Książka „Kara” trafiła w moje ręce przypadkiem, od dłuższego czasu szukałam powieści ,która zostałaby ze mną na dłużej
Kilka powieści nie przetrwało próby z różnych powodów ,z „Karą” było inaczej ….
Od pierwszej strony było wiele emocji od erotycznych uniesień po złość na autora ….za skomplikowane relacje ,wielowątkowość ,były momenty że musiałam na nowo układać sobie w głowie o czym czytam :)
Zaskoczona jestem debiutem Wójcika, podziwiam ,że można napisać powieść takiego kalibru debiutując …
Do ostatniej strony trzymała mnie w napięciu ,a na końcu napis „ ciąg dalszy nastąpi „ ….będzie druga cześć ,będę pierwsza która pobiegnie wtedy do księgarni !
Polecam!

Książka „Kara” trafiła w moje ręce przypadkiem, od dłuższego czasu szukałam powieści ,która zostałaby ze mną na dłużej
Kilka powieści nie przetrwało próby z różnych powodów ,z „Karą” było inaczej ….
Od pierwszej strony było wiele emocji od erotycznych uniesień po złość na autora ….za skomplikowane relacje ,wielowątkowość ,były momenty że musiałam na nowo układać sobie w...

"Kara" jest książką wybitną. Kropka. Pochłania, fascynuje, intryguje. Z każdą przeczytaną stroną chcemy jej więcej i więcej. Świadomość, że jest ich jedynie 920 powoduje w nas dysonans - książka ciąży w dłoniach i jednocześnie naładowani jej energią czujemy, że dźwignęlibyśmy nawet dwukrotność jej wagi. Stanisław Wójcik dokonał niemożliwego - od czasu Doris Lessing nikt nie potrafił tam przekonująco opisać emocji tlących się w człowieku - romans, kosmos, gwiazdy, czas - to wszystko stanowi dla Wójcika plastyczną materię, którą obrabia z wyczuciem maestra, rzeźbi historię niebywałą i wieczną. Daję 9 gwiazdek - nie 10, gdyż czuję niedosyt spowodowany zakończeniem. Być moze jednak jest ono świadomym zabiegiem Wójcika, pozostawiającego dla czytelnika otwartą furtkę - dla jego imaginacji i być może - autorskiej kontynuacji.

"Kara" jest książką wybitną. Kropka. Pochłania, fascynuje, intryguje. Z każdą przeczytaną stroną chcemy jej więcej i więcej. Świadomość, że jest ich jedynie 920 powoduje w nas dysonans - książka ciąży w dłoniach i jednocześnie naładowani jej energią czujemy, że dźwignęlibyśmy nawet dwukrotność jej wagi. Stanisław Wójcik dokonał niemożliwego - od czasu Doris Lessing nikt nie...

Książka wciąga od pierwszych stron, fascynuje, wzbudza silne emocje. Świetne pióro autora, trudno oderwać się od czytania. Pochłonęła mnie do tego stopnia, że musiałam dozować sobie lekturę (bo przecież jest jeszcze życie tu i teraz) Na koniec rozłożyła mnie na łopatki. Jeżeli taki był zamysł autora , to mu się udało. Czytelnik, który uważnie przeczyta tę historię, z pewnością doceni niezwykłą wrażliwość i wręcz zajrzy w głąb duszy autora. Mimo ,że historia jest fikcją, to jest w niej przesłanie . Jakie ? To już czytelnik sam musi dojść do prawdy....Ale już nic nie będzie takie samo....Zmienisz postrzeganie świata......Z pewnością ktoś, kto przeczyta tą niesamowitą historię, szybko o niej nie zapomni , a wręcz będzie miał niedosyt i wyczekiwał na dalszą część....Czekam i ....czytam po raz drugi.... Z czystym sumieniem i przekonaniem : za niesamowitą historię , za niezwykłą wrażliwość , za piękne opisy , za bogate słownictwo no i za zaskakujące i powalające zakończenie daję gwiazdek....9 .

