Narzeczona Fabiana

W ostatnich dniach miałam trochę stresu, więc potrzebowałam jakiejś lekkiej lektury. A znając twórczość Margit Sandemo, wiedziałam, że „Narzeczona Fabiana” właśnie taka będzie.

Po śmierci księcia Maksymiliana, dobrego władcy Tannenburga, na tronie zasiadł jego brat, Fabian. Młody książę o słabym charakterze nie potrafił wyrwać się spod dominacji złego hrabiego Isenbranda.
Pięknej i mądrej Biance von Warineck wyznaczono główną rolę w niezwykle przemyślnym planie. Miała zostać żoną Fabiana, wyrwać go z macek Isenbranda i zniszczyć potęgę hrabiego-tyrana...

Już po przeczytaniu pierwszej strony wiedziałam, że będę miała do czynienia z typowym romansidłem. A kolejne strony tylko mnie w tym przekonaniu utwierdziły. Kogo my tu mamy... Jest piękna i mądra Bianka, która z racji swojej inteligencji jest wielkim zmartwieniem rodziców. Bo jaki mężczyzna zechce za żonę kobietę mądrzejszą od siebie? Mamy też Zoltana, brutala wrogo do Bianki nastawionego. Zwłaszcza gdy okaże się, że stał się ofiarą pewnej intrygi. Mamy też księcia rozpustnika oraz nikczemnych członków rodziny. Każdy z bohaterów jak dla mnie jest niemal do bólu przerysowany. Podobnie jak ich emocje spływające z kolejnych stron książki.

Mimo wszystko trzeba przyznać, że twórczość pani Sandemo jest przepełniona pewną magią. Mimo, że bohaterowie niesamowicie mnie drażnili, nie mogłam oderwać się od książki. Szczerze mówiąc, znając wcześniejsze powieści pisarki mogłam przewidzieć zakończenie ale mimo wszystko. A że objętościowo pozycja jest niewielka do końca dotarłam w godzinę z hakiem. Zaskoczenia nie było.

„Narzeczona Fabiana” jest przesłodzoną baśnią dla dorosłych. Świetna pozycja na zabicie nudy, poprawę humoru i chyba to wszystko. Ci, którzy szukają książek z jakimś przesłaniem bądź głębią psychologiczną niech nie sięgają po nią. Całej reszcie powinna się spodobać. Mniej lub bardziej...

W ostatnich dniach miałam trochę stresu, więc potrzebowałam jakiejś lekkiej lektury. A znając twórczość Margit Sandemo, wiedziałam, że „Narzeczona Fabiana” właśnie taka będzie.

Po śmierci księcia Maksymiliana, dobrego władcy Tannenburga, na tronie zasiadł jego brat, Fabian. Młody książę o słabym charakterze nie potrafił wyrwać się spod dominacji złego hrabiego...

Bardzo przyjemna książka, z ciekawą fabuła. Jednak nie zachwyciła mnie aż tak bardzo jak "Dziewica z lasu mgieł ".

Książka opowiada o pięknej jasnowlosej młodej kobiecie . Bianka ma 23-lata i wydaje się być przesadzone ze jest skazana na los starej panny.

Co prawda niczego jej nie brakuje, jest piękna, pochodzi ze szlachetnego i bogatego domu, jej ojciec jest magrabia, hej problem polega na tym ze jest zbyt inteligentna i oczytana jak na kobietę, i nigdy się z tym nie kryła . Niestety ta wspaniała kobieta żyła w czasach w których kobieta była bardziej pożądana na żonę jeśli była jak najgłupsza ,a inteligenych kobiet mężczyźni bali się niczym zarazy .

Sytuacja w Tannenburgu jest dramatyczna. Pół roku temu w tajemniczych okolicznościach zmarł kochany przez wszystkich i sprawiedliwy władca Maksymillian. Nowym księciem został jego młodszy brat Fabian . Jest on jednak niedpowiedzialny, nie zna się na rządach, poddani mało go obchodzą, interesuje się tylko kobietami i zabawa . Jest również bardzo podatny na manipulacje, co skrzętnie wykorzystuje okrutny hrabiia Isenbrand wraz z rodziną.
Praktycznie tak dobrze manipulują księciem ze to oni podejmują wszystkie ważne decyzje i są u władzy. Poddani jednak nie kochają swojego nowego księcia, aby uniknąć buntu zona hrabiego wymyśla wraz z mężem pomysł żeby znaleźć żonę Fabianowi. Idealna byłaby panna o wielkiej urodzie, z dobrego ,bogatego domu i jak najgłupsza ,żeby nie przeszkadzam im w ich okrutnych rządach i manipulowaniu księciem.

