Brawa dla autorki za wspaniały pomysł na książkę i ogrom wykonanej pracy. Szczególnie wzruszające były dla mnie historie kobiet z moich okolic i to bardzo bliskich, opowiadane po Śląsku. Bohaterki tych historii są już bardzo wiekowe, więc to był ostatni moment, żeby ich słowa nie odeszły w zapomnienie.

Brawa dla autorki za wspaniały pomysł na książkę i ogrom wykonanej pracy. Szczególnie wzruszające były dla mnie historie kobiet z moich okolic i to bardzo bliskich, opowiadane po Śląsku. Bohaterki tych historii są już bardzo wiekowe, więc to był ostatni moment, żeby ich słowa nie odeszły w zapomnienie.

Książka to zbiór kilkudziesięciu mini-biografii kobiet z czasów II WŚ. Opowieści są króciutkie, liczą od kilku do kilkunastu stron. Czyta się je szybko i są niezmiernie ciekawe, ale przygniotła mnie ich mnogość. Żadna nie zdążyła mnie wciągnąć i żadnej niestety nie zapamiętam na dłużej.

Natomiast całokształt zasługuje na pochwałę. Autorka wykonała ogrom dziennikarskiej pracy szukając w różnych zakamarkach Polski ludzi, którzy jeszcze żyją i pamiętają czasy swojego dzieciństwa i/lub młodzieńcze. Nie ma tu raczej wielkich historii, ale jest obraz codziennego życia wśród wojennej zawieruchy.

6/10 - dobra - Polecam!

Książka to zbiór kilkudziesięciu mini-biografii kobiet z czasów II WŚ. Opowieści są króciutkie, liczą od kilku do kilkunastu stron. Czyta się je szybko i są niezmiernie ciekawe, ale przygniotła mnie ich mnogość. Żadna nie zdążyła mnie wciągnąć i żadnej niestety nie zapamiętam na dłużej.

Natomiast całokształt zasługuje na pochwałę. Autorka wykonała ogrom dziennikarskiej...

Wojna zmieniła wszystko, najbardziej dotknęła ludność cywilną i ich codzienne życie. Niczemu winne dzieci, nie tylko bezpowrotnie straciły beztroskie dzieciństwo, ale często także rodzinę. Nauka w szkole, zabawy na dworze, wieczory z rodzeństwem zamieniono im na walkę o pożywienie, łapanki i wywózki, wyczerpującą pracę i agresję. Skoro mowa o dzieciach zachęcę Was jeszcze do zgłębienia tematu Dzieci Zamojszczyzny – wprawdzie w książce nie było o tym mowy, ale wierzcie mi, że warto.

„Wojna jest kobietą” to 39 ciekawych, różnorodnych opowieści dojrzałych kobiet, które niemiecką i rosyjską okupację przeżyły jako kilku- lub kilkunastoletnie dzieci. Jak ją wspominają? Czy zawsze są to bolesne wspomnienia? W większości przypadków tak – wojna wygryzła swoje piętno, często zabierając kogoś bliskiemu sercu. Liczne przeprowadzki, głód, niebezpieczeństwo, łapanki, walka. Ale w tej ciemności nieraz pojawiała się iskierka, która tliła się w oczekiwaniu na szczęśliwy koniec. Tak jak nieraz podkreślały bohaterki książki, wszędzie byli i Ci dobrzy, i Ci źli. Właśnie Ci pierwsi, niejednokrotnie wykazując się ludzkimi odruchami ratowali, wspomagali i po prostu – dawali nadzieję.

Najbardziej chwyciła mnie za serce opowieść o niewidomej od urodzenia kobiecie, która miłość znalazła dopiero na stare lata w Domu Opieki. Wiecie co powiedziała na koniec? – że jej życie było PIĘKNE. Mimo wojny, braku męża i dzieci, niewidzenia. Ostatnie zdanie jej historii wylało ze mnie potoki łez.

To ostatni moment by takie wspomnienia spisać. Czas leci nieubłaganie i tylko tak możemy je zatrzymać. Zachęcam do sięgnięcia po tą pozycję. Wbrew pozorom nie jest bolesna. Otwiera oczy, zmusza do pomyślenia i docenienia tego co mamy.

