Porusza. Daje do myślenia.
Strat można doświadczać na wiele sposobów - i tych fizycznych i emocjonalnych. I każda dla osoby, która traci jest ważna (najważniejsza),bo jest jej osobista.
Tak jak na wiele sposobów można doświadczyć straty, tak na wiele sposobów można sobie radzić ze stratą.
Książka ważna, bo porusza temat, na który za dużo się milczy.

Porusza. Daje do myślenia.
Strat można doświadczać na wiele sposobów - i tych fizycznych i emocjonalnych. I każda dla osoby, która traci jest ważna (najważniejsza),bo jest jej osobista.
Tak jak na wiele sposobów można doświadczyć straty, tak na wiele sposobów można sobie radzić ze stratą.
Książka ważna, bo porusza temat, na który za dużo się milczy.

Bardzo potrzebna książka kobietom jak i partnerom/mężom którzy stracili swoje dziecko przed jego narodzinami. Pierwsza część książki to 8 prawdziwych pełnych emocji relacji historii kobiet które na różnym etapie ciąży, różnym etapie życia straciły dziecko. Wszystkie historie poruszają, skłaniają do refleksji. Druga część książki to wywiad z różnymi osobami - często psychologami, psychoterapeutami na temat żałoby po utracie dziecka, sytuacji z tym związanym i prawnego aspektu, jakie prawa przysługują kobietom. Polecam nie tylko osobą które dotyczy bezpośrednio ta sytuacja, ale także im bliskim aby bliżej poznały to jak się czuje kobieta kiedy dotyka ją taka tragedia.

Bardzo potrzebna książka kobietom jak i partnerom/mężom którzy stracili swoje dziecko przed jego narodzinami. Pierwsza część książki to 8 prawdziwych pełnych emocji relacji historii kobiet które na różnym etapie ciąży, różnym etapie życia straciły dziecko. Wszystkie historie poruszają, skłaniają do refleksji. Druga część książki to wywiad z różnymi osobami - często...

Bardzo trudna. Dobrze, że powstała.

Bardzo trudna. Dobrze, że powstała.

Wielkim dramatem dla wielu kobiet jest niepłodność. I tu nie ma w ogole żadnej dyskusji. Ale nie mniejszym jest utrata dziecka w czasie ciąży i to bez względu na to, który to był tydzień czy miesiąc. Dręczące pytania dlaczego ja, co jest ze mną nie tak, czy to przeze mnie, to myśli wciaz kłębiące się po głowie. A potem poszukiwanie przyczyn, niejednokrotnie okupione ogromnym cierpieniem, milionem badań i fortuną wydaną na ten cel.
O takich sytuacjach opowiada autorka, która przeprowadzila rozmowy z wieloma kobietami, dotkniętymi takim koszmarem. Radość, strach, rozpacz to towarzysze tych matek, którym przyszło pożegnać maleństwo, często bez możliwości zobaczenia, dotknięcia. Do tego bezduszna atmosfera szpitalna i często personel, który nie widzi jakiegoś szczególnego problemu.
Trudna to była lektura, taka nie na jeden wieczor, choć nie jest bardzo gruba. Tu po prostu za dużo się przeżywa wraz z bohaterkami i ich rodzinami. Podziwia się je za walkę o każdy dzień, o możliwość utulenia maleństwa i smuci, gdy nadzieja jednak umiera.
Ważna jest też druga część, w ktorej mamy rozważania dotyczące przejścia przez żałobę po utracie i wychodzenie z traumy. cenny glos w tej sprawie. Bardzo polecam lekturę, nie ze względu na to, żeby może straszyć tym co może spotkać rodzinę, ale po to, żeby próbować zrozumieć ten dramat i odrobine wczuć się w rozpacz tych, ktorych to dotknęło często wielokrotnie.

Wielkim dramatem dla wielu kobiet jest niepłodność. I tu nie ma w ogole żadnej dyskusji. Ale nie mniejszym jest utrata dziecka w czasie ciąży i to bez względu na to, który to był tydzień czy miesiąc. Dręczące pytania dlaczego ja, co jest ze mną nie tak, czy to przeze mnie, to myśli wciaz kłębiące się po głowie. A potem poszukiwanie przyczyn, niejednokrotnie okupione...

Bardzo potrzebna książka.

Bardzo potrzebna książka.

Czytanie tej książki jest jak przytulenie kogoś bliskiego, jak otulenie się ciepłym kocem.

Czytanie tej książki jest jak przytulenie kogoś bliskiego, jak otulenie się ciepłym kocem.

