Czyta się lekko i przyjemnie.

Czyta się lekko i przyjemnie.

Typowy młodzieżowy romans w tle z wilkołakami. Jest tajemnica, chłopak i dziewczyna i stereotypowe przyciąganie. Książka jak wiele. Przeczytane w dwa dni, to na mojej skali arcydzieło. Ale nie ma w niej nic cudownego, nowatorskiego. Kto polubił Szeptem czy Dary Anioła powinien być zadowolony.

Typowy młodzieżowy romans w tle z wilkołakami. Jest tajemnica, chłopak i dziewczyna i stereotypowe przyciąganie. Książka jak wiele. Przeczytane w dwa dni, to na mojej skali arcydzieło. Ale nie ma w niej nic cudownego, nowatorskiego. Kto polubił Szeptem czy Dary Anioła powinien być zadowolony.

Jestem pod wrażeniem tej książki. Spodziewałam się wyłącznie powrotu do starego dobrego fantasy z wątkiem romantycznym o wilkołakach, a dostałam emocjonującą historię. Spodobała mi się tak bardzo, że od razu sięgam po drugą część i żałuję, że nie mam trzeciej (która jest ciężko dostępna...).
Jest to faktycznie fantasy w starym stylu, ale dobrym stylu. Historia na początku wydawała mi się przewidywalna i prosta, ale idąc dalej zaskakiwała mnie coraz częściej. W ogóle sposób przedstawienia wilkołaków jako część chrześcijańskiej religii jest orginalny i super. Lubię mieszankę fantasy z naszą religią, takie wątki sprawiają, że bardzo jaram się jakąkolwiek książką (z wątkiem romantycznym).
Co prawda wątek romantyczny jest tu dość mały i dopiero zaczynający się, lecz jest na plus. Czuję, że to dopiero początek i im dalej, tym będzie bardziej "romantyczniej" (przez co jestem jeszcze bardziej wkurzona, że nie mam trzeciego tomu :/).
Bohaterowie mogą się wydawać na początku prości i nijacy (ja tak myślałam),ale to jest błąd. Grace wydawała mi się na początku zbyt naiwna, prosta, podejmowała głupie decyzje, nie mogłam jej rozumieć, d o c z a s u, z biegiem czasu to, co mnie w niej irytowało zrozumiałam i zaczęłam ją lubić. A Daniel, Jude, pastor, Don? Skrywali takie tajemnice, że czuję do nich szacunek i podziw, bo nie domyśliłam się tego wszystkiego od razu.
Dla mnie historia bomba, posterów zaczęłam lubić, a książka pasuje idealnie na Halloween ;)

Jestem pod wrażeniem tej książki. Spodziewałam się wyłącznie powrotu do starego dobrego fantasy z wątkiem romantycznym o wilkołakach, a dostałam emocjonującą historię. Spodobała mi się tak bardzo, że od razu sięgam po drugą część i żałuję, że nie mam trzeciej (która jest ciężko dostępna...).
Jest to faktycznie fantasy w starym stylu, ale dobrym stylu. Historia na początku...

Zmierzch wyewoluował w doskonalsze formy. "Dziedzictwo mroku" to lepiej skonstruowana fabuła, bohaterowie obdarzeni jakimiś zainteresowaniami i bardziej wyrazistą osobowością oraz sensowniejszy konflikt etyczny. Śmieszą takie głupotki jak kulminacja opowieści na szkolnej dyskotece, ale w kategorii "romans paranormalny dla nastolatek" całkiem-całkiem.

Zmierzch wyewoluował w doskonalsze formy. "Dziedzictwo mroku" to lepiej skonstruowana fabuła, bohaterowie obdarzeni jakimiś zainteresowaniami i bardziej wyrazistą osobowością oraz sensowniejszy konflikt etyczny. Śmieszą takie głupotki jak kulminacja opowieści na szkolnej dyskotece, ale w kategorii "romans paranormalny dla nastolatek" całkiem-całkiem.

Zmierzch mocno namieszał w głowach pisarzy, wydawców i czytelników. Nagle jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać powieści podobne, wręcz oparte na tym samym pomyśle. Historie miłości zwykłych, nastoletnich dziewczyn do przystojnych chłopców, którzy są kimś innym niż się wydaje. Do tego typu opowieści należy też trylogia zapoczątkowana przez Dziedzictwo mroku autorstwa Bree Despain. Książka zgrabnie napisana, ale strasznie wtórna.

Grace Divine jest córką pastora. Zwyczajną dziewczyną mieszkającą w niedużym mieście i wiodącą życie typowe dla amerykańskich nastolatków. Pewnego dnia w jej szkole pojawia się Daniel. Ten sam Daniel, który przez lata był najlepszym kumplem jej brata, a Grace platonicznie się w nim podkochiwała. Pewnej nocy jednak Daniel z niejasnych powodów zniknął, a Jude zabronił o nim wspominać. Zupełnie jakby nigdy nie miał takiego kumpla!

