Kompletnie do mnie nie przemówiła.Słaba.

Kompletnie do mnie nie przemówiła.Słaba.

Tym razem autor dobiera się do środowiska pisarzy kryminałów , wydawców i krytyków. Jak zwykle nie zostawia suchej nitki na opisywanych osobach. Jeśli ktoś lubi tekie ironiczne potępienia to bedzie zadowolony. Pewnie jest w tym dużo prawdy , ale ja wolę wątki związane z prywatnym życiem głównych bohaterów i żałuję , że jest ich tutaj stosunkowo mało. Zagadki kryminalne nie są zbyt skomplikwane więc to książka raczej dla miłośników Jacka , Błażeja ich rodziny i znajomych.

Tym razem autor dobiera się do środowiska pisarzy kryminałów , wydawców i krytyków. Jak zwykle nie zostawia suchej nitki na opisywanych osobach. Jeśli ktoś lubi tekie ironiczne potępienia to bedzie zadowolony. Pewnie jest w tym dużo prawdy , ale ja wolę wątki związane z prywatnym życiem głównych bohaterów i żałuję , że jest ich tutaj stosunkowo mało. Zagadki kryminalne nie...

Właśnie skończyłam czytać „Dziesięciu mulatków” Jacka Getnera i w ten sposób zakończyła się moja przygoda z Jackiem Przypadkiem. Jest to siódma część opowiadająca o perypetiach detektywa-jasnowidza i jego bliskich. Oprócz rozwiązania nowych śledztw, wiele dzieje się też w wątkach obyczajowych dotyczących nie tylko samego Jacka, ale też jego przyjaciół i rodziny. Tak jak i w poprzednich tomach, tak i teraz „Przypadek chodzi po ludziach”.

Tym razem bohater musi rozwikłać trzy sprawy dotyczące autorów kryminałów. Pierwsza dotyczy uwolnienia z aresztu niedoszłego pisarza Jana Kowalskiego, studenta polonistyki o afrykańskich korzeniach, który jest oskarżony o morderstwo znanej kolekcjonerki sztuki nowoczesnej Eleonory Pahl, wynajmującej mu pokój. Do rozwiązania zagadki wynajmuje Przypadka Arnold Niedobijczuk, personal manager Polskich Książek – jednego z największych wydawnictw w Polsce. Druga historia opowiada o Kordianie Zamoyskim, uznanym autorze, który zgubił pomysł na książkę, gdy z okna kamienicy na jego głowę spadłą sąsiadka. Przypadek znajduje pomysł na wątek kryminalny, przy okazji rozwiązując zagadkę śmierci pani Schabowskiej. Ostatnie zdarzenie odnosi się do plagiatu książki Cesarzowej Kryminału, do której swoje roszczenia wysnuwają Caryca i Sułtan Kryminału.

Jak zwykle, wszystkie trzy sprawy Jacek Przypadek rozwiązuje ze swoim „ironiczno-dobrotliwo-pobłażliwym wyrazem twarzy” i z przekonaniem, że „ludzie są banalnie przewidywalni”. W każdej z opowiedzianych historii występuje kilku podejrzanych i nie jest łatwo wytypować sprawcę, co detektywowi nie sprawia najmniejszych trudności. W rozwiązywaniu zagadek pomagają mu współpracownicy, których mogliśmy poznać w „Żołnierzu Królowej Zanzibaru” – wierni i pomocni za piątaka.
Wątki obyczajowe niektóre zostają wyprowadzone na prostą, a inne się komplikują. Wiele motywów zostaje jakby zakończonych. Niezawodnie, uśmiech na mej twarzy wywołał konflikt Panu Sakowiczów i podejście Pani Heleny i Ani Sobani do swoich mężczyzn. Bardzo podobało mi się rozwiązanie małżeństwa Pani Felicji i Fryderyka Przypadków. Ciekawie została poprowadzona sprawa Agnieszki Storczyk. Z jednej strony nie przypadło mi do gustu rozstrzygnięcie spraw z Panią Bamber – trochę szkoda mi, a z drugiej strony starszej kobiecie też coś się należy od życia. Wydaje się, że Marzena też doczeka się szczęśliwego zakończenia. Jednak pewne kwestie – sprawa z Basią, później z Małgosią Urbanek, Klempuch, książka Pani Felicji, coraz większy pesymizm Jacka – są dla mnie wręcz smutne. Domyślam się, że są te motywy specjalnie tak poprowadzone i w następnej części (następnych częściach) będzie weselej.