Tej książki się nie czyta. Ją się czuje i przepłakuje. Bez względu na to, czy strata kiedyś nas dotknęła, czy po prostu jesteśmy kobietami.
Autorka zebrała tragedie kilku kobiet, które doświadczyły straty. Operując pięknym językiem wpuszcza nas do świata bólu, strachu i... nadziei. Tego, z czym żadna z nas nie wiąże rodzicielstwa, do póki sama tego nie doświadczy.
Chciałabym móc przekazać bohaterkom tych historii dwa słowa- jesteście wystarczające. I dzielne.
Szukając tej książki na goodreads automatycznie wpisałam
"Wszystkie NASZE straty". Intuicja podpowiada mi, że traci nie tylko matka. I wydaje mi się, że to mogłaby być kolejna książka autorki.

Tej książki się nie czyta. Ją się czuje i przepłakuje. Bez względu na to, czy strata kiedyś nas dotknęła, czy po prostu jesteśmy kobietami.
Autorka zebrała tragedie kilku kobiet, które doświadczyły straty. Operując pięknym językiem wpuszcza nas do świata bólu, strachu i... nadziei. Tego, z czym żadna z nas nie wiąże rodzicielstwa, do póki sama tego nie doświadczy....

Poruszający i bolesny manifest.
Kobiety, które zazwyczaj milczą, albo zwyczajnie nie potrafią przekazać tego, przez co przeszły zabierają głos. To podróż przez mroczny świat niepewności, strachu, fizycznego - wręcz niemożliwego do wytrzymania bólu i cierpienia. To książka, która porusza i zostaje z czytelnikiem na długo po jej przeczytaniu. Pokazuje ile wiary, miłości i siły drzemie w każdej kobiecie. Jak mocno potrafimy walczyć z życiowymi trudnościami i jak bardzo chcemy wierzyć, że zawsze istnieje możliwość odnalezienia światła nawet w najciemniejszych chwilach.
Przytoczę tu tylko dwa akapity, które i tak pewnie nie przygotują Was na kaliber tej książki i na łzy, które wylejecie jeśli macie w sobie choć odrobinę empatii.

"W pracy często pytano mnie, dlaczego po ślubie nie myślimy o dziecku, -przecież się kochacie, co, Krzysiek nie wie jak to zrobić? - śmiano się. Czasami ktoś rzucił: a mówiłaś, że tak kochasz dzieci, teraz co, boisz się o figurę, czy kariera i wygoda ważniejsza? - Nie, nie ważniejsza, ale kilka razy poroniłam - odpowiadałam, ale tylko w głowie, nie wychodził ze mnie żaden głos, stałam zamrożona i nie umiałam obronić siebie, ani tego co przeżyłam."

"Czasami od tych, którzy mnie słabo znają, słyszę, że mam fajnie, bo nie wydaję pieniędzy na dzieci. Nikt nie pyta, ile wydałam na badania, diagnozy, szukanie i leczenie. To już nikogo nie interesuje."

Nawet nie zdajecie sobie sprawy, ile pieniędzy można wydać, na to żeby dziecko MIEĆ. A właściwie, żeby przez jakiś czas żyć wyobrażeniem, że to dziecko kiedyś się pojawi.

Otwórzcie oczy, rozejrzyjcie się dookoła, nawet nie wiecie ile kobiet z Waszego otoczenia walczy dzień za dniem z podobnymi problemami.
Sięgnijcie po tę książkę bez względu na to, czy temat jest Wam bliski czy nie. Dla własnej świadomości, dla wiedzy, dla zaprzestania życia w bajce, w której - ślub, dziecko, dom - to rzeczy, które bierzecie za pewnik i które oczami wyobraźni widzicie myśląc RODZINA.

To niezwykle wzruszająca i inspirująca historia, która nie tylko pozwala nam zrozumieć, jak trudne mogą być pewne momenty w życiu, ale także daje nadzieję na to, że nawet po najcięższych przeżyciach można się podnieść.
Polecam jak jeszcze nic innego dotąd.

Poruszający i bolesny manifest.
Kobiety, które zazwyczaj milczą, albo zwyczajnie nie potrafią przekazać tego, przez co przeszły zabierają głos. To podróż przez mroczny świat niepewności, strachu, fizycznego - wręcz niemożliwego do wytrzymania bólu i cierpienia. To książka, która porusza i zostaje z czytelnikiem na długo po jej przeczytaniu. Pokazuje ile wiary, miłości i...