Nie pytaj o nic - tylko mnie kochaj.



Fascynacja tajemniczą dziedziczką ogromnej fortuny doprowadziła do nieoczekiwanego ślubu. Mężczyzna nie spodziewał się, iż jego oblubienica pokocha specyficznego nauczyciela akademickiego, który żyje światem baśni, legend i bajek. Ich szczęście zależy jednak od spełnienia jednej obietnicy - ukochany nigdy nie może zapytać o jej przeszłość. Wkrótce młode małżeństwo powraca do Domu Snów. To właśnie tam wychowywała się oblubienica. Umierająca ciotka daje mężczyźnie niepokojące ostrzeżenie, a posiadłość zaczyna ujawniać sekrety żony. Czy ich miłość przetrwa?

Roshani Chokshi zachwyciła czytelników z całego świata swoją liryczną twórczością. Tym razem znana autorka postanowiła stworzyć powieść pełną przerażających motywów, skrajnych emocji i barwnych bohaterów. Ostatnia pieśń oblubienicy kwiatów to pierwszy utwór skierowany do dorosłych, który poruszył intrygujące elementy związane z postrzeganiem mitów, obietnicami, relacjami międzyludzkimi i walką o zachowanie wolności. Przepiękne wydanie z barwionymi brzegami jedynie zachęcało do lektury. Czy młode małżeństwo zdoła przetrwać w obliczu nieodkrytych tajemnic i licznych niebezpieczeństw?

Ostatnia pieśń oblubienicy kwiatów przeniesie czytelników do przerażającego świata legend, mitów i opowieści, w których nie każde zakończenie będzie szczęśliwe. Roshani Chokshi pokazała wybitny kunszt i stworzyła historię, od której nie sposób się oderwać. Czytelnicy poszukujący nietuzinkowej, lirycznej lektury powinni śmiało sięgnąć po tę ślicznie wydaną powieść. Czy jesteście gotowi towarzyszyć małżeństwu w odkrywaniu niebezpiecznych tajemnic i sekretów?

Pełna recenzja na stronie: weronine-library.blogspot.com | @paradisewithbooks

Nie pytaj o nic - tylko mnie kochaj.



Fascynacja tajemniczą dziedziczką ogromnej fortuny doprowadziła do nieoczekiwanego ślubu. Mężczyzna nie spodziewał się, iż jego oblubienica pokocha specyficznego nauczyciela akademickiego, który żyje światem baśni, legend i bajek. Ich szczęście zależy jednak od spełnienia jednej obietnicy - ukochany nigdy nie może zapytać o jej...

Po zachwytach tą książką dla mnie jest przereklamowana, ale pięknie wydana

Po zachwytach tą książką dla mnie jest przereklamowana, ale pięknie wydana

Książka dziwna. Opowiada historię dwóch przyjaciółek. Pełna magii. Jak się potoczą ich losy ? Czy zgadniecie jaka jest odpowiedź na końcu? Czy rozwiążecie zagadkę?

Książka dziwna. Opowiada historię dwóch przyjaciółek. Pełna magii. Jak się potoczą ich losy ? Czy zgadniecie jaka jest odpowiedź na końcu? Czy rozwiążecie zagadkę?

