Podczas II wojny światowej Japończycy mieszkający w Stanach stali sie wrogiem. Mieli do wyboru albo internowanie w obozach albo opuszczenie kraju. Rodzina lekarza, upokorzona i doświadczona boleśnie (syn zginął na wojnie) wraca do Japonii i stara się zapomnieć o Ameryce. Wracają do tradycji - żona i córka chodza w kimonach,przyjmują służalcza postawę wobec męża i ojca. Pan domu medytuje i mysli o zaaranzowaniu małżeństwa swojej ukochanej córki. Lecz serce nie sługa. Josui zby długo była w Stanach, przesiąkneła tamta kulturą i obyczajami i niezbyt dobrze czuje sie w realiach japońskich. Gdy na jej drodze staje młody, przystojny amerykański żołnierz uczucie wybucha na ogromna skalę. Josiu stawia wszystko na jedna kartę - zrywa zaręczny z oddanym jej Japończykiem, synem przyjaciela rodziny i postanawia wyjść za maż za Allena i wrócić do swojej pierwotnej ojczyzny. Tylko...czy czas tuż po wojnie to dobry moment na zmianę mentalności Amerykanów? Czy Josui uda się pokonać niechęć jego rodziców do egzotycznej synowej? Czy ten kraj jest gotowy na przyjęcie jej i mieszanego dziecka? Czy jej mąż, zapewniający ja o swojej wielkiej miłości , oddaniu i opiece będzie potrafił przeciwstawić się rodzinie, prawu, tradycji? Codzienne życie nie wyglądało juz tak różowo. Kobieta zapłaciła ogromną cenę za swoją decyzję. Kraj, w którym sie urodziła i któremu nic złego nie zrobiła potraktował ją okrutnie. Jej rodzina w Japonii też ją odrzuciła. Upokorzona, zdradzona, opuszczona musi ponownie dokonać wyboru, a właściwie wyborów jako matka i kobieta.
Bardzo pięknie napisana ksiązka. Ciekawe spojrzenie na problem Amerykanie-Japończycy.

Podczas II wojny światowej Japończycy mieszkający w Stanach stali sie wrogiem. Mieli do wyboru albo internowanie w obozach albo opuszczenie kraju. Rodzina lekarza, upokorzona i doświadczona boleśnie (syn zginął na wojnie) wraca do Japonii i stara się zapomnieć o Ameryce. Wracają do tradycji - żona i córka chodza w kimonach,przyjmują służalcza postawę wobec męża i ojca. Pan...

Do książki wróciłam drugi raz, bo bardzo lubię twórczość Pearl Buck. Początek książki był przydługi i nudnawy, jednakże gdy Josui poznaje amerykańskiego żołnierza książka zaczyna się rozkręcać. Akcja osadzona w czasach powojennych powoduje, że panują inne konwenanse i bohaterowie szybko biorą ślub nie zważając z początku na konsekwencje.

Josui okazała się być bardzo dojrzałą dziewczyną, natomiast Allen... brak mi słów.

Miłość została pomylona z fascynacją i zauroczeniem, które mija, gdy dopada szara rzeczywistość oraz pojawiają się przeciwności losu. Jedna ze stron ucierpiała bardziej.

Czułam samotność i pustkę, z którą zmagała się Josui. Było mi jej szkoda. Zakończenie jednak dało nadzieję na nowy, lepszy etap w życiu dziewczyny. Z chęcią przeczytałabym kontynuację historii Josui, jednakże wiem, że taka już nigdy nie powstanie. Pozostaje jedynie wyobraźnia. :)

Do książki wróciłam drugi raz, bo bardzo lubię twórczość Pearl Buck. Początek książki był przydługi i nudnawy, jednakże gdy Josui poznaje amerykańskiego żołnierza książka zaczyna się rozkręcać. Akcja osadzona w czasach powojennych powoduje, że panują inne konwenanse i bohaterowie szybko biorą ślub nie zważając z początku na konsekwencje.

Josui okazała się być bardzo...

