To nie jest wersja ksiazki, ktora powinna trafic w rece czytelnika. Autorka miala fajny pomysł na historie, szkoda ze nie dopiescila tego projektu. Niestety książka przypomina wersje robocza, na co wskazuje ciagle zmiany w narracji I do tego ciagle przeskoki w histori i na koniec - nie odmieniane przydomki glownych bohaterek wszystko to razem przeszkadza w cieszeniu sie ta historia.

To nie jest wersja ksiazki, ktora powinna trafic w rece czytelnika. Autorka miala fajny pomysł na historie, szkoda ze nie dopiescila tego projektu. Niestety książka przypomina wersje robocza, na co wskazuje ciagle zmiany w narracji I do tego ciagle przeskoki w histori i na koniec - nie odmieniane przydomki glownych bohaterek wszystko to razem przeszkadza w cieszeniu sie ta...

Powieść, w której występuję jako jedna z bohaterek ciężko opisać, czy choćby zdefiniować, a nawet ocenić. Bo jak to? Samą siebie będę rozbierać na czynniki pierwsze?

Ale bez żartów! Komedia kryminalna z czterema przyjaciółkami jako bohaterkami wciąga czytelnika powtarzającymi się zwrotami, dowcipnymi zdaniami, tworzonymi gagami. Wszystko niczym w dobrym, starym niemym kinie. Tylko, że w powieści rozmów i przepychanek słownych jest mnóstwo! Bohaterki są niezwykle roztrajkotane. A zabieg ten nadaje treści odpowiedni rytm i zawrotne tempo. Miałam wrażenie, że grający na fortepianie muzyk, tworzący na bieżąco podkład muzyczny do niemego filmu, nie nadążyłby z akompaniamentem odzwierciedlającym rozmowamy czterech kobiet oraz ich zmieniających się, niczym w kalejdoskopie, pomysłów na rozwiązanie piętrzących się problemów!
Irena Omegard sprytnie połączyła faktycznie istniejące pisarki z wykreowanymi przez nie bohaterami literackimi. Ubrała całość w umiejętnie skrojoną historię zabarwioną kryminalnymi wątkami i w ten sposób powstała powieść godna doskonałej oceny. Bowiem czytelnik świetnie się bawi w towarzystwie Smętki Zakrętki, Horuskowego Ślepia, Bianki Grzywiastej czy Kawalrskiej Literatki!
Pomysłowo i w sposób niekonwencjonalny, wręcz z lekkością, autorka dostarcza czytelnikowi informacji na temat doskwierającej bohaterkom codzienności. Ich bolączki się piętrzą, mnożą i narastają. W tej sytuacji zwykle opadają nam ręce, ale nie w przypadku czterech przyjaciółek. Otóż to! Irena Omegard pokazała nam odmienne oblicze przyjaźni. Cztery bohaterki łączy bowiem przyjaźń, zrozumienie, wsparcie i chęć wzajemnej pomocy. Łączy je także umiłowanie do pisania ( wszystkie są autorkami poczytnych powieści),ale również do… biesiadowania.
Akcja toczy się wartko, niefrasobliwie i pogodnie, niczym w komedii romantycznej, ale pamiętajmy, że komedia ta posiada także wątki kryminalne.
Każda z bohaterek ma przyklejona łatkę z przywarami i tak Smętka Zakrętka potrafi być porywcza:
„Wściekła Smętka nie panuje nad swoimi odruchami i tłucze znajdujące się w jej ręku naczynia do drinków.”
Kobiety podczas planowania różnych akcji rozdzielają sobie zadania do wykonania, kłócąc się, przekomarzając, ale też śmiejąc się razem i żartując.
„Horuskowe zdaje sobie sprawę, że nie może zawieść swoich serdecznych, chociaż tak bardzo wkurzających przyjaciółek, które pomimo przeciwności losu zawsze wzajemnie się wspierają.”
„Nikt od ciebie nie zamierza ani pożyczać, ani tym bardziej kraść. Potrzebujemy pomocy w załatwieniu tych, co nas koncertowo wyrolowali. – Jak to wyrolowali was? Przecież razem koncertowo obrobiłyśmy ten bank, w którym przechowywano nasze dobra. To pamiętam doskonale.”
„Za dużo wymądrzania, za mało myślenia, a do roboty nie ma komu się zabrać.” – mówi jedna z przyjaciółek. Takich przekomarzań, oraz złotych rad udzielają sobie kobiety bardzo często. Sceny mnożą się, a czytelnik zaśmiewa się niczym podczas oglądania kreskówek dla dzieci.
W powieści na odbiorcę czekają takie perełki z zawiłego życia przestępcy jak:
„Oskar okradł firmę swojej rodziny, a na dodatek podarował swojej nowej żonie twój przepis na ciasto ziemniaczane, które ona sobie opatentowała.”
Sceny obfitują w dynamikę wywołującą śmiech, a tym samym czytelnik czuje się rozluźniony i zrelaksowany.
„Ktoś tu zaraz oberwie – ripostuje Horuskowe. – Trzymajcie mnie, bo zrobię coś, czego nigdy nie będę żałowała…”

I powiem Ci czytelniku: nigdy nie będę żałowała, że przeczytałam tę historię!

A Tobie tę powieść SERDECZNIE POLECAM!

Powieść, w której występuję jako jedna z bohaterek ciężko opisać, czy choćby zdefiniować, a nawet ocenić. Bo jak to? Samą siebie będę rozbierać na czynniki pierwsze?

Ale bez żartów! Komedia kryminalna z czterema przyjaciółkami jako bohaterkami wciąga czytelnika powtarzającymi się zwrotami, dowcipnymi zdaniami, tworzonymi gagami. Wszystko niczym w dobrym, starym niemym...

Jak dobrze, że ktoś wrzucił tu w końcu te wiedźmy. Jestem zachwycona i polecam te szalone i odważne kobiety.

Jak dobrze, że ktoś wrzucił tu w końcu te wiedźmy. Jestem zachwycona i polecam te szalone i odważne kobiety.

Wiedźmy mają charakterki, każda inna, ale kłócić potrafią się ostro. Lubią dobre jedzenie, a jeszcze bardziej lubią popić je szlachetnym trunkiem. Nosa mają do węszenia,. Wpadają na trop afer nie tylko kryminalnych, ale tez finansowych.
Doskonały humor.

Wiedźmy mają charakterki, każda inna, ale kłócić potrafią się ostro. Lubią dobre jedzenie, a jeszcze bardziej lubią popić je szlachetnym trunkiem. Nosa mają do węszenia,. Wpadają na trop afer nie tylko kryminalnych, ale tez finansowych.
Doskonały humor.

Szalona jazda bez trzymanki. Kocham wszystkie wiedźmy.

Szalona jazda bez trzymanki. Kocham wszystkie wiedźmy.