Kompletnie nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Z pewnością nie spodziewałam się tego, co dostałam, ale jak to u mnie bywa - ja po prostu miałam wyobrażenia i oczekiwania związane z poprzednią twórczością autorki, jak i okładką, bo w opis, jak zwykle, się nie wgłębiałam.
To jest bardzo dziwna książka, pewnie dla niektórych może być dość groteskowa, niepokojąca, ja natomiast już jestem dość uodporniona na takie zabiegi, ciężko jest książkom sprawić, bym naprawdę poczuła ten mroczny, gęsty, oblepiający klimat.
Książka pisana jest z dwóch perspektyw - Oblubieńca, pisane z teraźniejszości oraz Azure - której wspomnienia toczą się w przeszłości. I zdecydowanie wątek Azure tu wygrywa, był zdecydowanie bardziej ciekawszy, potrafił mnie momentami wciągnąć, choć były i momenty, które nawet u niej dość mocno mnie nużyły i były ponownie wałkowane. Gdzie ta książka wcale nie jest obszerna, wydaje się większa niż jest w rzeczywistości, ale to za sprawą bardzo grubych stron. Z kolei to, co działo się u Oblubieńca... tego mogłoby w ogóle nie być. Tak naprawdę przydaje się to jedynie w finałowej scenie i... to by było na tyle. Jego perspektywa była tak nudna, przerysowana, przegadana i PRZEINTELEKTUALIZOWANA, że naprawdę, ciężko mi było znieść te strony, okropnie mnie frustrowały.
Oczywiście, parę razy książka wzbudziła we mnie emocje, czułam frustrację Azure, czułam ciężar jej relacji z Indygo, rosnącą, chorobliwą obsesję jej "drugiej połowy" na jej punkcie i to było naprawdę niezłe, fascynujące było oglądanie jak z małych dziewczynek, które dopiero co się poznały, ich relacja zmienia się w chorobliwą obsesję na punkcie magii i drugiej osoby, jak ta obsesja popycha Indygo do popełniania obrzydliwych i odrażających czynów. Tylko nie wiem, czy klimat ich relacji oraz niejaka psychoza Indygo wystarczy, żebym była w stanie pozytywnie ocenić tę książkę. Bo trochę mnie ona zmęczyła, uważam, że autorka trochę przegięła, poszła w zbyt skrajną stronę ze swoim językiem, wymyślając pokrętne gry między małżeństwem i niesamowicie dziwną naturę ich relacji, której ja nie byłam w stanie zrozumieć i zaakceptować jako faktycznej miłości. Przynajmniej nie zostało nam to w dobry sposób ukazane. Wręcz przeciwnie, początek związku Oblubieńca z Indygo był tak płytki, jak tylko się dało.
Dochodzi do tego jeszcze fakt, że jest to ta dziwna hybryda literatury pięknej połączonej jakimś dziwnym związkiem z elementami fantastyki, ale przez to, że książka nie jest stricte fantastyką, a my sami nie do końca wiemy, ile w niej jest faktycznej magii, a ile wymysłu umysłów dziewczyn i ich odbierania świata. Bardzo nie lubię takiego zamieszania, nie lubię nie wiedzieć, co jest prawdą, co fikcją, a co zwykłym zafiksowanym wymysłem.
Nie wiem, jak ją ocenić. Biję się z myślami, czy puścić ją dalej w świat, bo nie jestem do niej przekonana, ale jej wydanie, które, o matko, jest tak piękne, a przynajmniej te malowane w kwiaty brzegi, skutecznie mnie powstrzymuje. Ciężko oddaje mi się piękne wizualnie książki, nawet jeśli ich wnętrze nie jest tak samo piękne.
Nie polecam, nie odradzam. Jest dziwna. Może komuś ta dziwność się spodoba.

Kompletnie nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Z pewnością nie spodziewałam się tego, co dostałam, ale jak to u mnie bywa - ja po prostu miałam wyobrażenia i oczekiwania związane z poprzednią twórczością autorki, jak i okładką, bo w opis, jak zwykle, się nie wgłębiałam.
To jest bardzo dziwna książka, pewnie dla niektórych może być dość groteskowa, niepokojąca, ja...

Piękna okładka, zacwycające wykończenie stron i...na tym koniec. Językowo słabo (choć zawsze biorę pod uwagę kwestię tłumaczenia, historia jakich w literaturze wiele, nawiązania do baśni i mitów wydumane i momentami jakby na siłę umieszczane w tekście. Daję 4 gwiazdki za piękne wizualnie wydanie.

Piękna okładka, zacwycające wykończenie stron i...na tym koniec. Językowo słabo (choć zawsze biorę pod uwagę kwestię tłumaczenia, historia jakich w literaturze wiele, nawiązania do baśni i mitów wydumane i momentami jakby na siłę umieszczane w tekście. Daję 4 gwiazdki za piękne wizualnie wydanie.

