"Brama" to drugi tom trylogii Cesarza Umysłów. Wydarzenia dzieją się bezpośrednio po pierwszym tomie, więc nie ma możliwości by czytać książki oddzielnie czy niezależnie.

Nie będę opowiadać ani skracać fabuły, ponieważ już sam opis daje nam wystarczający sygnał na to, co może się wydarzyć. Przyznam zaś, że styl jak dla mnie nadal jest toporny, lekko ciężki i momentami sztuczny (szczególnie w przypadku dialogów). Daje się to odczuć bardzo gdy wypowiada się Kragus - Barbarzyńca, bądź generalnie w większości dialogów. Do tego liczne powtórzenia i zwroty potrafią męczyć.

Mimo to uważam, że książka mocno się broni i jej największy atut to fabuła, historia i sama akcja. Wiele się dzieje w tej części i większość postaci jest naprawdę ciekawych. Choć powtarzanie sformułowań (największy władca, najwyższy mag itp.) bywa wręcz absurdalne i aż kręci się oczami na ich widok, to "Bramę" czyta się szybko i w większości przyjemnie. Chaos z pierwszej części tu nie jest tak wyczuwalny, autor zadbał o to, by niektóre wątki wyjaśnić, zamknąć lub lepiej poprowadzić.

Powieść wciąga, naprawdę dobrze się to czyta. Chociaż wielokrotnie styl mi zgrzytał, czułam toporność i fakt, że redakcja tu nie do końca się popisała, to nie mogłam przestać czytać. Byłam zaintrygowana i ogólnie rzecz biorąc to bardzo lubię tę serię. Wkrótce zabieram się za trzeci tom!

Polecam szczególnie tym, którzy lubią dużo akcji, bitew, magii, smoków i epickość.

"Brama" to drugi tom trylogii Cesarza Umysłów. Wydarzenia dzieją się bezpośrednio po pierwszym tomie, więc nie ma możliwości by czytać książki oddzielnie czy niezależnie.

Nie będę opowiadać ani skracać fabuły, ponieważ już sam opis daje nam wystarczający sygnał na to, co może się wydarzyć. Przyznam zaś, że styl jak dla mnie nadal jest toporny, lekko ciężki i momentami...

Dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo jak ta - przeczytałam ją w zaledwie dwa dni!
Tym razem w Vundagorze trwa wielka wojna. Wojna, od której zależą losy całej krainy. Cała fabuła trzymała mnie w pewnym napięciu, co tylko podsycało moją ciekawość, co wydarzy się dalej: czy Urool uwolni się tym razem z Thanazzaru? Jak potoczą się losy Nasturiona i jego przyjaciół? Notabene uwielbiam rozmowy całej trójki, zawsze wywołują uśmiech na twarzy.
Tradycyjnie urzekły mnie realistyczne opisy sytuacji, dzięki którym czułam się, jakbym sama brała udział we wszystkich wydarzeniach. Jest to jedna z tych książek, w które czytelnik zapada się bez pamięci i nie może się od nich oderwać. Po całej lekturze czuję czytelniczy niedosyt, dlatego na pewno sięgnę po trzeci, ostatni tom trylogii. Zdecydowanie polecam!!

Dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo jak ta - przeczytałam ją w zaledwie dwa dni!
Tym razem w Vundagorze trwa wielka wojna. Wojna, od której zależą losy całej krainy. Cała fabuła trzymała mnie w pewnym napięciu, co tylko podsycało moją ciekawość, co wydarzy się dalej: czy Urool uwolni się tym razem z Thanazzaru? Jak potoczą się losy Nasturiona i jego...

Świat Vundagory pogrąża się w wojnie. Po zdobyciu i zburzeniu baszty, przez sługi Uroola i zdradzie Skonera, powrót władcy Thanazzaru wydaje się coraz bliższy. W tej sytuacji dochodzi do zacieśnienia sojuszu, między ludźmi, elfami i smoczarami. Magowie z Plugiusem na czele, postanawiają zaangażować się w pełni w wojnę z wrogiem ludzkości. Machina wojenna zostaje wprawiona w ruch, a każda ze stron przygotowuje się do ostatecznej batalii, która ma zdecydować o przyszłości kontynentu.

