Książka mną wstrząsnęła, mimo że wiele już zostało powiedziane na temat zakonnic i klasztorów. Szanuję wybory innych ludzi i ich nie oceniam, tym bardziej że wiem jakie spustoszenie może sprawić manipulacja i przemoc psychiczna i jak łatwo można zostać zmanipulowanym. I tak jak życzę i radzę gnębionej żonie wyrwać się z toksycznego małżeństwa, tak i gnębionej zakonnicy życzę siły, która pozwoli jej się wyrwać z tego świata.

Książka mną wstrząsnęła, mimo że wiele już zostało powiedziane na temat zakonnic i klasztorów. Szanuję wybory innych ludzi i ich nie oceniam, tym bardziej że wiem jakie spustoszenie może sprawić manipulacja i przemoc psychiczna i jak łatwo można zostać zmanipulowanym. I tak jak życzę i radzę gnębionej żonie wyrwać się z toksycznego małżeństwa, tak i gnębionej zakonnicy...

Bardzo ciekawa lektura, formuła wywiadu według mnie pomocna w rozumieniu.

Bardzo ciekawa lektura, formuła wywiadu według mnie pomocna w rozumieniu.

Nie spodziewałam się takiej treści. Książka jest relacją kobiet, które przeżyły życie w zakonie i miały odwagę o tym opowiedzieć. Prawdziwy reportaż prawdziwych ludzi. Pozycja warta poznania.

Nie spodziewałam się takiej treści. Książka jest relacją kobiet, które przeżyły życie w zakonie i miały odwagę o tym opowiedzieć. Prawdziwy reportaż prawdziwych ludzi. Pozycja warta poznania.

Ciekawa lektura o kobietach, które kiedyś były siostrami w zakonie. Wyczuwam ich strach, ból, cierpienie psychicznie, samotność oraz to z czym się borykały po zetknięciu z grupą kobiet, która miała stać się rodziną zakonną, a tak się jednak nie stało... Drogi tych kobiet były wyboiste, niektóre postanowiły przez dłuży czas zmagać się z przeciwnościami, srogimi i czasami wydumanymi zasadami, które narzuca zakon, a w tym wszystkim trwać przy Bogu - ile można tak bez końca być siłaczką i znosić aż tyle, by przypłacić to zdrowiem fizycznym czy psychicznym? Po odejściu z tej formacji miały różne wnioski. Można stwierdzić, że łączy je jeden mianownik miłość do Boga.

Ciekawa lektura o kobietach, które kiedyś były siostrami w zakonie. Wyczuwam ich strach, ból, cierpienie psychicznie, samotność oraz to z czym się borykały po zetknięciu z grupą kobiet, która miała stać się rodziną zakonną, a tak się jednak nie stało... Drogi tych kobiet były wyboiste, niektóre postanowiły przez dłuży czas zmagać się z przeciwnościami, srogimi i czasami...

Mimo że poszczególne opowieści nieznacznie różnią się od siebie, ilość podobieństw - to jest sekciarskich zachowań, o jakich opowiadają byłe zakonnice, jest zatrważająca. Słyszałam o tym, że życie w zakonach jest trudne i łatwo w nim o nadużycia, ale nie wiedziałam, że dorosłe kobiety zachowują się tam w taki niedojrzały sposób. Zamiast robienia rzeczy potrzebnych i koncentracji na Bogu, jest tam czepianie się o duperele, kontrola, pokazywanie na każdym kroku kto tu rządzi (oczywiście pod płaszczykiem, że to Jezus tak chce),jakieś fochy rodem z przedszkola. Okropne to jest. Tym bardziej doceniam, że książka napisana jest bez ogólnego stygmatyzowania zakonów czy religii. Kobiety wypowiadające się tutaj nie straciły swojej wiary. Potrafią spojrzeć na swoje przeżycia z dystansem, przepracowały już wiele trudnych rzeczy. Przyjemnie słuchało się jako audiobooka. Do tego ostatni rozdział od autorki jest znakomitym podsumowaniem.

Mimo że poszczególne opowieści nieznacznie różnią się od siebie, ilość podobieństw - to jest sekciarskich zachowań, o jakich opowiadają byłe zakonnice, jest zatrważająca. Słyszałam o tym, że życie w zakonach jest trudne i łatwo w nim o nadużycia, ale nie wiedziałam, że dorosłe kobiety zachowują się tam w taki niedojrzały sposób. Zamiast robienia rzeczy potrzebnych i...

Doceniam to, że książkę napisała osoba związana z Kościołem. Wiele rozmów dotyczy Boga i duchowości, a nie tylko praktycznej strony bycia w zakonie. Mądre i refleksyjne rozmówczynie. A jednak któraś z kolei rozmowa praktycznie o tym samym mnie znużyła. Czekałam na jakiś komentarz z innej strony, chociażby kierownika duchowego sióstr. Podsumowanie autorki nie zaspokoiło tej mojej potrzeby.

Doceniam to, że książkę napisała osoba związana z Kościołem. Wiele rozmów dotyczy Boga i duchowości, a nie tylko praktycznej strony bycia w zakonie. Mądre i refleksyjne rozmówczynie. A jednak któraś z kolei rozmowa praktycznie o tym samym mnie znużyła. Czekałam na jakiś komentarz z innej strony, chociażby kierownika duchowego sióstr. Podsumowanie autorki nie zaspokoiło tej...