Wojna zmieniła wszystko, najbardziej dotknęła ludność cywilną i ich codzienne życie. Niczemu winne dzieci, nie tylko bezpowrotnie straciły beztroskie dzieciństwo, ale często także rodzinę. Nauka w szkole, zabawy na dworze, wieczory z rodzeństwem zamieniono im na walkę o pożywienie, łapanki i wywózki, wyczerpującą pracę i agresję. Skoro mowa o dzieciach zachęcę Was jeszcze...

"Pamiętajcie o tych, którzy wtedy ginęli za to, żebyśmy mieli przynajmniej tak, jak mamy teraz."

"Wojna jest kobietą” to książka, do której podeszłam z wielkim szacunkiem. Czytałam ją w ciszy, skupiona i z wielkim wzruszeniem. Autorka przedstawiła nam 39 cudownych kobiet, które urodziły się przed lub w czasie wojny. Ich historie wydają się różne, jednak łączy je jedno - wojna. Wywołane traumatyczne wspomnienia, powodują bolesność, złość i niezrozumienie. Każdą z przedstawionych pań poznajemy z imienia i nazwiska oraz miejsca zamieszkania. Dołączone zdjęcia powodują, że po poznaniu ich historii zaczynają być nam bliskie. Niektóre z pań ma już ponad 100 lat i mimo wieku, ich wspomnienia są żywe, przekazane mocno chwytają za serce, potrząsają emocjami i wywołują łzy. Bohaterki książki poczuły, co to głód, stratę kogoś z rodziny. Ich oczy widziały morderstwa, gwałty i brutalność wojny. Widziały bestialstwo Niemców, Rosjan i Ukraińców. Różne historie miały kobiety ze wsi, inne z miasta. Posiadały też inne sytuacje materialne, statusy społeczne. Poznajemy ich dzieciństwo, radości i smutki. Bohaterki książki opowiedziały też, jak wyglądało ich życie po zakończeniu drugiej wojny światowej. Część z nich poznała miłość życia właśnie w czasie wojny, inne dopiero po. Opowiadały, czym zajmowały się po wojnie, jak wyglądało ich życie rodzinne. Część pań opowiada swoją historię w gwarze śląskiej, ale wszystko można zrozumieć, bo otrzymujemy tłumaczenie rozmowy.

Po przeczytaniu dotarło do mnie, że na świecie jest coraz mniej ludzi, którzy pamiętają wojnę. Dlatego takie książki, są niesamowitą skarbnicą wiedzy. Za moment, pozostaną nam już tylko wspomnienia zapisane czy nagrane. Wielki szacunek dla Moniki Fibic, że zjeździła kraj, poszukując i wysłuchując tych trudnych historii, które wierzcie mocno targają emocjami. Przeczytajcie tę książkę! Możecie pomyśleć, że to trudny temat, że ciężar ich wspomnień nie jest do udźwignięcia. Jednak to bardzo rzetelny reportaż, wart uwagi i mówienia o nim. To w końcu jest nasza historia.

"Pamiętajcie o tych, którzy wtedy ginęli za to, żebyśmy mieli przynajmniej tak, jak mamy teraz."

"Wojna jest kobietą” to książka, do której podeszłam z wielkim szacunkiem. Czytałam ją w ciszy, skupiona i z wielkim wzruszeniem. Autorka przedstawiła nam 39 cudownych kobiet, które urodziły się przed lub w czasie wojny. Ich historie wydają się różne, jednak łączy je jedno -...

„Wojna jest kobietą” to zbiór historii 39 kobiet o czasach II Wojny Światowej. Monika Fibic, która jest etnologiem z wykształcenia, postanowiła odwiedzić liczne domy opieki między innymi Dom Pomocy Społecznej „Karmelkowa” we Wrocławiu, Dom Pomocy Społecznej w Rzeszowie czy Dom Pomocy Społecznej „Złota Jesień” w Gdańsku. Rozmawiała przy tym z kobietami, które doświadczyły trudów wojny, głodu i walki o wolność.

Monika Fibic wykonała niełatwe zadanie, rozmawiając z kobietami, które po dziś dzień są przepełnione poczuciem niesprawiedliwości, a niekiedy pustki i nic nie jest w stanie wynagrodzić im tamtych krzywd. Autorka pisząc tę książkę, nie spodziewała się, że za kilka dni po jej skończeniu będziemy świadkami bestialskiego okrucieństwa za naszą wschodnią granicą i to, co było dla nas zwykłym wycinkiem z książki od historii, stało się tak realne i bliskie. Mam poczucie, że teraz te rozmowy byłyby trudniejsze, bo trauma bohaterek odżyła na nowo, w obawie przed powtórką...

