Początkowo płynie wolno, leniwie niczym rozlewająca się szeroko, spokojna rzeka. Mamy czas uważnie rozglądnąć się dookoła, wszystkiemu przyjrzeć dokładnie: krajobrazom, osobom, emocjom w najdrobniejszym szczególe. Być może czasami to trochę usypia, może niektórych zmęczy, ale warto poczekać, aż ku końcowi nurt przyspiesza, napięcie rośnie, emocje sięgają niemal namacalnych gęstości, a finał.... no właśnie. Warto poczekać. Warto dodać, że język, jakim jest napisana, jest po prostu wspaniały.

Początkowo płynie wolno, leniwie niczym rozlewająca się szeroko, spokojna rzeka. Mamy czas uważnie rozglądnąć się dookoła, wszystkiemu przyjrzeć dokładnie: krajobrazom, osobom, emocjom w najdrobniejszym szczególe. Być może czasami to trochę usypia, może niektórych zmęczy, ale warto poczekać, aż ku końcowi nurt przyspiesza, napięcie rośnie, emocje sięgają niemal namacalnych...

Książka, do której wciąż wracam. Piękne jest w niej to, co między słowami...

Książka, do której wciąż wracam. Piękne jest w niej to, co między słowami...

7/10

7/10

Wspaniała proza, przebogata, jednak czasami niełatwa w czytaniu. Niektóre fragmenty wymagają dużej uwagi, niemal na każdej stronie są przepiękne opisy przyrody, charakterystyki niezwykle ciekawych postaci lub ich niesamowicie oryginalnych poglądów, będących odbiciem swojej epoki.
Górniczy region w Anglii z początku wieku XX. Główni bohaterowie to nauczycielki, piękne siostry Ursula i Gudrun oraz dwaj młodzieńcy romansujący z nimi: inspektor szkolny Rupert Birkin i właściciel kopalni Gerald Crich. Pokazane są różne domy i rodziny, barwne środowisko artystycznej bohemy w Londynie, sytuacja bezwzględnie wykorzystywanych górników. Uczucia między młodymi buzują nieustannie, mnóstwo tu egzaltacji i wielkich słów, na przemian miłość i nienawiść, wstręt i zachwyt, uniesienia i wyzwiska. Jest też przyjaźń, pożądanie, wielkie namiętności, obawa przed uzależnieniem.
Na swój sposób ta powieść z początku XX wieku jest bardzo nowoczesna, znajdują się w niej wątki ekologiczne, homoseksualne czy problemy wyzwolenia kobiet. Dużo miejsca zajmuje walka mężczyzn z kobietami o dominację w związku, zmysłowość, wzajemne przyciąganie i odpychanie zakochanych, rozbuchany, ale subtelnie, niedosłownie opisywany erotyzm. A dla miłośników mody – niezwykle plastyczne opisy rozmaitych kreacji bohaterek i bohaterów, szczególnie ze środowisk artystycznych.
Lubię ten bogaty, barwny, bardzo emocjonalny język, chociaż momentami miałam przesyt. Często opisy postaci są tak skomplikowane, wielostronne, że trudno pojąć taką złożoność.

Wspaniała proza, przebogata, jednak czasami niełatwa w czytaniu. Niektóre fragmenty wymagają dużej uwagi, niemal na każdej stronie są przepiękne opisy przyrody, charakterystyki niezwykle ciekawych postaci lub ich niesamowicie oryginalnych poglądów, będących odbiciem swojej epoki.
Górniczy region w Anglii z początku wieku XX. Główni bohaterowie to nauczycielki, piękne...

Dobra. Dobra, ale trudna, przydługa. Przemyślenia bohaterów ciągną się w nieskończoność, ale jest parę fragmentów zasługujących na zapamiętanie. Do dłuższego przetrawiania, nie wciąga.

