Nie rozumiem tak dobrych opinii dotyczących tej książki,,, przecież przez całą powieść nie działo się nic ciekawego. Postać kobiety płynącej na okręcie w ogóle mogła się nie pojawiać. Myślałam że jej wątek będzie czymś ważnym podczas podróży. jedyne co było ok to zakończenie i za nie daję jedną gwiazdkę więcej. czytało się a i owszem miło, ale co z tego skoro większość scen w książce była niepotrzebna nie wnosząca nic do fabuły,,,,

Nie rozumiem tak dobrych opinii dotyczących tej książki,,, przecież przez całą powieść nie działo się nic ciekawego. Postać kobiety płynącej na okręcie w ogóle mogła się nie pojawiać. Myślałam że jej wątek będzie czymś ważnym podczas podróży. jedyne co było ok to zakończenie i za nie daję jedną gwiazdkę więcej. czytało się a i owszem miło, ale co z tego skoro większość scen...

Kolejna odsłona przygód Tankreda i jego mistrza ze Wschodu, Hugona. Tym razem towarzyszymy bohaterom książki w trakcie podróży na Sycylię, odwiedzamy kolejne portowe miasta, trafiamy do spelun, tawern i burdeli. Obserwujemy walkę z piratami, a przede wszystkim ponownie musimy rozwiązać następną kryminalną zagadkę - wśród członków załogi znajduje się morderca. I to nie byle jaki, bo jest to zabójca dzieci. Książką napisana została z polotem, czyta się ją podobnie jak jej poprzedniczkę bardzo szybko. Tajemnica nie jest arcytrudna do rozwiązania, jednak z pewnością dochodzenie do prawdy może sprawić przyjemność. W tej części przygód dwójki bohaterów następuje także rozwinięcie wątku pochodzenia młodego Tankreda, dlatego też polecam, jeśli ktoś jest zainteresowany tą lekturą, wcześniej sięgnąć po pierwszą książkę z tej serii. Nie jest to może bardzo konieczne, ale z pewnością pomoże bardziej zrozumieć niektóre zagadnienia. Moim zdaniem druga odsłona cyklu jest bardziej udana. Myślę, że wpływ na to ma bardziej przygodowy charakter "Dzikich wojowników". Z radością wkrótce sięgnę po tom trzeci.

Kolejna odsłona przygód Tankreda i jego mistrza ze Wschodu, Hugona. Tym razem towarzyszymy bohaterom książki w trakcie podróży na Sycylię, odwiedzamy kolejne portowe miasta, trafiamy do spelun, tawern i burdeli. Obserwujemy walkę z piratami, a przede wszystkim ponownie musimy rozwiązać następną kryminalną zagadkę - wśród członków załogi znajduje się morderca. I to nie byle...

Książka zrobiła na mnie dobre wrażenie i znowu, zamiast iść po ludzku spać, siedziałam do drugiej nad ranem. Ale było warto. Zaplanowana intryga na początku nie wydawała mi się zbyt ciekawa i do ok 120 strony ciężko było mi dotrwać, postanowiłam zatem codziennie czytać jeden rozdział. Być może wynikało to z tego, że akcja książki dzieje się na statku, a ja ani w filmach ani w książkach nie lubię "dusznej atmosfery". Jednak potem akcja się rozkręca, dzieje się coraz więcej i wpada się w wir czytania. Ci którzy czytali poprzednią cześć nie będą zawiedzeni, a Ci którzy jeszcze nie mieli okazji niech sięgną na początek po Ludzi Wiatru, gdyż niektóre postacie i wątki nawiązują wcześniejszych wydarzeń,a czytanie książek w odwrotnej kolejności może zepsuć odbiór książki.

Książka zrobiła na mnie dobre wrażenie i znowu, zamiast iść po ludzku spać, siedziałam do drugiej nad ranem. Ale było warto. Zaplanowana intryga na początku nie wydawała mi się zbyt ciekawa i do ok 120 strony ciężko było mi dotrwać, postanowiłam zatem codziennie czytać jeden rozdział. Być może wynikało to z tego, że akcja książki dzieje się na statku, a ja ani w filmach ani...

