Z chęcią sięgnęłam po zbiór opowiadań Nowakowskiego. Mam wrażenie, że niektóre z nich już kiedyś czytałam. Niektóre kojarzyły mi się z Tyrmandem, na pewno warto było się z nimi zapoznać. Zagłębiłam się w czasy powojennego, warszawskiego półświatka, nawet dość mocno się w niego wciągnęłam. Nowakowski pokazał różne charaktery ludzkie i to nie tylko złodziejaszków i innych kryminalistów. Trochę to była przygnębiająca lektura, ale ciekawa.

Z chęcią sięgnęłam po zbiór opowiadań Nowakowskiego. Mam wrażenie, że niektóre z nich już kiedyś czytałam. Niektóre kojarzyły mi się z Tyrmandem, na pewno warto było się z nimi zapoznać. Zagłębiłam się w czasy powojennego, warszawskiego półświatka, nawet dość mocno się w niego wciągnęłam. Nowakowski pokazał różne charaktery ludzkie i to nie tylko złodziejaszków i innych...

Mój kolega doradził mi, żebym przeczytał zbiór opowiadań Marka Nowakowskiego, zatytułowany „Ten stary złodziej. Benek Kwiaciarz”. Przyznaję nie bardzo byłem przekonany, bo powieści sensacyjnych raczej nie czytuję. Częściowo te obawy się potwierdziły, jednak mimo wszystko ta książka jest na tyle dobra pod kątem literackim, że warto ją było przeczytać i zrecenzować, no i zachęcić do przeczytania.

Mamy tu do czynienia z opowiadaniami dotyczące życia ludzi pochodzących ze środowisk umownie to można nazwać jak to się określa dysfunkcyjnych. Opowiadania należące do zbioru „Ten stary złodziej” dotyczą osób, które mają lub miały w przeszłości problemy z prawem, siedzieli w więzieniu, i o tym wspominają jak są na wolności, a jak są w więzieniu opowiadają o wolności, jaka pogoda, gdzie lubili chodzić na lody czy piwo. Mamy tutaj kilka opowiadań więziennych w których pokrótce przedstawione są realia więzienne. Natomiast drugi typ opowiadań dotyczy ludzi o których nic nie wiadomo czy mieli problemy z prawem, prawdopodobnie nie, mamy tu rzeźników, złociarzy, kwiaciarzy, np. tytułowy Benek, a więc ludzi pracujących w branży usługowej. Można powiedzieć, że jest to pewna szara masa żyjąca w szarej rzeczywistości okresu raczej wczesnego PRL –u. Ci ludzie są bezimienni, często poznajemy ich ksywki, imiona mają ci nieco lepiej sytuowani, np. Benek Kwiaciarz, ma stałą pracę, wiadomo, że mieszka z matką, czyli jest niezamężny, ale prawdopodobnie to kwestia czasu jak można się domyślać.

Jedną i drugą grupę bohaterów łączą opisy ekscesów alkoholowych, no i kwestia podrywu kobiet, czasem są to panie tzw. lekkich obyczajów, uprawiające nierząd. To są najczęściej bohaterki tych opowiadań, które pojawiają się w czasie libacji alkoholowych. Chociaż inne bohaterki są również np. Benek Kwiaciarz poznał piękną kobietę pracującą w rzeźni i z tego wynika, że próbował wchodzić w konkury. Mamy tutaj pewnie niedopowiedzenie polegające na tym, że Benek popełnia samobójstwo, przynajmniej oficjalnie, a być może komuś groźnemu wszedł w drogę, któremu nie podobało się, że piękna Nina wpadła Benkowi w oko.
Mamy też starego złodzieja, kilkakrotnie pojawia się klimatach więziennych. Ale w tytułowym opowiadaniu „Ten stary złodziej”, stary złodziej tak jest nazywanym, spotkał młodego złodzieja. Ten stary wyszedł z paki, ale u tego młodego ma widać szacunek, pewnie również wzbudza zaufanie, a w złodziejskim fachu jedno i drugie zapewne jest potrzebne, bo widać zaprasza go do spółki. Panowie postanawiają obrabować komis, który stoi na uboczu. Do spółki biorą Kaszubiaka, tego trzeciego, co ma zerkać czy jest spokój, czy trzeba zwiewać. Doszło do rabunku. Jak to się skończyło?

Tak jak wspomniałem książkę można przeczytać, opowiadań jest dość sporo, są dłuższe, krótsze, sprowadzone do opisu jednej, czasem kilku scen, tak chociażby w tych dwóch tytułowych do których nawiązałem. Mamy tu opisaną swego rodzaju prozę życia, taka jaką doświadczali bohaterowie, szarą, beznadziejną, czasem przydarzyła się jakaś lepsza chwila, kiedy na przykład mieli do czynienia z jakimiś kobietami, a w pobliżu było mnóstwo alkoholu do wypicia. Taką naturalistyczną koncepcję opisu literackiego miał Nowakowski i to warto docenić. Ja jak wspomniałem mnie nie bardzo tego typu koncepcja literacka przekonuje, ale jednak cieszę się, że przeczytałem tą książkę. Czasem warto dotrzeć do czegoś innego i poczytać. Książkę oceniam jako przeciętną. Można przeczytać.