Kobiety, z którymi rozmawiała autorka, relacjonowały dokładne wydarzenia, gdy dowiedziały się o wybuchu wojny. Opowiadała o tym, co należało do ich zadań oraz czego się najwięcej bały. Czasami jest to jedno zdanie, czasem, dłuższa historia, ale te 39 opowieści połączone w jedną książkę, daje niespodziewany efekt, który zostaje w czytelniku na długo.

„Wojna jest kobietą” to ponadczasowa lektura, przetrwa ona dłużej niż ludzka pamięć i będzie przydatnym źródłem wiedzy dla młodszych pokoleń.

„Wojna jest kobietą” to zbiór historii 39 kobiet o czasach II Wojny Światowej. Monika Fibic, która jest etnologiem z wykształcenia, postanowiła odwiedzić liczne domy opieki między innymi Dom Pomocy Społecznej „Karmelkowa” we Wrocławiu, Dom Pomocy Społecznej w Rzeszowie czy Dom Pomocy Społecznej „Złota Jesień” w Gdańsku. Rozmawiała przy tym z kobietami, które doświadczyły...

Mam dla Was propozycję kolejnej książki z kategorii literatura faktu / reportaż.

Autorka zebrała historie trzydziestu dziewięciu kobiet, które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej. Wszystkie historie są poruszające. Kobiety opowiadają, co przeżyły podczas wojny oraz jak wojna wpłynęła na ich losy. Wojna została z tymi kobietami po dzisiejszy dzień, bo jej piętno niosą ze sobą przez całe życie. Wojna zabrała im wszystko. Wspomnienia sprzed tylu lat są bardzo bolesne i nawet po tak długim czasie nie potrafią zapomnieć o tym, co je spotkało. Chociaż wojna skończyła się Ci ludzie musieli żyć z traumatycznymi doświadczeniami i wspomnieniami do końca swojego życia.
Te opowieści to prawdziwe historie widziane oczami małej dziewczynki, nastolatki czy młodej kobiety. Bohaterki tej książki opowiadają jak wyglądało ich życie w tamtym okrutnym czasie.
Te wszystkie kobiety tworzą historię, której my nie chcielibyśmy doświadczyć. Niestety one musiały sobie z tym poradzić.
Gwarantuję Wam, że jest to książka, która dostarczy Wam emocji i polecą Wam łzy.

Jeśli interesuje Was literatura faktu i reportaże to obowiązkowo przeczytajcie tę książkę.
Polecam tę książkę każdemu. Książka zmusza do przemyśleń oraz refleksji. Czytając te historie docenicie swoje życie.

Mam dla Was propozycję kolejnej książki z kategorii literatura faktu / reportaż.

Autorka zebrała historie trzydziestu dziewięciu kobiet, które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej. Wszystkie historie są poruszające. Kobiety opowiadają, co przeżyły podczas wojny oraz jak wojna wpłynęła na ich losy. Wojna została z tymi kobietami po dzisiejszy dzień, bo jej piętno...

"Prawda historyczna nie obroni się sama, jeśli głośno o niej nie powiemy i nie spiszemy; tylko wtedy pamięć o niej będzie żywą".

"Wojna jest kobietą" to zbiór wspomnień 39 kobiet które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej.
To opowieść o życiu w okupowanych miastach i wsiach Polski a także o próbach radzenia sobie nie tylko w czasie trwania wojny ale też po jej zakończeniu. To strach o życie swoje i najbliższych, to próby pogodzenia z losem i chęć przetrwania pomimo trudności. To częste rozłąki, pożegnania i wiadomości łamiące serce.
Autorka bez upiększania spisuje słowo w słowo prawdę która w niektórych przypadkach wybrzmiała po raz pierwszy 💔 Prawda wypowiadana z dumą ale i ze wstydem.
Autorka nie zatrzymuje się przy jednej historii chcąc pokazać różne oblicza okupacji Niemieckiej i Rosyjskiej.
Jeśli taka tematyka Was interesuje polecam sięgnąć ❤️

"Prawda historyczna nie obroni się sama, jeśli głośno o niej nie powiemy i nie spiszemy; tylko wtedy pamięć o niej będzie żywą".

