Napisana ładnym językiem powieść zostanie w mej pamięci na długo. Czytając ją miałam wrażenie że historia zatacza koło, przy czym w ogóle nie wyciągamy z niej wniosków. Nie potrafimy kochać ludzi, a przepełnia nas nienawiść- zupełnie jak w czasach, w których przyszło żyć Jerzemu.
Polecam przeczytać każdemu, by uświadomić sobie jakie piekło przechodzą ludzie odrzuceni przez społeczeństwo określające się mianem „prawdziwych Polaków”.

Napisana ładnym językiem powieść zostanie w mej pamięci na długo. Czytając ją miałam wrażenie że historia zatacza koło, przy czym w ogóle nie wyciągamy z niej wniosków. Nie potrafimy kochać ludzi, a przepełnia nas nienawiść- zupełnie jak w czasach, w których przyszło żyć Jerzemu.
Polecam przeczytać każdemu, by uświadomić sobie jakie piekło przechodzą ludzie odrzuceni przez...

“Wszak jedynym kryterium oceny człowieka winno być to, czy w ogóle na miano człowieka on zasługuje. Jednakże bardzo często nie ta miara jest stosowana.”

Dzieje życia Jerzego, syna szlachcica i Żydówki, urodzonego latem 1940 roku w Warszawie. Matka umiera przy porodzie, ojciec ginie kilka dni później w strzelaninie z Niemcami. Wychowaniem dziecka zajmuje się żona ich przyjaciela. Matka niematka Jerzego to ksenofobiczna, apodyktyczna, antysemicka osoba, stosująca wobec niego przemoc psychiczną i fizyczną. Dorastanie w atmosferze obsesyjnego antysemityzmu, fanatycznego katolicyzmu kształtuje jego dzieciństwo i wczesną młodość, do czasu gdy w wieku 21 lat przypadkiem dowiaduje się o swoim żydowskim pochodzeniu.

Joresz to dziedzictwo. Dla Jerzego jest ono dziedzictwem polskim i żydowskim. Poszukiwanie prawdziwej tożsamości, wiedzy o rodzicach, wątpliwości dotyczące tożsamości etnicznej to jeden z głównych wątków tej książki. Dużo miejsca poświęcone jest również postawom Polaków wobec Żydów w czasie II wojny, powojenemu antysemityzmowi. Nie ułatwia on życia ani głównemu bohaterowi ani tym, którzy posiadają jakąkolwiek wiedzę na temat jego rodziców, pochodzenia. Strach przed prześladowaniami, śmiercią w obozie, ostracyzmem społecznym towarzyszy głównemu bohaterowi przez całe życie. Rozbudowane opisy psychologii postaci pokazują ich wewnętrzne rozterki, wątpliwości, motywacje, lęki. 

Książka zmusza do zastanowienia się nad postawami pomocy, tolerancji, ofiarności, a z drugiej strony nad nieprzemijającym brakiem empatii, podłością, wyrachowaniem i okrucieństwem. Mądrze napisana, wartościowa czasem wręcz nieprawdopodobna opowieść, pokazująca jeden z aspektów historii Polski. Autor nie cofa się przed trudnymi tematami, stawia w opozycji szlachetne i nikczemne postawy, nie pozostawiając wątpliwości, że humanistyczne spojrzenie na człowieka powinno dominować w zachowaniach ludzi.

“Wszak jedynym kryterium oceny człowieka winno być to, czy w ogóle na miano człowieka on zasługuje. Jednakże bardzo często nie ta miara jest stosowana.”

Dzieje życia Jerzego, syna szlachcica i Żydówki, urodzonego latem 1940 roku w Warszawie. Matka umiera przy porodzie, ojciec ginie kilka dni później w strzelaninie z Niemcami. Wychowaniem dziecka zajmuje się żona ich...

