Powrót Cienia

Kolejny potwornie rozwodniony tom, wydarzeń i wątków, które zapadają w pamięć na dłużej niż dosłownie chwilę, jest raptem kilka. Szkoda się tutaj nawet dłużej rozpisywać, czytając przez 2 tomy jak jedna z postaci w kółko szuka chłopaka, który non stop się gubi, poświęcono na to mnóstwo kartek.
Cieszę się, że został ostatni tom, jest to jedna ze słabszych pozycji fantasy, z jakimi miałem styczność.

Kolejny potwornie rozwodniony tom, wydarzeń i wątków, które zapadają w pamięć na dłużej niż dosłownie chwilę, jest raptem kilka. Szkoda się tutaj nawet dłużej rozpisywać, czytając przez 2 tomy jak jedna z postaci w kółko szuka chłopaka, który non stop się gubi, poświęcono na to mnóstwo kartek.
Cieszę się, że został ostatni tom, jest to jedna ze słabszych pozycji fantasy, z...

Fajnie wreszcie wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, ale dotarcie do tego punktu zajęło tej serii stanowczo za dużo czasu. Sporo rzeczy mi się tu podoba, ale jest to cykl z tych powolnych, żeby nie powiedzieć rozwleczonych.

Edit: po przeczytaniu finału jednoznacznie stwierdzam, że mamy tu jeden tom za dużo. Jakby stąd i z dwójki wyciąć to, co ostatecznie nie przydało się do niczego, to byłaby dobra seria.

Fajnie wreszcie wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, ale dotarcie do tego punktu zajęło tej serii stanowczo za dużo czasu. Sporo rzeczy mi się tu podoba, ale jest to cykl z tych powolnych, żeby nie powiedzieć rozwleczonych.

Edit: po przeczytaniu finału jednoznacznie stwierdzam, że mamy tu jeden tom za dużo. Jakby stąd i z dwójki wyciąć to, co ostatecznie nie przydało się...

Po raz kolejny jestem zachwycona. Tym razem wkraczamy coraz bardziej w głąb złowrogiej baśni, jaką jest kraina cienia. Autor świetnie oddaje zasnuty mgłami świat, coraz bardziej nierzeczywisty i szalony. Książę Barrick coraz bardziej przypomina Frodo z władcy pierścieni Tolkiena. Coraz bardziej samotny podąża w nieznany świat, niosąc małe lusterko dla swojego wroga i licząc na to, że dzięki temu ocali swój zamek. Towarzyszy mu ogromny kruk - postać bardzo kontrowersyjna. Z jednej strony wydaje się pełna dobrych intencji, z drugiej strony brutalna i mordercza.
Zachwyca mnie mnogość postaci, świetne ich nakreślenie i olbrzymia różnorodność. Nie chodzi tylko o charakter, również występujące w powieści rasy są bardzo ciekawe. Moja wyobraźnia żyje, kiedy czytam tę książkę.

Po raz kolejny jestem zachwycona. Tym razem wkraczamy coraz bardziej w głąb złowrogiej baśni, jaką jest kraina cienia. Autor świetnie oddaje zasnuty mgłami świat, coraz bardziej nierzeczywisty i szalony. Książę Barrick coraz bardziej przypomina Frodo z władcy pierścieni Tolkiena. Coraz bardziej samotny podąża w nieznany świat, niosąc małe lusterko dla swojego wroga i licząc...

Zawsze mam problem z ocenianiem Marchii cienia... Bo z jednej strony to jest świetnie high fantasy z genialnym pomysłem, intrygami, świetnymi bohaterami, ciekawie wykreowanym światem, a z drugiej to za bardzo skomplikowane i czasami nudzące fantasy. Sam fakt, że czytałam tę książkę przez kilka miesięcy o czymś świadczy. Wiele scen możnaby spokojnie usunąć, bo nic się nie działo! Bohaterowie śpią, jedzą, idą czy cokolwiek innego - trzeba dodać scenę. Ale ostatnio jakoś poszło. W tym tomie wątki się zacieśniają. Wiele zostaje wyjaśnione, pojedyncze elementy układanki mają w końcu sens i naprawdę ciężko się oderwać od ostatnich rozdziałów. To dobra książka, to dobre fantasy, ale spokojnie można by odjąć ze 100 stron ;)

Zawsze mam problem z ocenianiem Marchii cienia... Bo z jednej strony to jest świetnie high fantasy z genialnym pomysłem, intrygami, świetnymi bohaterami, ciekawie wykreowanym światem, a z drugiej to za bardzo skomplikowane i czasami nudzące fantasy. Sam fakt, że czytałam tę książkę przez kilka miesięcy o czymś świadczy. Wiele scen możnaby spokojnie usunąć, bo nic się nie...

Moim zdaniem Powrót Cienia jest lepszy i bardziej wciągający, oraz trzymający w napięciu niż poprzednie dwa tomy. O ile Marchia i Rozgrywka były "dobre", lecz i tak poniżej moich oczekiwań, to Powrót jest już lepszy i przywraca mi wiarę, że kończąc ten cykl Sercem Cienia będę mógł powiedzieć, że cała tetralogia choćby trochę przybliżyła się poziomem do wspaniałego "Pamięć, Smutek i Cierń".
Akcja w Powrocie Cienia staje się coraz większa, sytuacja głównych bohaterów, jak i tych z drugiego planu coraz bardziej napięta, do tego zagmatwane sytuacje, trudne decyzje i niepewna przyszłość. Jedyne co smuci, to fakt, że trzeba było aż tyle czasu czekać na to czytając ten cykl.
Moja ocena może byłaby o jeden punkt wyższa...jednak przed czytaniem Powrotu Cienia "wchłaniałem" Malazańską Księgę Poległych i ten 10-cio tomowy cykl tak wysoko podniósł poprzeczkę, że Powrót dostał taką a nie inną ocenę.

Moim zdaniem Powrót Cienia jest lepszy i bardziej wciągający, oraz trzymający w napięciu niż poprzednie dwa tomy. O ile Marchia i Rozgrywka były "dobre", lecz i tak poniżej moich oczekiwań, to Powrót jest już lepszy i przywraca mi wiarę, że kończąc ten cykl Sercem Cienia będę mógł powiedzieć, że cała tetralogia choćby trochę przybliżyła się poziomem do wspaniałego...

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego, skonstruowanego ze starannością świata, w którym wyróżnia się przede wszystkim bardzo ciekawe ujęcie bogów i mitologii. Drugą zasługą cyklu są świetne postaci bohaterów, wielowymiarowe i barwne, nie ważne, czy mamy do czynienia z postaciami pozytywnymi, negatywnymi, czy znajdującymi się w "szarej strefie". Williams potrafi konstruować epickie, wielowątkowe powieści i udowadnia, że klasyczna fantasy cięgle jeszcze ma czytelnikom wiele do zaoferowania. Bardzo polecam.

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego,...

Najlepszy tom póki co. Zwłaszcza rewelacyjna końcówka.

Najlepszy tom póki co. Zwłaszcza rewelacyjna końcówka.