"Wojna jest kobietą" to zbiór wspomnień 39 kobiet które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej.
To opowieść o życiu w okupowanych miastach i wsiach Polski a także o próbach radzenia sobie nie tylko w czasie trwania wojny ale też po jej...

Historię II wojny światowej w większym lub mniejszym stopniu zna każdy z nas, głównie z lekcji historii. Najczęściej wydarzenia te skupiają się głównie na mężczyznach. Jednak autorka książki „Wojna jest kobietą” wprowadza nas w bieg wydarzeń wojennych, widzianych oczami kobiet. Bo przecież one również brały w niej udział, cierpiały, uciekały, bały się i … kochały. Ich opowieści są zupełnie inne niż te, które dotyczą mężczyzn, ale to nie znaczy, że wolno je pomijać – wręcz przeciwnie! Według mnie te mają szczególną wartość i trzeba o tym mówić, zwłaszcza że wiele z tych kobiet jeszcze żyje i co smutne – wiele z nich otwarcie mówi o tym, że pierwszy raz ktoś je o to pyta. A przecież takie historie i takie kobiety to nasz narodowy skarb.

Monika Fibic stworzyła reportaż na podstawie rozmów z trzydziestoma dziewięcioma kobietami, które podzieliły się doświadczeniami z tamtego okresu. Większość autorek narracji była wtedy dziećmi, jednak doskonale pamiętają i chętnie dzielą się trudną opowieścią, co na pewno nie jest łatwe.

W mojej opinii książka Moniki Fibic powinna trafić do szkół jako lektura obowiązkowa, bo to naprawdę wyjątkowa pozycja, która trafia w serce czytelnika. Autorka swoją książkę rozpoczyna od swojej babci, dzieląc się jej zdjęciem i wpisem z pamiętnika. Każda historia w zasadzie zawiera zdjęcie kobiety, która ją opowiada, a czasami możemy spotkać również fotografie kobiet z tamtego trudnego okresu czyli z ich młodości. Taki zabieg z całą pewnością sprawia, że czujemy większą zażyłość z bohaterkami książki. Kilka historii zostało spisanych w gwarze śląskiej, które autorka zdecydowała się opublikować w tej formie, gdyż w taki sposób mówiły autorki narracji, jednakże w dalszej części zawsze znalazło się tłumaczenie, co też jest fajną sprawą.

Szkoda trochę, że są to same opisy historii opowiadanych przez kobiety, bez dodatkowych pytań do pań ze strony autorki. Rozumiem jednak, że taki był widocznie jej zamysł. Jako osoba, która sama prowadzi wywiady narracyjne w ramach pracy doktorskiej, uważam że po narracji zawsze warto zadać jakieś pytanie, bo jako czytelnik tej pozycji sama miałabym ich wiele, a tak momentami można poczuć niedosyt. Historie opowiadane przez kobiety nie są długie, jednak naładowane są do granic możliwości bólem, cierpieniem, strachem i nadzieją. Podsumowując, jest to jedna z lepszych pozycji jaka trafiła w moje ręce.

Historię II wojny światowej w większym lub mniejszym stopniu zna każdy z nas, głównie z lekcji historii. Najczęściej wydarzenia te skupiają się głównie na mężczyznach. Jednak autorka książki „Wojna jest kobietą” wprowadza nas w bieg wydarzeń wojennych, widzianych oczami kobiet. Bo przecież one również brały w niej udział, cierpiały, uciekały, bały się i … kochały. Ich...

Przez długi czas kobiece doświadczenie pozostawało niewidzialne w analizach konfliktów wojennych. Ostatnio się to zmieniło i coraz częściej pojawia się publikacji gdzie głos zostaje oddany kobietom. Wojna doświadcza kobiety inaczej niż mężczyzn i najczęściej są jej cichymi ofiarami.

„Wojna jest kobietą” to zbiór ponad trzydziestu rozmów z kobietami, które będąc w różnym wieku doświadczyły okropieństw II wojny światowej. Już historia pierwszej kobiety, która była babcią autorki a sami mogliśmy przeczytać fragment jej pamiętnika chwycił za serce, a to była dopiero pierwsza kobieta która podzieliła się z nami swoimi wspomnieniami. Każda z bohaterek tego reportażu jest przedstawiona, poznajmy jej wiek oraz datę i miejsce urodzenia. Nie brakuje też fotografii która pozwala nam złapać nić porozumienia z naszą bohaterką. Co ciekawe kilka rozmów napisane zostało w gwarze śląskiej ale na szczęście całość została przetłumaczona.