Ogólnie całokształt oceniam pozytywnie. Bardzo dobrze się bawiłam podczas czytania tej części. Aczkolwiek był to bardziej poważny i smutniejszy tom od poprzednich. Z zapartym tchem śledziłam losy Jacka Przypadka. W ciekawy sposób jesteśmy prowadzeni do rozwiązania zagadek. Bardzo wciągnęłam się w wątek obyczajowy i szczerze, chyba czekałam przede wszystkim na rozwój akcji dotyczący życia prywatnego naszego detektywa. Liczyłam strony do kolejnego akapitu o perypetiach jasnowidza. I niestety, pod tym względem, przeżyłam ogromne rozczarowanie. Panie Autorze, ile jeszcze w stanie jest udźwignąć jeden bohater?
Bardzo odpowiada mi humor Pana Jacka Getnera oraz ironia i sarkazm, z którym jest opisany (piętnowany) otaczający świat, poszczególne środowiska.

Jest to (jak i pozostałe części) lektura łatwa, lekka, przyjemna i dowcipna.

Zgadzam się z Panem, Panie Autorze, „królowa jest tylko jedna i jest nią Joanna Chmielewska, a wszelkie mniej lub bardziej utytułowane autorki współczesnych kryminałów mogłyby, co najwyżej robić porządki w jej kuchni”.

Teraz zabieram się za inne książki Pana Jacka Getnera i czekam na kolejny tom – mam nadzieję, że bardziej optymistyczny dla głównego bohatera.

Właśnie skończyłam czytać „Dziesięciu mulatków” Jacka Getnera i w ten sposób zakończyła się moja przygoda z Jackiem Przypadkiem. Jest to siódma część opowiadająca o perypetiach detektywa-jasnowidza i jego bliskich. Oprócz rozwiązania nowych śledztw, wiele dzieje się też w wątkach obyczajowych dotyczących nie tylko samego Jacka, ale też jego przyjaciół i rodziny. Tak jak i w...

Czy dobrze zrobiłam zaczynając znajomość z detektywem, czy też jasnowidzem Jackiem Przypadkiem od tomu siódmego, czyli „Dziesięciu Mulatków”? Z pewnością nie, bo jednak część wątków osobistych bohatera przewija się przez kolejne tomy, a ta wiedza dałaby szerszy ogląd nie tylko na postać głównego bohatera, ale też lepsze zrozumienie całości.

Na szczęście nie przeszkodziło mi to zupełnie w cieszeniu się zabawną i ironiczną fabułą pozwalającą zajrzeć za kulisy świata literacko-wydawniczego. Odrobiłam też wcześniej lekcję i wiem, że podobnie jak w poprzednich, tak i w tej części Przypadkowi przyjdzie się zmierzyć z trzema zawiłymi sprawami kryminalnymi, które rozwiąże z właściwym sobie polotem wykorzystując inteligencję, ponadprzeciętne umiejętności logicznego myślenia i moc drzemiącą w bezdomnych zbieraczach złomu. Nie omieszka skorzystać z okazji i drobnym szantażem wymusić nie tylko wydanie, ale też najwyższe miejsca w rankingu Empiku pewnego kryminału. Czego się nie robi dla ukochanej matki?

Spodobał mi się ten niedoskonały, a przez to tak autentyczny bohater. Podobnie jak ironiczne podejście autora do tematu choćby poprawności politycznej, czy rywalizacji wśród pisarzy. Widać tu nie tylko zdrowe podejście do wielu kwestii, ale również dystans do samego siebie i umiejętność czytania ludzkiej natury.

Czy wrócę do poprzednich tomów? Chciałabym napisać, że tak, ale czas ostatnio nie jest moim sprzymierzeńcem, a ich kilka jest. Na szczęście dostępne są w formie e-booków i audiobooków na Legimi, więc jest nadzieja.

Czy dobrze zrobiłam zaczynając znajomość z detektywem, czy też jasnowidzem Jackiem Przypadkiem od tomu siódmego, czyli „Dziesięciu Mulatków”? Z pewnością nie, bo jednak część wątków osobistych bohatera przewija się przez kolejne tomy, a ta wiedza dałaby szerszy ogląd nie tylko na postać głównego bohatera, ale też lepsze zrozumienie całości.

