Tristan, drabant krola Christiana V, urodzony dla smutku, syn Tancreda i Jessici, wnuk Alexandra i Cecylii, mial życie przepełnione smutkiem. Został sam w Gabrielshus, a do tego niecny występek Gurdun Svartskogen odcisnął piętno na nim na całe życie... Przez choroby,które mu przekazała stał się impotentem i nigdy nie miał mieć dziecka...
Księżna Hildergarda miala 46 lat i jej życie także przepełniał smutek, była bardzo chora i nikt nie wiedział jak ja wyleczyć,  stała się opuchnięta i często mdlała, a jej mąż co chwilę znajdował sobie nowe kochanki i nawet się z tym nie krył. Hildegarda na dworze króla Christiana V była samotna, a jej jedynym światełkiem w życiu była jej córka, trzynastoletnia Marina,ktora ostatnio stała się bardzo wycofana i przerażona.
Losy tej trójki splotły się ze sobą na zamku i od tamtej pory byli sobie oparciem. Pewnego dnia wydarzyła się katastrofa, Marina zniknęła a w jej komnacie znaleziono wiele plam krwi....
Mało tego na dworze zaczęły się dziać dziwne rzeczy i wszystko wskazywało na to,że królowi grozi niebezpieczeństwo ze strony tajemniczego stowarzyszenia Strażników Tronu, którzy jak głoszą plotki chcą sprowadzić na ziemię Ludzi z Bagnisk, pradawnych mieszkańców Danii...
Tristanowi nieoczekiwanie na pomoc przychodzi trójka jego krewniaków. Czy uda im się poradzić sobie ze wszystkimi kłopotami i zapobiec zamachu na króla???
Czytajcie to będziecie wiedzieć 😁
Ja osobiście bardzo lubię ten tom i oczywiście daje 10/10
Zaczytanego dnia ksiazkoholicy 📖❤️

Tristan, drabant krola Christiana V, urodzony dla smutku, syn Tancreda i Jessici, wnuk Alexandra i Cecylii, mial życie przepełnione smutkiem. Został sam w Gabrielshus, a do tego niecny występek Gurdun Svartskogen odcisnął piętno na nim na całe życie... Przez choroby,które mu przekazała stał się impotentem i nigdy nie miał mieć dziecka...
Księżna Hildergarda miala 46 lat i...

Zdecydowanie jedna z najbardziej drastycznych części.
Bardzo ciekawy tom.

Zdecydowanie jedna z najbardziej drastycznych części.
Bardzo ciekawy tom.

Ostatni Rycerz - Tristan Paladin, samotny, oraz zagubiony po pewnym małym błędzie odnajduje spokój i radość w Hildegardzie, oraz jej skrzywdzonej córce Marinie.

Niestety śmierć zbiera swoje żniwo, zabiera miłość, której w końcu doświadczył.

Niestety zaczyna się smutno, na ucieczce naszego nowego Tengela - Ulvhedina, któremu grozi śmierć.
Villemo razem z Dominikiem zabierają go do, jak się później okazuje jego taty.

Widzimy również do czego Ludziom Lodu był potrzebny Ulvhedin,dlaczego Villemo i pozostali musieli go nawrócić na dobrą stronę.
Ścierają się dwa światy - dobroć Ulvhedina i Ludzi Lodu, z tajemną przedwieczną siłą Ludzi z Bagnisk.

Ostatni Rycerz - Tristan Paladin, samotny, oraz zagubiony po pewnym małym błędzie odnajduje spokój i radość w Hildegardzie, oraz jej skrzywdzonej córce Marinie.

Niestety śmierć zbiera swoje żniwo, zabiera miłość, której w końcu doświadczył.

Niestety zaczyna się smutno, na ucieczce naszego nowego Tengela - Ulvhedina, któremu grozi śmierć.
Villemo razem z Dominikiem...

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Książka przesłuchana przeze mnie praktycznie na jednym posiedzeniu. Wciągnęłam się w nią straszliwie, wielki podziw budzi we mnie przemiana Ulfa - Hedina. Sama historia Tristana też jest przedstawiona w tym tomie bardzo intrygująco i zajmująco.

Książka przesłuchana przeze mnie praktycznie na jednym posiedzeniu. Wciągnęłam się w nią straszliwie, wielki podziw budzi we mnie przemiana Ulfa - Hedina. Sama historia Tristana też jest przedstawiona w tym tomie bardzo intrygująco i zajmująco.

"Ostatni rycerz" to powrót do klimatu znanego z "Samotnego", ale w jeszcze mocniejszym wydaniu. Tristan, obdarzony wprost proroczym imieniem, jako stworzony do smutku, po wydarzeniach z młodości wciąż nie może się otrząsnąć, a fizyczne konsekwencje zostaną z nim na całe życie. Pełen wrażliwości, ale i dobroci mężczyzna trafia na ślad złowrogiej sekty, a jednocześnie pragnie pomóc nieszczęsnej schorowanej kobiecie i jej córce. Bierze na swe barki szlachetne i niebezpieczne misje, jak przystało na prawdziwie rycerską postać...