Ta książka… zryła mi banie. I chociaż przeczytałam ją ponad miesiąc temu mam dalej mętlik w głowie, część rzeczy które się w niej wydarzyły, nadal nie do końca do mnie dotarły. Jedyne co byłam w stanie napisać po lekturze to:

Ta książka wyżuła mój mózg i wypluła go na podłogę. Muszę przemyśleć wszystko zanim postawię ocenę😭

Najbardziej kupiła mnie tu atmosfera - bardzo ciężka, wręcz mroczna. Ciągłe zagadki i intrygi głównej bohaterki, ukrywanie przeszłości i nawiązania do mitów. Stary dom, zakochany do granic możliwości młodzieniec, gotycki gęsty klimat, przesiąknięte baśniowym, mitycznym światem, obrzydliwe bogactwo od pokoleń i TAJEMNICE.
Toksyczna relacja pomiędzy małżonkami i rosnące napięcie wyczuwalne przy przekładaniu każdej kolejnej kartki.
Mamy tutaj rozdziały prowadzone z dwóch perspektyw - oblubieńca i retrospekcja Azure pozwalająca poznać czytelnikowi przeszłość i ciemne zakamarki duszy kobiety. Rozwiązanie całej tej historii zmiotło mnie nieco z planszy, a żadne moje przypuszczenia się nie sprawdziły. To chyba bardzo dobrze świadczy o tej książce.

Dodatkowo wygląd książki… Nie ocenia się książki po okładce, ale tutaj możecie 😉 TE BRZEGI! Jestem zakochana 💛

Ta książka… zryła mi banie. I chociaż przeczytałam ją ponad miesiąc temu mam dalej mętlik w głowie, część rzeczy które się w niej wydarzyły, nadal nie do końca do mnie dotarły. Jedyne co byłam w stanie napisać po lekturze to:

Ta książka wyżuła mój mózg i wypluła go na podłogę. Muszę przemyśleć wszystko zanim postawię ocenę😭

Najbardziej kupiła mnie tu atmosfera - bardzo...

Po tych wszystkich cudownych opiniach liczyłem na równie wspaniałą książkę, a nie zrobiła ona na mnie żadnego wrażenia i wynudziła do granic możliwości. Fabuła jest strasznie rozbiegana, brakuje mi jakiejś spójności w treści, a na dokładkę występuje tu zjawisko, którego nie cierpię, czyli przerost formy nad treścią. Baśniowy klimat jest dziwny co najmniej, a nie gotycki i mroczny niczym z niecenzurowanych baśni braci Grimm. Ogromny zawód.

Po tych wszystkich cudownych opiniach liczyłem na równie wspaniałą książkę, a nie zrobiła ona na mnie żadnego wrażenia i wynudziła do granic możliwości. Fabuła jest strasznie rozbiegana, brakuje mi jakiejś spójności w treści, a na dokładkę występuje tu zjawisko, którego nie cierpię, czyli przerost formy nad treścią. Baśniowy klimat jest dziwny co najmniej, a nie gotycki i...

Niesamowita. Mało książek zrobiło na mnie tak duże wrażenie.

Niesamowita. Mało książek zrobiło na mnie tak duże wrażenie.

Lubicie baśnie? Nie takie słodkie i piękne jak robi to Disney ale takie złowrogie, pełne magii i różnorodnych stworów i wiedźm? Sądziłam że na taką baśń trafiłam - niestety się rozczarowałam.
"Ostatnia pieśń oblubienicy kwiatów" jest o kobiecie imieniem Indigo która jest kluczową postacią tej historii. Wokół niej opowiadane są osobno dwie inne historie - przez jej obecnego oblubieńca i przez Azure - przyjaciółkę z dzieciństwa. Oblubieniec poszukuje ukrytej prawdy a Azure powoli od początku opowiada o tym co tak właściwie się wydarzyło w życiu Indigo.

