Wiek luksusu

Plusy powieści:
- bardzo rozwinięta historia
- akcja toczy się w sposób wartki i szybki
- nie nudzi
- styl pisania bardzo przystępny
- rozbudza ciekawość
- niekiedy zdarzają się zabawne teksty, wtedy to nawet uśmiech nie znika
- brak minusów

Plusy powieści:
- bardzo rozwinięta historia
- akcja toczy się w sposób wartki i szybki
- nie nudzi
- styl pisania bardzo przystępny
- rozbudza ciekawość
- niekiedy zdarzają się zabawne teksty, wtedy to nawet uśmiech nie znika
- brak minusów

Pokaż mimo to

Romans dla nastolatek - do takiej kategorii można by przypisać tę książkę. Przyjemne czytadło na wolny wieczór, wypełnione po brzegi towarzyskimi intrygami, wystawnymi balami i zakazanymi uczuciami, lecz również dramatami i tajemnicami. Lekkie i pełne uroku XIX wieku.


http://rachelciaa.blogspot.com/

Romans dla nastolatek - do takiej kategorii można by przypisać tę książkę. Przyjemne czytadło na wolny wieczór, wypełnione po brzegi towarzyskimi intrygami, wystawnymi balami i zakazanymi uczuciami, lecz również dramatami i tajemnicami. Lekkie i pełne uroku XIX wieku.


http://rachelciaa.blogspot.com/

Pokaż mimo to

Widząc, na początku, jak krótkie są rozdziały nie byłam zadowolona. Uważałam, że zanim rozwinie się akcja, już trzeba będzie przejść do następnego wątku. I tak też było, na początku. Później akcja rozwijała się bardzo fajnie, nie przeszkadzały jej w tym ów rozdziały. Mimo, że końcówki domyślałam się od początku, i że wcale się nie pomyliłam, to odrobinę się zaskoczyłam. Zaskoczyłam tym, że jak dla mnie książka skończyła się nie kończąc wielu rozpoczętych historii. Oczywiście główna część, czyli romans Elizabeth i Willa, została zakończona, ale co z Dianą i Henrym, co z Penelope, co z Liną i tajemniczym mężczyzną, w ogóle co z całą rodziną Hollandów - zbankrutowali, czy nie? W książce nie została nasunięta w ogóle jakakolwiek podpowiedź i odrobinę mnie to irytuje. Fakt, fajnie jest samemu domyślać się, co mogło zdarzyć się później, ale ja tak mogę w nieskończoność. Może jest kolejna część, jak tak, to mnie oświećcie - z pewnością przeczytam, bo mimo, że jest to typowy romans, za którymi nie przepadam, to ten nawet się mi spodobał. Polecam, jeśli już będziecie mieli ją w ręce, to nie odkładajcie. To książka na 2, max. 3 wieczory. Nie wnosi nam nic szczególnego, oprócz tego, że warto dążyć do szczęścia, ale z rozwagą.

Widząc, na początku, jak krótkie są rozdziały nie byłam zadowolona. Uważałam, że zanim rozwinie się akcja, już trzeba będzie przejść do następnego wątku. I tak też było, na początku. Później akcja rozwijała się bardzo fajnie, nie przeszkadzały jej w tym ów rozdziały. Mimo, że końcówki domyślałam się od początku, i że wcale się nie pomyliłam, to odrobinę się zaskoczyłam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak na początek, autorka zapoznaje nas z przebiegiem pogrzebu głównej bohaterki- bo spojler musi być, co nie? Bardzo fajna książka.

Polecam

Tak na początek, autorka zapoznaje nas z przebiegiem pogrzebu głównej bohaterki- bo spojler musi być, co nie? Bardzo fajna książka.

Polecam

Pokaż mimo to

Początek niezbyt zachęcający. Zastanawiałam się nawet czy nie darować sobie dalszego czytania, ale trochę było mi szkoda czasu, który już zdążyłam poświęcić tej książce i... cieszę się, że tego nie zrobiłam! Książka na tyle mi się spodobała, że zaczęłam żałować, że pozostałe części nie zostały wydane w Polsce :-)

Początek niezbyt zachęcający. Zastanawiałam się nawet czy nie darować sobie dalszego czytania, ale trochę było mi szkoda czasu, który już zdążyłam poświęcić tej książce i... cieszę się, że tego nie zrobiłam! Książka na tyle mi się spodobała, że zaczęłam żałować, że pozostałe części nie zostały wydane w Polsce :-)

