Niebiańskie pastwiska

Majka zaintrygował mnie książkami z cyklu Uniwersum Metro 2033 oraz Berserk. Trochę słabszy dla mnie był cykl „Mitoświat”. Czy pastwiska były „niebiańskie”.
Jestem trochę zawiedziony, odczucia mieszane.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, ludzkość w trakcie kolonizacji kosmosu;
- oryginalny pomysł na symbiozę z obcymi jako religii wszechpanującej;
- zawieranie przez bogów umowy z ludźmi odnośnie ich życia po śmierci;
- świetny opis bitwy statków kosmicznych;
- bezpardonowa wojna o wpływy polityczne;
- kto będzie pionkiem, a kto zwycięzcą w tej konfrontacji;
- pomysł na wykorzystanie przez ludzkość nowej energii;
- zwykli ludzie próbują przetrwać potężną wojnę;
- dodatek mistyki, horroru i humoru to dodatkowa atrakcja;
- trzeba czekać do końca, żeby wiedzieć co wydarzyło się w prologu;
- mocne i ciekawe zakończenie.
Minusy:
- początek bardzo dobry, ale im dalej tym coraz gorzej;
- nadmiar wątków, postaci wprowadza lekkie zamieszanie;
- ciągła polityka w świecie fantastyki zmęczyła mnie okrutnie.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Majka zaintrygował mnie książkami z cyklu Uniwersum Metro 2033 oraz Berserk. Trochę słabszy dla mnie był cykl „Mitoświat”. Czy pastwiska były „niebiańskie”.
Jestem trochę zawiedziony, odczucia mieszane.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, ludzkość w trakcie kolonizacji kosmosu;
- oryginalny pomysł na symbiozę z obcymi jako religii wszechpanującej;
- zawieranie przez bogów...

Strasznie trudno jest mi ocenić tą książkę. Bo z jednej strony całokształt jest całkiem niezły, z bogatym i różnorodnym światem, ciągłą akcją, zwrotami i interesującymi bohaterami, tak że nawet 8 by się należało. Z drugiej jednak strony w trakcie samego czytania ilość wątków, nowych postaci wyskakujących z pudełka, zdrad, intryg, i początkowo bardzo słabo zarysowanego świata, sprawiały, że brnąłem przez lekturę jak przez bagno. Wciągało, ale nie w dobrym znaczeniu tego słowa. Momentami łapałem się na tym, że zasadniczo nie bardzo wiem co się właściwie dzieje i musiałem wracać do początku rozdziału, aby się upewnić. A to niestety ścina ocenę do 4-5. No i tak wyciągając średnią wyszła mi ta szóstka.

Strasznie trudno jest mi ocenić tą książkę. Bo z jednej strony całokształt jest całkiem niezły, z bogatym i różnorodnym światem, ciągłą akcją, zwrotami i interesującymi bohaterami, tak że nawet 8 by się należało. Z drugiej jednak strony w trakcie samego czytania ilość wątków, nowych postaci wyskakujących z pudełka, zdrad, intryg, i początkowo bardzo słabo zarysowanego...

Za krótko. Świat był intrygujący A część bohaterów naprawdę dała się lubić. Ale to za mało. Majka stara się stworzyć epicką opowieść na miarę Hamiltona czy Simmonsa. Ale objętość która u nich była ledwie prologiem, u Majki jest całością opowieści. Wszystko potoczyło się za szybko, za łatwo, a przy tym nie pozwoliło w pełni zrozumieć otaczającego świata. Szkoda.

Za krótko. Świat był intrygujący A część bohaterów naprawdę dała się lubić. Ale to za mało. Majka stara się stworzyć epicką opowieść na miarę Hamiltona czy Simmonsa. Ale objętość która u nich była ledwie prologiem, u Majki jest całością opowieści. Wszystko potoczyło się za szybko, za łatwo, a przy tym nie pozwoliło w pełni zrozumieć otaczającego świata. Szkoda.

Panie Majka, zrób pan coś ludzkości. Przestań pisać.

Panie Majka, zrób pan coś ludzkości. Przestań pisać.

Moje wrażenia - takie pół na pół - ta część powiedziałbym "boska" no mocno taka sobie, ale autor w moich oczach bardzo mocno nadrabia tą częścią klasyczną sci-fi.

Moje wrażenia - takie pół na pół - ta część powiedziałbym "boska" no mocno taka sobie, ale autor w moich oczach bardzo mocno nadrabia tą częścią klasyczną sci-fi.

Tyle dobrego słyszałem o tej książce. A tu bardzo nierówno. Sam pomysł z mieszaniem sf z boskimi bytami całkiem ciekawy, ale intryga zawiła, nierówna, chaotyczna. Fragmenty znakomite, fragmenty ciężkie do przeczytania. Wątek, że tak to nazwę, „zaświatowy” najgorszy. Ciekawszy z flotą poruszającą się na tradycyjne napędy. Łącznie rozczarowujące.

Tyle dobrego słyszałem o tej książce. A tu bardzo nierówno. Sam pomysł z mieszaniem sf z boskimi bytami całkiem ciekawy, ale intryga zawiła, nierówna, chaotyczna. Fragmenty znakomite, fragmenty ciężkie do przeczytania. Wątek, że tak to nazwę, „zaświatowy” najgorszy. Ciekawszy z flotą poruszającą się na tradycyjne napędy. Łącznie rozczarowujące.

