Zbiór reportaży pisanych dla "Tygodnika Powszechnego" i "Polityki" w latach 2017-2022. Sporo feministycznych fragmentów, na szczęście bez agresji i bez wyższości, po prostu Dziewit-Meller wskazuje na dziedziny, gdzie rzeczywiście jest przewaga mężczyzn nad kobietami, a nie jak u femiradykałów, gdzie są najczęściej urojenia i tendencyjne jednostronne widzenie świata (jakoś nie protestują, że na emeryturę idą osiągając 60 lat, podczas gdy mężczyzna musi osiągnąć 65, nie krzyczą, że pod ziemią w kopalniach nie ma kobiet, nie wspominając już ile kobiet ma przewagę nad mężczyznami w korporacjach, bankach, sklepach spożywczych, firmach sprzątających itd.). Nieco o polityce i sytuacji na świecie. Trochę o tożsamości. O życiu poza miastem. O pandemii. Wszystko raczej z umiarem. Fajnie postawić na półce obok "Sprzedawcy arbuzów".

Zbiór reportaży pisanych dla "Tygodnika Powszechnego" i "Polityki" w latach 2017-2022. Sporo feministycznych fragmentów, na szczęście bez agresji i bez wyższości, po prostu Dziewit-Meller wskazuje na dziedziny, gdzie rzeczywiście jest przewaga mężczyzn nad kobietami, a nie jak u femiradykałów, gdzie są najczęściej urojenia i tendencyjne jednostronne widzenie świata (jakoś...

mądrze i zabawnie

mądrze i zabawnie

Pisane na modłę Karoliny Korwin-Piotrowskiej i Agaty Młynarskiej. Dość to naiwne, chociaż w pewnych sprawach spostrzeżenia tych pań są trafne. Za rzadko jednak dostrzegają drugie dno opisywanych zjawisk społecznych i politycznych. Agatę Młynarską, mimo jej utyskiwania na okoliczności gry w filmie "Kronika wypadków miłosnych" cenię bardzo, ale nie ze względu na biadolenie i mówienie językiem propagandy, ale właśnie za dobrą grę w filmie.
Wracając do Anny Meller, pisze że jest i Polką, i Ślązaczką. A ja jestem Polką i Kurpsianką. Tylko czy to drugie przypadkiem nie oznacza bycia Polką?

Pisane na modłę Karoliny Korwin-Piotrowskiej i Agaty Młynarskiej. Dość to naiwne, chociaż w pewnych sprawach spostrzeżenia tych pań są trafne. Za rzadko jednak dostrzegają drugie dno opisywanych zjawisk społecznych i politycznych. Agatę Młynarską, mimo jej utyskiwania na okoliczności gry w filmie "Kronika wypadków miłosnych" cenię bardzo, ale nie ze względu na biadolenie i...

Uczy i bawi, czasem smuci.

Uczy i bawi, czasem smuci.

Trafnie o rzeczywistości

Trafnie o rzeczywistości

Niezwykle cenię pisarstwo Anny Dziewit-Meller. Jeszcze nie trafiłam (pfu pfu, odpukaj!) na jakiś słaby tekst. Życiowo. Jak zawsze życiowo. O wnętrzu, zewnętrzu, kulturze, Śląsku, języku, feminizmie, rock&rollu. Przyjemna to lektura, po prostu.
"Ja Ci radzę, rób jak chcesz". Rób tak, jak uważasz za stosowne, w sposób, który uznajesz za dobry dla siebie, w dziedzinie, którą kochasz, w stylu jaki sprawia, że czujesz się dobrze sama że sobą".

Niezwykle cenię pisarstwo Anny Dziewit-Meller. Jeszcze nie trafiłam (pfu pfu, odpukaj!) na jakiś słaby tekst. Życiowo. Jak zawsze życiowo. O wnętrzu, zewnętrzu, kulturze, Śląsku, języku, feminizmie, rock&rollu. Przyjemna to lektura, po prostu.
"Ja Ci radzę, rób jak chcesz". Rób tak, jak uważasz za stosowne, w sposób, który uznajesz za dobry dla siebie, w dziedzinie, którą...

Ciekawe felietony na tematy ogólnospołeczne, w tle pandemia, ruchy feministyczne i codzienne życie w Polsce.

Ciekawe felietony na tematy ogólnospołeczne, w tle pandemia, ruchy feministyczne i codzienne życie w Polsce.

Dotykanie przez Annę Dziewit-Meller aktualnych wydarzeń polityczno-gospodarczych w krótkich, acz treściwych felietonach. Fajne jest to, że autorka dostrzega jak łatwo można wpaść w bańkę informacyjną i odbierać jedynie treści dostosowane do swoich poglądów czy przekonań.

Dotykanie przez Annę Dziewit-Meller aktualnych wydarzeń polityczno-gospodarczych w krótkich, acz treściwych felietonach. Fajne jest to, że autorka dostrzega jak łatwo można wpaść w bańkę informacyjną i odbierać jedynie treści dostosowane do swoich poglądów czy przekonań.

Joanna Dziewit-Meller w swojej książce porusza wiele ważnych społecznie tematów. Przygląda się krytcznie naszej polulacji, w której nie bez znaczenia jest przeszłość i historia. Odnosi się do własnej tożsamości, której sama długo szukała. Wprawdzie śląskość w pewien sposób rządzi się swoimi prawami. Walczy o swoje, swoją odrębność, próbując zaznaczyć swoją obecność. Ciągle traktowana przez ojczyznę po macoszemu, trochę jak obcy byt. I znowu nie bez znaczenia i wpływu wssytsko rozbija się o historyczne zawiłości. Dziewit-Meller ozwodzi się główne nad kobietami, naszymi prawami, które nieustannie są deptane buciorami przez rządzących. Bezpardonowo rozprawia się ze stereotypami, przypisanymi nam rolami społecznymi. Kładzie nacisk na naszą sprawczość, z której często nie zdajemy sobie nawet sprawy. Autorka nie stroni od wtrąceń politycznych. Fanom prawicowych poglądów, może rozjaśnić w głowach, skłonić do rozmyślań, przynajmniej. Felietony są napisane lekkim językiem z trafnymi przemyśleniami dotyczącymi istotnych kwestii, które nieustannie nas dotykają. Książka formą przypomina odrobinę książkę Pauliny Młynarskiej ,,Okrutna jak Polka". Tematycznie porusza podobne problemy.

Joanna Dziewit-Meller w swojej książce porusza wiele ważnych społecznie tematów. Przygląda się krytcznie naszej polulacji, w której nie bez znaczenia jest przeszłość i historia. Odnosi się do własnej tożsamości, której sama długo szukała. Wprawdzie śląskość w pewien sposób rządzi się swoimi prawami. Walczy o swoje, swoją odrębność, próbując zaznaczyć swoją obecność. Ciągle...

Bardzo lubię słuchać autorki, którą uważam za mądrą kobietę. Niestety reportaże w większości są polityczne albo może dokładniej mówiąc lewicowe. Przynajmniej ta część, którą zdążyłam przesłuchać. Na razie zaprzestałam słuchania i czytania gdyż te reportaże mnie nudziły. Maiłam wrażenie że to lewicowa propaganda.

Bardzo lubię słuchać autorki, którą uważam za mądrą kobietę. Niestety reportaże w większości są polityczne albo może dokładniej mówiąc lewicowe. Przynajmniej ta część, którą zdążyłam przesłuchać. Na razie zaprzestałam słuchania i czytania gdyż te reportaże mnie nudziły. Maiłam wrażenie że to lewicowa propaganda.