Chociaż ze swego przeznaczenia to pozycja dla czytelników takich jak ja, czyli niewybrednych, do wykonania można się przyczepić znacznie mniej niż do gatunku (co nie znaczy, że w ogóle, o czym później). Autor flaków moralnych nie wyrywa i włosa filozoficznego nie dzieli na czworo, a tylko zabawia niewyszukaną rozrywką, ale warsztatowej taniochy nie odstawia. Doskonałe dialogi, solidna kompozycja, niemal wzorowa konstrukcja scen i postaci, bezbłędny tok narracji – to wszystko robi wrażenie. Żadnych elementów typowych dla „dzieł” pisanych na kolanie przez pozbawionych dystansu do siebie „pisarskich gwiazd” debiutujących w ciągu ostatnich 10-15 lat: bohaterów z chorobą afektywną dwubiegunową, rozmów o niczym, zbędnych wulgaryzmów, nonsensownych zwrotów akcji wmontowanych w fabułę wyłącznie dla efekciarstwa, epatowania dewiacjami i lejącą się litrami krwią. Profesjonalna rzemieślnicza robota, krótko rzecz ujmując.
Ocenę zaniżają trzy elementy.
Po pierwsze niewystarczająca głębia psychologiczna postaci. Po drugie brak bardziej skomplikowanych figur stylistycznych, które – jak każda przyprawa - w nadmiarze potrafią każde danie zepsuć, ale szczypta zwykle nie zaszkodzi. Zabawa słowem, gra frazą, mrugnięcie okiem w stronę nietypowego skojarzenia – takie rzeczy mam na myśli. Gdyby nie te słabości, uznałbym tę powieść za technicznie dorównującą przebojom Kinga).
Niestety jest coś jeszcze, co przeszkadza mi najbardziej: nadmierna ekspozycja wszechświatowego spisku stojącego nie tylko za tą jedną katastrofą, który to spisek jest motorem fabuły tej książki. Najlepiej byłoby, gdyby Autor po ten tandetny motyw i bardzo źle (z istotnymi logicznymi pęknięciami) wykorzystany w ogóle nie sięgał; w najgorszym razie nie należało czynić ze spiskowców aż takich demonów… No, ale nie spojlerujmy.
Tak czy siak (tj. niezależnie od kilku wad tej powieści) mam pewność, że to nie jest moja ostatnia przygoda z twórczością tego z braci Scarrow.

Chociaż ze swego przeznaczenia to pozycja dla czytelników takich jak ja, czyli niewybrednych, do wykonania można się przyczepić znacznie mniej niż do gatunku (co nie znaczy, że w ogóle, o czym później). Autor flaków moralnych nie wyrywa i włosa filozoficznego nie dzieli na czworo, a tylko zabawia niewyszukaną rozrywką, ale warsztatowej taniochy nie odstawia. Doskonałe...

ROPA - KREW CYWILIZACJI

Dziwnie czyta się powieść katastroficzną, w której znajdujemy sceny żywcem przeniesione z ulic naszych miast. No dobrze, może tylko te najłagodniejsze, bo w Światłach zdziczenie eskaluje niemal z kwadransa na kwadrans, ale nie da się ukryć, że brytyjski pisarz w powstałej 15 lat temu powieści dotknął zagadnienia, jakie dziś zaprząta niemal wszystkich w tak zwanym zachodnim świecie, a mianowicie dostępu do ropy naftowej. U Scarrowa globalna spiskowa intryga jest pretekstowa (i nie ukrywa swojej gatunkowej, a nie realistycznej proweniencji),natomiast w istocie rzeczy zwraca on uwagę na niemal stuprocentowe uzależnienie całości zbudowanej przez ludzi cywilizacji od skąpych i skoncentrowanych raptem w kilku miejscach złóż ropy i gazu. Które po pierwsze skończą się całkiem niedalekiej przyszłości, a po drugie dostęp do nich jest kapitalnym narzędziem nacisku geopolitycznego. O tym pierwszym nie każdy może myśli, a o tym drugim przekonujemy się niemal codziennie. U Scarrowa w ciągu pierwszych godzin rządowej blokady ruchu kołowego pustoszeją półki sklepowe - i ten widok już przerabialiśmy. Tych późniejszych scen, jak plądrowanie mieszkań i oszalałe poszukiwania wody pitnej - jeszcze nie, oby nigdy. Ja zachowuję spokój, co nie przeszkadza mi gromadzić w piwnicy zapasów konserw i Cisowianki. Bez gazu.



