Książka o niczym, co nie byłoby takie złe, gdyby chociaż jak się spodziewałem była śmieszna. Czytało się w miarę przyjemnie, ale nie mógłbym jej nikomu z czystym sumieniem polecić.

Książka o niczym, co nie byłoby takie złe, gdyby chociaż jak się spodziewałem była śmieszna. Czytało się w miarę przyjemnie, ale nie mógłbym jej nikomu z czystym sumieniem polecić.

Książka może nie aż tak zabawna, jak się spodziewałam, jednakże Autor porusza wiele ważnych tematów, które każdy powinien sobie przemyśleć. W tym momencie - pozycja aktualna, za kilka lat może się okazać, że (przynajmniej kilka rozdziałów, np. dotyczący polityki) - niekoniecznie.

Książka może nie aż tak zabawna, jak się spodziewałam, jednakże Autor porusza wiele ważnych tematów, które każdy powinien sobie przemyśleć. W tym momencie - pozycja aktualna, za kilka lat może się okazać, że (przynajmniej kilka rozdziałów, np. dotyczący polityki) - niekoniecznie.

Ta książka ma wiele słabych stron ale jej podstawowym problemem jest to że nie jest ni w ząb zabawna/ironiczna/szydercz. Szukałem czegoś lekkiego do poczytania w słońcu na hamaku (coś w stylu Malcolma XD) a dostałem ciągnący się wywód/felieton o niczym (w dodatku niezbyt błyskotliwy). Zwabił mnie opis sugerujący że autor nie jest entuzjastą poprawności politycznej i że może trafię na fajną, lekką szyderę uderzającą w obie strony polskiego odwiecznego sporu narodowego. Że błyskotliwymi tekstami dostanie się zarówno Jarodsławi i JP2, a zaraz potem Marcie Lempart i wielbicielom teorii o 252980345089 płciach. Okazało się że pomimo zapewnień autora, jego poczucie humoru ogranicza się do kpienia z jednej strony. Nawet to byłbym jednak w stanie wybaczyć gdyby to było zabawne (np. z Bill Bryson pewnie ma poglądy podobne do p. Konrada ale jego książki to złoto i ani przez moment mi to nie przeszkadzało) - no ale niestety.
Z plusów:
- niektóre rysunki zawarte w książce są zabawne (śmieszne to za mocne słowo, ale wiąż są ok)
- niewygórowana cena...
Z minusów:
- nudne i monotonne poczucie humoru
- brak cienia jakiejkolwiek błyskotliwości
- brak autoironicznych przemyśleń (jest właściwie tylko szydera z wybranych tematów wokół)
- mędrkujący ton
- całe potężne fragmenty ze szczególami technicznymi rzeczy które nie mają dla książki absolutnie żadnego znaczenia (z czasem zacząłem odruchowo przeskakiwać po kilka linijek)
- ta książka jest dosłownie o niczym (bardziej nazwałbym ją zbiorem felietonów)
- autor ma jasny światopogląd (nie znam jego strony internetowej ale naiwnie liczyłem na czystą rozrywkę a nie lewackie wiadomo co). Gdyby wszystko powyżej było ok to pewnie nie rzucałoby się to w oczy, ale niestety...
- totalnie nie wiem dlaczego (przynajmniej w wersji ebookowej) co kilka stron wytłuszczonym drugiem są jakieś randomowe fragmenty które i tak pojawiają się w tekście. Domyślam się że to ma zachęcić ludzi którzy po porstu otworzą książkę na dowolnej stronie, ale w czytaniu to mocno irytujące

Ta książka ma wiele słabych stron ale jej podstawowym problemem jest to że nie jest ni w ząb zabawna/ironiczna/szydercz. Szukałem czegoś lekkiego do poczytania w słońcu na hamaku (coś w stylu Malcolma XD) a dostałem ciągnący się wywód/felieton o niczym (w dodatku niezbyt błyskotliwy). Zwabił mnie opis sugerujący że autor nie jest entuzjastą poprawności politycznej i że może...

Nie trafiła w mój gust. Spodziewałam się większej dawki humoru. A szkoda...

Nie trafiła w mój gust. Spodziewałam się większej dawki humoru. A szkoda...

Nie mam zdania na temat tej książki. Trudno ocenić. Chyba nie mój gatunek.

