Boski ogień

Część druga świetnej intrygi fantazy. Tym razem nieco niższa ocena bo w zakończeniu udało mi się pewnych rzeczy domyślić.

Część druga świetnej intrygi fantazy. Tym razem nieco niższa ocena bo w zakończeniu udało mi się pewnych rzeczy domyślić.

Prześwietna kontynuacja "Mieczy cesarza". Rozpisywać się nie będę, żeby nie spojlerować . Drugi tom opowieści napisany i przemyślany lepiej niż pierwszy. Intryga poprowadzona znakomicie, bohaterowie okrzepli i dojrzeli, dawne wątki zostają wyjaśnione lub tak rozbudowane, że rodzą się nowe możliwości poprowadzenia historii. Jednym zdaniem - godny polecenia kawał soczystej fantasy najwyższej próby. Rzadko się zdarza, że cały cykl łykam pod rząd, a tym razem nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Prześwietna kontynuacja "Mieczy cesarza". Rozpisywać się nie będę, żeby nie spojlerować . Drugi tom opowieści napisany i przemyślany lepiej niż pierwszy. Intryga poprowadzona znakomicie, bohaterowie okrzepli i dojrzeli, dawne wątki zostają wyjaśnione lub tak rozbudowane, że rodzą się nowe możliwości poprowadzenia historii. Jednym zdaniem - godny polecenia kawał soczystej...

Bardzo dobra kontynuacja, choć odrobinę mniej mi się podobała od poprzedniej części. Postać Adare w drugiej połowie stała się strasznie irytująca ze swoim zachowaniem i postępowaniem i jej wątek wypadł najsłabiej, podobnie jak w poprzednim tomie, tylko że w tym było go zdecydowanie więcej. Z kolei cała intryga, która początkowo wydaję się być oczywista, stopniowo przestają taką być i wprowadza więcej znaków zapytania.
Ogólnie czytało się świetnie, choć było trochę "niemrawych" rozdziałów krótko po rozpoczęciu.

Bardzo dobra kontynuacja, choć odrobinę mniej mi się podobała od poprzedniej części. Postać Adare w drugiej połowie stała się strasznie irytująca ze swoim zachowaniem i postępowaniem i jej wątek wypadł najsłabiej, podobnie jak w poprzednim tomie, tylko że w tym było go zdecydowanie więcej. Z kolei cała intryga, która początkowo wydaję się być oczywista, stopniowo przestają...

Ciekawa kreacja świata i bohaterów. Interesująca fabuła, która potrafi wciągnąć i nie odpuścić do samego końca książki. Gorąco polecam całą trylogię, bo to kawał dobrego fantasy. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Ciekawa kreacja świata i bohaterów. Interesująca fabuła, która potrafi wciągnąć i nie odpuścić do samego końca książki. Gorąco polecam całą trylogię, bo to kawał dobrego fantasy. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bohaterowie za bardzo roztrząsali każdy problem, wszystkie decyzje poprzedzone były tokiem myślowym: jak zrobię to, to stanie się tamto... Przydałoby się więcej spontaniczności. Brzmiało to, jakby autor musiał usprawiedliwiać każdą decyzję podjętą przez bohaterów, jakby nie ufał, że czytelnik sam jest w stanie przewidzieć konsekwencje. To mój największy zarzut do książki. Nie spodobały mi się w tej części postacie Adare i Valyna, ich postępowanie było często nielogiczne i pełne bezsensownego uporu.

Bohaterowie za bardzo roztrząsali każdy problem, wszystkie decyzje poprzedzone były tokiem myślowym: jak zrobię to, to stanie się tamto... Przydałoby się więcej spontaniczności. Brzmiało to, jakby autor musiał usprawiedliwiać każdą decyzję podjętą przez bohaterów, jakby nie ufał, że czytelnik sam jest w stanie przewidzieć konsekwencje. To mój największy zarzut do książki....

Dobrze napisana kontynuacja. Na pewno sięgnę po kolejną cześć

Dobrze napisana kontynuacja. Na pewno sięgnę po kolejną cześć

Akcja nabiera rozpędu. Podobała mi się mniej niż pierwsza część, ale to nadal kawał dobrego fantasy.

Akcja nabiera rozpędu. Podobała mi się mniej niż pierwsza część, ale to nadal kawał dobrego fantasy.

Miecze cesarza były świeższe. Bez wielkiej magii, bez heroicznych czynów i wielkich bitew. Więcej mroku, broczenia w błocie i krwi. I stawiały więcej pytań. W Boskim Ogniu na wiele pytań zostają udzielone odpowiedzi... Rodzą się nowe. Ale czegoś brakowało względem pierwszego tomu.

Miecze cesarza były świeższe. Bez wielkiej magii, bez heroicznych czynów i wielkich bitew. Więcej mroku, broczenia w błocie i krwi. I stawiały więcej pytań. W Boskim Ogniu na wiele pytań zostają udzielone odpowiedzi... Rodzą się nowe. Ale czegoś brakowało względem pierwszego tomu.

Ciekawy pomysł na świat, idealna grubość, lekko i przyjemnie się czyta

Ciekawy pomysł na świat, idealna grubość, lekko i przyjemnie się czyta

Obleśnie dobra pizza serowa na podwójnym serze i podwójnym cieście. Tak mi się kojarzyć będzie II tom Kronik Nieciosanego Tronu.
Akcja wartka, rozwija się dynamicznie i jest lepiej niż w części I. A propos - tam na okładce napisano, że: "Czytelnicy George'a R.R. Martina będą zachwyceni nową serią". Choć pierwotnie nie zgadzałem się z tą tezą, to jednak po lekturze Boskiego Ognia muszę przyznać odrobinę racji. Odrobinę, ale jednak.

Bardzo smakowita fantasy. Okraszę ją mianem: warto kupić w papierowym wydaniu. Wstydu nie będzie.

Obleśnie dobra pizza serowa na podwójnym serze i podwójnym cieście. Tak mi się kojarzyć będzie II tom Kronik Nieciosanego Tronu.
Akcja wartka, rozwija się dynamicznie i jest lepiej niż w części I. A propos - tam na okładce napisano, że: "Czytelnicy George'a R.R. Martina będą zachwyceni nową serią". Choć pierwotnie nie zgadzałem się z tą tezą, to jednak po lekturze Boskiego...