Ciekawa powieść, w której wydarzenia z II wojny światowej mieszają się z teraźniejszością.
Bardzo podobały mi się kreacje bohaterów, tych głównych, i tych drugoplanowych. Każdy z nich odcisnął ślad na wydarzeniach, o których opowiada autorka i głęboko zapadł mi w pamięć.
Jest to jedna z lepszych historii, których miałam okazję przeczytać. Pełno w niej emocji, wzruszeń i smutku.
Warto.

Ciekawa powieść, w której wydarzenia z II wojny światowej mieszają się z teraźniejszością.
Bardzo podobały mi się kreacje bohaterów, tych głównych, i tych drugoplanowych. Każdy z nich odcisnął ślad na wydarzeniach, o których opowiada autorka i głęboko zapadł mi w pamięć.
Jest to jedna z lepszych historii, których miałam okazję przeczytać. Pełno w niej emocji, wzruszeń i...

Powieść toczy się w czasie wojny w Paryżu i współcześnie.
" Żadna miłość nigdy nie sprawiała takiego bólu ani nie była tak doskonała." (str.320) ten cytat pasuje do obu części powieści.

" Sztuka przypomina nam, że istnieje świat lepszy od tego w którym żyjemy. Sztuka jest wszystkim co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem." (str.415) ten cytat pasuje do części pierwszej.

Powieść oparta jest na źródłach historycznych i pamiętniku Rose, prawdziwej postaci, która szpiegowała Niemców w muzeum. Notowała informacje o skradzionych obrazach i ich miejscu przeznaczenia. Po wojnie pracowała nad odnalezieniem zaginionych obrazów, by mogły wrócić do właścicieli. Odnalazła też katalog Goringa. Wiele wydarzeń opartych jest na faktach.

Bohaterką czasów wojennych jest Eliane , która uczyła się i pracowała w Luwrze. Pragnęła zostać malarką. Mimo iż rodzice prowadzili małą restaurację, w domu panowała bieda. W związku ze zbliżającą się wojną z Luwru wywiezione zostały najcenniejsze eksponaty. Kiedy ojciec i brat dziewczyny zostali powołani do wojska Eliane rezygnuje z nauki, by pomóc matce w prowadzeniu restauracji. Poznaje też miłość swojego życia. Kiedy miłość rozkwita on wyjeżdża. Po to by powrócić w czasie wojny jako doradca artystyczny Goringa.

Eliane pracowała dla nazistów i przeciwko nim. Ciągle musiała tłumić nienawiść do Niemców, pod płaszczykiem uległości i "życzliwości". Spisywała zagrabione dzieła sztuki. Po czasie zrozumiała, że eksponaty zabrane głównie bogatym Żydom nie trafiały do muzeum by je chronić, ale zostały przeznaczone dla nazistowskiej elity. Dlatego ona i jej znajomi postanowili wszystkie dzieła udokumentować, by w przyszłości wróciły do prawowitych właścicieli. Z narażeniem życia pragnęli ocalić sztukę. Żywili się nadzieją, z którą łatwiej było żyć i przetrwać.

Pod koniec wojny naziści wycofywali się pozostawiając po sobie ogrom zniszczeń, bólu, utraty wiary i bliskich i śmierć wielu niewinnych osób. Świat w końcu odzyskał większość skradzionych dzieł, jednak ich cena była wysoka.

W części współczesnej Remy kolekcjonerka mody vintage, dochodziła do siebie po stracie bliskich w domu na Riwierze. Małymi kroczkami posuwała się do przodu, wychodziła z żałoby za radą przyjaciółki. Poznała życzliwych sąsiadów, którzy pozwolili zapomnieć na chwilę o tragedii, która ją spotkała. Poznała też ich rodzinne sekrety. Pojawiała się prawdziwa przyjaciółka, która wspierała ją na każdym kroku. Remy dobrze się czuła w towarzystwie znanego fotografa, który był człowiekiem wycofanym, lubiącym samotność i dobrze się z nim dogadywała. Oboje musieli stawić czoła demonom z przeszłości, by zaznać spokoju i radości w teraźniejszości. Adam nie naciskał na nią, lecz swoim zachowaniem powodował, że zmieniała się powoli, odnajdywała radość z życia, przyjemność z drobnych rzeczy i skłaniał do refleksji.