Książka wciąga od pierwszych stron, fascynuje, wzbudza silne emocje. Świetne pióro autora, trudno oderwać się od czytania. Pochłonęła mnie do tego stopnia, że musiałam dozować sobie lekturę (bo przecież jest jeszcze życie tu i teraz) Na koniec rozłożyła mnie na łopatki. Jeżeli taki był zamysł autora , to mu się udało. Czytelnik, który uważnie przeczyta tę historię, z...

Z pewnością ma autor jedną zaletę, umie posługiwać się po mistrzowsku słowem. Gorzej z budowaniem intrygującej dla tego typu powieści fabuły. Gdyby tak wyrzucić z tego tę "przegadaną" część - mniej więcej połowę - wyszłaby może strawna dla ducha i oczu strawa. A tak mamy prawie tysiąc stron - z sygnałem, że ciąg dalszy nastąpi - i niewiele satysfakcji czytelniczej.

Z pewnością ma autor jedną zaletę, umie posługiwać się po mistrzowsku słowem. Gorzej z budowaniem intrygującej dla tego typu powieści fabuły. Gdyby tak wyrzucić z tego tę "przegadaną" część - mniej więcej połowę - wyszłaby może strawna dla ducha i oczu strawa. A tak mamy prawie tysiąc stron - z sygnałem, że ciąg dalszy nastąpi - i niewiele satysfakcji czytelniczej.

Witajcie.
W sobotę skończyłam czytać i usiadłam żeby napisać komentarz (mój pierwszy). I co? Nie dałam rady. Byłam tak oburzona, że nie dałam rady. Nie na autora. Jego książka jest super i bardzo ją polecam. To historia, która wzbudza emocje. Autor ma dobre „pióro” i podziwiam go za stworzenie tak złożonej historii. Ma Pan głowę, Panie Wójcik:) Dziękuję i czekam na dalsze losy Latisany.
Oburzona byłam na komentarz Pani Martyny86. Po pierwsze, zdradza Pani treść, a po drugie chyba nie zauważyła Pani, że każda gwiazdka coś znaczy. Jeśli KARA jest słabą książką, to ja nie wiem, co Panią może zadowolić? Oczywiście książka może się Pani nie podobać, ale przy ocenie, moim zdaniem, trzeba jeszcze widzieć pracę, jaką autor wykonał dla nas, czytelników, żebyśmy mieli co czytać. Uważam, że taką oceną rani Pani uczucia. I to czym? Pocałunek Latisany, tak Panią uraził?
Z tego, co Pani napisała, wiem, że przeczytała Pani około 797 stron. Czyli, przeczytała Pani prawie całą książkę i odrzuciła, zostawiając 123 strony. To tak, jakby Pani zjadła w restauracji prawie całą zupę i wrzuciła włos, a potem poprosiła o zwrot pieniędzy. W żadnym wypadku nie chcę Pani urazić, ale takie miałam odczucia, po przeczytaniu Pani komentarza.
Ja uważam, że książka jest super i dlatego dałam 8 gwiazdek (z oburzenia na Panią Martynę chciałam dać 10, ale nie dałam się ponieść emocjom:))
Pozdrawiam wszystkich Miłośników książek:)

Witajcie.
W sobotę skończyłam czytać i usiadłam żeby napisać komentarz (mój pierwszy). I co? Nie dałam rady. Byłam tak oburzona, że nie dałam rady. Nie na autora. Jego książka jest super i bardzo ją polecam. To historia, która wzbudza emocje. Autor ma dobre „pióro” i podziwiam go za stworzenie tak złożonej historii. Ma Pan głowę, Panie Wójcik:) Dziękuję i czekam na dalsze...

