Upodobania mają prawo zmieniać się z wiekiem. Kiedy pierwszy raz czytałam Sherlocka, wiedziałam, że jest to literatura, która nie opuści mnie już nigdy. Kiedy zaczęłam interesować się rewolucją przemysłową, wiedziałam, że takie motywy w książkach staną się jednymi z moich ulubionych.
"Marsz Automatonów" to kolejna przypadkowa pozycja na mojej półce. Polując na ciekawe tytuły za śmieszną cenę, dorzuciłam także ten do swojego koszyczka. Dojrzewał na półce i nie miałam przekonania.
A to był błąd! Wszyscy fani klasycznego kryminału, fantastyki naukowej (nie SF),steampunka, rewolucji przemysłowej oraz ciętego języka Holmesa powinni sięgnąć po książkę Manna. Zawiła intryga została zaplanowana w przemyślany i nie tak łatwy do przewidzenia sposób. Nie brakuje tu motywów historycznych, okultystycznych, a nawet lekko romantycznych!
Mogłoby się wydawać, że taka rozbieżność nie jest do pogodzenia w skromnej w swych rozmiarach książce, lecz pochopny osąd w tej kwestii może być krzywdzący. Mann wdzięcznie wplata różnokolorowe nitki i tka z nich piękny, przyjemny w odbiorze obraz. Aż serce ściska, gdy okazuje się, że to nie jest pierwsza część cyklu...

Upodobania mają prawo zmieniać się z wiekiem. Kiedy pierwszy raz czytałam Sherlocka, wiedziałam, że jest to literatura, która nie opuści mnie już nigdy. Kiedy zaczęłam interesować się rewolucją przemysłową, wiedziałam, że takie motywy w książkach staną się jednymi z moich ulubionych.
"Marsz Automatonów" to kolejna przypadkowa pozycja na mojej półce. Polując na ciekawe...

Napędzane parą dorożki, zębatkowe roboty i w pełni rozwinięte, sterowcowe lotnictwo. Witajcie w wiktoriańskim Londynie, takim jaki powinien być, gdybyśmy urodzili się we właściwej rzeczywistości. Marsz automatonów to jedna z tych powieści, które celowo i bez skrępowania wykorzystują dojrzałe, steampunkowe motywy.

Jak przystało na powieść czerpiącą z XIX-wiecznych wzorców, jest to kryminał, który rozpoczyna się od wrzucenia czytelnika w feerię schematów. Kiedy rzeczony czytelnik jest już przekonany, że wszystko dobrze zna i nic go nie zaskoczy – Mann przystępuje do wywracania wszystkiego do góry nogami.

Cała recenzja: http://steampunk.info.pl/newbury-hobbes-marsz-automatonow-steampunkowy-spadkobierca-sherlocka/

Napędzane parą dorożki, zębatkowe roboty i w pełni rozwinięte, sterowcowe lotnictwo. Witajcie w wiktoriańskim Londynie, takim jaki powinien być, gdybyśmy urodzili się we właściwej rzeczywistości. Marsz automatonów to jedna z tych powieści, które celowo i bez skrępowania wykorzystują dojrzałe, steampunkowe motywy.

Jak przystało na powieść czerpiącą z XIX-wiecznych wzorców,...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony posiada większość elementów, które w podobnych historiach uwielbiam. Z drugiej strony jest jednak jedną z najgorzej złożonych książek, jakie w życiu czytałam. Brakujące znaki interpunkcyjne, poprzekręcane imiona bohaterów, zła odmiana czasowników i rzeczowników i nieproporcjonalne odstępy między wyrazami odbierały całą przyjemność czytania.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony posiada większość elementów, które w podobnych historiach uwielbiam. Z drugiej strony jest jednak jedną z najgorzej złożonych książek, jakie w życiu czytałam. Brakujące znaki interpunkcyjne, poprzekręcane imiona bohaterów, zła odmiana czasowników i rzeczowników i nieproporcjonalne odstępy między wyrazami...

George Mann był redaktorem Antologii Nowej Fantasy i Antologii Nowej Science Fiction. Na swoim koncie literackim ma sporo opowiadań, krótkich nowelek, a także powieści. Specjalizuje się przede wszystkim w powieściach z gatunku steampunk. Marsz Automtaonów otwiera serię Newbury i Hobbes na tropie.

Dziwna zaraza panująca zwłaszcza w biedniejszych dzielnicach, za sprawą której ludzie stają się bezmyślnymi żywymi trupami zwanymi ekshumantami. Seria tajemniczych morderstw w Whitechapel, którą wszyscy przypisują duchowi zwanemu świecącym policjantem. Zagadkowa katastrofa jednego ze statków powietrznych, zwanego The Lady Armitage. Trzy zupełnie różne sprawy. Czy coś je łączy?

