Ksiazka niezla, ale niewybitna. Czytalam juz kilka tej autorki, bardzo dawno temu, wiec chetnie sie z Nia znowu spotkalam. Za te narzekania na wspolczesnosc i brak zrozumienia dzisiejszej mlodziezy dalam tylko 5-czké. Normalnie, to fajnie sie tych zapisków sluchalo, zwlaszcza, ze mialam wrazenie ze to p Samozwaniec nam sie ,,produkuje''. Anna Komorowska swietnie wczula sie w role literatki. Duzo interesujacych faktów z zycia krakowskiej elity, przeplatane wierszykami znanychh poetów. Sama rodzina Kossakow-wybitna, az pozazdoscic mozna, ze tylu ,,wielkich Polaków'' wydala na swiat. Od razu zapoznalam sie z obrazami Wojciecha Kossaka, piekne. Mile odprezenie dla mnie po obcowaniu z ,,mocnymi kryminalami''. Mozna przeczytac, a nawet warto, aby ,,pobyc'' w tamtych czasach i spróbowacc zrozumiec tamtejsze morale.

Ksiazka niezla, ale niewybitna. Czytalam juz kilka tej autorki, bardzo dawno temu, wiec chetnie sie z Nia znowu spotkalam. Za te narzekania na wspolczesnosc i brak zrozumienia dzisiejszej mlodziezy dalam tylko 5-czké. Normalnie, to fajnie sie tych zapisków sluchalo, zwlaszcza, ze mialam wrazenie ze to p Samozwaniec nam sie ,,produkuje''. Anna Komorowska swietnie wczula sie...

Wspomnienie dzieciństwa i młodości Madzi czyta się z ogromną przyjemnością… a ocena kondycji naszego społeczeństwa wydaje się proroctwem obecnych czasów 🥴

Wspomnienie dzieciństwa i młodości Madzi czyta się z ogromną przyjemnością… a ocena kondycji naszego społeczeństwa wydaje się proroctwem obecnych czasów 🥴

Pełna humoru, ironii i nostalgii opowieść o członkach utalentowanej rodziny Kossaków. Autorka pisze o sobie, swoim dziadku i ojcu - malarzach oraz o siostrze poetce.

Socjologicznie zaciekawił mnie fragment o dzieciństwie i młodości autorki, które przypadły na początek XX w. w Krakowie. Dzieci wychowywano surowo, z użyciem rózgi, gdy zaszła potrzeba; pogrzeb był wydarzeniem towarzyskim, a młode kobiety ganiono za siadanie z nogą założoną na nogę, co uważano za wysoce nieprzyzwoite.

Pełna humoru, ironii i nostalgii opowieść o członkach utalentowanej rodziny Kossaków. Autorka pisze o sobie, swoim dziadku i ojcu - malarzach oraz o siostrze poetce.

Socjologicznie zaciekawił mnie fragment o dzieciństwie i młodości autorki, które przypadły na początek XX w. w Krakowie. Dzieci wychowywano surowo, z użyciem rózgi, gdy zaszła potrzeba; pogrzeb był wydarzeniem...

Dobra rozrywka na sobotni wieczór.

Dobra rozrywka na sobotni wieczór.

Felietony zebrane w tym zbiorku zostały odnalezione już po śmierci autorki. Zastanawiam się nawet, czy pani Magdalena celowo ich nie schowała. Tak bardzo różnią się od wcześniejszych utworów pisarki. I bynajmniej nie chodzi o jakość. Tylko o nastrój. Poprzednie utwory miały w sobie lekkość. Ironię. Żart. Nawet jeśli pisarka coś krytykowała, to robiła to w taki sposób, że łatwiej było się roześmiać niż na nią obrazić. Tymczasem ten zbiór jest inny. Zgorzkniały? Pełen narzekań i to takich typowych dla starych, rozgoryczonych ludzi. Wspomnienia związane z rodziną pełne są nostalgii, lecz również wyrzutów. Ciężko się słucha tych opowiadań i to nie ze względu na lektorkę. Ta spisała się bardzo dobrze. Z ulgą odłożyłam na półkę.

Felietony zebrane w tym zbiorku zostały odnalezione już po śmierci autorki. Zastanawiam się nawet, czy pani Magdalena celowo ich nie schowała. Tak bardzo różnią się od wcześniejszych utworów pisarki. I bynajmniej nie chodzi o jakość. Tylko o nastrój. Poprzednie utwory miały w sobie lekkość. Ironię. Żart. Nawet jeśli pisarka coś krytykowała, to robiła to w taki sposób, że...

