Bardzo retro. Romans z satyrą. Nic głębokiego. PS. Polecam miłośnikom Florencji :)

Bardzo retro. Romans z satyrą. Nic głębokiego. PS. Polecam miłośnikom Florencji :)

Zdecydowałam się na tę książkę, bo film zrealizowany na jej podstawie, jest jednym z moich ulubionych. Nie zawiodłam się. Nie jest to prosta lektura. Język i dialogi są nieco skomplikowane. Forster ma niezwykłe pióro i całkiem fajnie poczucie humoru wyrażające się w sposobie narracji, tytułach rozdziałów, czy w ostatnim rozdziale książki, niejako oderwanym od głównej historii. Nie ma litości dla swoich bohaterów, bo każdego z nich ośmieszył, wyszydził, ale i potraktował z niezwykłą czułością.

Zdecydowałam się na tę książkę, bo film zrealizowany na jej podstawie, jest jednym z moich ulubionych. Nie zawiodłam się. Nie jest to prosta lektura. Język i dialogi są nieco skomplikowane. Forster ma niezwykłe pióro i całkiem fajnie poczucie humoru wyrażające się w sposobie narracji, tytułach rozdziałów, czy w ostatnim rozdziale książki, niejako oderwanym od głównej...

Niewiele ponad 200 stron, to miała być bardzo szybka lektura, a dłużyła się bardzo. Po opisie stwierdziłam, że to jedna z tych książek, które lubię, jednak okazała się po prostu nieciekawa.

Niewiele ponad 200 stron, to miała być bardzo szybka lektura, a dłużyła się bardzo. Po opisie stwierdziłam, że to jedna z tych książek, które lubię, jednak okazała się po prostu nieciekawa.

Co dziwi, jak na romans nie jest to ani powieść klasycznie piękna w choćby częściowym rozumieniu tego, ani tym bardziej romantyczna. Nie oferuje także niczego, czego można by się po niej spodziewać. Dostaliśmy w zamian coś w rodzaju monotematycznej satyry XX wiecznego angielskiego społeczeństwa stłamszonego konwenansami – które jak pokazuje powieść – tylko utrudniały życie, prowadząc do nieustannego okłamywania zarówno siebie, jak i innych. Na tym tle główna bohaterka, Lucy, dochodzi na rozdroże dróg; wyboru między miłością a zachowaniem dobrego taktu. Ta decyzja będzie sprawdzianem jej niezależności, pokaże bowiem, czy jest czymś więcej niż jedynie 'przedmiotem na półce', dającym sobą bezwolnie kierować przez mężczyzn – czyli płci mającej jeszcze do nie tak dawna wyłączność do kształtowania społecznego paradygmatu. Lucy de facto podejmując decyzję o obnażeniu swojej duszy, skrywających się w niej prawdziwych pragnień przedstawi coś znacznie więcej, bo gotowość przedstawicielek własnej płci do wzięcia we własne ręce połowy z tego 'ciężaru'. Rosnący potencjał ku temu pokazuje podnoszący się stopniowo status polityczny kobiet, przypieczętowany dwadzieścia lat po wydaniu powieści otrzymaniem praw wyborczych. Przypuszczam, że 'Pokój z widokiem' miał właśnie nam w pewnym sensie zobrazować tenże aktualny trend w ówczesnym społeczeństwie Wysp Brytyjskich. Niemniej pozostaje to jedynie w sferze domysłów: tego, gdzie naprowadziła mnie moja intuicja.

Przyznam, że ostatnimi czasy coś nie mam szczęścia do książek. Ten przypadek przedłużył tę negatywną passę. Niestety nie widzę też, na razie na horyzoncie, czyli mojej biblioteczce, pozycji mogących ją odwrócić. Utknąłem w literaturze stricte kobiecej, która kolokwialnie mówiąc, nie zachwyca, czy to biorąc na tapet warsztat, czy samą treść. Jeśli ktoś szuka w lekturach problematyki, jakiej ona dotyka, to pewnie będzie usatysfakcjonowany, ale dla mnie z czasem wszystkie tego typu książki zlały się w jedno. Każda kolejna mówi o tym samym w niezbyt nowatorski sposób, co już z lekka mierzi. Słusznie czy nie mam wrażenie, że czytając kilka z nich, tak naprawdę przeczytało się już wszystkie. W związku, z czym dalsze brnięcie w nie wydaje mi się kompletną stratą czasu. Ja sobie w każdym razie muszę zrobić od nich przerwę, bo nie dam rady już czytać dalej o rozterkach życiowych kolejnych głupkowatych bohaterów, będących przecież ich nieodłącznym elementem.

Co dziwi, jak na romans nie jest to ani powieść klasycznie piękna w choćby częściowym rozumieniu tego, ani tym bardziej romantyczna. Nie oferuje także niczego, czego można by się po niej spodziewać. Dostaliśmy w zamian coś w rodzaju monotematycznej satyry XX wiecznego angielskiego społeczeństwa stłamszonego konwenansami – które jak pokazuje powieść – tylko utrudniały życie,...

Powieść poprawna, dość przyjemna. Ani ziębi, ani grzeje.