Ach Ci wspaniali mężczyźni, uosobienie męskości, walki i ciętego języka. w mojej wyobraźni królowali panowie władający bardzo zręcznie toporem i słowem. Uczeń i mistrz z przyjaźni tworzą magię i doborowy team detektywów w płóciennych szatach. Czytając drugą część 'ludzi wiatru" płyniemy w dalszą podróż, która nas niesie zakamarki ludzki demonów. Troszkę przewidywalny koniec, ale mimo wszystko dobrze i szybko się czyta.Polecam

Ach Ci wspaniali mężczyźni, uosobienie męskości, walki i ciętego języka. w mojej wyobraźni królowali panowie władający bardzo zręcznie toporem i słowem. Uczeń i mistrz z przyjaźni tworzą magię i doborowy team detektywów w płóciennych szatach. Czytając drugą część 'ludzi wiatru" płyniemy w dalszą podróż, która nas niesie zakamarki ludzki demonów. Troszkę przewidywalny...

Druga czesc przygod Tankreda i Hugona na drodze do wyjasnienia zagadki z przed lat. Fantastyvzny klimat sredniowiecza, zagadki ,morderstwa i tajemnica.... Ta ksiazka ma klimat i czyta sie ja bardzo przyjemni. Polecam milosnikom sredniowiecza i przygody

Druga czesc przygod Tankreda i Hugona na drodze do wyjasnienia zagadki z przed lat. Fantastyvzny klimat sredniowiecza, zagadki ,morderstwa i tajemnica.... Ta ksiazka ma klimat i czyta sie ja bardzo przyjemni. Polecam milosnikom sredniowiecza i przygody

„Średniowieczni detektywi na tropie nowych zbrodni!” – zmienione hasło, które nie porównuje książki z innymi pozycjami rzuciło się w moje oczy na samym początku. Nie jest aż tak stanowcze i nachalne jak poprzednie, lecz potrafi przykuć wzrok. Tym razem nie są to obietnice, których spełnienie jest niemożliwe, o nie. O dziwo hasło w czerwonej wstędze jest pełnoprawną zapowiedzią wydarzeń, które czekają nas podczas lektury. Czy Hugo z Tarsu wraz z Tankredem rozwikłają mroczną zagadkę? Czy przedstawiona zbrodnia jest dziełem szaleńca, czy geniusza? Jak Tankred zareaguje na skrywane przed nim historie. Jeżeli pragniecie się tego dowiedzieć, to zapraszam serdecznie do lektury drugiego tomu „Rycerzy Sycylii” zatytułowanego „Dzicy Wojownicy”.

Podobnie jak w poprzednim tomie wiodącymi postaciami tej książki jest duet mistrza i ucznia, czyli Hugo z Tarsu, oraz Tankred. To oklepane połączenie zyskuje tutaj nieco blasku, powiedziałbym, że jest zupełnie odmienione. Autorka zmieniła trochę koncepcję, gdyż omawiane postacie zyskały nieco charakteru, oraz życia. Brak już nieznośnego efektu manekina, czy kukły. Na pierwszy rzut oka można nie dostrzec tej metamorfozy, lecz podczas lektury wszystko się zmienia. W tym miejscu zaryzykuję stwierdzenie, że postacie te pozbyły się problemów wieku dziecięcego. Osobiście polubiłem tych średniowiecznych detektywów, gdyż ich głębia zaczęła wychodzić na pierwszy plan. Szkoda, że nie można było tak uczynić już w pierwszym tomie, jednakowo pochwalam każdą poprawę.

Kilka słów pragnę poświęcić postaciom pobocznym, gdyż na tym polu zmierzymy się z zupełnie innymi osobami niż poprzednio. Nie muszę chyba ukrywać, że przyjdzie nam spotkać się ze starymi znajomymi, lecz ich imion nie ujawnię. Po co psuć niepotrzebnie zaskoczenie. Autorka przedstawiła nam całkiem pokaźną gromadkę postaci, z czego większość nadal jest wyłącznie kukłami, które mają wykonać polecone zadanie. Ogromna szkoda, gdyż kilka z nich ma wielki potencjał na coś więcej, a tak wszystko zostało zmarnowane. Przykro mi, że pozytywne zmiany dotknęły wyłącznie głównych bohaterów. Być może autorka nie chciała zmieniać wszystkiego na raz, lecz to nie tłumaczy takiej postawy.