Nie muszę chyba pisać, że pojawienie się Daniela mocno namiesza w sytuacji rodzinnej Grace. Zupełnie inaczej przyjmie go Jude, wciąż pałający nienawiścią, a inaczej ojciec rodzeństwa. Inaczej też Grace, która spotyka się z przystojnym chłopakiem ze szkoły i nie bardzo ma w swoim miejscu serce dla dawnej miłości. Ale czy rzeczywiście? I jaki związek ma pojawienie się Daniela z dziką bestią, która według legend grasuje w okolicznych lasach?

Książkę czyta się szybko. Bree Despain posługuje się lekkim, przystępnym językiem, nie przynudza, czasami nawet bawi. Nawet przez moment nie próbuje stworzyć powieści głębszej – od początku do końca opowiada o zwykłych i niezwykłych problemach nastolatek. I nastolatkom to się podoba. Dostrzegają w Grace bratnią duszę. A starsi? Starsi pewnie nawet nie sięgną po Dziedzictwo mroku. Jeśli przeszli przez Zmierzch, to wiedzą już, z czym by się to wiązało. A jeśli nie przeszli… To po co mieliby mierzyć się z podróbką?

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

Zmierzch mocno namieszał w głowach pisarzy, wydawców i czytelników. Nagle jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać powieści podobne, wręcz oparte na tym samym pomyśle. Historie miłości zwykłych, nastoletnich dziewczyn do przystojnych chłopców, którzy są kimś innym niż się wydaje. Do tego typu opowieści należy też trylogia zapoczątkowana przez Dziedzictwo mroku autorstwa Bree...

Zmęczyła mnie. Ciekawy pomysł ale podane bardzo na siłę. Dużo moralizatorstwa, nie równa akcja. Dla bardzo młodego czytelnika

Zmęczyła mnie. Ciekawy pomysł ale podane bardzo na siłę. Dużo moralizatorstwa, nie równa akcja. Dla bardzo młodego czytelnika

Książkę szybko mi się czytało, postacie były bardzo fajnie zarysowane i przez to ciężko było mi się od niej oderwać. Główna bohaterka nie jest aż tak wkurzająca jak inne postacie dziewczęce w tego typu książkach, więc był to kolejny plus. Sama historia jest też wciągająca i została przedstawiona inaczej niż zwykle. Zakończenie pozostawiło pewien niedosyt i nie bardzo mi się podobało, patrząc na całość historii, ale skoro to pierwsza część mam nadzieję, że w dalszych częściach wszystko się wyjaśni.

Książkę szybko mi się czytało, postacie były bardzo fajnie zarysowane i przez to ciężko było mi się od niej oderwać. Główna bohaterka nie jest aż tak wkurzająca jak inne postacie dziewczęce w tego typu książkach, więc był to kolejny plus. Sama historia jest też wciągająca i została przedstawiona inaczej niż zwykle. Zakończenie pozostawiło pewien niedosyt i nie bardzo mi się...

Fajna historia :)

Fajna historia :)

Książka bardzo mi się podobała i niesamowicie mnie wciągnęła. Mimo że nie jest najcieńsza, przeczytałam ją bardzo szybko, bo trudno było mi ją odłożyć. Nie wiem co mnie w niej aż tak bardzo urzekło- może romans? Może to, że bohaterowie byli tak fantastycznie zarysowani? Albo to, że główny bohater nie okazał się wampirem, tylko innym stworzeniem nocy i geneza istnienia jego gatunku była bardzo ciekawie przedstawiona? Tak czy owak, przyjemnie spędziłam czas z tą powieścią. Polecam fanom książek, w których główni bohaterowie to jeszcze nastolatki, z wątkiem istot nadprzyrodzonych.

Książka bardzo mi się podobała i niesamowicie mnie wciągnęła. Mimo że nie jest najcieńsza, przeczytałam ją bardzo szybko, bo trudno było mi ją odłożyć. Nie wiem co mnie w niej aż tak bardzo urzekło- może romans? Może to, że bohaterowie byli tak fantastycznie zarysowani? Albo to, że główny bohater nie okazał się wampirem, tylko innym stworzeniem nocy i geneza istnienia jego...

Książka taka sobie, coś tam się działo ale nie na tyle żebym nie mogła oderwać się od lektury. Jude działał mi mocno na nerwy tak samo zresztą jak matka. Chyba odpuszczę sobie kolejne tomy.

Książka taka sobie, coś tam się działo ale nie na tyle żebym nie mogła oderwać się od lektury. Jude działał mi mocno na nerwy tak samo zresztą jak matka. Chyba odpuszczę sobie kolejne tomy.