książka jest niesamowita. Dzięki niej można lepiej zrozumieć autyzm,który występuje rzadko,ale ma różne postacie i każdy autysta przeżywa to inaczej. Powinniśmy nauczyć się rozumieć takie osoby nawet jeśli są "kosmitami" jak bohater tej książki,bo to też są normalni ludzie,tylko że trochę inni.

Ta książka jest niesamowita. Dzięki niej można lepiej zrozumieć autyzm,który występuje rzadko,ale ma różne postacie i każdy autysta przeżywa to inaczej. Powinniśmy nauczyć się rozumieć takie osoby nawet jeśli są "kosmitami" jak bohater tej książki,bo to też są normalni ludzie,tylko że trochę inni.

Świetna książka pozwalająca zrozumieć dzieciom czym jest autyzm i jak go odbierać. Dzieci, kiedy słuchały o życiu Oli i jej brata zaczęły rozumieć o co w tym wszystkim chodzi. Podsumowały ją tak:" teraz będziemy wiedzieli jak się zachować w różnych sytuacjach". Szczerze polecam.

Świetna książka pozwalająca zrozumieć dzieciom czym jest autyzm i jak go odbierać. Dzieci, kiedy słuchały o życiu Oli i jej brata zaczęły rozumieć o co w tym wszystkim chodzi. Podsumowały ją tak:" teraz będziemy wiedzieli jak się zachować w różnych sytuacjach". Szczerze polecam.

Jestem zakochana w tej książce dla dzieci.Dawno nie czułam takiego ciepła w sercu,jak przy poznawaniu historii Oli i jej brata Kacpra.
Najbardziej urzekło mnie przedstawienie widzenia świata w dwóch perspektywach: perspektywie zdrowej Oli i chorego Kacperka,którego listy wywołały łzy w moich oczach.To cudownie ukazana historia rozwijającej się relacji rodzinnej jak i relacji rodzeństwa,która wraz z kolejnymi stronicami ''Kosmity'' kwitnie.

Uważam,że jest to książką,którą powinny przeczytać dzieci,które w swoim otoczeniu mają dziecko,które choruję na autyzm.Zdecydowanie pomogłoby im to zrozumieć pojmowanie świata z perspektywy osoby,która chociażby nie lubi hałasu.Polecam ją nie tylko najmłodszym,ale i dorosłym,bo ta krótka historia chwyta za serce.

Jestem zakochana w tej książce dla dzieci.Dawno nie czułam takiego ciepła w sercu,jak przy poznawaniu historii Oli i jej brata Kacpra.
Najbardziej urzekło mnie przedstawienie widzenia świata w dwóch perspektywach: perspektywie zdrowej Oli i chorego Kacperka,którego listy wywołały łzy w moich oczach.To cudownie ukazana historia rozwijającej się relacji rodzinnej jak i...

Już dawno nie czułam takiego smutku czytając tę książkę. Mam tu na myśli kilkanaście pierwszych stron, to uczucie swego rodzaju odrzucenia, niezrozumienia narasta w czytelniku z każdą stroną. Jest to z pewnością spowodowane narracją z perspektywy dziecka, ale także sposobu mówienia o problemie jakim dla rodziny Oli stał się autyzm jej małego braciszka.
Dawno się tak nie wzruszyłam czytając książkę.
Jest naprawdę godna polecenia i dorosłemu jak również mniejszemu odbiorcy. Moim zdaniem na takie tematy też trzeba umieć z dzieckiem rozmawiać i nie chodzi tutaj tylko o dzieci stykające się z osobami autystycznymi na co dzień. Chodzi o tę świadomość, że po tym świecie chodzą ludzie, którzy czują jeszcze bardziej.
Chylę czoła autorce i przewspaniałej Fundacji Synapsis.
Gorąco polecam !

Już dawno nie czułam takiego smutku czytając tę książkę. Mam tu na myśli kilkanaście pierwszych stron, to uczucie swego rodzaju odrzucenia, niezrozumienia narasta w czytelniku z każdą stroną. Jest to z pewnością spowodowane narracją z perspektywy dziecka, ale także sposobu mówienia o problemie jakim dla rodziny Oli stał się autyzm jej małego braciszka.
Dawno się tak nie...