Zbiór świetnych opowiadań Ojca Cyberpunku. Opowiadania są dość zróżnicowane, ale wszystkie napisane w charakterystycznym dla W. Gibsona stylu. Wyróżniają się głównie opowiadania, w których W. Gibson kreślił już wizje świata niedalekiej przyszłości rozwinięte później w rewelacyjnej "Trylogii Ciągu".

Zbiór świetnych opowiadań Ojca Cyberpunku. Opowiadania są dość zróżnicowane, ale wszystkie napisane w charakterystycznym dla W. Gibsona stylu. Wyróżniają się głównie opowiadania, w których W. Gibson kreślił już wizje świata niedalekiej przyszłości rozwinięte później w rewelacyjnej "Trylogii Ciągu".

Jest to zbiór krótki opowiadań Wiliama Gibsona oraz innych pisarzy z nim współpracujący: John Shirley „The Belonging Kind” („Pasujący gatunek” w polskiej wersji językowej); Bruce Sterling „Red Star, Winter Orbit”(„Czerwona gwiazda, orbita zimowa”) czy Michael Swanwick „Dogfight” („Starcie”).
Ten zbiór to niejako swoiste zaproszenie do Sprawl Trylogy (trylogia Ciągu),ponieważ zbiór ten tłumaczy pewne kwestie konstrukcyjne świata Gibsona np. lokacje Chiba City, mechanizmy ICE (LOD – Logiczne Oprogramowanie Defensywne) itp.

Zarówno Wypalić Chrom jak Burning Chrome przeczytałem oddzielnie po polsku i po angielsku.

Jest to zbiór krótki opowiadań Wiliama Gibsona oraz innych pisarzy z nim współpracujący: John Shirley „The Belonging Kind” („Pasujący gatunek” w polskiej wersji językowej); Bruce Sterling „Red Star, Winter Orbit”(„Czerwona gwiazda, orbita zimowa”) czy Michael Swanwick „Dogfight” („Starcie”).
Ten zbiór to niejako swoiste zaproszenie do Sprawl Trylogy (trylogia Ciągu),...

Tłumacz Piotr W. Cholewa (ojciec M. Cholewy od Algorytmów Wojny)
Jest to zbiór krótki opowiadań Wiliama Gibsona oraz innych pisarzy z nim współpracujący: John Shirley „The Belonging Kind” („Pasujący gatunek” w polskiej wersji językowej); Bruce Sterling „Red Star, Winter Orbit”(„Czerwona gwiazda, orbita zimowa”) czy Michael Swanwick „Dogfight” („Starcie”).
Ten zbiór to niejako swoiste zaproszenie do Sprawl Trylogy (trylogia Ciągu),ponieważ zbiór ten tłumaczy pewne kwestie konstrukcyjne świata Gibsona np. lokacje Chiba City, mechanizmy ICE (LOD – Logiczne Oprogramowanie Defensywne) itp.
Możliwe spoilery
Johnny Mnemonic:
(Akcja rozgrywa się w świecie cyberpunkowych powieści Gibsona, wyprzedzając je o kilka lat, i wprowadza postać Molly Millions, która odgrywa znaczącą rolę w Trylogii Ciągu.
Krótkie opowiadanie posłużyło za podstawę filmu Johnny Mnemonic z 1995 roku, którego fabuła wykorzystuje te same podstawowe założenia, ale poza tym znacznie się różni.)

The Gernsback Continuum (Kontinuum Gernsbacka):
(Amerykański fotograf o futurystycznej architekturze amerykańskich lat 30. XX wieku, gdy zostaje przydzielony do jej dokumentowania dla fikcyjnego londyńskiego wydawnictwa Barris-Watford, oraz o stopniowym przenikaniu do jego świata filmowych wizji przyszłości. Tytułowy "Gernsback" nawiązuje do Hugo Gernsbacka, pioniera amerykańskich magazynów science fiction z początku XX wieku.)

Fragments of a Hologram Rose (Odłamki holograficznej róży):
(Opowiada historię porzuconego byłego kochanka, który polega na sztucznych zapisach zmysłów, aby spać w ciemnym, zanieczyszczonym mieście.)