Przyznam, iż do lektury „Bramy” podchodziłem z pewną ostrożnością. Pierwsza część bardzo mi się podobała, choć klimatycznie skierowana była w stronę nastoletnich czytelników. Brakowało mi w niej większej ilości brutalnych scen i mocniejszych dialogów. Druga część zachowała swoją młodzieżową formę, jednak autor poświęcił w niej znacznie więcej miejsca na ukazanie bitew, których jest tu kilka, a ich opisy potrafią ciągnąć się na kilkadziesiąt stron. Ukazane zostały w sposób plastyczny, przez co z zapartym tchem śledziłem walkę smoka Negotramoniaxa i wielkiego skorpiona Garbany, które przypominało swym rozmachem walkę Godzili z King Kongiem. To co wyróżnia tę książę na tle innych tego rodzaju powieści to ogromna ilość magii, czarodziejów, magicznych golemów i stworów, którymi przesiąknięta jest cała Vundragora. Równie dobrze przedstawia się kwestia opisów przyrody, które nie tylko nie zanudzają, a wręcz pozwalają czytelnikowi zagłębić się w ten bogaty świat. Pod względem technicznym i stylistycznym książka napisana jest w sposób poprawny, akcja rozwija się bardzo szybko, mamy kilka zwrotów wydarzeń z udziałem naszych ulubionych bohaterów. Na uznanie zasługuje klimatyczna, mroczna okładka oraz piękne grafiki, które idealnie oddają powieści. Jedynym elementem, który moim zdaniem wymaga poprawy, jest konieczność wprowadzenia do historii nowych postaci, które dodałyby opowieści pewien powiew świeżości.

Świat Vundagory pogrąża się w wojnie. Po zdobyciu i zburzeniu baszty, przez sługi Uroola i zdradzie Skonera, powrót władcy Thanazzaru wydaje się coraz bliższy. W tej sytuacji dochodzi do zacieśnienia sojuszu, między ludźmi, elfami i smoczarami. Magowie z Plugiusem na czele, postanawiają zaangażować się w pełni w wojnę z wrogiem ludzkości. Machina wojenna zostaje wprawiona w...

Na wstępie muszę przyznać, że to właśnie takie patronaty sprawiają, że czuję sens robienia tutaj rzeczy.

"Brama" to drugi tom cyklu "Cesarz Umysłów", którego autorem jest Lesław Chowaniec. Część pierwsza to "Baszta" będąca debiutem, który naprawdę zachwyca i wprowadza czytelnika w piękny, fantastyczny świat. A jak jest z "Bramą"? Jeszcze lepiej!

Od samego początku doskonale widać pisarski rozwój i coraz większą pewność tworzenia historii.

Po wydarzeniach z tomu pierwszego i zniszczeniu tytułowej Baszty konflikt nasila się do tego stopnia, że wróg staje się jednym wspólnym dla niemal wszystkich mieszkańców Vundagory. Smoczary, elfy, ludzie, barbarzyńcy... wszyscy zmuszeni są do połączenia sił, ponieważ od tego zależą losy świata.

"Brama" to 438 stron nieustającej, ciągle przyspieszającej akcji, w której czytelnik nie otrzymuje nawet chwili na odsapnięcie. Gdy wydaje się, że to jest ten moment na odrobinę wytchnienia okazuje się że to była tylko cisza przed kolejną burzą pełną zdrad, intryg, kolejnych dynamicznych i mocno obrazowych walk, a także całej masy kolejnych niewiadomych i licznych emocji. Autor operuje lekkim piórem dzięki czemu całość, pomimo zawiłości, jest zrozumiała.

Bohaterowie są interesujący, a trójki głównych nie sposób nie polubić. Ich dialogi i przekomarzanki nie raz wywołają uśmiech. Ogromnym plusem jest to, że czytając obserwujemy ich ciągły rozwój, nie stoją w miejscu, są rozbudowani, natomiast ja jak to ja muszę też wspomnieć, że autor ma wyjątkowy talent do tworzenia... czarnych charakterów. Złe postaci są tutaj naprawdę złe a ich działania przerażają. W moim odczuciu to Arcywampir Vasenlon okazał się być tym najlepiej wykreowanym. Podobnie jak jego władca jest tajemniczy, bezwzględny, pełen niewiadomych, złożony.

Tom ten doskonale współgra i uzupełnia wydarzenia z pierwszego. Na słowa uznania zasługuje finał, po którym chciałoby się od razu sięgnąć po ciąg dalszy. Czekam niecierpliwie!

Seria będzie doskonała dla każdego kto poszukuje w fantastyce mocnych wrażeń, rozbudowanych bohaterów czy niesamowitego świata. Cykl ten śmiało można podsunąć również młodzieży.

Na wstępie muszę przyznać, że to właśnie takie patronaty sprawiają, że czuję sens robienia tutaj rzeczy.

"Brama" to drugi tom cyklu "Cesarz Umysłów", którego autorem jest Lesław Chowaniec. Część pierwsza to "Baszta" będąca debiutem, który naprawdę zachwyca i wprowadza czytelnika w piękny, fantastyczny świat. A jak jest z "Bramą"? Jeszcze lepiej!

Od samego początku...