Tragedia. Płaskie postacie, stereotypowe rozwinięcia, koszmarne błędy.
Zapomnieć przed przeczytaniem.

Tragedia. Płaskie postacie, stereotypowe rozwinięcia, koszmarne błędy.
Zapomnieć przed przeczytaniem.

Książka, którą dobrze się czyta, zwłaszcza na początku. Ma wciągającą intrygę, napisana jest dobrą polszczyzną. Tyle, że w miarę zagłębiania się w treść robi się coraz mniej prawdopodobna. I to zarówno w sferze teraźniejszości, jak i przeszłości, jest niespójna. Na przykład jedną z postaci występujących w utworze jest Viratio. To mężczyzna wychowany przez mnichów z piątego wieku naszej ery, mówiących po łacinie oraz żyjącego w siedemnastym wieku kapitana statku. Nie przeszkadza mu to świetnie się komunikować z obecnie żyjącymi Hiszpanami. Tego typu sprzeczności jest wiele. Pseudonaukowy projekt skonstruowania wehikułu czasu czy też otwierające się wraz z nadciągającą burzą wrota czasu umożliwiające podróżowanie pomiędzy epokami. Pomysł podróży w czasie pojawia się w tylu różnych książkach, a nawet antologiach, że trudno napisać coś rozsądnego i zarazem odkrywczego. Jednym słowem przyjemna rozrywka, jeżeli nie traktuje się serio treści. Moim zdaniem powinna być wydana jako fantastyka, wtedy nie budziłaby zastrzeżeń.

Książka, którą dobrze się czyta, zwłaszcza na początku. Ma wciągającą intrygę, napisana jest dobrą polszczyzną. Tyle, że w miarę zagłębiania się w treść robi się coraz mniej prawdopodobna. I to zarówno w sferze teraźniejszości, jak i przeszłości, jest niespójna. Na przykład jedną z postaci występujących w utworze jest Viratio. To mężczyzna wychowany przez mnichów z piątego...

Przystąpiłem do przeczytania tej książki zaraz po nieudanej próbie przeczytania 20000 mil podmorskiej żeglugi. Nieudanej dlatego, że w tamtej książce nie było humoru, tylko ochy i achy w stylu naśladującym naukową rozprawę. Tutaj trafiłem na coś zgoła innego, a jednak prawie to samo z dużą dawką humoru, kontrastów i takiej dziwnej swobodzie kreowania postaci. Po pierwsze tak samo jak w przypadku powieści Verne'a, mamy do czynienia z profesorem, który po spotkaniu osoby jakby wyjętej ze społeczeństwa, zaczyna dostrzegać wiele rzeczy niepoznanych dotąd przez innych członków jego rzeczywistości i znajduje odpowiedzi na nurtujące go pytania. Tylko, że powieść Javiera Gonzaleza nie jest rozprawą naukową, jest o wiele bliższa naszym czasom, zawiera w sobie opisy wielu zjawisk naukowych i wielu wydarzeń historycznych ale z perspektywy bardzo "przyziemnej", zobrazowanych na podstawie emocji prostych i ciekawych osobowości. Tak jakby jakiś wporzo koleś z baru w luźnej atmosferze rozprawiał o swoich niestworzonych historiach lecz z bardzo dużą dokładnością i niekiedy zabarwieniem erotycznym. W tej książce nie ma rzeczy bardzo poważnych, nie ma też w niej przesadnej analizy zjawisk moralnych, może podoba mi się ta książka bo jestem prostym człowiekiem? Nie znajdziecie w tej książce nic odkrywczego, nie jest to jakiś traktat filozoficzny czy książka naukowa, nie olśni was struktura tej powieści, czy też charakter postaci. Nic nie jest skomplikowane, a jednak wymieszane w tak ciekawych proporcjach, takie odtwórstwo najwyższej klasy, wymieszanie wszystkiego, co dobre w zaskakujący sposób, doprawienie humorem, wymiarami 95-60-90 i dystansem do wielu bardzo poważnych zawodów. Nie będę was zachęcał do przeczytania tej książki i nie ma w niej happy endu, a jednak możecie nie żałować tej lektury. Może nawet się uśmiechniecie.