The Belonging Kind (wcześniej wspomniane):
(Michael Coretti jest nudnym, uczonym mężczyzną, który studiuje i uczy lingwistyki oraz teorii interakcji społecznych. Często odwiedza bary, aby złagodzić nudę swojego codziennego życia, mimo że nigdy nie czuje się swobodnie wśród tłumów. Pewnej nocy spotyka kobietę o imieniu Antoinette, która wydaje się idealnie pasować, dostosowując swoje wzorce mowy do każdego rozmówcy.
Coretti podąża za Antoinette do różnych innych barów i klubów, obserwując, jak pije i rozmawia z mężczyznami; jej wygląd i ubranie zmieniają się, aby dopasować się do każdego miejsca. Zaczyna spędzać coraz więcej nocy na szukaniu jej w jednym barze po drugim, a jego nauczanie pogarsza się do tego stopnia, że traci pracę.
Kiedy Coretti widzi, jak towarzysz Antoinette płaci taksówkarzowi pieniędzmi uformowanymi z kieszeni w jego ciele, zdaje sobie sprawę, że oboje nie są ludźmi. Podąża za nimi do pokoju w hotelu, w którym się zatrzymał, ale ucieka z przerażeniem, gdy znajduje tłum stworzeń takich jak oni, które mogą żyć wyłącznie dzięki alkoholowi i zmieniać swój wygląd i zachowanie, aby wtopić się w każdy bar, do którego wejdą. Podejmuje nocną pracę i znajduje zakwaterowanie w pensjonacie, ale po trzech tygodniach otrzymuje telefon z zaproszeniem do dołączenia do "pasującego gatunku". Porzucając pracę i swój pokój, odkrywa, że nabrał ich nieludzkich cech i osiedla się w barze na wieczór potajemnych schadzek z Antoinette.)

Hinterlands (Barbarzyńcy):
(Historia ta jest opowiadaniem o mentalności "kultu cargo" i bada konsekwencje dla kultur i cywilizacji w konfrontacji z artefaktami - pochodzącymi z nieznanego, ale prawdopodobnie lepszego źródła - które są niebezpieczne, ale mimo to cenne.
"Hinterlands" to niemiecki termin, który dosłownie tłumaczy się jako "za lądem" i w tym oryginalnym kontekście odnosi się do odległego lub mniej rozwiniętego obszaru za bardziej centralnym lub rozwiniętym miejscem, na przykład za wybrzeżem, portem lub miastem.)

