"Czarodziejka.." jest trochę inna od poprzedniej części; dłużej jest dobra, trzyma w napięciu zanim się popsuje głupotami i w ogóle więcej jest tu sensu.
Oto wspomniane głupoty :
- odczytywanie pergaminów poprzez przyłożenie na głowę
- roztargniony Wielki Mag zostawiający swoją prywatną różdżkę w pierwszym świecie (przed przejściem przez Bramę) i akurat bohaterka ją znajduje
- otworzenie Bramy przez przypadek i to przez osobę nie uprawiającą magii/czarostwa
- znalezienie bliskiej osoby akurat w tym świecie po wysłaniu na oślep sądy myślowej (O ile jeszcze te trzy poprzednie można przełknąć czy jakoś sobie jako-tako wytłumaczyć o tyle ta sprawa przywołuje tylko jedno słowo: litości!!!)
Plusy :
+ Narracja ze strony Kaththei, jej przemyślenia i sposób prowadzenia fabuły gdzieś do 100 strony przez autorkę
+ Ciekawe zwroty akcji
+ Spojrzenie na przyszły świat oczami człowieka sprzed tysiąca lat
+ Wygląd okładki pewien pasującej do fabuły
Szkoda dwóch rzecz; że zabrakło opowieści Hilariona po powrocie oraz w jaki sposób bliscy Kaththei znaleźli się w tym samym świecie co ona i w dodatku w tym samym czasie.
Wydaje się też, że ta część jest minimalnie lepsza od poprzedniej albo się przyzwyczaiłem do średniego poziomu i zaczynam go akceptować. Długo mnie fascynowała... i doczytałem do końca szybko. Sczególnie dobra jest aż do kontaktu myślowego Kaththei z bliskimi. Do tego momentu dałbym 7 jako ocenę tej powieści, ale moja końcowa ocena jest jednak niższa 5,5/10

Muszę zrobić sobie przerwę od serii. A jak wrócę to chyba do High Hallaku bo widzę po waszych opiniach, że mogę następne części "Estcarpu" opuścić. Może po latach sobie doczytam i te. Albo po skończeniu serii "Poruszenie".
Generalnie Seria bardzo mnie wciągnęła i czytałem z ogromną przyjemnością, ale te 2 ostatnie części to już poważny zgrzyt. Szkoda.

"Czarodziejka.." jest trochę inna od poprzedniej części; dłużej jest dobra, trzyma w napięciu zanim się popsuje głupotami i w ogóle więcej jest tu sensu.
Oto wspomniane głupoty :
- odczytywanie pergaminów poprzez przyłożenie na głowę
- roztargniony Wielki Mag zostawiający swoją prywatną różdżkę w pierwszym świecie (przed przejściem przez Bramę) i akurat bohaterka ją...

Ani lepsza, ani gorsza od poprzednich. Po prostu trzyma poziom.
Ta część pisana jest z perspektywy ostatniej z rodzeństwa trojaczków, które sporo miesza w przedstawionym świecie. Opisuje jej historię i przemianę jaka dokonuje się na drodze powracania z mroczniejszej strony rzeczywistości.

Ani lepsza, ani gorsza od poprzednich. Po prostu trzyma poziom.
Ta część pisana jest z perspektywy ostatniej z rodzeństwa trojaczków, które sporo miesza w przedstawionym świecie. Opisuje jej historię i przemianę jaka dokonuje się na drodze powracania z mroczniejszej strony rzeczywistości.

Yusul, autorki, a nie autora.
Andre Norton to Alice Mary Norton, która po wyrobieniu sobie marki pod pseudonimem, dokonała urzędowej zmiany imienia i pseudonim przestał być pseudonimem.

Publikowała również jako Andrew North

Yusul, autorki, a nie autora.
Andre Norton to Alice Mary Norton, która po wyrobieniu sobie marki pod pseudonimem, dokonała urzędowej zmiany imienia i pseudonim przestał być pseudonimem.

Publikowała również jako Andrew North

Cała opinia do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/12/180-zarodziejka-ze-swiata-czarownic.html
Andre Norton znów zabiera nas do swego "Świata Czarownic", pozwalając poznać Escore z nieco innej strony i innymi oczyma. W końcu mamy możliwość śledzenia Kathtateii i zrozumienia jej postępowania. Święcie przekonana, że tylko Czarownice będą w stanie jej pomóc, wyrusza w drogę do domu. Nagła lawina sprawia, że jej losy kierują się w zupełnie innym kierunku. Porwana przez dzikie plemię, staje się uczennicą starej wiedźmy, docelowo zaś ma przejąć jej moc. Udaje się jej uciec i trafia w kolejne tarapaty - tym razem przechodzi przez Bramę do innego świata. Tam - niespodzianka! - wpada w kolejne tarapaty. Udaje się jej jednak z nich wykaraskać jakoś, po drodze dowiaduje się, gdzie przebywają jej rodzice i pomaga Adeptowi. Idylla! Ale nie do końca. targana obawami i pozbawiona magii dziewczyna musi zdecydować, co jest prawdą, a co nie. Zaryzykować i zaufać - czy darować sobie i nie mieć już na zawsze mocy. Musi przejść próbę - i od tego wiele zależy...
[...]