Przez opis, okładkę, a nawet opinię na lubimyczytać.pl miałam nadzieje na dobrą książkę, ale jak to mówią. "Książki nie ocenia się po okładce". I to jest najprawdziwsza prawda. Opowieść Japonki i Amerykanina moim zdaniem była niezwykle nudna. Sceny miłosne wydawały mi się zajmować z trzy strony, może więcej. Myślałam po prostu, że to nigdy się nie skończy. Brak akcji jeszcze bardziej sprawiał, że odechciewało mi się czytać. I z kilku godzin czytania, schodziło mi kilka dni. Jedyne co mogę dać na plus to oryginalny pomysł, na zakochanie się Amerykanina w japonce. Jednakże szybko zapomnę o tej książce.

Przez opis, okładkę, a nawet opinię na lubimyczytać.pl miałam nadzieje na dobrą książkę, ale jak to mówią. "Książki nie ocenia się po okładce". I to jest najprawdziwsza prawda. Opowieść Japonki i Amerykanina moim zdaniem była niezwykle nudna. Sceny miłosne wydawały mi się zajmować z trzy strony, może więcej. Myślałam po prostu, że to nigdy się nie skończy. Brak akcji...

"Miłość to nie rozsądek, to zaledwie uczucie. Szybko przemija, a życie płynie dalej". (str.88)

Kiedy kraj, który japońska rodzina traktowała jak ojczyznę, stał się wrogim, a głowa rodziny nie zgodziła się na pobyt w obozie koncentracyjnym w Arizonie wracają do Japonii. Rdzenni Japończycy pragnęli ocalić kulturę swojego narodu, co było trudne i całkowicie nowe dla naszych bohaterów, szczególnie dla młodej dziewczyny, która nie potrafiła ich zaakceptować, bo już przesiąkła Ameryką.
Niesamowite posłuszeństwo, oddanie , czy wręcz służalczość japońskich kobiet w stosunku do mężczyzn , piękne zwyczaje i tradycje przyciągają uwagę.
Miłość od pierwszego wejrzenia amerykańskiego okupanta i młodej, zamerykanizowanej Japonki, rozterki i dylematy z nią związane, a później problemy. Byli młodzi, silni,zakochani, lecz łamali przyjęte konwenanse.Otoczenie nie sprzyjało im, uprzedzenia szybko dały o sobie znać. Rzeczywistość z jaką przyjdzie im się zmierzyć, szybko ich przerasta, grzebiąc marzenia o cudownej przyszłości. Byli razem, kochali się lecz stali się nieszczęśliwi i cierpieli. Nawet prawo było przeciwko im. On okazał się nieodpowiedzialnym człowiekiem, pod pantoflem matki, niezdolnym do poświęceń, myślący tylko o sobie i swojej spuściźnie. Ona poświęciła wszystko, wyrzekła się domu rodzinnego i tego co dla kobiety najcenniejsze i podążyła za ukochanym.
W tej historii japońcy bohaterowie przedstawieni są w pozytywnym świetle, jako rozważni, przewidujący, prawi ludzie, natomiast amerykańscy bohaterowie jako ci negatywni.
Bardzo ważny problem został poruszony przez Autorkę. Nieszczęśliwy los dzieci poczętych ze związków mieszanych. One nie mają wyboru, od początku skazani są na przegraną.

"Miłość to nie rozsądek, to zaledwie uczucie. Szybko przemija, a życie płynie dalej". (str.88)

Kiedy kraj, który japońska rodzina traktowała jak ojczyznę, stał się wrogim, a głowa rodziny nie zgodziła się na pobyt w obozie koncentracyjnym w Arizonie wracają do Japonii. Rdzenni Japończycy pragnęli ocalić kulturę swojego narodu, co było trudne i całkowicie nowe dla naszych...

Zakazana miłość- zakazana przez obyczaje, negowana przez rodzinę i prawo.
Miłość Japonki i Amerykanina nie ma racji bytu w czasie wojny.
Nie ma żadnej osoby która choćby spróbowała zrozumieć tych dwoje ludzi.
Zatem czy taka miłość może przetrwać?