Nie mam zdania na temat tej książki. Trudno ocenić. Chyba nie mój gatunek.

„… Poczucie humoru to przecież taka miła rzecz, wszyscy kojarzą je z czymś przyjemnym, choć każdy z nas wstydzi się jakiegoś żartu, z którego śmieje się w sekrecie …”

Codziennie raczy Nas porcją wybornych memów, a nie od dziś wiadomo, że dobry mem potrafi pobudzić do życia lepiej niż nerwowe pukanie do drzwi o szóstej rano. Dowcip, to krótka forma humorystyczna, służąca rozśmieszeniu słuchacza. Najczęstszą wersją rozpowszechniania dowcipu jest przekaz słowny, którego używamy niemal codziennie. Z kolei ironia jest sposobem wypowiadania się, opartym na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. w zdaniu „Jaka piękna pogoda wypowiedzianym - w trakcie ulewy”. Tak całkiem na poważnie, to mój spacer dzisiaj poszedł „w tango”.😉 Deszczowa aura niestety się zgadza.

Autorem książki jest Konrad Kozakiewicz. Miłośnik zmarszczek mimicznych, dawnych czasów i pływania pod prąd. Bez kredytów, bez dzieci, zwierząt i pomysłu na życie. Ze wszystkich świętości ceni sobie święty spokój.

Niejednokrotnie oskarżany o promowanie nadużyć seksualnych, organizacji terrorystycznych i mowy nienawiści. Wybiera tematy, które śmieszą, złoszczą, a nawet irytują. W nieoczywisty sposób komentuje otaczającą nas rzeczywistość. Śmieją się dziennikarze, politycy, lekarze, księgowi i elektrycy.

Człowiek składa się z kilku podstawowych uczuć. To zaciekawienie, pożądanie, radość, miłość, nienawiść, smutek, złość i wstyd. Podstawowe emocje są dziedziczone. Potwierdza się też reguła: ile ludzi, tyle opinii. Weźmy np. pod lupę edukację. Obecnie za każdy semestr płaci się, jak za pacjenta na oddziale szpitalnym, więc uczelnie zamiast odkrywać i kształcić, uruchomiły linie produkcyjne ludzi z wyższym wykształceniem. Prawda czy fałsz? Nie możemy też uogólniać, bo przecież studenci też są różni. 😉 Jeden się uczy, drugi tylko imprezuje i niewiele umie.

Co wspólnego ma krasnoludek z nieplanowaną ciążą piętnastolatki? Która wizja końca świata wydaje się najfajniejsza? Gdzie spotykają się jedzenie, seks i piłka nożna? Czy głupi ludzie na świecie są większością?

"Zespół Myślenia Ironicznego" to zbiór bolączek, absurdów i niedorzeczności prosto z naszego polskiego podwórka. Skomentowany przez „wujka Konrada”, który na internetowej ironii od jedenastu lat ściera zęby. Zilustrowany przez polskich twórców – wnikliwych obserwatorów naszej codzienności: Remka Dąbrowskiego, Bartosza Minkiewicza, Kamilę Szcześniak, Michalinę Tańską i Vontrompkę.

To także odpowiedź na pytanie: Z czego śmieją się Polacy? I czy jest się z czego śmiać? A może wcale nie mamy poczucia humoru? Ta książka pyta, momentami żartuje, ale przede wszystkim jest skierowana do Nas samych.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Premiera: 09.03.2022 r.
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Redakcja: Karolina Macios
Wydanie I
Liczba stron: 256
(nowość wydawnicza)

„… Poczucie humoru to przecież taka miła rzecz, wszyscy kojarzą je z czymś przyjemnym, choć każdy z nas wstydzi się jakiegoś żartu, z którego śmieje się w sekrecie …”

Codziennie raczy Nas porcją wybornych memów, a nie od dziś wiadomo, że dobry mem potrafi pobudzić do życia lepiej niż nerwowe pukanie do drzwi o szóstej rano. Dowcip, to krótka forma humorystyczna, służąca...

Konrad i jego żarty z cyklu "Cyce, cycunie", "Chodź do mnie desko!", "Kiedy ona jest na górze, a Ty próbujesz złapać za cycek", "Kiedy nie masz cycków ani kieszeni". Zadziwiająco setów o małych penisach, impotencji i stulejce brak.
Przykro mi, ale poziom piwniczaka większość z nas zostawiła w podstawówce.

