Książka opowiada o wędrówkach Teutonów i Cymbrów po Europie oraz, trochę wbrew tytułowi oraz ich starciom z Rzymem. Tytułowe Vercellae już jest finalną bitwą, bo autor omawia także inne batalie jak Arausio czy Aquae Sextiae. Habek solidny, wstępne rozdziały omawiają sytuację wewnętrzną Imperium Rzymskiego oraz trasy i przemieszczenie się dwóch już wspomnianych plemion. Potem dość klasycznie jak na serię poznajemy plany, organizację, uzbrojenie walczących stron, najważniejsze postacie tamtych wydarzeń jak konsula Gajusza Mariusza, no i ostatecznie dochodzimy do creme de la creme, czyli opisy bitew. Dużą zaletą jest styl Pawła Rochali. Luźny, trochę śmieszkowaty, bez zbędnego zanudzania, raczej bardzo konkretny, który świetnie sprawdza się w serii popularnonaukowej. Parę fragmentów zapada w pamięć, jak ten o nagich Cymbrach przekraczających Alpy. Nie ma tu jakichś gigantycznych fajerwerków, ale lekturę czyta się przyjemnie.

Książka opowiada o wędrówkach Teutonów i Cymbrów po Europie oraz, trochę wbrew tytułowi oraz ich starciom z Rzymem. Tytułowe Vercellae już jest finalną bitwą, bo autor omawia także inne batalie jak Arausio czy Aquae Sextiae. Habek solidny, wstępne rozdziały omawiają sytuację wewnętrzną Imperium Rzymskiego oraz trasy i przemieszczenie się dwóch już wspomnianych plemion....

Na początek krótkie wyjaśnienie oceny, merytorycznie 7/10, ale pozycję tą na tyle dobrze się czyta że podbiłem ocenę o jedną gwiazdkę. Styl na duży plus, Paweł Rochala nie nuży, przeplata narrację szeregiem cytatów z Plutarcha, Appiana, Florusa i innych starożytnych autorów, co czyni narrację bardziej ciekawą. Także układ pracy jest ciekawy, gdyż Autor opisuje ruch plemion Cymbrów i Teutonów z wideł ujścia Łaby i ujścia Odry w 120 r p.n.e., a następnie wędrówkę na południe. Później mamy krótkie nakreślenie kilku zwycięskich spotkań z armią rzymską (w tym słynne Arausio w 105 r p.n.e. gdzie te plemiona pokonały 80.000 siły rzymskie),po czym przechodzimy do głównych wydarzeń, czyli walk w okresie konsulatu Gajusza Mariusza (notabene był on konsulem siedmiokrotnie). Mamy tutaj opisane walki Mariusza w 102 r p.n.e. z Teutonami pod Aquae Sextiae (niedaleko Marsylii) w których rozbił on siły tego plemienia, po czym przenosimy się na drugą stronę Italii towarzysząc uciekającej przed Cymbrami armii Kwintusa Lucjusza Katulusa. Mariusz łączy siły z legionami Katulusa i lądujemy w krwawej bitwie pod Vercellae w 101 r p.n.e. gdzie ostatecznie pokonani zostają Cymbrowie. Koniec książki to krótki rys końcówki życia Mariusza i wojny domowej w której władzę przejmuje Sulla. Oczywiście poza główną narracją Paweł Rochala kreśli problemy ówczesnego Rzymu, rosnącą w siłę grupę partycjuszy i optymatów, którzy zagarniali coraz więcej bogactwa, reformy jakie poczynił w armii Mariusz, organizację legionów, kohort, manipułów, centurii i dekurii oraz jak wyglądała struktura ich dowodzenia. Mamy też trochę taktyki i uzbrojenia. Na prawdę bardzo ciekawa praca która wciąga od pierwszej do ostatniej strony opisująca ważne w dziejach Rzymu wydarzenia, gdzie siły rzymskie najpierw pokonały 130.000 Teutonów, a później zabiły 140.000 Cymbrów a 60.000 wzięły w niewolę (liczby obejmują nie tylko żołnierzy ale też tabor/rodziny które towarzyszyły armii barbarzyńców). Polecam.

Na początek krótkie wyjaśnienie oceny, merytorycznie 7/10, ale pozycję tą na tyle dobrze się czyta że podbiłem ocenę o jedną gwiazdkę. Styl na duży plus, Paweł Rochala nie nuży, przeplata narrację szeregiem cytatów z Plutarcha, Appiana, Florusa i innych starożytnych autorów, co czyni narrację bardziej ciekawą. Także układ pracy jest ciekawy, gdyż Autor opisuje ruch plemion...

Bardzo dobra!!! Polecam nie tylko miłośnikom historii starożytnej. Czyta się ją jak opowieść.

Bardzo dobra!!! Polecam nie tylko miłośnikom historii starożytnej. Czyta się ją jak opowieść.

Na samym początku należy zaznaczyć, że książka ta jest de facto drugim wydaniem wcześniejszej pracy P. Rochali: "Imperium u progu zagłady". Różnica polega tylko na materiale ilustracyjnym. Rozdział o armii rzymskiej jest właściwie identyczny jak w "Lesie Teutoburskim". To już zmusza czytelnika, by z pewnym dystansem podchodzić do tej książki. Sam temat został przedstawiony w sposób ciekawy z charakterystycznym dla tego Autora humorem i żywą narracją. To na pewno największy atut tej monografii. Czyta się całość przyjemnie i z pewnością jest to dobre przedstawienie wojny z Cymbrami i Teutonami. Autor korzysta z kilku źródeł, nieraz je porównuje i poddaje przynajmniej pobieżnej analizie. Cytatów źródłowych jest chyba troszkę za dużo, ale ich ilość nie przytłacza i nie sprawia wrażenia, że piszący chciał ująć sobie pracy cytując Plutarcha i jemu podobnych. Bibliografia jest chyba nieco zbyt szczupła, brak w niej kilku pozycji na tematy rzymsko-germańskie. Ogólnie rzecz biorąc jest to niezła rzecz, choć oczywiście do wybitnych nie należy. Przeczytać jednak warto, choćby dla świetnego pióra P. Rochali.

Tomasz Babnis

Na samym początku należy zaznaczyć, że książka ta jest de facto drugim wydaniem wcześniejszej pracy P. Rochali: "Imperium u progu zagłady". Różnica polega tylko na materiale ilustracyjnym. Rozdział o armii rzymskiej jest właściwie identyczny jak w "Lesie Teutoburskim". To już zmusza czytelnika, by z pewnym dystansem podchodzić do tej książki. Sam temat został przedstawiony...

Solidna książka z solidnej serii. To co zwróciło moją uwagę to styl Pana Pawła Rochali. Jest on lekki, prawie jak by snuł jakąś opowieść przy ognisku. Dzięki temu bardzo łatwo i przyjemne czyta się o jednej z ważniejszych bitew w starożytności. Dodatkowo duża ilość cytatów z tekstów źródłowych ubarwia i tak już plastycznie przedstawiony opis konfliktu zbrojnego.

Solidna książka z solidnej serii. To co zwróciło moją uwagę to styl Pana Pawła Rochali. Jest on lekki, prawie jak by snuł jakąś opowieść przy ognisku. Dzięki temu bardzo łatwo i przyjemne czyta się o jednej z ważniejszych bitew w starożytności. Dodatkowo duża ilość cytatów z tekstów źródłowych ubarwia i tak już plastycznie przedstawiony opis konfliktu zbrojnego.