"Dzieci wdowy" są drugą książką Eugeniusza Werstina, autora "Szklanej góry", jaką przeczytałam. A jedną z trzech jakie napisał pod pseudonimem Mateusz Jantar. Urodzony i wychowany w Wilnie Eugeniusz Werstin ukazuje w swoich książkach dzieje Polaków na Kresach w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Przybliża w nich dzieje zubożałej szlachty zaściankowej, jej ogromne schłopienie wynikające z nędzy jaka stała się jej udziałem.

W "Dzieciach wdowy" mamy do czynienia z degeneracją ziemiańskiej rodziny. Jest to rodzina Radostów, mieszkająca w Karolkowie. Stary Radost był ziemianinem uganiającym się za wiejskimi dziewuchami, który ożenił się po śmierci żony ze swoją służącą Teofilą, gdy ta spodziewając się dziecka wzięła sprawy w swoje ręce przyspieszając zgon swej chorej już poprzedniczki. Po śmierci męża Teofila sama w bezwzględnym posłuszeństwie wychowuje pięcioro swoich dzieci, w tym trzech prymitywnych, nieokrzesanych, synów. W życiu rodziny pojawia się, nie wiadomo skąd ,tajemniczy mężczyzna przedstawiający się jako Józef Puć, który wkrada się w łaski Teofili a ta obdarza go wielkim zaufaniem i pozwala mu zajmować się sprawami rodziny , a gdy umiera to on , nie znoszący sprzeciwu okrutnik, przejmuje zarządzanie domem i decyduje o losie nieporadnych, mimo swej dorosłości, Radostów. Z czasem doprowadza do destrukcji i totalnego moralnego upadku rodziny, w której życiu pojawiają się : przemoc, gwałty i morderstwa.

Akcja "Dzieci wdowy" toczy się na Wileńszczyźnie w przełomowym czasie dla Kresów. Trwa druga wojna światowa, na Litwie szerzy się bolszewizm, narasta napięcie pomiędzy Litwinami a Polakami. Jest to czas dla Polaków niezwykle trudny pod każdym względem.
Fabuła książki jest brutalnie dramatyczna, przepełniona złymi emocjami, narastającą wzajemną wrogością między nacjami zamieszkującymi Wileńszczyznę i w samej rodzinie Radostów, w której u męskiej jej części wyzwalają się pod wpływem Józefa Pucia najgorsze instynkty.

"Dzieci wdowy" to świetna i wciągająca lektura. To bardzo dobrze napisana powieść społecznoobyczajowa z kryminalnymi wątkami i pełnokrwistymi, miotanymi silnymi emocjami, bohaterami, ale porażająca realizmem opisów emocji i sytuacji.

"Dzieci wdowy" są drugą książką Eugeniusza Werstina, autora "Szklanej góry", jaką przeczytałam. A jedną z trzech jakie napisał pod pseudonimem Mateusz Jantar. Urodzony i wychowany w Wilnie Eugeniusz Werstin ukazuje w swoich książkach dzieje Polaków na Kresach w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Przybliża w nich dzieje zubożałej szlachty zaściankowej, jej ogromne...