Powieść poprawna, dość przyjemna. Ani ziębi, ani grzeje.

"Miss Charlotte Burtlett and her young friend Miss Lucy Honeychurch arrived for a holiday at the little Hotel Bertolini in Florence."

Bardzo angielska książka: uprzedzenia, koterie, plotki i towarzyskie stereotypy - autor dyskretnie się naśmiewa z angielskiego "lepszego towarzystwa" i jego hipokryzji. Tłumy angielskich turystów z tych właśnie kręgów walą na początku 20 w. do Florencji, gdzie do dobrego tonu należy mieć pokój z widokiem na rzekę i miasto. Inspiracją dla tej powieści były coroczne (1901-3) pobyty autora w angielskim hotelu w Florencji. (...)

Całość opinii na stronie: https://nakanapie.pl/ksiazka/a-room-with-a-view

"Miss Charlotte Burtlett and her young friend Miss Lucy Honeychurch arrived for a holiday at the little Hotel Bertolini in Florence."

Bardzo angielska książka: uprzedzenia, koterie, plotki i towarzyskie stereotypy - autor dyskretnie się naśmiewa z angielskiego "lepszego towarzystwa" i jego hipokryzji. Tłumy angielskich turystów z tych właśnie kręgów walą na początku 20 w....

Miłość i depresja, i klasowość, i angielskość.
Ta książka, każda jej litera, skradła mi serce. A w ostatnim rozdziale przejrzałam się jak w lustrze.
Wysoce satysfakcjonująca lektura.

Miłość i depresja, i klasowość, i angielskość.
Ta książka, każda jej litera, skradła mi serce. A w ostatnim rozdziale przejrzałam się jak w lustrze.
Wysoce satysfakcjonująca lektura.

Moje oczekiwania minęły się z treścią tej książki. Pomysł ciekawy, ale przedstawienie mogłoby być doszlifowane.

Moje oczekiwania minęły się z treścią tej książki. Pomysł ciekawy, ale przedstawienie mogłoby być doszlifowane.

Książka ma ponad sto.lat a nic się nie zestarzała

Życie własnym życiem kontra konwenanse
Pozerstwo kontra autentycznosc
Szukanie pasji i radości kontra szukanie poczucia własnej wartości w umniejszaniu innym

Człowiek się nie zmienił przez sto lat, choć sukienki krótsze a gorsety luźniejsze

Książka ma ponad sto.lat a nic się nie zestarzała

Życie własnym życiem kontra konwenanse
Pozerstwo kontra autentycznosc
Szukanie pasji i radości kontra szukanie poczucia własnej wartości w umniejszaniu innym

Człowiek się nie zmienił przez sto lat, choć sukienki krótsze a gorsety luźniejsze

Poza głównym wątkiem romantycznym powieść jest pełna krytyki XIX-wiecznego brytyjskiego społeczeństwa, podziału na „sfery”, pruderyjności, zadufania. Porusza, co ciekawe, kwestię roli kobiety, sugerując, że niewiele się zmieniło od średniowiecza (i to pisze mężczyzna!).

Dwie kuzynki, Lucy i Charlotte, przebywają na wakacjach we Florencji. Lucy jest typową wiktoriańską protagonistką - młodą wrażliwą dziewczyną z otwartym sercem i poczuciem własnej wartości. Charlotte reprezentuje ówczesny świat sztywnych zasad, manier, pruderii i emocjonalnej jałowości. W wyniku zamieszania o tytułowy pokój z widokiem panie poznają Emersonów (ojca i syna),materializujących wolne myśli, pogardę dla manier, bezpośredniość i wiarę w uczucia.

Jak nietrudno się domyślić, Lucy zauważa wymienione różnice i buntuje się przeciwko „dorosłemu” światu zasad, pragnie dla siebie czegoś więcej, jednocześnie nawiązując relację z młodym Emersonem.

Po powrocie do rodzinnej Anglii Lucy decyduje się zostać żoną londyńskiego dżentelmena, Cecila, za pomocą którego autor rysuje przed czytelnikiem wielkomiejski liberalizm wymieszany ze snobizmem i dekadencją.

Niespodziewanie jednak losy Lucy i Emersonów krzyżują się ponownie. Kobieta staje przed wyborem pomiędzy światem, który zna (i w pewnym sensie podziwia),a życiem w zgodzie ze sobą i swoimi marzeniami.

Lubię czytać książki z minionych okresów, żeby nieustannie potwierdzać, że mimo upływu lat i zmieniającej się technologii, ludzie pozostają tacy sami. Realia są inne, ale portrety psychologiczne i zachowania niewiele się różnią.
---

Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

Poza głównym wątkiem romantycznym powieść jest pełna krytyki XIX-wiecznego brytyjskiego społeczeństwa, podziału na „sfery”, pruderyjności, zadufania. Porusza, co ciekawe, kwestię roli kobiety, sugerując, że niewiele się zmieniło od średniowiecza (i to pisze mężczyzna!).

Dwie kuzynki, Lucy i Charlotte, przebywają na wakacjach we Florencji. Lucy jest typową wiktoriańską...