Na szczęście nie przeszkodziło...

Uwielbiam serię z Jackiem Przypadkiem, pozwalają mi się totalnie zresetować! Te historie zawsze poprawiają mi humor, a tym razem w krzywym zwierciadle autor ukazał środowisko pisarskie! Recenzje na zamówienie, plagiaty, znikające pomysły.., Dostało się też blogerom 🤭 Jacek Getner ma niesamowite poczucie humoru i uwielbiam jego dystans do siebie, a jeden fragment totalnie to udawania! To było wręcz cudowne! Oczywiście jak na komedię kryminalną mamy też trupa, a sprawa, która na pierwszy rzut oka wydaje się prosta wcale taka prosta nie jest… Ta seria jest wyjątkowa, sprawiła, że przywiązałam się do bohaterów, obserwowałam ich przemiany, wzloty i upadki. Czasami nawet uroniłam łezkę i to nie ze śmiechu… czy to już koniec? Tego bałam się już od paru części… wszystko na to wskazuje, bo praktycznie każdy wątek został wyjaśniony, Jacek odnalazł spokój ducha, a policjant Łoś zaczął doceniać szalonego detektywa i współpracę z nim… chociaż ja nadal mam nadzieję, że spotkam się jeszcze z Jackiem, jego rodzicami, Marzeną, Błażejem i Anią, a także z Łosiem i Smańkiem, oczywiście nie mogę też zapomnieć o Pani Irminie! Więc ja składam oficjalną prośbę o kontynuację!
.
Jest to książka, którą czyta się jednym tchem! Lekka, przyjemna, zabawna! Bardzo polecam!

Uwielbiam serię z Jackiem Przypadkiem, pozwalają mi się totalnie zresetować! Te historie zawsze poprawiają mi humor, a tym razem w krzywym zwierciadle autor ukazał środowisko pisarskie! Recenzje na zamówienie, plagiaty, znikające pomysły.., Dostało się też blogerom 🤭 Jacek Getner ma niesamowite poczucie humoru i uwielbiam jego dystans do siebie, a jeden fragment totalnie to...

Nowa część o detektywie Przypadku. Bardzo fajna, chociaż nie wiem, na ile jestem obiektywna. Głównie dlatego, że uwielbiam komedie kryminalne - a w tym tomie Pan Przypadek prowadzi śledztwo w branży autorów komedii kryminalnych. Do tego - kwestia zupełnie poboczna - pod koniec powieści wypowiada się negatywnie o recenzentach. Ja sama zastanawiam się czasem, skąd się biorą takie., a nie inne recenzje i oceny książek...
Do tego dalej toczą się wątki osobiste...
Ja polecam i czekam na kolejny tom!

Nowa część o detektywie Przypadku. Bardzo fajna, chociaż nie wiem, na ile jestem obiektywna. Głównie dlatego, że uwielbiam komedie kryminalne - a w tym tomie Pan Przypadek prowadzi śledztwo w branży autorów komedii kryminalnych. Do tego - kwestia zupełnie poboczna - pod koniec powieści wypowiada się negatywnie o recenzentach. Ja sama zastanawiam się czasem, skąd się biorą...

23/100/23 „Dziesięciu Mulatków” (7-a część serii: Detektyw Jacek Przypadek),Jacek Getner- komedia kryminalna. Co tym razem będzie się kryło za ironicznodobrotliwopobłażliwym wyrazem twarzy detektywa Przypadka? Czy z podkomisarzem Łosiem będę sobie utrudniali, czy współpracowali w śledztwie? Czy młody bóg seksu zostanie „ujarzmiony”? Trzy irracjonalne zagadki przedstawione w niebanalny sposób wciągają, budzą „przemieszane” emocje i skrywają nie jedną prawdę życiową. Nad tematami poruszanymi zastanowisz się, przemyślisz i inaczej spojrzysz- daje do myślenia. A perypetie życiowe Jacka w tej części doprowadzają do łez ehhh, czy ze śmiechu, czy ze „ściskającego” serca?- sięgnij i przekonaj się sam/a. Nudy brak- bardzo polecam i czekam na kolejne części.

23/100/23 „Dziesięciu Mulatków” (7-a część serii: Detektyw Jacek Przypadek),Jacek Getner- komedia kryminalna. Co tym razem będzie się kryło za ironicznodobrotliwopobłażliwym wyrazem twarzy detektywa Przypadka? Czy z podkomisarzem Łosiem będę sobie utrudniali, czy współpracowali w śledztwie? Czy młody bóg seksu zostanie „ujarzmiony”? Trzy irracjonalne zagadki przedstawione...