Nie trafiła w moje gusta, pierwsze strony w kosmosie, a potem nagły zjazd do okopów planetarnych zmagań, a w międzyczasie rozważania o społeczności arystokratycznej. Ciężki początek, trudne rozwinięcie i w konsekwencji odrzucona przeze mnie jako literatura dla niewymagającej młodzieży grającej w gry komputerowe typu Gears, a może i Warhammer.

Nie trafiła w moje gusta, pierwsze strony w kosmosie, a potem nagły zjazd do okopów planetarnych zmagań, a w międzyczasie rozważania o społeczności arystokratycznej. Ciężki początek, trudne rozwinięcie i w konsekwencji odrzucona przeze mnie jako literatura dla niewymagającej młodzieży grającej w gry komputerowe typu Gears, a może i Warhammer.

Nie ma to, jak okręty kosmiczne, które palą do siebie salwami burtowymi.
Czy to jakiś sekretny wymóg, że w space opera nawet niegłupi autor musi wyrobić punkty w kategorii idiotyzm?
A poza tym, całkiem całkiem. Takie Ogrody Księżyca w kosmosie i wersji dla mniej wymagających.

Nie ma to, jak okręty kosmiczne, które palą do siebie salwami burtowymi.
Czy to jakiś sekretny wymóg, że w space opera nawet niegłupi autor musi wyrobić punkty w kategorii idiotyzm?
A poza tym, całkiem całkiem. Takie Ogrody Księżyca w kosmosie i wersji dla mniej wymagających.

Space opera. Wystarczy, że usłyszę to określenie i od razu czuję przyjemne mrowienie na skórze. Wyobrażam sobie również kolejną romantyczną, międzygwiezdną przygodę, w której będę mogła uczestniczyć oraz zastanawiam, jak będzie wyglądać moja nowa kosmiczna wyprawa. I właśnie z takim nastawieniem sięgnęłam po książkę Pawła Majki pod tytułem Niebiańskie pastwiska.

Wielka wojna.
Żeby nie zdradzić Wam zbyt wiele pozwólcie, że przytoczę opis książki, który znajdziecie na stronie wydawcy.

"We wszechświecie dogasa największa wojna, jaką pamięta ludzkość. Zrujnowano całe systemy. Wraki dziesiątek orbitalnych miast spadają na ruiny spustoszonych planet. Związek Wspólnych Przestrzeni szykuje się do odbudowy po zdławieniu wojny domowej. Niedobitki pokonanych starają się przetrwać, zwycięzcy zaczynają już walczyć między sobą o łupy.
Na tle zgliszczy korespondent wojenny szuka dla siebie nowych, mocnych tematów. Prywatny detektyw przyjmuje enigmatyczne zlecenie. Generał przegranej strony daje się ponieść rozpaczliwej nadziei dla siebie i swoich żołnierzy. Garstka teoretycznie zwycięskich weteranów odkrywa, że nowi liderzy skazali ich na zagładę – Pniak, Pies i Rachuba zostają uwikłani w wielką politykę i wyruszają na poszukiwanie zaginionej floty. Wojna pokaże jeszcze pazury, wszyscy oni spotkają się w ogniu walki. Niektórzy zaś odkryją, że śmierć to dopiero początek problemów…"

Polityka mnie pokonała.
Wierzcie mi, bardzo się starałam, ale niestety nie byłam w stanie ogarnąć książki. Uwielbiam wszelkie space opery, a science fiction to prawie moje drugie imię.

Do tego wręcz zachłysnęłam się otwarciem historii, ale im dalej, tym bardziej czułam się zagubiona i wręcz znudzona tym, co serwował autor. Wszystko przez to, że gdy zaczynałam „łapać rytm” i czułam tę charakterystyczną nutkę i ekscytację związaną z literaturę tego typu, autor wkraczał z polityką. Polityką, której zawiłości nie byłam w stanie ogarnąć i które były dla mnie największą torturą.

Jakby tego było mało, ten cały język zawiłości powodował u mnie senność i całkowite zagubienie. Zdaję sobie sprawę, że ta gra niedopowiedzeniami miała powodować, iż czytelnik zastanowi się nad tym i owym. Ja czułam jeden wielki weltschmerz i kilka razy zastanawiałam się nad porzuceniem książki.

Podsumowując. „Nie ogarnęłam kuwety” i zostałam zamęczona polityką. Jednym słowem Niebiańskie pastwiska Pawła Majki po prostu nie trafiły w mój gust i może po prostu na tym zakończę.

http://unserious.pl/2019/04/niebianskie-pastwiska-pawel-majka/

Space opera. Wystarczy, że usłyszę to określenie i od razu czuję przyjemne mrowienie na skórze. Wyobrażam sobie również kolejną romantyczną, międzygwiezdną przygodę, w której będę mogła uczestniczyć oraz zastanawiam, jak będzie wyglądać moja nowa kosmiczna wyprawa. I właśnie z takim nastawieniem sięgnęłam po książkę Pawła Majki pod tytułem Niebiańskie pastwiska.

Wielka...

Na pierwszy rzut oka, wszystko jest na miejscu: niesztampowy pomysł na fabułę space opery, dynamiczne opisy scen akcji, wreszcie ciekawie zarysowane świat sci-fi.

To wszystko jednak mnie nie kupiło. Przy całej mojej sympatii do autora, muszę stwierdzić, że tym razem się wynudziłem.

Na pierwszy rzut oka, wszystko jest na miejscu: niesztampowy pomysł na fabułę space opery, dynamiczne opisy scen akcji, wreszcie ciekawie zarysowane świat sci-fi.

To wszystko jednak mnie nie kupiło. Przy całej mojej sympatii do autora, muszę stwierdzić, że tym razem się wynudziłem.