Cała opinia do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/12/180-zarodziejka-ze-swiata-czarownic.html

Cała opinia do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/12/180-zarodziejka-ze-swiata-czarownic.html
Andre Norton znów zabiera nas do swego "Świata Czarownic", pozwalając poznać Escore z nieco innej strony i innymi oczyma. W końcu mamy możliwość śledzenia Kathtateii i zrozumienia jej postępowania. Święcie przekonana, że tylko Czarownice będą w stanie jej pomóc,...

Znowu dziwna cześć podobna do 1 i 2... przeczytałem tylko dlatego, że jak zaczynam to skończyć muszę - szału nie było książka przeciętna.. bardzo chaotyczna..

Znowu dziwna cześć podobna do 1 i 2... przeczytałem tylko dlatego, że jak zaczynam to skończyć muszę - szału nie było książka przeciętna.. bardzo chaotyczna..

Największe plusy tej książki to... długość (czy może raczej krótkość, bo ma nieco ponad 200 stron),czcionka, którą napisano tytuł oraz okładka, której warto dokładnie obejrzeć. Chociaż nie - w pewnym momencie (około połowy książki) robi się naprawdę ciekawie, ale nie trwa to zbyt długo. Poza tym mamy kilka przydługich opisów i parę dialogów, w których nie do końca wiadomo o co chodzi, a wszystko to napisane dość ciężkim do przetrawienia stylem.
Lektura raczej dla wytrwałych czytelników.
I teraz to, co przeszkadzało mi najbardziej. W tekście jest też sporo błędów ortograficznych (znowu pisownia "nie" z różnymi częściami mowy),a kolejność słów w zdaniach jest czasami żywcem przekopiowana z angielskiego (w oryginale brzmiało to zapewne fajnie, po polsku wygląda dziwacznie).

Największe plusy tej książki to... długość (czy może raczej krótkość, bo ma nieco ponad 200 stron),czcionka, którą napisano tytuł oraz okładka, której warto dokładnie obejrzeć. Chociaż nie - w pewnym momencie (około połowy książki) robi się naprawdę ciekawie, ale nie trwa to zbyt długo. Poza tym mamy kilka przydługich opisów i parę dialogów, w których nie do końca wiadomo...

Kolejny tom lubioanej przez mnie sagi, wyczekiwany. I..drobny zgrzyt. Przeczytałam, podobał się, tylko jakby mniej. Czyta się świetnie, nie ma dłużyzn, nie zniechęca do następnych tomów, tylko wrażenie, że to już nie to. Jednak literatura rozrywkowa pierwsza klasa, dla fanów z wyobraźnią:)

Kolejny tom lubioanej przez mnie sagi, wyczekiwany. I..drobny zgrzyt. Przeczytałam, podobał się, tylko jakby mniej. Czyta się świetnie, nie ma dłużyzn, nie zniechęca do następnych tomów, tylko wrażenie, że to już nie to. Jednak literatura rozrywkowa pierwsza klasa, dla fanów z wyobraźnią:)

Książka fajna dobrze się czyta Lubię świat czarownic jeszcze mam trocheę do przeczytania

Książka fajna dobrze się czyta Lubię świat czarownic jeszcze mam trocheę do przeczytania

Kaththea traci moc, postanawia ją odzyskać, więc decyduje się wrócić do Czarownic z Estcarpu, które ją dawniej więziły. I w sumie ta pozbawiona sensu decyzja jest tylko wprowadzeniem do fabuły. Tyle powiem.

Więcej w podcaście: http://www.gniazdoswiatow.net/2015/05/23/quest-05-czarodziejka-ze-swiata-czarownic/

Kaththea traci moc, postanawia ją odzyskać, więc decyduje się wrócić do Czarownic z Estcarpu, które ją dawniej więziły. I w sumie ta pozbawiona sensu decyzja jest tylko wprowadzeniem do fabuły. Tyle powiem.

Więcej w podcaście: http://www.gniazdoswiatow.net/2015/05/23/quest-05-czarodziejka-ze-swiata-czarownic/

Bezpośrednia kontynuacja wątku Kaththei z "Czarodzieja...", tym razem w jej narracji pierwszoosobowej. Dziewczyna wyzuta z magii na skutek wydarzeń wcześniej opisanych nie może sie odnaleźć, więc wpada na pomysł, by udać się do czarownic z Estcarpu, może jej pomogą. Generalnie po drodze zdarza się wypadek, który powoduje, że zamiast na zachód przez góry do Estcarpu, Kaththea trafia przez cały Escore na wschód aż do morza, także do innego świata i z powrotem do Escore. Po drodze odnajduje swoje umiejętności, zaginionych rodziców i kogoś jeszcze.
Motyw bramy, odnalezienia tego "kogoś jeszcze", rodziców, trochę elementów futurystycznego s-f, to wszystko zdecydowanie na plus. Słabuje tym razem niezbyt interesujący quest, za dużo tutaj pierdu-magii i manipulowania psychiką słabszych istot, no i ten na siłę dodany wątek miłosny. Sama Kaththea też nie budzi specjalnej sympatii, coś pani Norton nie wyszła zmiana na pierwszoosobową narrację kobiecą.

Bezpośrednia kontynuacja wątku Kaththei z "Czarodzieja...", tym razem w jej narracji pierwszoosobowej. Dziewczyna wyzuta z magii na skutek wydarzeń wcześniej opisanych nie może sie odnaleźć, więc wpada na pomysł, by udać się do czarownic z Estcarpu, może jej pomogą. Generalnie po drodze zdarza się wypadek, który powoduje, że zamiast na zachód przez góry do Estcarpu,...