Przystąpiłem do przeczytania tej książki zaraz po nieudanej próbie przeczytania 20000 mil podmorskiej żeglugi. Nieudanej dlatego, że w tamtej książce nie było humoru, tylko ochy i achy w stylu naśladującym naukową rozprawę. Tutaj trafiłem na coś zgoła innego, a jednak prawie to samo z dużą dawką humoru, kontrastów i takiej dziwnej swobodzie kreowania postaci. Po pierwsze...

Autor miał rewelacyjny pomysł na fabułę książki, jednak mnogość perspektyw i bohaterów sprawiła, że było sporo momentów, w których nie mogłam się do końca połapać. Musiałam wracać do początku rozdziału i przypominać sobie, w którym wieku dzieje się akcja danego fragmentu. Brakowało mi w niej przejrzystości.

Zdecydowanym plusem jest wykorzystanie podróży w czasie i tajemniczych czarnych dziur. Autor umiejętnie splótł ze sobą wątki sensacyjne, przygodowe i historyczne.

Lektura dla miłośników przygód i tajemnic.

Autor miał rewelacyjny pomysł na fabułę książki, jednak mnogość perspektyw i bohaterów sprawiła, że było sporo momentów, w których nie mogłam się do końca połapać. Musiałam wracać do początku rozdziału i przypominać sobie, w którym wieku dzieje się akcja danego fragmentu. Brakowało mi w niej przejrzystości.

Zdecydowanym plusem jest wykorzystanie podróży w czasie i...

Książka wybrana przeze mnie do napisania pracy na Literaturę Hiszpańską okazała się być strzałem w dziesiątkę. Mix różnych gatunków literackich, które świetnie się przenikają, zwarta akcja pełna tajemnic i zagadek, których rozwiązań kompletnie się nie spodziewałam. Autor musiał mieć niebywałą wyobraźnię, by stworzyć takie dzieło, i przedstawił ją bez zarzutu. Naprawdę warta polecenia!

Książka wybrana przeze mnie do napisania pracy na Literaturę Hiszpańską okazała się być strzałem w dziesiątkę. Mix różnych gatunków literackich, które świetnie się przenikają, zwarta akcja pełna tajemnic i zagadek, których rozwiązań kompletnie się nie spodziewałam. Autor musiał mieć niebywałą wyobraźnię, by stworzyć takie dzieło, i przedstawił ją bez zarzutu. Naprawdę warta...

Bida z nędzą. W chwili, gdy zostały przedstawione bardziej szczegółowo historie przedmiotów znalezionych w kościele, cała akcja (przynajmniej dla mnie) się najnormalniej sypie. Chciałam jak najszybciej dobrnąć do końca. Szkoda, że autor tak zmasakrował ciekawą w gruncie rzeczy książkę.

Bida z nędzą. W chwili, gdy zostały przedstawione bardziej szczegółowo historie przedmiotów znalezionych w kościele, cała akcja (przynajmniej dla mnie) się najnormalniej sypie. Chciałam jak najszybciej dobrnąć do końca. Szkoda, że autor tak zmasakrował ciekawą w gruncie rzeczy książkę.

Przed przeczytaniem tej książki, nie miałam co do niej specjalnych oczekiwań. W dodatku kilka pierwszych zdań przestraszyło mnie, że jej poziom będzie niski, ale na szczęście to były słabsze dobrego początki. Bo z czasem jak rozwijała się akcja "Wyspy..." było coraz lepiej. Autor dość zgrabnie budował całą skomplikowaną historię, różne wątki rozgrywające się w najróżniejszych miejscach na świecie, w różnym czasie, ciekawe postaci, tworzyły interesującą całość. Dużym plusem dla mnie były podróże w przeszłość, wiele autentycznych wydarzeń autor opisał i wzbogacił swoją interpretacją czy fikcyjną opowieścią. Bardzo podobały mi się ciekawostki w przypisach, które także były świetnym dodatkiem.