Dobra. Dobra, ale trudna, przydługa. Przemyślenia bohaterów ciągną się w nieskończoność, ale jest parę fragmentów zasługujących na zapamiętanie. Do dłuższego przetrawiania, nie wciąga.

Lektura trudna z wielu powodów. Nie potrafiłam zrozumieć bohaterów. Żadna z kobiet nie wzbudziła we mnie pozytywnych uczuć, zapałałam sympatią jedynie do Geralda, za to Gudrun doprowadzała mnie do szału. W pierwszej połowie (która była znacznie lepsza) wydawało mi się, że jednak uda mi się polubić więcej postaci, ale w drugiej, gorszej i nudniejszej połowie doszłam do wniosku, że to niemożliwe. Ciężko czytać o kimś, do kogo czuje się niechęć.

Tempo wydarzeń jest powolne, autor kładzie nacisk głównie na uczucia i przemyślenia bohaterów, które są drobiazgowo i obrazowo napisane. Język jest co prawda piękny i go doceniam, ale nadmiar opisów oraz rozważań (często dla mnie abstrakcyjnych) sprawiły, że wielokrotnie czułam się przytłoczona. Bywały fragmenty, od których nie mogłam się oderwać i były one piękne oraz pięknie opisane, jednak przez znaczną część książki czytanie szło mi ciężko i odczuwałam coś w rodzaju nudy.

Do tego wszystkiego wewnętrzne przemyślenia bohaterów jak i rozmowy często odbierałam po prostu jako absurdalne i zastanawiałam się, czy u kogoś w realnym życiu procesy myślowe i komunikacja przebiegają tak jak w tej książce. Postaciom zdarzało się zachowywać nieracjonalnie, idiotycznie, a ich przeskoki od jednych skrajnych uczuć do drugich dziwiły mnie, a nawet wprawiały w złość i osłupienie. Drobiazgi wyprowadzały ich z równowagi, a ich reakcje i poglądy w ogóle do mnie nie trafiały. Niektóre zdarzenie w mojej opinii nic nie wniosły do fabuły, życia bohaterów, nie spowodowały w nich żadnej zmiany. Po co więc były? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.

Podsumowując. Dla mnie była to lektura wymagająca dużego skupienia. Często podczas jej czytania czułam się zagubiona (bo nie rozumiałam bohaterów). Mnóstwo jest tu przemyśleń, refleksji, życiowych rozważań i wewnętrznej walki, sporo filozofowania i oczywiście uczuć. Cały wachlarz uczuć, opisanych drobiazgowo. Do mnie to niestety nie trafiło, ale doceniam piękno języka oraz to, jak obrazowo i dokładnie autor zdołał opisać psychikę postaci.

Na zakończenie warto dodać, że w moim wydaniu z 1991 roku brak jest przypisów, które tłumaczyłyby zwroty z języków obcych, pojawiające się w tekście, co dodatkowo psuło mi odbiór.

Lektura trudna z wielu powodów. Nie potrafiłam zrozumieć bohaterów. Żadna z kobiet nie wzbudziła we mnie pozytywnych uczuć, zapałałam sympatią jedynie do Geralda, za to Gudrun doprowadzała mnie do szału. W pierwszej połowie (która była znacznie lepsza) wydawało mi się, że jednak uda mi się polubić więcej postaci, ale w drugiej, gorszej i nudniejszej połowie doszłam do...

Ciężko się czyta.

Ciężko się czyta.

Książka posądzona o pornografię i zakazana w latach 20-tych, jest dziś przede wszystkim intrygującym studium ludzkich charakterów: naszego egoizmu, świadomości seksualności oraz pragnień ukrywanych pod maską konwenansów i ograniczeń.

Bohaterami są dwie pary, żyjące w górniczym, angielskim miasteczku. Ekscentryczna rzeźbiarka Gudrun romansuje z dość prozaicznym Geraldem. Zdawałoby się, że bardziej pasuje do buntowniczego Ruperta, ale ten wybiera jej siostrę, pozornie spokojną nauczycielkę Ursulę. Pikanterii dodaje fakt, że obu panów bardzo ciągnie do siebie, choć żaden nie jest w stanie przełamać się i przyznać do miłości homoseksualnej.

