Niebiańskie pastwiska

Za krótko. Świat był intrygujący A część bohaterów naprawdę dała się lubić. Ale to za mało. Majka stara się stworzyć epicką opowieść na miarę Hamiltona czy Simmonsa. Ale objętość która u nich była ledwie prologiem, u Majki jest całością opowieści. Wszystko potoczyło się za szybko, za łatwo, a przy tym nie pozwoliło w pełni zrozumieć otaczającego świata. Szkoda.

Za krótko. Świat był intrygujący A część bohaterów naprawdę dała się lubić. Ale to za mało. Majka stara się stworzyć epicką opowieść na miarę Hamiltona czy Simmonsa. Ale objętość która u nich była ledwie prologiem, u Majki jest całością opowieści. Wszystko potoczyło się za szybko, za łatwo, a przy tym nie pozwoliło w pełni zrozumieć otaczającego świata. Szkoda.

Pokaż mimo to

Panie Majka, zrób pan coś ludzkości. Przestań pisać.

Panie Majka, zrób pan coś ludzkości. Przestań pisać.

Pokaż mimo to

Moje wrażenia - takie pół na pół - ta część powiedziałbym "boska" no mocno taka sobie, ale autor w moich oczach bardzo mocno nadrabia tą częścią klasyczną sci-fi.

Moje wrażenia - takie pół na pół - ta część powiedziałbym "boska" no mocno taka sobie, ale autor w moich oczach bardzo mocno nadrabia tą częścią klasyczną sci-fi.

Pokaż mimo to

Tyle dobrego słyszałem o tej książce. A tu bardzo nierówno. Sam pomysł z mieszaniem sf z boskimi bytami całkiem ciekawy, ale intryga zawiła, nierówna, chaotyczna. Fragmenty znakomite, fragmenty ciężkie do przeczytania. Wątek, że tak to nazwę, „zaświatowy” najgorszy. Ciekawszy z flotą poruszającą się na tradycyjne napędy. Łącznie rozczarowujące.

Tyle dobrego słyszałem o tej książce. A tu bardzo nierówno. Sam pomysł z mieszaniem sf z boskimi bytami całkiem ciekawy, ale intryga zawiła, nierówna, chaotyczna. Fragmenty znakomite, fragmenty ciężkie do przeczytania. Wątek, że tak to nazwę, „zaświatowy” najgorszy. Ciekawszy z flotą poruszającą się na tradycyjne napędy. Łącznie rozczarowujące.

Pokaż mimo to

Nie trafiła w moje gusta, pierwsze strony w kosmosie, a potem nagły zjazd do okopów planetarnych zmagań, a w międzyczasie rozważania o społeczności arystokratycznej. Ciężki początek, trudne rozwinięcie i w konsekwencji odrzucona przeze mnie jako literatura dla niewymagającej młodzieży grającej w gry komputerowe typu Gears, a może i Warhammer.

Nie trafiła w moje gusta, pierwsze strony w kosmosie, a potem nagły zjazd do okopów planetarnych zmagań, a w międzyczasie rozważania o społeczności arystokratycznej. Ciężki początek, trudne rozwinięcie i w konsekwencji odrzucona przeze mnie jako literatura dla niewymagającej młodzieży grającej w gry komputerowe typu Gears, a może i Warhammer.

Pokaż mimo to

Nie ma to, jak okręty kosmiczne, które palą do siebie salwami burtowymi.
Czy to jakiś sekretny wymóg, że w space opera nawet niegłupi autor musi wyrobić punkty w kategorii idiotyzm?
A poza tym, całkiem całkiem. Takie Ogrody Księżyca w kosmosie i wersji dla mniej wymagających.

Nie ma to, jak okręty kosmiczne, które palą do siebie salwami burtowymi.
Czy to jakiś sekretny wymóg, że w space opera nawet niegłupi autor musi wyrobić punkty w kategorii idiotyzm?
A poza tym, całkiem całkiem. Takie Ogrody Księżyca w kosmosie i wersji dla mniej wymagających.

Pokaż mimo to

Space opera. Wystarczy, że usłyszę to określenie i od razu czuję przyjemne mrowienie na skórze. Wyobrażam sobie również kolejną romantyczną, międzygwiezdną przygodę, w której będę mogła uczestniczyć oraz zastanawiam, jak będzie wyglądać moja nowa kosmiczna wyprawa. I właśnie z takim nastawieniem sięgnęłam po książkę Pawła Majki pod tytułem Niebiańskie pastwiska.

Wielka wojna.
Żeby nie zdradzić Wam zbyt wiele pozwólcie, że przytoczę opis książki, który znajdziecie na stronie wydawcy.

"We wszechświecie dogasa największa wojna, jaką pamięta ludzkość. Zrujnowano całe systemy. Wraki dziesiątek orbitalnych miast spadają na ruiny spustoszonych planet. Związek Wspólnych Przestrzeni szykuje się do odbudowy po zdławieniu wojny domowej. Niedobitki pokonanych starają się przetrwać, zwycięzcy zaczynają już walczyć między sobą o łupy.
Na tle zgliszczy korespondent wojenny szuka dla siebie nowych, mocnych tematów. Prywatny detektyw przyjmuje enigmatyczne zlecenie. Generał przegranej strony daje się ponieść rozpaczliwej nadziei dla siebie i swoich żołnierzy. Garstka teoretycznie zwycięskich weteranów odkrywa, że nowi liderzy skazali ich na zagładę – Pniak, Pies i Rachuba zostają uwikłani w wielką politykę i wyruszają na poszukiwanie zaginionej floty. Wojna pokaże jeszcze pazury, wszyscy oni spotkają się w ogniu walki. Niektórzy zaś odkryją, że śmierć to dopiero początek problemów…"

Polityka mnie pokonała.
Wierzcie mi, bardzo się starałam, ale niestety nie byłam w stanie ogarnąć książki. Uwielbiam wszelkie space opery, a science fiction to prawie moje drugie imię.