Red Star, Winter Orbit (wcześniej też wspomniane):
(Historia rozgrywa się w alternatywnej przyszłości, w której Związek Radziecki kontroluje większość zasobów Ziemi, zwłaszcza ropę naftową. W rezultacie Stany Zjednoczone nie są już dominującą potęgą gospodarczą na Ziemi, a Sowieci wygrali kosmiczny wyścig zbrojeń. Jednakże jak wiemy program star wars [oryginalny] polegał na manipulacji USA względem ZSRR [i bardzo dobrze] tak aby gospodarka radziecka nie wytrzymała ciągłych wielu miliardowych nakładów na technologię)
New Rose Hotel (Hotel New Rose):
(Historia rozgrywa się w przyszłości, gdy ogromne megakorporacje zyskały wystarczające wpływy, by kontrolować gospodarki całych krajów. Ich bogactwo i przewaga konkurencyjna wynikają z kapitału ludzkiego ich pracowników i wytwarzanej przez nich własności intelektualnej. Korporacje zazdrośnie strzegą swoich najcenniejszych pracowników i ponoszą ogromne koszty, aby zapewnić im bezpieczeństwo i szczęśliwą produktywność. Tradycyjne szpiegostwo korporacyjne nie ma większego sensu, ponieważ nowe technologie są opracowywane tak szybko, że skradzione tajemnice szybko stają się przestarzałe. Zamiast tego dziedzina ta ewoluowała do punktu, w którym kusi cennych pracowników do zmiany lojalności z jednej firmy na drugą i organizuje ich ucieczkę - co jest bardzo niebezpiecznym przedsięwzięciem, biorąc pod uwagę ścisłe zabezpieczenia wokół takich osób.
Dwóch niezależnych agentów, Fox i bezimienny narrator, zostało zatrudnionych przez japońską firmę Hosaka, aby sprowadzić badacza genetycznego Hiroshi Yomiuri z Maas Biolabs GmbH, niemieckiego rywala. Sprowadzają trzeciego współpracownika, kobietę o imieniu Sandii, by uwiodła Hiroshiego i przekonała go do ucieczki. Narrator nawiązuje relację z Sandii, gdy cała trójka organizuje przeprowadzkę Hiroshiego do tajnego laboratorium w Marrakeszu, zakupionego przez narratora za fundusze Hosaki. W noc poprzedzającą przeniesienie, narrator spędza czas z Sandii i znajduje nieoznakowany dysk komputerowy w jej torebce, ale go lekceważy.
Fox, Sandii i narrator aranżują zniknięcie Hiroshiego z wiedeńskiej ulicy i przenoszą go do laboratorium w Marrakeszu. Hosaka płaci całej trójce i usuwa wszelkie dowody na prowadzenie z nimi interesów; obaj mężczyźni lecą do Japonii i rozstają się z Sandii. Firma wysyła swoich najlepszych badaczy do laboratorium, aby spotkali się z Hiroshim, ale wszyscy tam umierają lub doznają trwałego uszkodzenia mózgu w wyniku nagłego wybuchu choroby. Hosaka wymazuje konta bankowe Foxa i narratora, odcina ich połączenia biznesowe i wysyła zabójców, by ich zabili, obwiniając ich o śmierć. Obaj mężczyźni uciekają, zdając sobie sprawę, że Sandii potajemnie uciekł do Maas i przeprogramował sprzęt Hiroshiego, aby uwolnić wirusa. Fox ginie po zepchnięciu z poręczy antresoli, podczas gdy narrator ukrywa się w tytułowym New Rose Hotel, podupadłym hotelu kapsułowym.
Tydzień później narrator nadal tam przebywa, rozważając samobójstwo, tęskniąc za Sandii, jednocześnie potępiając się za przeoczenie dysku i jej zdrady, i czekając na przybycie sił Hosaki.
"New Rose Hotel" przedstawia ponurą przyszłość ekstrapolowaną ze współczesnych trendów ekonomicznych i społecznych.)

The Winter Market (Zimowy Targ):
(Historia dotyczy przede wszystkim relacji międzyludzkich i ich niepewnych i problematycznych cech, wykorzystując koncepcję technologicznej nieśmiertelności, w której czyjaś świadomość zostaje oddzielona od ciała i "wgrana" do superkomputera, gdzie nadal myśli i funkcjonuje samodzielnie. Postacie w tej historii charakteryzują się wyraźnym brakiem połączenia, wyrażając jednocześnie typowe dla gatunku obawy dotyczące tego rodzaju teoretycznego transferu umysłu; czy świadomość online jest naprawdę tą samą osobą i czy moralne było pozwolenie na to. W tej konkretnej opowieści oryginalne ciało Lise jest wadliwe i niewydolne, częściowo z powodu wrodzonej choroby, a częściowo z powodu nadużywania narkotyków. Dlatego też akt porzucenia pierwotnej formy fizycznej jest potencjalnie ucieczką w nieskażoną egzystencję. Jednak historia podważa to uproszczone odczytanie, przekonująco przywołując człowieczeństwo Lise i jej tęsknotę za "normalną" relacją z ciałem.)