Szkoda, że Pani Martyna89 nie doczytała książki do końca, bo wyjaśniłaby się bardzo ważna rzecz i może ocena Pani Martyny nie byłaby taka sroga. No i stałoby się dla Pani jasne, że ta historia jeszcze się nie skończyła. Nasze życie to jedna historia o wielu wątkach. I taka jest KARA, więc uważam, że autor dobrze zrobił, że nie pociął tej historii na kawałki. A dziewczyna to Latisana, nie Latisiana:)
Ja już z niecierpliwością czekam na dalszą część.
A co do wagi książki, to muszę stwierdzić, że mimo 1100 gramów (po Pani Martyny opinii, musiałem zważyć:)) i wielkości, jest bardzo poręczna i miękka. Da się na leżąco czytać. Uważam, że z fizycznej strony jest bardzo ładnie wydana. I da się zabrać w drogę:) Myślę, że w niejednych, damskich torebkach jest tyle skarbów:),że spokojnie dorównują wagą Karze:).
Chętnie dałem osiem gwiazdek:)

Szkoda, że Pani Martyna89 nie doczytała książki do końca, bo wyjaśniłaby się bardzo ważna rzecz i może ocena Pani Martyny nie byłaby taka sroga. No i stałoby się dla Pani jasne, że ta historia jeszcze się nie skończyła. Nasze życie to jedna historia o wielu wątkach. I taka jest KARA, więc uważam, że autor dobrze zrobił, że nie pociął tej historii na kawałki. A dziewczyna...

Książka zapowiadała się naprawdę ciekawie, pomysł świetny, z realizacją niestety gorzej. Moim zdaniem historia bardzo rozciągnięta i zawierająca dużo nie wnoszących do fabuły opisów i płytkich dialogów, co zbudowało 920 stronicowe tomiszcze które ciężko trzymać przez dłuższy czas w rękach albo wziąć ze sobą, bo jednak swoje waży. W pewnym momencie było czuć, że autor zmęczył się swoimi postaciami, więc pozabijał wszystkich i przenieśliśmy się w czasie o 15 lat. I to co działo się później pogrążało te książkę z każdą przeczytaną stroną. Szesnastolatka, która poznaje faceta i od razu się z nim całuje po czym lądują w jego namiocie powoli przepełniało czarę odłożenia i dania sobie spokoju z tą ksiązką, ale kropla nadeszła kiedy Latisiana przeniosła się w inny kosmiczny wymiar i powiedziałam dość to już za wiele. Mam wrażenie że Autor chciał w swojej książce umieścić zbyt wiele różnych historii, które wystarczyły by na napisanie kilku kolejnych książek przez co spłycił i zatracił główny wątek ciekawie zapowiadającej się historii.

Książka zapowiadała się naprawdę ciekawie, pomysł świetny, z realizacją niestety gorzej. Moim zdaniem historia bardzo rozciągnięta i zawierająca dużo nie wnoszących do fabuły opisów i płytkich dialogów, co zbudowało 920 stronicowe tomiszcze które ciężko trzymać przez dłuższy czas w rękach albo wziąć ze sobą, bo jednak swoje waży. W pewnym momencie było czuć, że autor...

Przeczytałam! I mogę tylko powiedzieć, że tego nie można streścić ani opowiedzieć, to trzeba przeczytać i przeżyć. I nie myślcie, że ta informacja „Tylko dla dorosłych”, wskazuje wyłącznie na seks. I niech Pan wie że nie dam spokoju:)Już teraz czekam na dalszą część.

Przeczytałam! I mogę tylko powiedzieć, że tego nie można streścić ani opowiedzieć, to trzeba przeczytać i przeżyć. I nie myślcie, że ta informacja „Tylko dla dorosłych”, wskazuje wyłącznie na seks. I niech Pan wie że nie dam spokoju:)Już teraz czekam na dalszą część.

Za dużo nie czytam, ale ta książka mnie wciągnęła. Szczerze powiem, że okładka przyciągnęła moją uwagę. I dobrze. Warto było. Rewelacja. Bardzo polecam.

Za dużo nie czytam, ale ta książka mnie wciągnęła. Szczerze powiem, że okładka przyciągnęła moją uwagę. I dobrze. Warto było. Rewelacja. Bardzo polecam.