Do tego wręcz zachłysnęłam się otwarciem historii, ale im dalej, tym bardziej czułam się zagubiona i wręcz znudzona tym, co serwował autor. Wszystko przez to, że gdy zaczynałam „łapać rytm” i czułam tę charakterystyczną nutkę i ekscytację związaną z literaturę tego typu, autor wkraczał z polityką. Polityką, której zawiłości nie byłam w stanie ogarnąć i które były dla mnie największą torturą.

Jakby tego było mało, ten cały język zawiłości powodował u mnie senność i całkowite zagubienie. Zdaję sobie sprawę, że ta gra niedopowiedzeniami miała powodować, iż czytelnik zastanowi się nad tym i owym. Ja czułam jeden wielki weltschmerz i kilka razy zastanawiałam się nad porzuceniem książki.

Podsumowując. „Nie ogarnęłam kuwety” i zostałam zamęczona polityką. Jednym słowem Niebiańskie pastwiska Pawła Majki po prostu nie trafiły w mój gust i może po prostu na tym zakończę.

http://unserious.pl/2019/04/niebianskie-pastwiska-pawel-majka/

Space opera. Wystarczy, że usłyszę to określenie i od razu czuję przyjemne mrowienie na skórze. Wyobrażam sobie również kolejną romantyczną, międzygwiezdną przygodę, w której będę mogła uczestniczyć oraz zastanawiam, jak będzie wyglądać moja nowa kosmiczna wyprawa. I właśnie z takim nastawieniem sięgnęłam po książkę Pawła Majki pod tytułem Niebiańskie pastwiska.

Wielka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na pierwszy rzut oka, wszystko jest na miejscu: niesztampowy pomysł na fabułę space opery, dynamiczne opisy scen akcji, wreszcie ciekawie zarysowane świat sci-fi.

To wszystko jednak mnie nie kupiło. Przy całej mojej sympatii do autora, muszę stwierdzić, że tym razem się wynudziłem.

Na pierwszy rzut oka, wszystko jest na miejscu: niesztampowy pomysł na fabułę space opery, dynamiczne opisy scen akcji, wreszcie ciekawie zarysowane świat sci-fi.

To wszystko jednak mnie nie kupiło. Przy całej mojej sympatii do autora, muszę stwierdzić, że tym razem się wynudziłem.

Pokaż mimo to

Paweł Majka to dla mnie nowy autor, nie miałem pojęcia czego się po nim spodziewać. Pozytywna recenzja powieści w moim ulubionym miesięczniku skłoniła mnie do nabycia i nie jestem zawiedziony. Dość szybka akcja, ciekawi bohaterowie i intryga. Wszystko pisane łatwym w odbiorze językiem. Widać nawiązania do fantastyki pokazującej wojnę w stylu Glena Cooka i Stevena Eriksona, ale to tylko jeden z aspektów całej powieści. Poza wojną powiedzmy konwencjonalną mamy też wspomaganych agentów różnych frakcji Wspólnych Przestrzeni, epickie bitwy w kosmosie, ciekawych bohaterów i "życie po śmierci" gwarantowane w kontraktach zawieranych przez ludzi i bogów :) Podsumowując moja opinia całkiem pozytywna, a jak wynika ze zgrabnego zakończenia tym razem jest to zamknięta całość w jednym tomie.

Paweł Majka to dla mnie nowy autor, nie miałem pojęcia czego się po nim spodziewać. Pozytywna recenzja powieści w moim ulubionym miesięczniku skłoniła mnie do nabycia i nie jestem zawiedziony. Dość szybka akcja, ciekawi bohaterowie i intryga. Wszystko pisane łatwym w odbiorze językiem. Widać nawiązania do fantastyki pokazującej wojnę w stylu Glena Cooka i Stevena Eriksona,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudna do oceny i nierówna książka.
Autor ma naprawdę dobre pomysły, jednak wydaje mi się, że jest ich trochę za dużo. Pierwszą połowę czytało mi się dobrze, potem zaczęły się dłużyzny przeładowane tłumaczeniem świata i rozterkami bohaterów. Uniwersum jest dość spójne i ciekaw, ale opisane nudno i bez polotu.
Mimo to, pozycja zaciekawiła mnie na tyle, że na pewno przeczytam inne książki Majki.

Trudna do oceny i nierówna książka.
Autor ma naprawdę dobre pomysły, jednak wydaje mi się, że jest ich trochę za dużo. Pierwszą połowę czytało mi się dobrze, potem zaczęły się dłużyzny przeładowane tłumaczeniem świata i rozterkami bohaterów. Uniwersum jest dość spójne i ciekaw, ale opisane nudno i bez polotu.
Mimo to, pozycja zaciekawiła mnie na tyle, że na pewno przeczytam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to