Remy przeglądając katalog dzieł sztuki skradzionych Francji podczas II Wojny Światowej, znajduje obraz, który należał do niej. Będąc w Luwrze poznaje prawdę o swoim obrazie. Kolejne odkrycie czekało ją w Waszyngtonie. Pojechała tam by ustalić pochodzenie obrazu, a odkryła własne pochodzenie. Dowiedziała się, że jej dziadkowie byli bojownikami ruchu oporu, którzy w czasie wojny walczyli o ocalenie dzieł sztuki. Na ich drodze od pokoleń stała śmierć.
Lektura warta polecenia.

Powieść toczy się w czasie wojny w Paryżu i współcześnie.
" Żadna miłość nigdy nie sprawiała takiego bólu ani nie była tak doskonała." (str.320) ten cytat pasuje do obu części powieści.

" Sztuka przypomina nam, że istnieje świat lepszy od tego w którym żyjemy. Sztuka jest wszystkim co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie...

Generalnie - nie żałuję, że ją przeczytałam, ale nie jest to jakaś wybitna powieść. Na drugi raz bym jej nie zakupiła. Ciekawe fakty z historii, jednak nie było ich dużo. Romans? No cóż, niezbyt porywający, bez wzniesień i momentów, dla których warto "zarwać" nockę, żeby doczytać do końca. Do połowy czytało sie dość przyjemnie, jednak druga połowa- czasem mniej, czasem bardziej nużąca, momentami chciałoby sie przyspieszyć akcję i żeby się już skończyła ta historia. Styl pisania autorki na pewno nie sprawił, żebym się w nim rozkochała, przeciętny, momentami jak dla mnie płytki tak jak i treść. Calosc oceniam na 6/10.

Generalnie - nie żałuję, że ją przeczytałam, ale nie jest to jakaś wybitna powieść. Na drugi raz bym jej nie zakupiła. Ciekawe fakty z historii, jednak nie było ich dużo. Romans? No cóż, niezbyt porywający, bez wzniesień i momentów, dla których warto "zarwać" nockę, żeby doczytać do końca. Do połowy czytało sie dość przyjemnie, jednak druga połowa- czasem mniej, czasem...

Ciekawy fragment historii Francji, związany z próbą uratowania dzieł sztuki przed hitlerowcami w czasie wojny. Chodziło i o ukrycie, i o odpowiednie zakodowanie dzieł, co wymagało pozorowanej współpracy z najeźdźcami. Podkreślono tu rolę Rose Valland, a u jej boku autorka umieściła fikcyjną Éliane, która pomaga w tym procederze, dodatkowo przeżywając odobiste tragedie, ale też chwile uniesień. To jedna płaszczyzna czasowa, bo druga to współczesność i losy Remy Lang, cierpiącej po stracie męża i córeczki. W willi koło Nicei próbuje odpocząć, prowadząc jednocześnie sprzedaż ubrań vintage. Na wakacje do sąsiedniego domu przyjeżdża liczna rodzina, w tym znany fotograf Adam. Znajomość ta poprowadzi Remy do odkrycia przeszłości własnej rodziny, co połączy się z historią z czasów wojny. Zakończenie jest wzruszające.

Ciekawy fragment historii Francji, związany z próbą uratowania dzieł sztuki przed hitlerowcami w czasie wojny. Chodziło i o ukrycie, i o odpowiednie zakodowanie dzieł, co wymagało pozorowanej współpracy z najeźdźcami. Podkreślono tu rolę Rose Valland, a u jej boku autorka umieściła fikcyjną Éliane, która pomaga w tym procederze, dodatkowo przeżywając odobiste tragedie, ale...