Dogfight (wcześniej też wspomniane):
(Deke, seryjny złodziej sklepowy, został ukarany za swoje przestępstwa poprzez zainstalowanie bloku neuronowego, który zmusza go do opuszczenia rodzinnego miasta Waszyngton i nigdy do niego nie wraca. Podróżując autobusem na południe, ma krótki postój w Wirginii i spotyka Tiny'ego Montgomery'ego, kalekiego weterana wojskowego, który jest lokalnym mistrzem gry wideo Spads & Fokkers. Gracze używają sprzętu podłączonego bezpośrednio do ich mózgów, aby kontrolować samoloty z czasów I wojny światowej w holograficznie wyświetlanej walce powietrznej.
Decydując się na pozostanie w okolicy, Deke kradnie kopię gry i sprzęt potrzebny do grania w nią i wynajmuje pokój w pobliskim hotelu apartamentowym. Poznaje Nance Bettendorf, studentkę college'u studiującą interfejsy mózg-komputer, i rozpoczyna z nią związek, aby zapewnić sobie jej pomoc w ulepszaniu swojego sprzętu. Nie mogą się jednak dotknąć, ponieważ rodzice Nance chronią jej dziewictwo, instalując blokadę neuronową, która uniemożliwia jej fizyczny kontakt z kimkolwiek.
W miarę jak Deke zdobywa doświadczenie w grze, dowiaduje się od Bobby'ego Earla Cline'a, współpracownika Tiny'ego, że Tiny nieustannie otrzymywał narkotyk o nazwie "hype" podczas służby wojskowej jako pilot myśliwca. Narkotyk ten poprawia koncentrację i czas reakcji użytkowników, ale jego nadużywanie skutkuje trwale przyspieszonym refleksem. Lokalni gracze uważają Tiny'ego za niepokonanego ze względu na jego wcześniejsze używanie hype'u i cały czas, który spędza na grze, ale Deke jest zdeterminowany, aby go pokonać.
Deke przebija się przez szeregi miejscowych i w końcu zdobywa prawo do gry przeciwko Tiny'emu. Wykorzystuje blokadę neuronową Nance, aby zmusić ją do oddania mu dawki hype'u, który zdobyła, a następnie zrywa ich związek. Hype pozwala Deke'owi pokonać Tiny'ego po długiej walce i odebrać zarówno medal, jak i dużą wypłatę. Wkrótce jednak okazuje się, że nie ma nikogo, kto pomógłby mu świętować zwycięstwo, ponieważ Tiny został upokorzony, a miejscowi nie chcą mieć nic wspólnego z Deke.)

Burning Chrome (Wypalić Chrom – tytuł zbioru opowiadań) :
("Burning Chrome" opowiada historię dwóch niezależnych hakerów - automatycznego Jacka, narratora i specjalisty od sprzętu, oraz Bobby'ego Quine'a, eksperta od oprogramowania. Bobby zakochuje się w dziewczynie o imieniu Rikki i chce stać się bogaty, aby jej zaimponować. Jack nabył potężny rosyjski program "lodołamacz", który może penetrować korporacyjne systemy bezpieczeństwa. Bobby sugeruje, aby wykorzystali go do włamania się do systemu znanego i okrutnego przestępcy znanego jako Chrome, który zajmuje się transferami pieniędzy dla zorganizowanej przestępczości, a Jack niechętnie zgadza się pomóc. Włamanie kończy się sukcesem, a Jack i Bobby opróżniają konta bankowe Chrome'a, ale później odkrywają, że Rikki pracowała w burdelu powiązanym z Chrome'em. Wykorzystuje swoje zarobki, aby kupić sobie zestaw cybernetycznych implantów oczu i wyjechać do Hollywood; jednak Jack wykorzystuje swoje pieniądze, aby zmienić jej bilet lotniczy do Chiba City, gdzie Rikki zawsze marzyła o wyjeździe. Kupuje jej również bilet powrotny, ale ona nigdy z niego nie korzysta. Wiadomość ta zdruzgotała obu mężczyzn, którzy zdążyli ją pokochać, a Jack nigdy więcej jej nie zobaczył.)

Ocena końcowa 6/10
Pomaga w rozeznaniu i swobodnej interpretacji wizji Gibsona w cyberpunku (Trylogia Ciągu).

Tłumacz Piotr W. Cholewa (ojciec M. Cholewy od Algorytmów Wojny)
Jest to zbiór krótki opowiadań Wiliama Gibsona oraz innych pisarzy z nim współpracujący: John Shirley „The Belonging Kind” („Pasujący gatunek” w polskiej wersji językowej); Bruce Sterling „Red Star, Winter Orbit”(„Czerwona gwiazda, orbita zimowa”) czy Michael Swanwick „Dogfight” („Starcie”).
Ten zbiór to...

Dobre wprowadzenie w twórczość Gibsona, taka mała próbka możliwości. Czyta się szybko i przyjemnie.
Co do samych opowiadań, żadne mnie nie zachwyciło, ale też żadne nie było wyjątkowo złe. Tym niemniej niektóre pomysły autora spodobały mi się na tyle, że sięgnę po kolejne książki, szczególnie że narracja i sposób prowadzenia historii jest całkiem płynny.