Ile dzieci, ofiar hitlerowskiej okupacji, które w wyniku eksterminacji narodu żydowskiego straciły bliskich, a im samym udało się ujść z życiem, znalazło się w sytuacji poszukiwania, a potem zrozumienia i akceptacji własnej tożsamości.

Jurek był owocem wielkiej miłości polskiego arystokraty i pięknej Żydówki z rodziny Rotszyldów, która zmarła wydając go na świat wiosną 1940 roku . Niemowlęciem postanowił zaopiekować się przyjaciel ojca chłopca, którego żona w tym samym czasie straciła dziecko. Nie przewidział tylko, że nienawiść jego małżonki do Żydów oraz perfidne oczekiwanie na finansowe korzyści ze strony rodziny dziecka za pomoc w jego wychowaniu i uratowaniu, przyniesie tak dramatyczne skutki.
Chłopiec od najwcześniejszych dni był kartą przetargową w rozgrywkach swej przybranej matki. To jej zawdzięcza niewyobrażalne piekło, jakie mu zgotowała przez wszystkie lata, kiedy go "wychowywała".

Przyszedł dzień, kiedy Jurek trafił na człowieka, który znał jego przeszłość, historię pochodzenia. Miał 21 lat i ta nowa Prawda zwaliła się na niego niczym skała; była trudna do przyjęcia i zaakceptowania. Wszystkie dowody jego pochodzenia zniszczyła, wychowująca go kobieta, a zatem musiał opierać się tylko na ustnym przekazie nieznanych, aczkolwiek przyjaznych mu osób. Poczucie rozdwojenia własnej tożsamości, konieczność dokonanie wyboru między polskością a żydostwem, próby pogodzenia tej prawdy i znalezienia właściwej drogi w komunistycznej Polsce - to najtrudniejszy okres w życiu Jurka.

Książka, jakkolwiek w niektórych miejscach przekombinowana, przez co wydaje się mało wiarygodna, porusza ważny problem; stosunku Polaków do Żydów podczas okupacji, ale również po jej zakończeniu w PRL-u, nieprzemijającego do dziś antysemityzmu, a także wewnętrznych rozterek tych, którzy po latach poznali swą przeszłość, którzy przeżyli dzięki ofiarności niemałej rzeszy ludzi o wielkim sercu i nieprzeciętnej odwadze. Mnie w wielu miejscach historia ta poruszyła i wzruszyła, zmusiła do zastanowienia się nad podłością ludzką, brakiem empatii, wyrachowaniem, a przede wszystkim przerażającym okrucieństwem kogoś, kto mieni się matką. Polecam.

Ile dzieci, ofiar hitlerowskiej okupacji, które w wyniku eksterminacji narodu żydowskiego straciły bliskich, a im samym udało się ujść z życiem, znalazło się w sytuacji poszukiwania, a potem zrozumienia i akceptacji własnej tożsamości.

Jurek był owocem wielkiej miłości polskiego arystokraty i pięknej Żydówki z rodziny Rotszyldów, która zmarła wydając go na świat wiosną...

Madrze, zgrabnie napisana powiesc o losach syna Zydowki i Polskiego arystokraty z kresow. Na poczatku zblazowany pannami wybiera uboga panienke corke Rotszylda, z ktorym tylko nazwisko ma przypadkowe z tymi Rotszyldami. Rodzi sie dziecko poczete z czystej milosci. Druga czesc to dorastanie i losy juz gorzkie i pokrete. Nasz bohater Jerzy, wychowany przez macoche, ktora nie szczedzi ostrych slow. Do konca jerzy nie wie, kim jest. Czy Zydem czy Polakiem. Przychodzi wojna i oboz. Obok tego niesprawiedliwosc, absurd i sprawy niemoralne tak wydawanie meza Niemcom. Polak pluje na Polaka. Andrzej Korybut - Daszkiewicz popelnil dzielo monumentalne. Jedna z tych prawd jest postawa humanistyczna, ktora w obliczu wojny staje sie niczym. Polecam.