Czytało się całkiem dobrze. Tak mniej więcej do połowy. Potem książkę wypełniły patetyczne zdania, wzniosłe uczucia, huragany miłości, tornada nienawiści. Przedawkowany patos.

Czytało się całkiem dobrze. Tak mniej więcej do połowy. Potem książkę wypełniły patetyczne zdania, wzniosłe uczucia, huragany miłości, tornada nienawiści. Przedawkowany patos.

Ta książka porwała mnie swą historią. Mamy tutaj podział czasu na przeszłość i teraźniejszość (lubię takie zabiegi autorskie). W 1939 roku poznajemy Paryż i Éliane Dufort, młodą dziewczynę kochającą sztukę. I to właśnie na ratowaniu sztuki przed nazistami skupi się cała akcja tej części w książce. W teraźniejszości poznajemy Remy, która odziedziczy dom na Riwierze. Jednak tajemnice rodzinne będzie musiała już odkrywać sama, ponieważ żaden z jej przodków nie żyje. Książkę bardzo dobrze się czyta. Trzeba przyznać, że autorka doskonale się spisała w oddaniu rzeczywistości z tamtych lat. Polecam.

Ta książka porwała mnie swą historią. Mamy tutaj podział czasu na przeszłość i teraźniejszość (lubię takie zabiegi autorskie). W 1939 roku poznajemy Paryż i Éliane Dufort, młodą dziewczynę kochającą sztukę. I to właśnie na ratowaniu sztuki przed nazistami skupi się cała akcja tej części w książce. W teraźniejszości poznajemy Remy, która odziedziczy dom na Riwierze. Jednak...

Trochę naiwne romansidło z odrobiną historii.

Trochę naiwne romansidło z odrobiną historii.

Interesująca opowieść, która w niezwykły sposób łączy to, co minęło, z tym, co tu i teraz...

Interesująca opowieść, która w niezwykły sposób łączy to, co minęło, z tym, co tu i teraz...

Sięgnęłam po tę książkę, bo jest w niej Francja, którą uwielbiam, bo sztuka, którą cenię, a wojna ujdzie w literaturze. Zupełnie jednak przeoczyłam fakt, że jest to romansidło niezbyt wysokich lotów. Opisy Paryża sprawiły mi radość, sztuki w miarę też, ale opisy romansu wywołały u mnie zażenowanie. Czegoś tak banalnego i nieciekawego się nie spodziewałam. Całość jest napisana nawet nieźle, prosto, zwyczajnie, dobrze na miarę czytadła. W całkiem dobrze zapowiadającą się historię o kradzieży dzieł sztuki podczas drugiej wojny światowej zostały wplecione wątki romansowe na bardzo niskim poziomie. I właśnie ta wplatywanka dla mnie unicestwiła tę powieść. Żałuję, bo miałam ochotę na dobrą, ale lekką książkę, a dostałam częściowo harlequina, który nie tylko mnie nie interesował, ale wręcz zirytował. Jedyne, co sprawiło, że dosłuchałam tej książki do końca było miejsce akcji. Jestem rozczarowana.

Sięgnęłam po tę książkę, bo jest w niej Francja, którą uwielbiam, bo sztuka, którą cenię, a wojna ujdzie w literaturze. Zupełnie jednak przeoczyłam fakt, że jest to romansidło niezbyt wysokich lotów. Opisy Paryża sprawiły mi radość, sztuki w miarę też, ale opisy romansu wywołały u mnie zażenowanie. Czegoś tak banalnego i nieciekawego się nie spodziewałam. Całość jest...

Bardzo ciekawa tematyka (chociaż mam wrażenie, że znam już tą opowieść). Wojna ,Paryż, romans, Lazurowe Wybrzeże- musi wciągać. Styl taki sobie. Trochę sprzeczności, ale miałam mieszane uczucia przy czytaniu.

Bardzo ciekawa tematyka (chociaż mam wrażenie, że znam już tą opowieść). Wojna ,Paryż, romans, Lazurowe Wybrzeże- musi wciągać. Styl taki sobie. Trochę sprzeczności, ale miałam mieszane uczucia przy czytaniu.