Dobre wprowadzenie w twórczość Gibsona, taka mała próbka możliwości. Czyta się szybko i przyjemnie.
Co do samych opowiadań, żadne mnie nie zachwyciło, ale też żadne nie było wyjątkowo złe. Tym niemniej niektóre pomysły autora spodobały mi się na tyle, że sięgnę po kolejne książki, szczególnie że narracja i sposób prowadzenia historii jest całkiem płynny.

Science Fiction przez duże "SF"! Pozycja przełomowa, bo to, co tu dużo gadać, kreacja cyberpunku. Opowiadania naprawdę niegłupie (za wyjątkiem "Johnego Mnemonika", które mi się wydaje zwyczajnie gówniarskie) i po prostu fajne. Dużego minusa daję za język, który jest ciężkawy i czyta się wolno. Treść mocno przestarzała, ale to atut dla czytelnika ciekawego, jakie były wizje przyszłości w latach 80-ych XXw.

Science Fiction przez duże "SF"! Pozycja przełomowa, bo to, co tu dużo gadać, kreacja cyberpunku. Opowiadania naprawdę niegłupie (za wyjątkiem "Johnego Mnemonika", które mi się wydaje zwyczajnie gówniarskie) i po prostu fajne. Dużego minusa daję za język, który jest ciężkawy i czyta się wolno. Treść mocno przestarzała, ale to atut dla czytelnika ciekawego, jakie były wizje...

Jeszcze jedna kolekcja Williama Gibsona. Tym razem skromniejsza, albowiem Wypalić Chrom stanowi mały (bo liczący zaledwie 200 str.) zbiór krótkich, wcześniejszych opowiadań ojca cyberpunku.
Z opowiadaniami jest podobnie jak z Trylogią Ciągu - przedstawiają ciekawe koncepty, elementy wielkiego, bogatego świata, który wykreował archetyp cyberpunkowej dystopii, ale pod względem narracji chwilami kuleje. Autor za dużo stosuje niedopowiedzeń, skrótów, metafor, które trudno odszyfrować, często używa zmyślone pojęcia które nie są szczególnie jasno wyjaśnione. Przewaga taka jest nad Trylogią Ciągu, że są to zaledwie 20 stronicowe opowiadania, i jak odbijemy się od jednej historii, mamy okazję szybko wciągnąć się w następną. A kilka jest naprawdę wciągających - bardzo klimatyczne, nowocześnie opowiadane, pokazujące ciekawy świat pełen mroku, brudu, często w formie wciągającej, kryminalnej opowieści.
Szczególnie Johnny Mnemonic, czyli pierwsze opowiadanie Williama Gibsona, które czyta się szybko, przyjemnie i zawiera wszystko co najbardziej lubimy w cyberpnunku w bardziej pulpowym, rozrywkowym rozumieniu.
Widać też, że jak William Gibson tworzył tutaj zarysy wątków i konceptów, które później rozwinął w trylogii Ciągu. Johnny Mnemonic to protoplasta Neuromancera (ale dużo bardziej zwarty i klarowny),zaś Wypalić Chrom Graf Zero - nawet niektóre postacie się powtarzają z dokładnie tymi samymi imionami i cechami.
Nie jest to idealna literatura, William Gibson posiada ciężki styl pisania, ale fani gatunku z pewnością znajdą przynajmniej kilka historii, które ich wciągną. Na uznanie zasługuje śliczne polskie wydanie Wydawnictwa Mag - stylowa, sztywna okładka, z czerwoną zakładką, szorstki i żółty papier który łatwo się wertuje i nie odbija światła. Niestety nie obyło się bez literówek, momentami naprawdę dziwnych.

https://www.facebook.com/photo?fbid=621080366694166&set=a.505486964920174

Jeszcze jedna kolekcja Williama Gibsona. Tym razem skromniejsza, albowiem Wypalić Chrom stanowi mały (bo liczący zaledwie 200 str.) zbiór krótkich, wcześniejszych opowiadań ojca cyberpunku.
Z opowiadaniami jest podobnie jak z Trylogią Ciągu - przedstawiają ciekawe koncepty, elementy wielkiego, bogatego świata, który wykreował archetyp cyberpunkowej dystopii, ale pod...