Pokaż mimo to

Przede wszystkim "Wiek luksusu", to nie jest książka tylko dla nastolatek.
Właściwie, to jestem zdziwiona, że klasyfikowana jest jako literatura młodzieżowa. Myślę, że to może powodować, że osoby dojrzalsze wiekiem nie będą po nią sięgać, a to byłaby szkoda :)
"Wiek luksusu" to barwna opowieść, która przenosi czytelnika wprost na Manhattan, końca XIX wieku. Jest to miejsce, w którym królują pozory i konwenanse, a szczerość czy oryginalność są towarem nie tylko deficytowym, ale i niepożądanym.
Poznajemy życie kilku młodych ludzi, które to życie tylko z pozoru wydaje się być proste i nieskomplikowane.
Już sam prolog sugeruje, że historia, która autorka chce nam opowiedzieć nie będzie ociekała lukrem. Przyznam, ze mocno mnie ten prolog zaskoczył i zaciekawił, robiąc apetyt na ciąg dalszy.
W kolejnych rozdziałach poznajemy kolejno osoby, wokół których zbudowana jest cała opowieść. Poznajemy ich pragnienia, ukryte uczucia, skrywane namiętności. Każdy z nich wydaje się być nieszczęśliwy, w roli, którą przyszło mu 'grać' w życiu.
Autorce udało się w sposób wiarygodny przedstawić ich rozterki, dzięki czemu wszyscy wydają się być bardzo ludzcy. Co ciekawe moje sympatie i antypatie, jako czytelnika ewoluowały wraz z rozwojem akcji. Jedynie do Diany czułam sympatię od początku do końca.
A co do końca, to bardzo mnie ostatni rozdział zaskoczył. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, chociaż bardzo mnie cieszy, że w taki sposób autorka zakończyła tą historię. Jednocześnie jestem świadoma, że to nie jest taki ostateczny koniec, ponieważ jest to pierwszy tom cyklu, który z niewiadomych przyczyn nie doczekał się u nas kontynuacji. Wielka szkoda.

Przede wszystkim "Wiek luksusu", to nie jest książka tylko dla nastolatek.
Właściwie, to jestem zdziwiona, że klasyfikowana jest jako literatura młodzieżowa. Myślę, że to może powodować, że osoby dojrzalsze wiekiem nie będą po nią sięgać, a to byłaby szkoda :)
"Wiek luksusu" to barwna opowieść, która przenosi czytelnika wprost na Manhattan, końca XIX wieku. Jest to miejsce,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ani dobra, ani zła. Taka sobie, czytałam by przeczytać. Nie wciągnęła mnie.

Ani dobra, ani zła. Taka sobie, czytałam by przeczytać. Nie wciągnęła mnie.

Pokaż mimo to

Początkowo, czytając książkę, nie byłam nią zbytnio zainteresowana, ale z każda kolejną stroną moje zainteresowanie rosło. Podobała mi się wielopostaciowość utworu, ukazanie różnych warstw społecznych i pokazanie ich jasnych i ciemnych stron. Każda z przedstawionych tu postaci nie jest albo dobra albo zła- są wielobarwne i jak każdy z nas mają swoje wady jak i zalety.

Ponieważ książkę do ostatniej strony czytałam z niebywałą chęcią i ciekawością (choć książka jest przewidywalna) to żałuję, że w Polsce nie zostały wydane dalsze lody sióstr Elizabeth i Diany Holland.

Książkę, choć krótką, zdecydowanie polecam :)

Początkowo, czytając książkę, nie byłam nią zbytnio zainteresowana, ale z każda kolejną stroną moje zainteresowanie rosło. Podobała mi się wielopostaciowość utworu, ukazanie różnych warstw społecznych i pokazanie ich jasnych i ciemnych stron. Każda z przedstawionych tu postaci nie jest albo dobra albo zła- są wielobarwne i jak każdy z nas mają swoje wady jak i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka, niestety, jak dla mnie nudna ;/

Książka, niestety, jak dla mnie nudna ;/

Pokaż mimo to

Książkę bardzo szybko się czyta ze względu na szybkość akcji, co dla mnie jest zaletą - brak bezsensownych przeciągnięć. Zdecydowanie Plotkara XIXw. pisana przystępnym językiem. Wg.mnie duże jest prawdopodobieństwo, że utworzą na podst.książki serial, który będzie tj.np.Pamiętniki Wampirów zupełnie inną wersją.. Mimo to czekam na dalszy ciąg wydań ;)

Książkę bardzo szybko się czyta ze względu na szybkość akcji, co dla mnie jest zaletą - brak bezsensownych przeciągnięć. Zdecydowanie Plotkara XIXw. pisana przystępnym językiem. Wg.mnie duże jest prawdopodobieństwo, że utworzą na podst.książki serial, który będzie tj.np.Pamiętniki Wampirów zupełnie inną wersją.. Mimo to czekam na dalszy ciąg wydań ;)

Pokaż mimo to