Konrad i jego żarty z cyklu "Cyce, cycunie", "Chodź do mnie desko!", "Kiedy ona jest na górze, a Ty próbujesz złapać za cycek", "Kiedy nie masz cycków ani kieszeni". Zadziwiająco setów o małych penisach, impotencji i stulejce brak.
Przykro mi, ale poziom piwniczaka większość z nas zostawiła w podstawówce.

Bandziorno Łobuzerio- witam się z Wami charakterystycznym przywitaniem Konrada, specjalisty od memów. O jego książce słów kilka, a że przeczytałam ją z uśmiechem na twarzy i myślą " dobrze gada polać mu " oraz całą sympatią do @zespolmysleniaironicznego będą to słowa pochlebne.

Książka ta, to podsumowanie spraw codziennych i nas samych w sposób ironiczny i inteligenty. Dokładnie w stylu Konrada jakiego znamy z opisów i przemyśleń pod postami i instastories.
Wybrał tematy śmieszne, absurdalne, słowo tabu zjadł na deser i popił kielichem ironii, doprawionej kroplą złośliwości.

Z odwagą, dowcipkując, ironiując, żonglując słowem, kopiąc po mordzie brak dystansu, komentuje nasze podwórko i sprawy, które nas dotyczą takie jak polityka, wiara, seks, marzenia Polaków, głupi ludzie, piłka nożna, czy zatrważająca przyszłość społeczeństwa ( ze zmianami klimatycznymi na czele )

"Wujek Konrad" od 11 lat prowadzi z pasją profil, najlepszy na rynku tematyczny memozbiór. Jest spoko gościem, więc jego konto przyciąga.

Książka natomiast to kawał dobrego tekstu, który obfituje w celne komentarze na różne społeczne tematy. Ubarwiona jest adekwatnymi ilustracjami polskich artystów. Tematy które omówił to najczęściej te absurdalne i społecznie wkurzające lub śmieszne. Innymi słowy życiowe.
" Wszyscy wiemy, że ludzie to idioci. Ale przecież nie my. Oni "

Sam autor na koniec prosi, żebyśmy jego " spostrzeżenia traktowali jako inny punkt widzenia lub potwierdzenie własnych przekonań, niż poważną debatę socjologiczną. "
Jego poczucie humoru i postrzeganie świata do mnie przemawia. Spędziłam dobry czas przy książce. Bardzo polecam.

Cel. Mrugnięcie okiem. Pal.

Bandziorno Łobuzerio- witam się z Wami charakterystycznym przywitaniem Konrada, specjalisty od memów. O jego książce słów kilka, a że przeczytałam ją z uśmiechem na twarzy i myślą " dobrze gada polać mu " oraz całą sympatią do @zespolmysleniaironicznego będą to słowa pochlebne.

Książka ta, to podsumowanie spraw codziennych i nas samych w sposób ironiczny i inteligenty....

Pozytywne zaskoczenie. Nie wiedziałem czego się spodziewać po tej książce, chociaż autor jest mi znany z "internetów". Spojrzenie na otaczający nas świat, głównie na Polskę, jej mieszkańców i ich mentalność oczami kogoś, kto wychował się na przełomie lat '80 i '90. Bawi, ale często pokazuje wprost rzeczy nie dla wszystkich oczywiste.

Pozytywne zaskoczenie. Nie wiedziałem czego się spodziewać po tej książce, chociaż autor jest mi znany z "internetów". Spojrzenie na otaczający nas świat, głównie na Polskę, jej mieszkańców i ich mentalność oczami kogoś, kto wychował się na przełomie lat '80 i '90. Bawi, ale często pokazuje wprost rzeczy nie dla wszystkich oczywiste.

Można się chwilami uśmiechnąć, ale w większości przeintelektualizowany bełkot. Mnogość epitetów i wtrąceń, czasem można zapomnieć czego dotyczył początek zdania.

Można się chwilami uśmiechnąć, ale w większości przeintelektualizowany bełkot. Mnogość epitetów i wtrąceń, czasem można zapomnieć czego dotyczył początek zdania.