To moje pierwsze spotkanie z książką Pani Magdaleny
Samozwaniec, ale nie ostatnie💖😊
Książka autobiograficzna " Z pamiętnika niemłodej już mężatki” jest napisana bardzo szczerze w sposób zabawny, ale i refleksyjny.
Poznajemy historię życia samej pisarki z rodu Kossaków oraz jej siostry Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej oraz brata Jerzego Kossaka.
Obiecuję sobie już dziś sięgnąć po więcej z twórczości samej Pani Samozwaniec oraz powrócić do pięknej poezji jej siostry📖🤗

To moje pierwsze spotkanie z książką Pani Magdaleny
Samozwaniec, ale nie ostatnie💖😊
Książka autobiograficzna " Z pamiętnika niemłodej już mężatki” jest napisana bardzo szczerze w sposób zabawny, ale i refleksyjny.
Poznajemy historię życia samej pisarki z rodu Kossaków oraz jej siostry Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej oraz brata Jerzego Kossaka.
Obiecuję sobie już dziś...

Luźne zapiski, spostrzeżenia i refleksje Magdaleny Samozwaniec zebrane w całość tworzą całkiem miłą i ciekawą lekturę.

Luźne zapiski, spostrzeżenia i refleksje Magdaleny Samozwaniec zebrane w całość tworzą całkiem miłą i ciekawą lekturę.

Lekkie, ciekawe i podane z odpowiednią porcją humoru wspomnienia Magdaleny Samozwaniec to lektura w sam raz na jakiś miły weekend. Są może i trochę "poszarpane", ale czyta się je wciąż bardzo przyjemnie a to najważniejsze.

Lekkie, ciekawe i podane z odpowiednią porcją humoru wspomnienia Magdaleny Samozwaniec to lektura w sam raz na jakiś miły weekend. Są może i trochę "poszarpane", ale czyta się je wciąż bardzo przyjemnie a to najważniejsze.

Magdalenę Samozwaniec uwielbiam wręcz obłędnie i lektura czegokolwiek jej autorstwa jest dla mnie czystą przyjemnością i wspaniałą rozrywką. Nie inaczej było w przypadku „Z pamiętnika niemłodej już mężatki”. Są to jej teksty opublikowane długo po jej śmierci, które sporo sobie w szufladzie poczekały na wydanie. Dzięki Rafałowi Podrazie, który doprowadził do tejże publikacji można się nimi cieszyć a jest z czego.

Sporo tu wspomnień o barwnej rodzinie Kossaków – głównie rzecz jasna o Lilce, Tatku i Mamidle. Te wspomnienia lubię najbardziej ze wszystkich rzeczy jakie publikowała Samozwaniec, rodzina Kossaków bowiem składała się z nieprzeciętnych, niebanalnych postaci obdarzonych w rozliczne talenty i niesamowite poczucie humoru (zainteresowanych odsyłam przede wszystkim do – moim zdaniem – opus magnum Samozwaniec czyli niesamowitej „Marii i Magdaleny”. Warto!). Ale to też zbiór przemyśleń, rozważań na inne tematy jak np. o Krakowie, modzie, kobietach czy filmach i filmowych gwiazdach. A wszystko to opisane z właściwym autorce wdziękiem, dowcipem, ironią i lekkością.

Czytanie takich książek to wręcz odpoczywanie – bo jakie to wszystko lekkie i miłe a jednocześnie inteligentne, dosadne i trafne. Przydałyby się współcześnie takie satyryczki pokroju Samozwaniec czy równie wybitnej Stefanii Grodzieńskiej.

Polecam gorąco.

Magdalenę Samozwaniec uwielbiam wręcz obłędnie i lektura czegokolwiek jej autorstwa jest dla mnie czystą przyjemnością i wspaniałą rozrywką. Nie inaczej było w przypadku „Z pamiętnika niemłodej już mężatki”. Są to jej teksty opublikowane długo po jej śmierci, które sporo sobie w szufladzie poczekały na wydanie. Dzięki Rafałowi Podrazie, który doprowadził do tejże publikacji...

Z przyjemnością wysłuchałam. Najbardziej podobały mi się jej wspomnienia z czasów dzieciństwa i młodości, obraz Krakowa z tamtych lat. Te powojenne, pisane w czasach, kiedy Polska ciągle była krajem zamkniętym i niewiele osób mogło wyjechać, są oryginalne i interesujące. Myślę, że wielu krytycznych recenzentów nie rozumie Samozwaniec, wychowanej w tamtych czasach i zwyczajach. Poza tym nie wiemy, czy ona sama opublikowałaby te teksty w takiej formie, w końcu są to jej prywatne zapiski. W wielu punktach przyznaję jej rację.
Polecam miłośnikom Samozwaniec.

Z przyjemnością wysłuchałam. Najbardziej podobały mi się jej wspomnienia z czasów dzieciństwa i młodości, obraz Krakowa z tamtych lat. Te powojenne, pisane w czasach, kiedy Polska ciągle była krajem zamkniętym i niewiele osób mogło wyjechać, są oryginalne i interesujące. Myślę, że wielu krytycznych recenzentów nie rozumie Samozwaniec, wychowanej w tamtych czasach i...