Ich wybór pada na piękną Berengarie von Varineck, która spełnia wszystkie kryteria.

Kiedy do domu rodzinnego wymarzonej narzeczonej dociera list z oswiadczynami od księcia, z informacja ze ma przyjechać po nią eskorta zawiezie ja do zamku wybranka rodzina wpada na pewnien pomysł.

Berengaria wyszła juz za mąż z miłości, ale Bianka jest bardzo podobna z wyglądu s siostry, wiec ma ja udawać. Dziewczyna nie jest zachwycona tym pomysłem, ale zgadza się poświęcić aby zostać żona Fabiana ,żeby wyrwać go z pod wpływu złego hrabii i tym samym uratować całe królestwo od okrutnych rządów złego hrabii.

Dziewczynę ma esortować Zoltan, wierny człowiek księżnej wdowy i przyjaciel zmarłego księcia. Ma jednak on swoj cel. Szuka pewnego dziecka, które może zmienić losy królestwa i które należy chronić za wszelką cenę. Piękna trzpiotka która ma zostać księżna przeszkadza mu ciut w jego misji, jednak jej brak inteligencji daje mu nadzieje ze ona nie przejrzy jego planów.

Nie ma pojęcia ze ,owa głupiutka slicznotka w rzeczywistości jest inteligentna Bianka. A w momentach których wydaje się być nagle kimś innym Zoltan coraz bardziej się nia zaurocza i to z wzajemnością.


Cóż mogę powiedzieć. Tak jak pisałam książka bardzo ciekawa, mamy w niej wszystko, spisek ,miłości, tajemnice i klimat dawnych czasów. Książka podobała mi się. Zwłaszcza postać Bianki naprawde wspaniala . Nie jest ona jakimś nieśmiałym, niepewnym, dziewczatkiem . Jest kobietą piękna, acz skromna, pewna siebie ,ma dobre serce i kocha książki, a inteligencja bije na głowę każdego mężczyznę z tej historii ,nawet swego ukochanego Zoltana . W dodatku to bardzo odważna kobieta . Jedyne minusy jak dla mnie to że, nie podano daty wydarzeń powieści przez to nie mam pojęcia w jakiej epoce dzieje się akcja. Ale raczej nie średniowiecza.

Główni bohaterowie niby pasują do siebie i kochają się, ale nie czuje między nimi aż tak ognistej i silnej chemii jak pomiędzy Vendelin i Vargiem z "Dziewicy z
Lasu Mgieł". Aczkolwiek polecam tę książkę. Jest bardzo ciekawa.

Bardzo przyjemna książka, z ciekawą fabuła. Jednak nie zachwyciła mnie aż tak bardzo jak "Dziewica z lasu mgieł ".

Książka opowiada o pięknej jasnowlosej młodej kobiecie . Bianka ma 23-lata i wydaje się być przesadzone ze jest skazana na los starej panny.

Co prawda niczego jej nie brakuje, jest piękna, pochodzi ze szlachetnego i bogatego domu, jej ojciec jest...

To nie jest nic super wybitnego, ale mam słabość do Sandemo. :)

To nie jest nic super wybitnego, ale mam słabość do Sandemo. :)

399

399

W końcu Margit nie ukazała kolejnej ubogiej, zastraszonej dziewczynki, która znajduje sobie szlachetnego rycerza, strzegącego jej od zła tego świata, a mądrą, wykształconą i odważną pannę, która ma swoją godność i potrafi sobie poradzić w trudnej sytuacji.

W końcu Margit nie ukazała kolejnej ubogiej, zastraszonej dziewczynki, która znajduje sobie szlachetnego rycerza, strzegącego jej od zła tego świata, a mądrą, wykształconą i odważną pannę, która ma swoją godność i potrafi sobie poradzić w trudnej sytuacji.

Super!!!

Super!!!

Opowieści 17

Opowieści 17