Co dzień człowiek uczy się czegoś nowego. Na przykład taki "Topless" Hollanka - otóż okazuje się, że można pisać książkę li tylko wyłącznie dla samego pisania, czy też może raczej dla podziwiania swojego wyrobu na księgarnianej półce. Bo o nic więcej tutaj nie chodzi. Pomysł? Żaden. Akcja? Praktycznie zerowa. Psychologia postaci? Śmiechu warta. Finał? Żeby był finał, musiałby być początek, a tego też zabrakło.

Ot, młode małżeństwo pracujące przy konserwacji obrazów wyjeżdża mniej więcej w okresie awarii elektrowni w Czernobylu na Zachód, na nadmorskie wakacje. Ona raz na plaży - na bardzo krótko - zdejmuje stanik i opala się tytułowo topless, on wyżywa się na niej za nie do końca wiadomo, co, i roi sobie uczucie do jakiejś kobiety z dzieciakiem. Po czym w końcu wyjeżdżają z plaży i prawie mają wypadek samochodowy. Koniec.

O co chodziło autorowi? Co było myślą przewodnią książki? Po co w ogóle była pisana? A zgaduj se sam, czytelniku, skoro dałeś się nabić w butelkę i kupiłeś te wypociny.

Co dzień człowiek uczy się czegoś nowego. Na przykład taki "Topless" Hollanka - otóż okazuje się, że można pisać książkę li tylko wyłącznie dla samego pisania, czy też może raczej dla podziwiania swojego wyrobu na księgarnianej półce. Bo o nic więcej tutaj nie chodzi. Pomysł? Żaden. Akcja? Praktycznie zerowa. Psychologia postaci? Śmiechu warta. Finał? Żeby był finał,...