Mój kolega doradził mi, żebym przeczytał zbiór opowiadań Marka Nowakowskiego, zatytułowany „Ten stary złodziej. Benek Kwiaciarz”. Przyznaję nie bardzo byłem przekonany, bo powieści sensacyjnych raczej nie czytuję. Częściowo te obawy się potwierdziły, jednak mimo wszystko ta książka jest na tyle dobra pod kątem literackim, że warto ją było przeczytać i zrecenzować, no i...

Książkę zaliczam do subiektywnej, stworzonej pod wpływem zaistniałej potrzeby, kategorii "Proza życia". Składają się na nią historie, luźno ze sobą powiązane, w których przewijają się charakterystyczne dla opisywanej grupy (a)społecznej: motywy, nałogi i zachowania. Pan Marek Nowakowski opisał to wszystko bardzo prostym językiem, idealnie dopasowanym do stworzonych postaci, używając warszawskiej gwary, a także zapożyczając wiejskie naleciałości, co dodatkowo buduje klimat, tworząc obraz żywym, a akcję wiarygodną. Dodatkowym atutem są wplątywane umiejętnie szczegóły, powodujące, że Nasza wyobraźnia pracuje, a My niemalże czujemy akcję, jakby ta rozgrywała się nieopodal, zaraz obok Nas samych. Książkę czyta się lekko, lecz rozstrzygnięcia i losy postaci dają do myślenia. Polecam

Książkę zaliczam do subiektywnej, stworzonej pod wpływem zaistniałej potrzeby, kategorii "Proza życia". Składają się na nią historie, luźno ze sobą powiązane, w których przewijają się charakterystyczne dla opisywanej grupy (a)społecznej: motywy, nałogi i zachowania. Pan Marek Nowakowski opisał to wszystko bardzo prostym językiem, idealnie dopasowanym do stworzonych postaci,...

"...w każdym mieście są takie miejsca gdzie lepiej nie odpowiadać
na pozdrowienia, obnośne meliny sprzedające wódkę pod figurką
matki boskiej, na brudnych podwórkach dzieci przegrywają swoje
dzieciństwo w kręgle z flaszek, jeżeli to chłopak będzie złodziejem
i mordercą i albo zapije się na śmierć albo zgnije w więzieniu, jeśli
dziewczynka - na pewno będzie k.rwą...)"
Powyższy tekst starego krakowskiego zespołu Inkwizycja dobrze oddaje charakter opowiadań Nowakowskiego. W zbiorach "Ten stary złodziej" i "Benek Kwiaciarz" prym wiedzie proletariat ulic: bywalcy podejrzanych knajp czekający na frajera, uliczne dziwki, mieszkańcy podmiejskich miasteczek żyjący z dnia na dzień wykonując proste prace: wożenie gnoju, praca w kwiaciarni, sklepie itp. Opowiadania epatują naturalistycznymi opisami nędzy, brzydoty kobiet i mężczyzn, prostoty i jednocześnie silnym poszanowaniem pewnych środowiskowych zasad. Nowakowski pokazuje tu wyrwane scenki z tego świata, scenki najczęściej bez puenty, bez morału. Jeśli nawet jeden z bohaterów przeżywa jakąś tragedię, życie wokół toczy się dalej, niezmiennie, tak samo, bez nadziei na odmianę, której zresztą większość postaci nie oczekuje i na nią nie liczy.

"...w każdym mieście są takie miejsca gdzie lepiej nie odpowiadać
na pozdrowienia, obnośne meliny sprzedające wódkę pod figurką
matki boskiej, na brudnych podwórkach dzieci przegrywają swoje
dzieciństwo w kręgle z flaszek, jeżeli to chłopak będzie złodziejem
i mordercą i albo zapije się na śmierć albo zgnije w więzieniu, jeśli
dziewczynka - na pewno będzie...

Zwyczajne i nadzwyczajne historyjki ludzi z marginesu napisane dosc prosto. W pelni pokrywa sie z oczekiwaniami.

Zwyczajne i nadzwyczajne historyjki ludzi z marginesu napisane dosc prosto. W pelni pokrywa sie z oczekiwaniami.

Myślałam, że będę słuchać z nostalgią. Jednak żywo reagowałam na wszystkie opowiadania. Człowiek nie pozostaje obojętny na wydarzenia, choćby miały miejsce w odległej przeszłości.

Myślałam, że będę słuchać z nostalgią. Jednak żywo reagowałam na wszystkie opowiadania. Człowiek nie pozostaje obojętny na wydarzenia, choćby miały miejsce w odległej przeszłości.