Ode mnie: 4,5 / 6
___
www.ZaOkladkiPlotem.pl : Rzetelne recenzje od 2011 r.

ROPA - KREW CYWILIZACJI

Dziwnie czyta się powieść katastroficzną, w której znajdujemy sceny żywcem przeniesione z ulic naszych miast. No dobrze, może tylko te najłagodniejsze, bo w Światłach zdziczenie eskaluje niemal z kwadransa na kwadrans, ale nie da się ukryć, że brytyjski pisarz w powstałej 15 lat temu powieści dotknął zagadnienia, jakie dziś zaprząta niemal...

Uwielbiam takie ksiazki. O tego typu tresci, tj. koniec cywilizacji jaka znamy, upadek norm i obyczajow. Nagla zmiana, tąpnięcie, swiat wywraca sie do gory nogami. Z tym, ze tym razem autor wysnul nadzwyczaj wiarygodna historie. Wiele kwestii pewnie zostalo pominietych, inne wyolbrzymione, ale calosc robi wrazenie.
Sama ksiazka ciekawa, wciagajaca, trzymajaca w napieciu. Z typu 'nie chce dac sie odlozyc' po kazdym kolejnym rozdziale :) Polecanko.

Uwielbiam takie ksiazki. O tego typu tresci, tj. koniec cywilizacji jaka znamy, upadek norm i obyczajow. Nagla zmiana, tąpnięcie, swiat wywraca sie do gory nogami. Z tym, ze tym razem autor wysnul nadzwyczaj wiarygodna historie. Wiele kwestii pewnie zostalo pominietych, inne wyolbrzymione, ale calosc robi wrazenie.
Sama ksiazka ciekawa, wciagajaca, trzymajaca w napieciu. Z...

Wszystko, co daje nam Ziemia kiedyś się kończy. Tak dzieje się z pitną wodą, świeżym powietrzem i innymi zasobami. W "Gdy zgasną światła"
autor próbuje postraszyć ludzkość, w przypadku gdy zabraknie ropy. W obliczu limitowanych dostaw i restrykcji narzuconych przez rządy,
ludzie odkrywają swoje charaktery. Małżeństwo u skraju rozwodu, brak kontaktu z domem, zaangażowanie w projekt Andy'ego i ta jedna
jedyna pomyłka córki naprowadza na jego rodzinę same kłopoty. Ciekawe obrazy apokaliptycznej wizji wrzucone w realia londyńskich
mieszkańców wciągają w tok akcji i pozwlają zbudować wyobraźnią świat zagłady, gdzie jedynym prawem jest prawo dźungli, gdzie na
codzień dochodzi do walki o wodę i żywność. Scarrow pokazał w jakim miejscu na świecie jest ludzkość, uzależniona od prądu czy ropy.

Wszystko, co daje nam Ziemia kiedyś się kończy. Tak dzieje się z pitną wodą, świeżym powietrzem i innymi zasobami. W "Gdy zgasną światła"
autor próbuje postraszyć ludzkość, w przypadku gdy zabraknie ropy. W obliczu limitowanych dostaw i restrykcji narzuconych przez rządy,
ludzie odkrywają swoje charaktery. Małżeństwo u skraju rozwodu, brak kontaktu z domem, zaangażowanie w...

Książkę ocenia dość nie jednoznacznie.Autor chyba liczył,że znajdzie się wytwórnia filmowa co będzie zainteresowana adaptacją tej książki.Zakończenie co prawda mało filmowe bo główny bohater ginie,ale autor starał się zapewnić odpowiednią dawkę emocji.Szkoda tylko,że zamiast apokalipsy skoncentrował się na polowaniu płatnego zabójcy na dziewczynę,która rozpoznała jednego ze spiskowców zamiast na prawdziwej apokalipsie naszej cywilizacji.W książcę było poruszone za dużo wątków a za mało miejsca na sensowne rozwinięcie tego co zasygnalizował autor.Pomysł spisku by zredukować liczbę ludności ziemi jest prawdopodobny. To jest już robione przez rożne grupy typu Bidenbeg czy Sorosa ,które chcą rozwalić tradycyjną rodzinę przez gender wspieranie ruchów homoseksualnych ,chemiczne dodatki do żywności,itp Więc nie byłoby wykluczone zaistnienie takiego scenariusza,jak w książce.