Konflikt uczuciowych i erotycznych namiętności jest oczywiście tylko pretekstem do głębszej refleksji nad sensem istnienia norm obyczajowych. Autor próbuje zdefiniować, czego naprawdę pragną kobiety, choć to pytanie pozostaje otwarte. Jego książka jest wyraźnym głosem przeciwko pruderyjnemu społeczeństwu, życiu w zakłamaniu i poddawaniu się narzuconym, sztucznym ramom postępowania.

Dziś już oczywiście książka nie jest ani zakazana, ani cienia pornografii doszukać się w niej nie można. Dziś być może dla wielu czytelników będzie tylko romansem o miłosnym czworokącie, przepełnionym dialogami, słowami, literami, a nie pikantnymi scenami.

Tym bardziej wydaje się więc zastanawiające, jak w zaledwie 100 lat zmieniło się nasze spojrzenie na seksualność, na fizyczną stronę miłości. To co nie tak dawno bulwersowało, dziś jest błahostką. To co kiedyś było zakazane, dziś stało się powszechne.

Zmienia się świat. Zmienia się człowiek. A wraz z nim normy społeczne i obyczajowe, w których żyje. Nie zmienia się tylko jedno: nawet w najbardziej liberalnym społeczeństwie, zawsze jest jakiś zakaz.

Książka posądzona o pornografię i zakazana w latach 20-tych, jest dziś przede wszystkim intrygującym studium ludzkich charakterów: naszego egoizmu, świadomości seksualności oraz pragnień ukrywanych pod maską konwenansów i ograniczeń.

Bohaterami są dwie pary, żyjące w górniczym, angielskim miasteczku. Ekscentryczna rzeźbiarka Gudrun romansuje z dość prozaicznym Geraldem....

Dawno nie przeczytałam tak nudnej książki. Skończyłam ją chyba po pięciu miesiącach, odstawiając ją na bok na rzecz bardziej wartościowych dzieł, ale wreszcie stwierdziłam, że czas to skończyć. Nie jestem fanką typowego romansu, nienawidzę mieszanych uczuć bohaterów. Dla mnie wydawało się to po prostu przewidywalne i nużące. Nie zgodzę się z wieloma innymi czytelnikami, którzy uważają, że jest tu w fantastyczny sposób ukazany portret psychologiczny tych postaci! Bzdura! Mogłabym jeszcze zrozumieć chwilowe wątpliwości albo chociaż jednorazowe czy rzadkie. W tej histoti wydaje się być to głównym wątkiem.
Co wydaje się atrakcyjne dla czytelnika, to ogólny koncept. Historia skrócona o wiele niepotrzebnych przeżyć byłaby znacznie bardziej porywająca. Plusami są również nieoczekiwane zakończenie i pojawiające się piękne opisy miłości czy okazywania uczuć.

Dawno nie przeczytałam tak nudnej książki. Skończyłam ją chyba po pięciu miesiącach, odstawiając ją na bok na rzecz bardziej wartościowych dzieł, ale wreszcie stwierdziłam, że czas to skończyć. Nie jestem fanką typowego romansu, nienawidzę mieszanych uczuć bohaterów. Dla mnie wydawało się to po prostu przewidywalne i nużące. Nie zgodzę się z wieloma innymi czytelnikami,...

Książka bardzo mi się podobała, świetnie napisana. Genialne opisy uczuć bohaterów, naprawdę poczułam, że ich rozumiem. Myślę, że w przyszłości jeszcze do niej wrócę.

Książka bardzo mi się podobała, świetnie napisana. Genialne opisy uczuć bohaterów, naprawdę poczułam, że ich rozumiem. Myślę, że w przyszłości jeszcze do niej wrócę.