Cała historia opisana w książce jest mocno fantastyczna, łączy w sobie kilka gatunków - science fiction, przygodę, akcję, powieść historyczną. Dużo, ale autorowi udaje się to całkiem fajnie połączyć.

Podsumowując, "Wyspę..." czytało mi się naprawdę przyjemnie. Brak definitywnego zakończenia jest ciekawym rozwiązaniem. Chciałabym kiedyś przeczytać kontynuację losów głównych bohaterów. To nie jest książka 'bardzo dobra', ale 'dobra' jak najbardziej.

Przed przeczytaniem tej książki, nie miałam co do niej specjalnych oczekiwań. W dodatku kilka pierwszych zdań przestraszyło mnie, że jej poziom będzie niski, ale na szczęście to były słabsze dobrego początki. Bo z czasem jak rozwijała się akcja "Wyspy..." było coraz lepiej. Autor dość zgrabnie budował całą skomplikowaną historię, różne wątki rozgrywające się w...

Czytając tę książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autor "przedobrzył" upychając w jedną powieść wszystko: fantastykę, historię, sensację, kryminał... Mnogość wątków i postaci nie wyszła książce na dobre, niestety. A szkoda, bo pomysł fajny!

Czytając tę książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autor "przedobrzył" upychając w jedną powieść wszystko: fantastykę, historię, sensację, kryminał... Mnogość wątków i postaci nie wyszła książce na dobre, niestety. A szkoda, bo pomysł fajny!

Solidny thriller historyczno-przygodowy. Rewelacja to może nie jest, aczkolwiek warta przeczytania.

Solidny thriller historyczno-przygodowy. Rewelacja to może nie jest, aczkolwiek warta przeczytania.

"Pozbywając się tajemnicy, pozbywamy się magii, bez której życie staje się puste."

"Wyspa na Krańcu Czasu" Javiera Gonzalesa to ciekawa trochę fantastyczna opowieść, napisana prostym językiem, którą czyta się szybko i łatwo. Historia zaczyna się od tego, iż w pewnym kościele w Hiszpanii zostaje odnalezione ciało mnicha oraz relikwie, między innymi pióro anielskie. Każdy rozdział zaczyna się streszczeniem poszczególnego rozdziału rękopisu zatytułowanego "Navigatio". Głównym bohaterem jest tutaj profesor historii Hiszpanii - Amerykanin Sebastian Cameron, który wraz z młodą studentką Lolą próbują rozwiązać tajemnicę legendarnej wyspy Świętego Brendana, która wyłania się z mgły a widzieli ją tylko nieliczni. Jest ona wyjątkowa, jedyna w swoim rodzaju a przebywanie na niej wydaje się krótsze niż w rzeczywistości.

Opowieść ta jest trochę fantastyczna - podróże w czasie, trochę religijna - trzech mnichów udaje się do Jerozolimy, aby uratować Jezusa przed ukrzyżowaniem, tam znajdują pióro anielskie i włos. Od tej pory będą to pilnie strzeżone relikwie.

Nie jest to porywająca lektura aczkolwiek miłośnikom fantasy oraz książek przygodowych i pełnych tajemnic powinna się spodobać.

"Pozbywając się tajemnicy, pozbywamy się magii, bez której życie staje się puste."

"Wyspa na Krańcu Czasu" Javiera Gonzalesa to ciekawa trochę fantastyczna opowieść, napisana prostym językiem, którą czyta się szybko i łatwo. Historia zaczyna się od tego, iż w pewnym kościele w Hiszpanii zostaje odnalezione ciało mnicha oraz relikwie, między innymi pióro anielskie. Każdy...