„Wglądy” w filozofię Cezarego Wodzińskiego, jakie Kołoczek oferuje w tekstach, poświęconych jego książkom – od Heideggera i problemu zła, przez „Światłocienie zła”, „Św. Idiotę”, „Między anegdotą a doświadczeniem”, „Kapłana błaznem”, po „Odysa gościa” oraz „Metafizykę i metapolitykę” – składają się niewątpliwie w interpretacyjną całość, która przedstawia sobą skłaniający do dyskusji obraz tej filozofii. Za trafną i inspirującą należy uznać identyfikację myśli Wodzińskiego jako filozofii „skrajnej” oraz proponowane przez Autora kierunki rozwijania tej interpretacyjnej metafory. Wskazując, że poszukiwane i zajmowane przez myśl Wodzińskiego miejsce „na skraju” było jednocześnie „miejscem, w którym znajdowała się, myślała i tworzyła duża część filozofii drugiej połowy XX wieku”, Łukasz Kołoczek daje zarazem świadectwo umiejętności spojrzenia na nią z pewnego dystansu i wskazania tym samym granic myśli również swego nauczyciela.