Jacek Przypadek w akcji po raz siódmy!!! Lubię tą serię, a jeszcze bardziej humor autora. Zawsze mnie on bawi, a rzadko to się zdarza. Ale mi to się dobrze czytało, aż za dobrze. Lekko, przyjemnie, czysty relaks.

Fabuła jest wciągająca jak wenezuelska telenowela. Nuda?? O nie!! To nie w przypadku Przypadka. Oj będzie się działo!! I będzie Wam mało. Ciekawa intryga kryminalna, wyśmienity humor i on niczym Sherlock Holmes. Specyficzny, barwny i zabawny. Nie da się go nie lubić. Ja przepadałam i czekam na kontynuację...

Jacek Przypadek w akcji po raz siódmy!!! Lubię tą serię, a jeszcze bardziej humor autora. Zawsze mnie on bawi, a rzadko to się zdarza. Ale mi to się dobrze czytało, aż za dobrze. Lekko, przyjemnie, czysty relaks.

Fabuła jest wciągająca jak wenezuelska telenowela. Nuda?? O nie!! To nie w przypadku Przypadka. Oj będzie się działo!! I będzie Wam mało. Ciekawa intryga...

Na wstępie uprzejmie informuję osoby,które dopiero sięgną po tę komedię kryminalną , że tytułowych „Dziesięsięciu Mulatków ‘’to nie małe dzieciaczki o ciemniejszej karnacji od naszej, na których dopuszczono się jakiejś zbrodni. Nie są też gangiem młodocianych Mulatków,ale o tym może ciut później….Właściwie o tej książce ,jeśli chodzi o fabułę, napisano już wszystko albo i jeszcze więcej, więc podzielę się tym, co szczególnie przykuło moją uwagę. Otóż szanowny autor Pan Jacek Getner we wszystkie opisane kryminalne przygody genialnego jasnowidzo-detektywa Jacka Przypadka bardzo sprytnie ,ze znakomitym poczuciem humoru, wplótł tematy, które w naszym społeczeństwie są wciąż albo tematami tabu, albo wywołują zgorszenie, albo inne negatywne emocje. I tak jeśli chodzi o tytuł ,to on jest w pewnym sensie zwiastunem pokazania pewnych ludzkich zachowań , przegięć, pojmowania czy wykorzystywania rasizmu. Bohaterami tego wątku są m.inn.:Arnold Niedobijczuk personal manager w pewnej polskiej firmie oraz Jan Kowalski –i tu nie zdradzę kim on jest, bo nie byłoby po co sięgać po książkę. Kolejny ciekawy wątek to osoby mieszkające pod trzynastką, sąsiedzi znanych nam bohaterów serii o Jacku Przypadku zamieszkujących pewną kamienicę. Gabi i Roman to para gejów, którzy żyją sobie jak inni ,kłócą się, godzą. chcą nawiązać relacje sąsiedzkie .Oczywiście autor ,jak już wspomniałam, okrasił to dużą dawką prześmiesznych sytuacji. I ostatnie ,co bardzo mnie mile zaskoczyło ,to wprowadzenie do akcji wyjątkowych,praktycznie „niewidzialnych” w życiu codziennym detektywów, wspierających Jacka Przypadka. Saganek, Koziołe, Chłodek, Sinobrody, Kikut to nie kto inny ,jak ludzie bezdomni, złomiarze, których część społeczeństwa nazywa marginesem społecznym Tymczasem autor pokazuje ,że właśnie oni mogą być doskonałymi obserwatorami naszego życia,często rezygnując przez dłuższy czas ze swoich przyjemności …Ta książka wprowadza czytelnika w bardzo dobry nastrój i jest warta polecenia.

Na wstępie uprzejmie informuję osoby,które dopiero sięgną po tę komedię kryminalną , że tytułowych „Dziesięsięciu Mulatków ‘’to nie małe dzieciaczki o ciemniejszej karnacji od naszej, na których dopuszczono się jakiejś zbrodni. Nie są też gangiem młodocianych Mulatków,ale o tym może ciut później….Właściwie o tej książce ,jeśli chodzi o fabułę, napisano już wszystko albo i...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam