Książka wydana niegdyś w podziemiu, a potem w serii „półkowników” (z tukanem) wydawnictwa Alfa. Opowieść o losach żydowskiego żołnierza Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej, od szkolenia począwszy aż do Berlina. To miał być taki postradziecki Szwejk, ale nie do końca się udało. W sumie najśmieszniejszy był sam fakt, że dywizja „litewska” składała się niemal z samych Żydów bądź marsz do łaźni z dodanymi słowami o prowadzącym ich Stalinie czy informacja o ilości fryzjerów w kompanii. Inne dowcipy albo były nieco mniej śmieszne, albo niekoniecznie swoiste, odnoszące się np. do spraw obyczajowych.
Przy czym warto pamiętać, że mowa o Żydach z niepodległej do 1940 roku Litwy, a nie z ZSRR.
W pamięci pozostał tez obraz frontowej degrengolady, fatalnej organizacji, niekompetentnych oficerów (szczególnie politycznych) oraz fakt, że spośród Żydów nielicznymi komunistami były tylko największe szuje obojga płci. Ale za ich czyny odpowiadała – wobec lokalnej ludności – niestety cała reszta.
Zatem przygody Moni Cackesa nie do końca były zabawne, nie do końca tragiczne i nie do końca wiarygodne (np. historia wymiany prezentów z okazji 1 maja). Tym niemniej książka pokazuje Armię Czerwona w II wojnie światowej bez upiększeń, patosu i hurraoptymizmu. Dla Polaka miło przeczytać, że jeden z wileńskich Żydów mówił wprost o rozbiorze Polski dokonanym przez Hitlera i Stalina.

Książka wydana niegdyś w podziemiu, a potem w serii „półkowników” (z tukanem) wydawnictwa Alfa. Opowieść o losach żydowskiego żołnierza Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej, od szkolenia począwszy aż do Berlina. To miał być taki postradziecki Szwejk, ale nie do końca się udało. W sumie najśmieszniejszy był sam fakt, że dywizja „litewska” składała się niemal z samych...

Czytałem to, wydane w drugim obiegu, zachwytom nie było końca. O absurdach sowieckiego świata Sevela potrafi pisać tak śmiesznie jak mało kto. Obserwacje człowieka wychowanego w zachodnim świecie, przystosowującego się do życia ludzi radzieckich. Nie przesadzę pisząc, że niewiele się w radzieckich głowach zmieniło od tamtego czasu, więc książka ma walory poznawcze nawet dziś..

Czytałem to, wydane w drugim obiegu, zachwytom nie było końca. O absurdach sowieckiego świata Sevela potrafi pisać tak śmiesznie jak mało kto. Obserwacje człowieka wychowanego w zachodnim świecie, przystosowującego się do życia ludzi radzieckich. Nie przesadzę pisząc, że niewiele się w radzieckich głowach zmieniło od tamtego czasu, więc książka ma walory poznawcze nawet dziś..

Po ataku Niemiec na ZSRR Stalin zdecydował, że trzeba utworzyć dywizję litewską w Armii Czerwonej. Żeby było jasne, że "wszystkie narody radzieckie walczą z najeźdźcą". Wyszło tak, że jedynymi Litwinami, których znaleziono w ZSRR byli Żydzi, którzy uciekli przed Hitlerem więc 16 Dywizja była de facto Dywizją Żydowską a nie Litewską. Sevela opisuje w krótkich opowiadankach losy jednego z żołnierzy tej dywizji, Litewskiego Żyda, fryzjera, Moni Cackesa.

To jest zaskakująca lektura, słodko-gorzka. Niektóre opowiadanka mają charakter żydowskich szmoncesów, inne są raczej przypowieściami o żydowskim sposobie myślenia i rozstrzygania wątpliwości moralnych, inne jeszcze są opowiadaniami o strachu i beznadzieji życia żołnierzy na wojnie. Ale tak naprawdę - i to jest wyjątkowe - większość z opowiadań ma te wszystkie elementy równocześnie.

Na 2-3 godziny czytania. Do śmiechu ale i do refleksji.

Po ataku Niemiec na ZSRR Stalin zdecydował, że trzeba utworzyć dywizję litewską w Armii Czerwonej. Żeby było jasne, że "wszystkie narody radzieckie walczą z najeźdźcą". Wyszło tak, że jedynymi Litwinami, których znaleziono w ZSRR byli Żydzi, którzy uciekli przed Hitlerem więc 16 Dywizja była de facto Dywizją Żydowską a nie Litewską. Sevela opisuje w krótkich opowiadankach...

Świetna, z humorem. Polecam

Świetna, z humorem. Polecam

Wyobraźcie sobie, że czytacie opis masowych grobów, a jednocześnie skręcacie się ze śmiechu. Najśmieszniejsza książka jaką przeczytałem w swoim życiu.

Wyobraźcie sobie, że czytacie opis masowych grobów, a jednocześnie skręcacie się ze śmiechu. Najśmieszniejsza książka jaką przeczytałem w swoim życiu.