Sir Maurice Newbury jest tajnym agentem Jej Królewskiej Mości. Veronika Hobbes jest jego asystentką. Teraz oboje muszą połączyć swoje siły, aby odkryć co też stało się na zniszczonym statku powietrznym, ponieważ dla Królowej Wiktorii to właśnie ta sprawa ma najwyższy priorytet. Jednak oboje w międzyczasie starają się także pomóc w rozwiązaniu tajemniczych morderstw. Nawet nie zdają sobie sprawy z tego w co się pakują. Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej, koniecznie powinniście sięgnąć po tę książkę.

Dość dziwne czyta się dwie zupełnie różne historie umieszczone w tych samych czasach (Marsz Automatonów i W dziwnej sprawie Skaczącego Jacka),a nawet rozgrywających się w tych samych miejscach. Tym bardziej, że każdy z autorów formuje miejsce akcji na użytek swojej historii. Mimo wszystko ciężko jest nie porównywać obu powieści, ale postaram się tego nie robić.

George Mann zabiera swoich czytelników do mrocznej i mglistej Anglii, która stoi na progu rewolucji przemysłowej. Do państwa rządzonego twardą ręką przez Królową Wiktorię, gdzie dużą rolę w życiu wszystkich mieszkańców odgrywają ponadczasowe wynalazki. Po prostu wszystko to co w steampunku jest najważniejsze. Marsz automatonów na pierwszy rzut oka w niczym nie odstaje od pozostałych powieści z tego gatunku. Jednak jest to pozorne wrażenie, ponieważ autor w swojej książce poszedł o krok dalej i uczynił kobietę jedną ze swoich głównych postaci. Dodam, że wcale nie biernej obserwatorki rozgrywających się wydarzeń, a czynnej ich uczestniczki. Jest to sporą nowością, ponieważ zazwyczaj kobiety były uważane i traktowane w tamtych czasach, jedynie jako dodatek i ozdobę mężczyzny. Tymczasem George Mann pokazał Veronikę jako kobietę twardą i potrafiącą o siebie zadbać w każdej sytuacji.

Jeżeli chodzi o akcję to rozwija się ona w naprawdę szybkim tempie i przepełniona jest niespodziewanymi zwrotami, na które czytelnik nijak nie może się przygotować. Również pod względem fabuły, książce nie można niczego zarzucić, ba, trzeba ją wręcz chwalić. Dlaczego? Ano dlatego, że autor połączył w niej kilka zupełnie różnych gatunków literackich, które różnią się przede wszystkim prowadzeniem właśnie fabuły. Tymczasem u Pana Mann’a tworzą one spójną całość, której powadzenie przebiega płynnie i interesująco.

Na dużą uwagę zasługuje również język powieści, który na szczęście pozbawiony jest archaicznego stylu, który królował w epoce wiktoriańskie, a mimo to i tak doskonale oddaje jej klimat. Jest on prosty, plastyczny, a także bardzo sugestywny. Autor jedynie za pomocą słów maluje przed naszymi oczami nie tylko te najwymyślniejsze z wynalazków, ale także odkrywa przerażający widok jaki przedstawiają sobą ekshumanci. Po prostu ciarki chodzą po plecach.

Podsumowując. Marsz automatonów to doskonały przykład dobrego stemapunku, a jednocześnie może okazać się również ciekawostką dla wielbicieli powieści sensacyjnych i tych z gatunku horrorów. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Polecam ją więc każdemu, a zwłaszcza osobą, które mają zamiar zapoznać się ze steampunkiem, ponieważ jest to lekka lektura, która wciąga od początku.

George Mann był redaktorem Antologii Nowej Fantasy i Antologii Nowej Science Fiction. Na swoim koncie literackim ma sporo opowiadań, krótkich nowelek, a także powieści. Specjalizuje się przede wszystkim w powieściach z gatunku steampunk. Marsz Automtaonów otwiera serię Newbury i Hobbes na tropie.

Dziwna zaraza panująca zwłaszcza w biedniejszych dzielnicach, za sprawą...

Szybkie, sprawnie napisane czytadło dla młodzieży w klimatach steampunku. Stary koń tez nie powinie się nudzić, aczkolwiek kryminalna intryga nie jest zbyt wyrafinowana.

Szybkie, sprawnie napisane czytadło dla młodzieży w klimatach steampunku. Stary koń tez nie powinie się nudzić, aczkolwiek kryminalna intryga nie jest zbyt wyrafinowana.

http://365ksiazek.blogspot.com/2014/05/zombie-i-parowe-dorozki-g-mann-marsz.html

http://365ksiazek.blogspot.com/2014/05/zombie-i-parowe-dorozki-g-mann-marsz.html

Miszmasz wszystkiego, ale fajna rozrywka. Nawet zombie w świecie steampunka dało radę ;)

Miszmasz wszystkiego, ale fajna rozrywka. Nawet zombie w świecie steampunka dało radę ;)