Bolesna prawda o stanie zakonnym i „służebnicach bożych”… och ile jest w tym obrządku kłamstw i ogłupienia, wie i może potwierdzić tylko prawdziwa zakonnica, która zakonnicą już nie jest. Ale wbrew ogólnie przyjętemu pojęciu, że jest to książka przeciwko stanowi zakonnemu, sama autorka pisze we wstępie że: „ Właśnie przestrzeniami trzeba się dziś zająć – nie zniechęci do życia zakonnego, ale z troski o jego przyszłość, świętą i wolną od nadużyć.(…) A skoro doświadczenie mówi, że trudno zacząć diagnozę od wewnątrz, zaczynamy stawiać ją my. Z samego serca Kościoła i z miłością do niego.”
Warto przeczytać, choćby dlatego żeby przekonać się o tym, że zgromadzenia zakonne działają jak sekty, wszystko jest tam przewrócone do góry nogami, nie tak jak być powinno.

Bolesna prawda o stanie zakonnym i „służebnicach bożych”… och ile jest w tym obrządku kłamstw i ogłupienia, wie i może potwierdzić tylko prawdziwa zakonnica, która zakonnicą już nie jest. Ale wbrew ogólnie przyjętemu pojęciu, że jest to książka przeciwko stanowi zakonnemu, sama autorka pisze we wstępie że: „ Właśnie przestrzeniami trzeba się dziś zająć – nie zniechęci do...

Książka pomimo powagi poruszanego tematu i opisywanych w niej problemów bardzo przystępna , czyta się szybko i sprawnie a fakt podzielenia treści na krótkie rozdziały ( z których każdy dotyczy historii innej ekszakonnicy) to dodatkowy walor wpływający na przyswajalność i recepcję tekstu .
Co do samej treści myślę, że wiele osób będzie czytało to z ogromnym zaskoczeniem wręcz niedowierzaniem czego sam doświadczyłem . Niektóre fragmenty są wręcz szokujące szczególnie że bardzo dużą część opisywanych wydarzeń wydarzyła się stosunkowo niedawno po roku 2000, a ich opisy przypominają opowieści rodem ze średniowiecza .
Lektura byłaby również dobra odpowiedzią dla osób zaangażowanych w życie kościoła ubolewających nad coraz mniejszą liczbą osób decydujących się na życie w zakonie .
Zaskoczyły mnie dwie kwestie po pierwsze fakt że większość bohaterek wypowiadających się w książce twierdzi , że nie żałuję czasu przeznaczonego na bycie w zakonie choć osobiście uważam że to jedynie dorabianie sobie filozofii i próba oswojenia się że świadomością utraty kilku lat życia .
Drugim zaskoczeniem jest uświadomienie sobie że praktycznie każdy opis realiów życia za murami klasztoru wypełnia całkowicie definicję tego co określa się mianem sekty , bez wyjątku wszystkie opowieści przedstawione na kartach tej pozycji opisują prawidła życia w sekcie .
Gorąco polecam na poszerzenie świadomości dotyczącej życia w specyficznych miejscach i okolicznościach.

Książka pomimo powagi poruszanego tematu i opisywanych w niej problemów bardzo przystępna , czyta się szybko i sprawnie a fakt podzielenia treści na krótkie rozdziały ( z których każdy dotyczy historii innej ekszakonnicy) to dodatkowy walor wpływający na przyswajalność i recepcję tekstu .
Co do samej treści myślę, że wiele osób będzie czytało to z ogromnym zaskoczeniem...

Książka, która mimo tego że jest bardzo potrzebna i jest elementem potrzebnej dyskusji na temat tego jak wygląda życie kobiet w zakonach, nie jest według mnie wybitnym reportażem. Za mało jest tutaj autorki, nie jestem fanką reportaży, które opierają się niemal tylko i wyłącznie na monologu bohaterów, z nielicznymi wtrąceniami od autora - zdecydowanie wolę taką formę, w której mamy dialog i jest on przeplatany różnymi informacjami, statystykami i przemyśleniami pisarza, co pomaga głębiej zrozumieć problem. Z tego też względu mocno na plus oceniam ostatni rozdział książki, ale uważam, że dało się to trochę inaczej podzielić. Historie opowiedziane przez byłe zakonnice mocno mnie zasmuciły, chociaż spodziewałam się, że właśnie tak wygląda rzeczywistość w takim hermetycznym środowisku, mocno podatnym na tworzenie toksycznej atmosfery. Podoba mi się też to, że autorka jest osobą wierzącą, która jednak zdaje sobie sprawę z problemów kościoła - dzięki temu można uniknąć oskarżeń o stronniczość, które zazwyczaj pojawiają się gdy pisać o takiej tematyce podejmie się ktoś niewierzący lub nie mówiący głośno o swojej wierze.

Książka, która mimo tego że jest bardzo potrzebna i jest elementem potrzebnej dyskusji na temat tego jak wygląda życie kobiet w zakonach, nie jest według mnie wybitnym reportażem. Za mało jest tutaj autorki, nie jestem fanką reportaży, które opierają się niemal tylko i wyłącznie na monologu bohaterów, z nielicznymi wtrąceniami od autora - zdecydowanie wolę taką formę, w...

Choć wszechobecne nawiązania do „miłości bożej” itp. irytowały mnie jako ateistę, to nie ulega wątpliwości, że dodają tym historiom większej autentyczności.

Choć wszechobecne nawiązania do „miłości bożej” itp. irytowały mnie jako ateistę, to nie ulega wątpliwości, że dodają tym historiom większej autentyczności.