Sandemo doskonale potrafi odzwierciedlić szerokie spektrum emocji, co szczególnie ujawnia się w tym tomie. Tristan jest bogatą wewnętrznie postacią, która wzbudza zarówno sympatię i podziw, jak i sporo współczucia.

To też jeden z mocniejszych tomów, jesli chodzi o poruszane tematy. Opisy działań sekty i wątków nadprzyrodzonych oraz bardzo dobitnie opisywane akty pedofilii to wątki, które czyta się z trudem i z ogromnym bólem wewnętrznym - zwłaszcza, że autorka nie zna tabu i nie szczędzi czytelnikowi szczegółów. Tak, jak mocne i ciężkie w odbiorze są to treści, tak z drugiej strony nadal społecznie potrzebne, więc doceniam, że autorka wplotła je w historię, zwłaszcza też dodając tu wątek rekonwalescencji po tak silnej traumie z dzieciństwa i innych konsekwencji.

Świetna, mocna, dobitna i bezkompromisowa. Jak zawsze polecam!

"Ostatni rycerz" to powrót do klimatu znanego z "Samotnego", ale w jeszcze mocniejszym wydaniu. Tristan, obdarzony wprost proroczym imieniem, jako stworzony do smutku, po wydarzeniach z młodości wciąż nie może się otrząsnąć, a fizyczne konsekwencje zostaną z nim na całe życie. Pełen wrażliwości, ale i dobroci mężczyzna trafia na ślad złowrogiej sekty, a jednocześnie pragnie...

Ten tom jest już ciekawszy i bardziej mnie porwał! Rycerze, składanie ludzi w ofierze i szybka akcja sprawiły, że przesłuchałam tego audiobooka w dwa dni.

Ten tom jest już ciekawszy i bardziej mnie porwał! Rycerze, składanie ludzi w ofierze i szybka akcja sprawiły, że przesłuchałam tego audiobooka w dwa dni.

Jak zwykle słuchało mi się bardzo przyjemnie.
Tom opowiada głownie o Tristanie Paladin. Człowiek ten niezwykle wrażliwy i głęboko nieszczęśliwy spotyka Hildegardę, kobietę upokarzaną przez męża i cierpiąca na śmiertelną chorobę.

Jak zwykle słuchało mi się bardzo przyjemnie.
Tom opowiada głownie o Tristanie Paladin. Człowiek ten niezwykle wrażliwy i głęboko nieszczęśliwy spotyka Hildegardę, kobietę upokarzaną przez męża i cierpiąca na śmiertelną chorobę.

Jak do tej pory najlepsza część z całego cyklu, zobaczymy jak będzie dalej. Ależ w tej książce jest emocji i to takich mocno negatywnych. Po poprzedniej książce liczymy na to że parę spraw zostanie wyjaśnionych i będzie to kontynuacja ale zaczyna się to wszystko inaczej, ale autorka wyjaśnia dużo spraw z poprzedniej książki. Później oczywiście łączy się to w całość ale początek i praktycznie do połowy książki jest inaczej. Temat poruszony w powieści jest bardzo smutny, tragiczny. Podczas czytania naprawdę będziemy wściekli bo tak nie może być, jest to dołujące i strasznie smutne. Jest też temat spiskowych teorii, tajnego bractwa który dopełnia mrocznego oblicza książki.

Jak do tej pory najlepsza część z całego cyklu, zobaczymy jak będzie dalej. Ależ w tej książce jest emocji i to takich mocno negatywnych. Po poprzedniej książce liczymy na to że parę spraw zostanie wyjaśnionych i będzie to kontynuacja ale zaczyna się to wszystko inaczej, ale autorka wyjaśnia dużo spraw z poprzedniej książki. Później oczywiście łączy się to w całość ale...

Ten tom miał trochę inny klimat niż kilka poprzednich, skupiających się na Villemo i pewnie dlatego podobał mi się nieco bardziej, zwłaszcza wątek dotyczący księżnej i jej córki. Tutaj znowu Sandemo poruszyła ciężki temat, czyli pedofilię. Został on przedstawiony o wiele lepiej i z większą wrażliwością niż przy okazji innego ciężkiego tematu w poprzednim tomie Sagi, więc to na plus (chociaż przyznam że nie byłabym zła gdyby autorka została jedynie przy chorobie księżnej i nie dokładała traum jej córce).

Sama książka jest dosyć melancholijna jeśli chodzi o nastrój, jednak w obu wątkach nie brakowało akcji. Bardziej podobałm mi się wątek księżnej, ale ten drugi z sektą był również interesujący. No i nietypowy wątek miłosny, bardzo subtelny i delikatny, był bardzo dobrą odskocznią od tych gwałtownych romansów, w jakie lubią się wdawać Ludzie Lodu.

Ten tom miał trochę inny klimat niż kilka poprzednich, skupiających się na Villemo i pewnie dlatego podobał mi się nieco bardziej, zwłaszcza wątek dotyczący księżnej i jej córki. Tutaj znowu Sandemo poruszyła ciężki temat, czyli pedofilię. Został on przedstawiony o wiele lepiej i z większą wrażliwością niż przy okazji innego ciężkiego tematu w poprzednim tomie Sagi, więc to...