Książkę ocenia dość nie jednoznacznie.Autor chyba liczył,że znajdzie się wytwórnia filmowa co będzie zainteresowana adaptacją tej książki.Zakończenie co prawda mało filmowe bo główny bohater ginie,ale autor starał się zapewnić odpowiednią dawkę emocji.Szkoda tylko,że zamiast apokalipsy skoncentrował się na polowaniu płatnego zabójcy na dziewczynę,która rozpoznała jednego ze...

Szczerze muszę przyznać, że bałam się sięgnąć po tę pozycję, a to przez to, że miałam już do czynienia z tym autorem za sprawą serii "Time Riders" i niestety byłam nią bardzo zawiedziona. Jednak opis i moje zamiłowanie do książek postapokaliptycznych przełamały opór i niechęć do tego autora. Czy słusznie?

Nie ma wyraźnego głównego bohatera, gdyż obserwujemy wydarzenia z punktu widzenia całej rodziny – osiemnastoletniej Leony i jej rodziców. Przez cały czas obserwujemy jak się rozwijają pod wpływem sytuacji i do czego są zmuszani, aby ocalić siebie, swoich najbliższych bądź do nich dotrzeć. Są to ciekawi i bardzo realistyczni bohaterowie, z którymi także łatwo się zżyć. Podobało mi się to, że mogliśmy obserwować życie całej rodziny i mieliśmy przez to wgląd na sytuację w różnych miejscach. Pojawiają się także inne postacie, ale już rzadziej, takie jak premier Wielkiej Brytanii czy płatny zabójca.

Alex Scarrow opisuje w swojej książce jak najbardziej realny koniec świata, gdyż naukowcy już teraz przewidują, że ropa niedługo się skończy. Więc pojawia się pytanie, czy czeka nas to samo co bohaterów „Gdy zgasną światła” - chaos i walka o przeżycie? Autor nie boi ukazać się pełnych przemocy i krwi scen. Ukazuje także to co w ludziach najgorsze podczas takich wydarzeń. Oprócz wątku końca świata pojawia się także spisek, który bezpośrednio jest powiązany z nim. Szkoda tylko, że autor nie do końca wyjaśnił przyczyny dlaczego doprowadzono do zagłady świata.

Książkę czytało mi się jednym tchem. Z każdą stroną zastanawiałam się jak potoczą się wydarzenia, czy postacie przeżyją i czasami nużyła mnie przewidywalność, a czasami wręcz przeciwnie i autor potrafił zaskakiwać.

Szkoda, że drugiego tomu nie ma wydanego w Polsce, chociaż i tak nie trzeba go czytać, bo „Gdy zgasną światła” zakończyła się tak, jakby nic dalej nie musiało się wydarzyć, ale ja na pewno po niego sięgnę.

http://magiczneksiazki.blogspot.com/

Szczerze muszę przyznać, że bałam się sięgnąć po tę pozycję, a to przez to, że miałam już do czynienia z tym autorem za sprawą serii "Time Riders" i niestety byłam nią bardzo zawiedziona. Jednak opis i moje zamiłowanie do książek postapokaliptycznych przełamały opór i niechęć do tego autora. Czy słusznie?

Nie ma wyraźnego głównego bohatera, gdyż obserwujemy wydarzenia z...

Jednym słowem POLECAM. Książka świetnie pokazuje kruchość glinianych nóg kolosa, którego nazywamy współczesną cywilizacją. Autor świetnie prezentuje prostotę człowieka, który potrafi kierować się tylko pierwotnymi instynktami i w 2 tygodnie wykonuje skok cywilizacyjny do epoki kamienia łupanego. Niewyszukani bohaterowie z którymi łatwo się utożsamić. Poruszające wielkie małe tragedie jednostek w trakcie upadku cywilizacji. Najbardziej wstrząsającym faktem po przeczytaniu książki jest wrażenie, że to wszystko jest tak bardzo prawdopodobne i że koniec wcale nie zacznie się od wielkiego BUM. Kto wie, może już trwa. Miłej lektury.

Jednym słowem POLECAM. Książka świetnie pokazuje kruchość glinianych nóg kolosa, którego nazywamy współczesną cywilizacją. Autor świetnie prezentuje prostotę człowieka, który potrafi kierować się tylko pierwotnymi instynktami i w 2 tygodnie wykonuje skok cywilizacyjny do epoki kamienia łupanego. Niewyszukani bohaterowie z którymi łatwo się utożsamić. Poruszające wielkie...