Zbiór krótkich opowiadań Gibsona. Mimo upływu lat niepokoi swoim wydźwiękiem. Podstawą wartości tych tekstów jest przywołana w nich spójna wizja wiarygodnej przyszłości. Opowiadania kreślą rozpoznawalny portret współczesnych problemów z kondycją człowieka na czele. barierą dla wielu osób może być rozbudowany język

Zbiór krótkich opowiadań Gibsona. Mimo upływu lat niepokoi swoim wydźwiękiem. Podstawą wartości tych tekstów jest przywołana w nich spójna wizja wiarygodnej przyszłości. Opowiadania kreślą rozpoznawalny portret współczesnych problemów z kondycją człowieka na czele. barierą dla wielu osób może być rozbudowany język

Johnny Mnemonic i Barbarzyńcy to istne perełki. Bardzo polubiłam "abstrakcyjny" styl Gibsona. Co prawda wolę go w dłuższych opowiadaniach, ale dawkowanie sobie mini historii jest niebywale przyjemne. Polecam czytać z przerwami.

Johnny Mnemonic i Barbarzyńcy to istne perełki. Bardzo polubiłam "abstrakcyjny" styl Gibsona. Co prawda wolę go w dłuższych opowiadaniach, ale dawkowanie sobie mini historii jest niebywale przyjemne. Polecam czytać z przerwami.

Zbiór stylowych opowiadań ojca cyberpunku. Lektura jest satysfakcjonująca i, przepraszam za to dziwne wyrażenie, pobudza zmysł estetyczny, ale czytelnik musi wiedzieć na co się pisze. W "Wypalić Chrom" cyberpunkowa forma znacznie bowiem przeważa nad treścią, zwłaszcza w tych opowiadaniach, które Gibson pisał solo (bo mamy w tym tomie również utwory napisane wspólnie z innymi autorami). To nie jest z mojej strony zarzut, tylko przestroga - nie wszyscy fani science-fiction lubią taką literaturę.

Jeżeli chodzi o poszczególne opowiadania, to chciałbym wyróżnić dwa - jedno pozytywnie, jedno negatywnie. Dla mnie najbardziej poruszającym i zapadającym w pamięć utworem w tym zbiorze jest "Zimowy targ", emocjonalna opowieść o bliskości, transhumanizmie i ludzkiej duszy. Szkoda, że w żadnej przedmowie (a do zbioru dołączono aż dwie - jedną pióra Bruce'a Sterlinga, drugą samego Gibsona) nie znalazła się choćby krótka wzmianka o tym opowiadaniu. Z kolei zdecydowanie rozczarował mnie "Johnny Mnemonic". Znam i bardzo lubię kiczowaty film z Keanu Reevesem nakręcony na podstawie tego utworu. W stosunku do literackiego pierwowzoru miałem wysokie oczekiwania, tymczasem okazał się on cokolwiek... pustawy. Jest to tym bardziej przykre, że właśnie w "Johhnym Mnemonicu" debiut zalicza postać jednej z prawdziwych ikon cyberpunku - Molly Millions.

Dodatkowy plusik dla Gibsona za Brygadę Kryzys... chociaż ja nie określiłbym muzyki tego zespołu jako "częstochowskie reggae".

P.S. Czy ktoś jeszcze ma wrażenie, że Bruce Sterling pisząc przedmowę postawił sobie za cel sprawić, by czytelnik poczuł się jak idiota z potężnymi brakami w słownictwie?

Zbiór stylowych opowiadań ojca cyberpunku. Lektura jest satysfakcjonująca i, przepraszam za to dziwne wyrażenie, pobudza zmysł estetyczny, ale czytelnik musi wiedzieć na co się pisze. W "Wypalić Chrom" cyberpunkowa forma znacznie bowiem przeważa nad treścią, zwłaszcza w tych opowiadaniach, które Gibson pisał solo (bo mamy w tym tomie również utwory napisane wspólnie z...

Niestety ta pozycja to nie moja liga. Nie jestem wielkim fanem tego typu literatury , ale ten zbiór opowiadań sam siebie pogrąża. Niektóre ( większość) nawet nie wiem do końca o czym tak naprawdę były. Dla mnie duży zawód

Niestety ta pozycja to nie moja liga. Nie jestem wielkim fanem tego typu literatury , ale ten zbiór opowiadań sam siebie pogrąża. Niektóre ( większość) nawet nie wiem do końca o czym tak naprawdę były. Dla mnie duży zawód