Zakazana miłość- zakazana przez obyczaje, negowana przez rodzinę i prawo.
Miłość Japonki i Amerykanina nie ma racji bytu w czasie wojny.
Nie ma żadnej osoby która choćby spróbowała zrozumieć tych dwoje ludzi.
Zatem czy taka miłość może przetrwać?

Po wielu latach wracam do jednej z bardziej oryginalnych autorek, której książki zawsze lubiłam, ale niechętnie czytałam (bo, jak to stwierdził mój chłopak, "książek bez akcji nie czytam").
Książkę czyta się w ekspresowym tempie, a osoby które znają styl pisarki wiedzą już, co może ich czekać na zakończenie, jeśli chodzi o związek Japonki i Amerykana.
Książka ma niezwykły klimat (tak jak z resztą wszystkie książki Buck),ciekawych bohaterów, gdzie jednych się lubi (Japończycy),a drugich już niekoniecznie (Amerykanie).
Z rozterek głównych bohaterów wiemy, kto pała "czystszą" miłością, i czyje zamiary są bardziej honorowe (chociaż pochopne)... A przynajmniej dla mnie było to oczywiste. A pomimo to, nadal czekałam na happyending... Który, możemy się domyślać, mimo wszystko dokonał się po jednej ze stron.
Książka wciąga. Jeśli ma się doświadczenie z przynudnawymi książkami naukowymi, to każda proza życia wydaje się być akcją na miarę "Szybkich i wściekłych", a już w szczególności po sesji, gdzie ma się ochotę na przeniesienie swoich trosk gdzie indziej.
Bardzo aktualny temat w XXI wieku, gdzie panoszy się rasizm, pomimo całej otoczki poprawności politycznej.
Książka uczy, pomimo banalnej treści, że każda krew jest wartościowa, każde życie ważne, i szkoda czasu na wojny i okupację.
Polecam...

Po wielu latach wracam do jednej z bardziej oryginalnych autorek, której książki zawsze lubiłam, ale niechętnie czytałam (bo, jak to stwierdził mój chłopak, "książek bez akcji nie czytam").
Książkę czyta się w ekspresowym tempie, a osoby które znają styl pisarki wiedzą już, co może ich czekać na zakończenie, jeśli chodzi o związek Japonki i Amerykana.
Książka ma niezwykły...

Opisanie budzącej się namiętności między głównymi bohaterami jest nieco banalne, a może nawet wydać się dziecinne. Myślę, ze Autorka celowo posłużyła się stereotypem, by wyraźnie oddać różnice międzykulturowe. Ona, która szuka miłości, choć tak naprawdę nie wie jeszcze czym jest to uczucie. Jedynie wydaje jej się, że to co odczuwa w obecności młodego żołnierza nie zasługuję na miano eksplozji. On, wydaje się bardziej kierować zaspakajaniem potrzeb cielesnych, przez co od razu jest skłonny nazwać swą fascynację miłością. Josui, młoda, niedoświadczona Japonka, wychowana w Stanach oraz Allan, żołnierz stacjonujący w Japonii - dwa odległe światy, będące w konflikcie z uwagi na działania wojenne oraz stojące w opozycji kulturowych i tradycyjnych odniesień. I, mimo iż ci młodzi ludzie zdają sobie z tego sprawę, próbują zaklinać rzeczywistość na swoją korzyść.

Buck w "Ukrytym kwiecie" porusza przede wszystkim kwestię mieszanych związkach, o ich niekorzystnym finale i owocach owych związków odrzucanych przez społeczeństwo zarówno w Japonii, jak i Ameryce. Przedstawiona tu sytuacja bynajmniej nie jest czymś niezrozumiałego dla nas Europejczyków. Wszakże ten sam dramat rozgrywał się na naszych ziemiach po wojnie, gdzie sytuacja również często doprowadzała do tego, iż Polki zostawały z dziećmi ze związków z Niemcami. Taki młody, naznaczony piętnem człowiek nie będzie się umiał znaleźć w świecie wrogo doń nastawionym, jedynie ze względu na swoje pochodzenie. Błędne decyzje rodziców kształtują przyszłość ich dzieci.

Lubię ten szczególny sposób narracji, jakim posługuje się w swoich książkach Pearl Buck, jej subtelny sposób pisania idealnie oddaje charakter czasów i miejsc przez nią opisywanych. "Ukryty kwiat" różni się pod względem przedstawianego miejsca akcji, jaki i czasu, w jakim się rozgrywa, ale nadal panuje w nim magia zaklinająca słowa. Chociaż formalnie dostrzegam w treści masę błędów, powtórzeń, czy wręcz nadużyć tych samych słów. Pierwszy raz u Buck odczuwam niedopasowanie sposobu wysławiania się bohaterów w stosunku do sytuacji. Jeszcze o ile tak mogli prowadzić rozmowy Japończycy osadzeni w swojej tradycji, to nie wierzę, iż podobny językiem posługiwali się Amerykanie. A tutaj wszystko się zlewa i zaciera. Mam poważne wątpliwości, czy aby w ten sposób jest napisany oryginał, bo raczej wynika to z nieudolnego tłumaczenia.

Nie mogę tej powieści postawić na równi z "Cesarzową" albo "Pałacem kobiet" opisującymi historię i tradycję chińskiego imperium, czy choćby z fabułą "Matki" rozgrywająca się w czasach przed komunistycznych. W "Ukrytym kwiecie" znajdujemy się w świecie dawnych samurajów, kodeksów i powrotu do tradycji w obliczu amerykańskiej okupacji. Na takiej bazie rozgrywa się dramat ludzi nie do końca zdających sobie sprawę z konsekwencji podjętych decyzji. Jeśli nie łączą nas wspólne korzenie, kultura, sposób myślenia, to czy uczucia są w stanie zniwelować różnice i scementować związek?
Można tej książce zarzucać naiwne przedstawienie młodych ludzi, ale czy tak i dziś nie postępuje wiele par? W dzisiejszej rzeczywistości chyba coraz częściej możemy trafić na międzynarodowe małżeństwa. I nie jest to już tak rażące, że dochodzi do powstawania mieszanych par, związków, które czasami równie szybko tworzą się, co i rozpadają. Nie do końca jest też tak, że opierają się na nie dość mocnych fundamentach swoich uczuć, ale konflikty na bazie kulturowym wciąż nie są doceniane, jako najbardziej niszczycielski element rozpadu.

Opisanie budzącej się namiętności między głównymi bohaterami jest nieco banalne, a może nawet wydać się dziecinne. Myślę, ze Autorka celowo posłużyła się stereotypem, by wyraźnie oddać różnice międzykulturowe. Ona, która szuka miłości, choć tak naprawdę nie wie jeszcze czym jest to uczucie. Jedynie wydaje jej się, że to co odczuwa w obecności młodego żołnierza nie zasługuję...

Nudni, naiwni i frajerscy bohaterowie. Męczyłam się czytając tą książkę. Momenty, gdzie Josui i Allen byli w razem przyprawiały mnie o mdłości. Zupełnie nie moje klimaty, choć z opisu mogłoby się wydawać, że będzie ciekawie.

Nudni, naiwni i frajerscy bohaterowie. Męczyłam się czytając tą książkę. Momenty, gdzie Josui i Allen byli w razem przyprawiały mnie o mdłości. Zupełnie nie moje klimaty, choć z opisu mogłoby się wydawać, że będzie ciekawie.

:(

:(

Autorka w ujmujący sposób opisuje Japonię. Widać, że jest nią zauroczona. Sama historia urzekła mnie, zwłaszcza swoim zakończeniem.

Autorka w ujmujący sposób opisuje Japonię. Widać, że jest nią zauroczona. Sama historia urzekła mnie, zwłaszcza swoim zakończeniem.