Madrze, zgrabnie napisana powiesc o losach syna Zydowki i Polskiego arystokraty z kresow. Na poczatku zblazowany pannami wybiera uboga panienke corke Rotszylda, z ktorym tylko nazwisko ma przypadkowe z tymi Rotszyldami. Rodzi sie dziecko poczete z czystej milosci. Druga czesc to dorastanie i losy juz gorzkie i pokrete. Nasz bohater Jerzy, wychowany przez macoche, ktora nie...

Moje oczekiwania wobec tej pozycji były duże,być może dlatego się rozczarowałam.Fabuła ciekawa,jednak liczne wątki poboczne i zbyt rozwlekłe pisanie na przemian z dużymi przeskokami w akcji przeszkadzały mi w odbiorze.Jako,że mam mieszane uczucia,daję 5/10.

Moje oczekiwania wobec tej pozycji były duże,być może dlatego się rozczarowałam.Fabuła ciekawa,jednak liczne wątki poboczne i zbyt rozwlekłe pisanie na przemian z dużymi przeskokami w akcji przeszkadzały mi w odbiorze.Jako,że mam mieszane uczucia,daję 5/10.

Książka bardzo mądra i wzruszająca. Szczególnie wstrząsające się losy tytułowego bohatera - dziecka ze związku Polaka i Żydówki, wychowywanego jednak przez toksyczną przybraną matkę - antysemitkę.
Więcej z życia Jerzego zdradzić nie mogę, by nie popsuć czytelnikom lektury. Dodam tylko, że śledząc jego zawiłe perypetie, niejednokrotnie miałam gęsią skórkę na karku.

To także powieść o różnych postawach Polaków w czasie drugiej wojny światowej, o antysemityzmie jako zjawisku głęboko zakorzenionym, które otumania nie tylko ludzi głupich i prymitywnych, ale także wykształconych, inteligentnych oraz tych, którzy - jak kapłani - powinni z założenia głosić ideę miłości bliźniego.

Autor nie zostawia suchej nitki na antysemitach, ale pokazuje także ludzi tolerancyjnych, mądrych i dobrych, co każe wierzyć w możliwość zachowania człowieczeństwa nawet w najbardziej ekstremalnych warunkach. Bardzo budujące są fragmenty, w których Jerzy rozmawia z księdzem Janem Zieją, autentyczną postacią, wprowadzoną celowo przez autora na karty powieści. Kapłan ten bowiem zasłynął nie z tego, że zdobył w Kościele wysokie zaszczyty, lecz z głoszenia ponadczasowych idei tolerancji i ekumenizmu, nie zawsze wygodnych i aprobowanych przez zwierzchników kościelnych czy tzw. "prawdziwych katolików".

Książka to także opowieść o szukaniu swoich korzeni, potrzebie miłości, zrozumienia, bliskości drugiego człowieka i tożsamości narodowej.
O lękach i uprzedzeniach które wciąż w nas pokutują. Ileż to razy byliśmy i wciąż jesteśmy świadkami opowiadania niewybrednych dowcipów o Żydach... Ile razy takie dowcipy słyszymy z ust naszych znajomych, kolegów z pracy, sąsiadów, członków rodziny... Jak wówczas reagujemy?

Moim zdaniem, powinna to być szkolna lektura dla licealistów. Podobnie jak "Początek" Szczypiorskiego, nie pozwala na odłożenie po przeczytaniu na półkę i zapomnienie o niej. Ja na pewno będę ją w sobie nosić długo...

Książka bardzo mądra i wzruszająca. Szczególnie wstrząsające się losy tytułowego bohatera - dziecka ze związku Polaka i Żydówki, wychowywanego jednak przez toksyczną przybraną matkę - antysemitkę.
Więcej z życia Jerzego zdradzić nie mogę, by nie popsuć czytelnikom lektury. Dodam tylko, że śledząc jego zawiłe perypetie, niejednokrotnie miałam gęsią skórkę na karku.

To...