Spory kawałek dobrej rozrywki. Świetnie wkomponowany problem uzależnienia świata od ropy i zagrożeń płynących z tego tytułu w wątek sensacyjny z dużą dozą akcji. Wszystko ładnie rozłożone, wszystko się zazębia i naprawdę wciąga. Do tego stopnia wciągnęło mnie, że czytałem do rana i mnie do pracy budzili:)

Spory kawałek dobrej rozrywki. Świetnie wkomponowany problem uzależnienia świata od ropy i zagrożeń płynących z tego tytułu w wątek sensacyjny z dużą dozą akcji. Wszystko ładnie rozłożone, wszystko się zazębia i naprawdę wciąga. Do tego stopnia wciągnęło mnie, że czytałem do rana i mnie do pracy budzili:)

Książka która zapada w pamięć...

Książka która zapada w pamięć...

Pamiętam, jak parę lat temu zastanawiano się w mediach jak długo wystarczy na świecie ropy naftowej. Ostrzegano, że dostępne złoża są na wyczerpaniu i trzeba poszukać alternatywy. W ostatnich latach humor opinii publicznej poprawiły doniesienia o bogatych złożach w Ameryce Północnej i opracowanej metodzie pozyskiwania gazu z łupków. Przedstawiona w książce sytuacja wstrzymania dostaw ropy naftowej i tragicznych tego skutkach okazuje się jednak nadal aktualna. Uświadomiła to napięta sytuacja z Rosją. W prawdzie Polska ma jeszcze paliwa kopalne, ale ropa jest kluczowym czynnikiem rozwoju przemysłu. Do tego jeszcze dochodzą silne ruchy radykalnych ugrupowań islamskich na Bliskim Wschodzie i w Afryce... no i scenariusz Andy'ego Sutherlanda zaczyna mieć realne podstawy. Na ile rzeczywisty byłby ten scenariusz w przypadku Wielkiej Brytanii? Trudno powiedzieć. Skłania jednak czytelnika do refleksji na ile my, jako społeczeństwo, jako naród czy wreszcie my - jako każdy indywidualny obywatel, jesteśmy przygotowani na sytuację kryzysową? Czy zapewnienia Premiera odnośnie naszego bezpieczeństwa wewnętrznego są tyle warte, co w książce? Jak długo bylibyśmy kulturalnymi ludźmi w obliczu głodu i mrozów? Czy poradzilibyśmy sobie lepiej niż mieszkańcy Londynu?
Mimo aktualności poruszonego problemu, książka wydaje się niedopracowana. Brak rysów charakterystycznych poszczególnych postaci, Jake zachowuje się dosyć dziecinnie jak na swój wiek (a przynajmniej wypowiada się jak czterolatek...),Mike jest tak tajnym agentem, że nawet w starciu z Ashem nie uzewnętrznia oznak przeszkolenia bojowego (jak może "zawodowiec" dać się nabrać na tak banalny trik?, Premier Charles to nieprzygotowany półgłówek nieradzący sobie w kontaktach z prasą. Dużo scen godnych filmu sensacyjnego i mało mądrych dialogów (można było np. ciekawiej poprowadzić polemikę Mike'a z Faridem, a tu przebiegła ona dosyć banalnie). A na koniec jako polska m. in. gospodyni domowa: czy Anglicy nie wiedzą, że oprócz sardynek jest mnóstwo produktów puszkowanych o długim terminie do spożycia zjadliwych bez obróbki termicznej i zawierających gamę potrzebnych do życia składników (nie tylko białko)? Mogli sobie kupić też coś w rodzaju macy: sucha, nie psuje się i dobrze wchodzi z sardynkami, a wielocukry pomagają długo utrzymać energię życiową.

Pamiętam, jak parę lat temu zastanawiano się w mediach jak długo wystarczy na świecie ropy naftowej. Ostrzegano, że dostępne złoża są na wyczerpaniu i trzeba poszukać alternatywy. W ostatnich latach humor opinii publicznej poprawiły doniesienia o bogatych złożach w Ameryce Północnej i opracowanej metodzie pozyskiwania gazu z łupków. Przedstawiona w książce sytuacja...