Czytając te wspomnienia, niejednokrotne trudne i bolesne można się zastanowić jakie to musiało być przeżycie dla nich, skoro nawet po tylu latach tak mocno je pamiętają. Jak bardzo musiały one wryć się w ich psychikę że mimo wielu dekad nadal czuć że przeżywają to wszystko. Mimo że wojna dawno się skończyła to wiele z nich musiało nosić ze sobą to brzemię. Ciężko tutaj opisać to co doświadczyły a ich historię są naprawdę poruszające i nie da się przejść obok nich obojętnie. Jeśli spojrzy się na ich opowieści z dalszej perspektywy, pomijając kontekst historyczny, to obraz wyzierający z ich wspomnień wzrusza do głębi.


Autorka wykonała kawał dobrej pracy przy tym reportażu. Niewątpliwie są to jedne z najciekawszych wspomnień z II wojny światowej jakie miałem okazję czytać w ostatnim czasie. Każdy kto czyta literaturę faktu, czy też wojenną lub obozową, obowiązkowo powinien sięgnąć po ten reportaż.

Przez długi czas kobiece doświadczenie pozostawało niewidzialne w analizach konfliktów wojennych. Ostatnio się to zmieniło i coraz częściej pojawia się publikacji gdzie głos zostaje oddany kobietom. Wojna doświadcza kobiety inaczej niż mężczyzn i najczęściej są jej cichymi ofiarami.

„Wojna jest kobietą” to zbiór ponad trzydziestu rozmów z kobietami, które będąc w różnym...

Hasło „wojna” przywołuje nam obraz przede wszystkim mężczyzn z bronią, walczących na froncie. Jednak za każdym mężczyzną stoi kobieta - matka, żona, córka, która w takiej czy innej formie angażowała się w walkę, walczyła o przetrwanie w tych wojennych czasach. Monika Fibic dotarła do tych kobiet, wysłuchała ich rekacji i przelała na kartki książki, by te wspomnienia nie przepadły.

„Wojna jest kobietą” to spotkanie z 39 kobietami, które przetrwały II wojnę światową, które w chwili jej wybuchu były dziećmi czy dojrzewającymi nastolatkami. Różni je miejsce pochodzenia, status społeczny i ekonomiczny. Łączy to, że przyszło im zmagać się z tragedią, jaką była wojna. Wspomnienia wszystkich pań są w gruncie dość podobne, jednak to te szczegóły są najważniejsze. To one siedzą głęboko w ich sercach i sprawiają, że książka jest bardzo emocjonalna w odbiorze.

Przeczytałam już sporo książek o wojnie, ale żadna z nich nie wzbudziła we mnie tęsknoty. „Wojna jest kobietą”, wspomnienia tu opisane i portrety bohaterek, obudziły we mnie dużą tęsknotę za moją babcią, ona tez przeżyła II wojnę,również pracowała dla Niemca, a ja teraz żałuję, że tak mało z nią o tym rozmawiałam. Pamietam, że bardzo często powtarzała mi to, na co zwracają uwagę prawie wszystkie bohaterki tej książki - „Niemcy to byli zbrodniarze w rękawiczkach, a Rosjanie to byli zbrodniarze bez rękawiczek. Strzeżcie się jednych i drugich.” Życie pokazało, jak bardzo Panie miały racje.

Lektura niełatwa, polecam ją sobie dawkować. Autorka włożyła w nią serce i to widać. Praca nad książką musiała być emocjonalnie trudna, ale myślę, że efekt końcowy to wynagradza. To może być jedno z ostatnich bezpośrednich relacji, bo czas biegnie nieubłaganie. Takie książki są potrzebne, bo pokazują wojnę okiem kobiety, tej która nie walczy na froncie, ale w domu. A wojna widziana oczami dziecka to coś zupełnie niewyobrażalnego. Czas przedświąteczny może i nie jest dobry dla tego typu książek, ale polecam, naprawdę warto.

Hasło „wojna” przywołuje nam obraz przede wszystkim mężczyzn z bronią, walczących na froncie. Jednak za każdym mężczyzną stoi kobieta - matka, żona, córka, która w takiej czy innej formie angażowała się w walkę, walczyła o przetrwanie w tych wojennych czasach. Monika Fibic dotarła do tych kobiet, wysłuchała ich rekacji i przelała na kartki książki, by te wspomnienia nie...