Świat przedstawiony, który będziemy przemierzać wraz z bohaterami jest istnym arcydziełem. To rzetelnie odtworzone średniowiecze z wszystkimi jego aspektami. W tej kwestii ciężko się do czegoś przyczepić, bowiem opisy i wyjaśnienia genialnie obrazują nam wydarzenia. Autorka trzyma tutaj bardzo wysoki poziom, wielu pisarzy mogło by się tutaj sporo nauczyć. Niemniej nie każdemu może się to podobać, wszystko jest wyłącznie kwestią indywidualnego gustu. Osobiście cenie sobie taką prezentację świata, jest bardzo wygodna i przyjemna w odbiorze.

Historia zawarta na kartach tej powieści jest bardziej rozbudowana, niż ta znana nam z poprzedniej części. Fabuła trzyma się w ryzach, wątki ładnie się łączą i wyjaśniają. Brak większych niedopowiedzeń jest sporym atutem tego dzieła. Chodzi oczywiście o wątek główny, sprawy poboczne wyjaśniane są z tomu na tom, więc jest nad czym myśleć. Historia jest nad wyraz lekka w odbiorze, słownictwo nie przysparza większych kłopotów, przez co całość czyta się dosyć szybko. Zawarta tutaj zbrodnia nie jest dziełem kryminalistycznym, lecz szukanie mordercy jest przyjemną zabawą.

W mojej opinii „Dzicy Wojownicy” to dobra kontynuacja kiepskiego średniaka. Widać, że autorka poprawiła wiele kwestii, lecz kila błędów nadal pozostało. Lekkość odbioru, wyrazistość bohaterów, czy też rozbudowana fabuła. Wiele zmieniono, ale dużo jeszcze przed nami. Polecam każdemu czytelnikowi, gdyż warto poświęcić jej czas.

Moja ocena: 6/10
Artius

Po więcej recenzji zapraszamy na blog KZTK:
http://koszztk.blogspot.com/

„Średniowieczni detektywi na tropie nowych zbrodni!” – zmienione hasło, które nie porównuje książki z innymi pozycjami rzuciło się w moje oczy na samym początku. Nie jest aż tak stanowcze i nachalne jak poprzednie, lecz potrafi przykuć wzrok. Tym razem nie są to obietnice, których spełnienie jest niemożliwe, o nie. O dziwo hasło w czerwonej wstędze jest pełnoprawną...

Dalsze losy Tankreda i Hugona z Tarsu. Tym razem nasi bohaterowie podróżują na
Sycylię, a podczas pobytu w porcie Beafleur dowiadują się że tajemniczy morderca zabija dzieci pozostawiając na ich ciałach 3 litery VRS. Prewot portu podejrzewa, że mordercą jest ktoś z załogi lub pasażerów statków płynących na Sycylię. Akcja rozkręca się niestety dopiero w drugiej połowie książki, cały czas snujemy domysły kto jest mordercą, choć sielanka podróży usypia naszą czujność... pierwsza część cyklu była o wiele bardziej dynamiczna, ale mam nadzieję, że jest to związane z umieszczeniem akcji na pokładach dwóch statków. Oczywiście dowiadujemy się również kim jest Tankred :) Chęć poznania dalszych losów Tankreda po odkryciu tajemnicy popycha do przeczytania dalszych części:)

Dalsze losy Tankreda i Hugona z Tarsu. Tym razem nasi bohaterowie podróżują na
Sycylię, a podczas pobytu w porcie Beafleur dowiadują się że tajemniczy morderca zabija dzieci pozostawiając na ich ciałach 3 litery VRS. Prewot portu podejrzewa, że mordercą jest ktoś z załogi lub pasażerów statków płynących na Sycylię. Akcja rozkręca się niestety dopiero w drugiej połowie...

Ma swój klimat i styl. Bardzo przypadła mi do gustu, uważam, że ta druga część jest lepsza niż pierwsza.

Ma swój klimat i styl. Bardzo przypadła mi do gustu, uważam, że ta druga część jest lepsza niż pierwsza.

Powieść łatwa i przyjemna. Czyta się szybciutko, aż szkoda, że tak szybko się kończy tom II.

Powieść łatwa i przyjemna. Czyta się szybciutko, aż szkoda, że tak szybko się kończy tom II.

Kolejny tom z cyklu "Rycerze Sycylii" trzyma poziom. Dobrze się czytało.

Kolejny tom z cyklu "Rycerze Sycylii" trzyma poziom. Dobrze się czytało.