Niestety o dwie klasy niżej niż klasyczny Lee Child typu " Poziom Śmierci" czy "Nigdy nie wracaj". Jednak i tak najlepsza książka z tych, które napisał wspólnie z bratem. Przynajmniej akcja się w miarę klei. Przy kilku książkach z tej serii, które oceniam na " Bardzo dobry" tu jest tylko "dostateczny" z małym plusem. Ale poprzednie dwie książki były na "dopuszczający". Nie wiem czemu Child pisze z bratem, stracił wenę ? Czy on sam nie widzi, że te książki są dużo słabsze niż poprzednie ?

Niestety o dwie klasy niżej niż klasyczny Lee Child typu " Poziom Śmierci" czy "Nigdy nie wracaj". Jednak i tak najlepsza książka z tych, które napisał wspólnie z bratem. Przynajmniej akcja się w miarę klei. Przy kilku książkach z tej serii, które oceniam na " Bardzo dobry" tu jest tylko "dostateczny" z małym plusem. Ale poprzednie dwie książki były na "dopuszczający"....

Okres wojskowy Reachera zawsze mi się bardziej podobał niż te z czasów bieżących, tym bardziej, że ostatnie tomy są już dużo słabsze od początkowych w serii.
"Sekret" zaliczyłem szybko i to jest właściwe słowo oceniające poziom akcji i samego Reachera. Odkładam na półkę i już ją zapominam.

Okres wojskowy Reachera zawsze mi się bardziej podobał niż te z czasów bieżących, tym bardziej, że ostatnie tomy są już dużo słabsze od początkowych w serii.
"Sekret" zaliczyłem szybko i to jest właściwe słowo oceniające poziom akcji i samego Reachera. Odkładam na półkę i już ją zapominam.

Trochę mało Reachera w tym tomie :)

Trochę mało Reachera w tym tomie :)

Malkontent napisał:

""Wyjął z bagażnika taran taktyczny – ciężki metalowy cylinder o średnicy dwudziestu dwóch i długości czterdziestu pięciu centymetrów, z dwoma przegubowymi uchwytami na środku"
Próbowałem sobie zwizualizować ten sprzęt i wyszło mi coś o wyglądzie kiełbasy szynkowej w kawałku. I oni tym "taranem" wywalili drzwi razem z futryną".

No nie, Szanowny nie zna się widocznie na sprzęcie taktycznym :) Są tarany jeszcze mniejsze, którymi można "wywalić drzwi razem z futryną". Wystarczy zajrzeć choćby tutaj:

http://www.transactor.com.pl/produkty/25,narzedzia-wywazeniowe/31,narzedzia-wywazeniowe/100,taran-taktyczny-mini

Malkontent napisał:

""Wyjął z bagażnika taran taktyczny – ciężki metalowy cylinder o średnicy dwudziestu dwóch i długości czterdziestu pięciu centymetrów, z dwoma przegubowymi uchwytami na środku"
Próbowałem sobie zwizualizować ten sprzęt i wyszło mi coś o wyglądzie kiełbasy szynkowej w kawałku. I oni tym "taranem" wywalili drzwi razem z futryną".

No nie, Szanowny nie zna...

takie sobie. Sprana akcja ale nic odkrywczego

takie sobie. Sprana akcja ale nic odkrywczego

Książkę czyta się lekko. Akcja rozwija się powoli i stopniowo. Jest wciągająca i nawet lekko trzyma w napięciu. Przebieg zdarzeń jest jasny i czytelny, czasem wręcz przewidywalny. Niestety, mam wrażenie, że nie jest to już ten sam Reacher co kiedyś. Wszystko jest jakieś spokojniejsze, a sam główny bohater grzeczniejszy. Brakuje niestety czegoś, do czego Child przyzwyczaił swoich czytelników. W książce brakuje tradycyjnego "przypadku" oraz typowej dla Reachera anonimowości i podróży autobusem. Mam wrażenie, że współpraca braci Child nie wyszła serii o sławnym żołnierzu na dobre. Mimo wszystko warto przeczytać.

Książkę czyta się lekko. Akcja rozwija się powoli i stopniowo. Jest wciągająca i nawet lekko trzyma w napięciu. Przebieg zdarzeń jest jasny i czytelny, czasem wręcz przewidywalny. Niestety, mam wrażenie, że nie jest to już ten sam Reacher co kiedyś. Wszystko jest jakieś spokojniejsze, a sam główny bohater grzeczniejszy. Brakuje niestety czegoś, do czego Child przyzwyczaił...

Z przykrością stwierdzam, że napisał to jakiś grafoman, który podszył się pod mojego ukochanego Autora. Czytałem i przecierałem oczy ze zdumienia. Nawet dla pieniędzy nie powinno się takiej żałosnej książki firmować nazwiskiem Lee Child. Szlachectwo zobowiązuje.

Z przykrością stwierdzam, że napisał to jakiś grafoman, który podszył się pod mojego ukochanego Autora. Czytałem i przecierałem oczy ze zdumienia. Nawet dla pieniędzy nie powinno się takiej żałosnej książki firmować nazwiskiem Lee Child. Szlachectwo zobowiązuje.

Niestety, to już nie jest Reacher :(
Szkoda, bo każda z poprzednich (napisana samodzielnie przez Lee) trzymała w napięciu od pierwszej strony. Żadna nie przetrwała 1 dnia od zakupu. Tę meczę tydzień i jestem na 50 stronie. Ostatnie 3 książki z serii były chyba pisane pod jako takim nadzorem Lee, bo jeszcze nie było tak źle. Ta już chyba napisana wyłącznie przez Andrew'a. Mama wrażenie, że Reacher tutaj to drugoplanowy bohater i w dodatku płaski jak naleśnik bez nadzienia. Sorry Lee, sorry Albatros - nie postawię kolejnej książki koło serii Reachera :(

Niestety, to już nie jest Reacher :(
Szkoda, bo każda z poprzednich (napisana samodzielnie przez Lee) trzymała w napięciu od pierwszej strony. Żadna nie przetrwała 1 dnia od zakupu. Tę meczę tydzień i jestem na 50 stronie. Ostatnie 3 książki z serii były chyba pisane pod jako takim nadzorem Lee, bo jeszcze nie było tak źle. Ta już chyba napisana wyłącznie przez Andrew'a....

A mnie tam się podobała, jest klimat, i nawet taki faktycznie najwcześniejszego Reachera.

A mnie tam się podobała, jest klimat, i nawet taki faktycznie najwcześniejszego Reachera.

Reacher znowu w wojsku, co mi się podoba. Szybka akcja, tradycyjny Lee Child ;) jak ktoś lubi, będzie lubił dalej. Ja- polecam!

Reacher znowu w wojsku, co mi się podoba. Szybka akcja, tradycyjny Lee Child ;) jak ktoś lubi, będzie lubił dalej. Ja- polecam!