Nie ukrywam że do zakupienia tej książki zachęciło mnie przepiękne wydanie z malowanymi brzegami i recenzje. Niestety nie była to moja bajka. Poetyckie i gotyckie bardzo dokładne i szczegółowe opisy nie przypadły mi do gustu i w żaden sposób nie oddawaly niezwykłości historii. Dla mnie były one zbędne i właśnie przez nie męczyłam się z tą książką aż 4 dni - a ma tylko 320 stron! Historia może i była wyjątkowa (nawet mnie w pewnym momencie zaskoczyła) ale niestety nie była to opowieść dla mnie.

Lubicie baśnie? Nie takie słodkie i piękne jak robi to Disney ale takie złowrogie, pełne magii i różnorodnych stworów i wiedźm? Sądziłam że na taką baśń trafiłam - niestety się rozczarowałam.
"Ostatnia pieśń oblubienicy kwiatów" jest o kobiecie imieniem Indigo która jest kluczową postacią tej historii. Wokół niej opowiadane są osobno dwie inne historie - przez jej obecnego...

Wahałam się, czy ją kupić, ponieważ sporo razy zdarzyło mi się już nabyć książki w pięknej oprawie, których zawartość nie była równie piękna.

Ostatecznie się zdecydowałam i tym razem nie żałuję. Naprawdę wsiąkłam w tę historię. Zaczarowała mnie swoim smutnym urokiem…

Książka ta pozytywnie mnie zaskoczyła, ponieważ spodziewałam się mrocznej baśni, raczej kręcącej się wokół relacji małżeńskiej i emocji mąż-żona, a otrzymałam jednak coś trochę innego, ciekawszego. Jest to książka bardziej o przyjaźni, niż o miłości oraz o trudnych relacjach.

Opowieść rozpoczyna Oblubieniec, który zostaje mężem pięknej i tajemniczej Indygo (Oblubienicy). Oboje małżonkowie są zafascynowani legendami i mitami. W ich życiu rzeczywistość przeplata się ze snutą baśnią, tworząc specyficzny klimat. Jest to coś na kształt realizmu magicznego. Gdy małżonkowie zmuszeni są wyjechać do Domu Snów, w którym Indygo spędziła dzieciństwo, małżonek ulega pokusie, by złamać dane żonie słowo, aby „nie grzebać” w jej przeszłości...

Czytając pierwsze, krótkie rozdziały obawiałam się, że ta historia nie będzie w moim klimacie, ponieważ nie koniecznie jestem fanką takiej „nierzeczywistej”, onirycznej narracji. Do tego bohaterowie bardzo szybko zostali małżeństwem, więc ich uczucie było trochę nieprzekonujące (autorka miała mało czasu na zbudowanie i pokazanie tej relacji),ALE to był sam początek książki, a gdy tylko małżonkowie znaleźli się w Domu Snów i pojawiła się nowa perspektywa opowiedziana oczami Azure (przyjaciółki Indygo z dzieciństwa) przepadłam w tej książce🥰.

w skrócie:

Indygo i Azure, Azure i Indygo – dwa odcienie niebieskiego (jednego z moich ulubionych kolorów, który tak, bardzo pasuje do tej opowieści, choć ma ona wiele barw, lecz „niebieski smutek” jest tą dominującą). Siostry nie z krwi, lecz z wyboru; strażniczki klucza do świata dziewczęcego dorastania i marzeń.

Jak to jest być czyimś całym światem? Największą zaletą tej fikcji jest jej brutalny realizm.

Ciekawa, smutna książka. Zostanie mi w pamięci.

Wahałam się, czy ją kupić, ponieważ sporo razy zdarzyło mi się już nabyć książki w pięknej oprawie, których zawartość nie była równie piękna.

Ostatecznie się zdecydowałam i tym razem nie żałuję. Naprawdę wsiąkłam w tę historię. Zaczarowała mnie swoim smutnym urokiem…

Książka ta pozytywnie mnie zaskoczyła, ponieważ spodziewałam się mrocznej baśni, raczej kręcącej się wokół...